Nu Michiel lijdt onder zijn zoveelste oorontsteking, is de beslissing dan toch genomen: hij gaat buisjes moeten krijgen. We zijn daarnet nog bij dr. Indesteege geweest en die zegt dat we met zijn penicilline-allergie bijna niet anders kunnen dan nu overgaan tot actie. Op woensdag 18 april is het al zover en moet hij even onder narcose om zijn poliepen te trekken en buisjes in de trommelvliesjes te zetten. Hopelijk is het dan echt gedaan met de oorontstekingen, want dat is inderdaad echt niet plezant. Niet voor Michieltje, die vandaag echt wel zo ziek is geweest als we hem nog nooit gezien hebben. Maar ook voor ons, want die zware nachten kruipen ook in onze kleren...
Het heeft lang geduurd, maar nu is het zover: we hebben twee weken vakantie! Omdat morgen een halve sportdag op het programma staat en ik met mijn nog pijnlijke aders beter niet sport, ben ik hiervan vrijgesteld.
En ze voorspellen mooi weer, dus dat ziet er geweldig uit voor onze eerste paasvakantie samen!
Vandaag zijn moeke en oma komen helpen in ons huishouden. Ik mag nu drie weken niet stilstaan om te poetsen, af te wassen of te strijken en dat is wel moeilijk. Dus zijn moeke en oma wat komen bijspringen. Ik moet zeggen dat het heerlijk is om zo aan de vakantie te beginnen: een zalig gepoetst huisje en de strijk weer gedaan! En als het zo mooi weer wordt, gaan we volgende week zelfs van ons vers gepoetst terras kunnen genieten.
Wat gaat ons Michieleke het zalig vinden om zoveel te kunnen spelen buiten. Nu alleen nog de tijd vinden om de zandbak te maken, want dat zou nog geweldiger voor hem zijn!
Mammie zegt dat ik een tettermanneke ben. Deze morgen had ik genoeg gedronken van mijn fles en zei ik 'etaa'. Toen moest natuurlijk de dop op de fles, dus wees ik naar de dop en zei ik 'dat'. Mammie meent nu dat ik ineens kan babbelen Pappie denkt dat mijne 'tetter' binnenkort niet meer gaat stilstaan en zegt dat ik dat van mijn mammie heb. Zou dat waar zijn? Ik geloof er niks van. Mijn moeke en mijn meter kunnen er anders ook wat van
Vandaag zei mammie dat het slecht weer was. En dus moest ik met de auto van bij Moeke komen en mocht ik maar heel eventjes buiten. Awel, ik heb gezegd dat ik er niet mee akkoord ben. Wat is dat nu iets? Maar een kwartiertje buiten spelen?
Vake heeft gisteren verteld dat hij een zandbak voor mij gekocht heeft. Ik weet nog niet goed wat een zandbak is, maar ik mag er in spelen en het komt buiten staan, dus moet het wel iets goeds zijn. Maar vake heeft ook gezegd dat eerst heel het hout naar achteren moet gedragen worden. Ik denk dat daarvoor de mannen van de familie nog eens moeten komen, want ik heb geprobeerd met mijn janbibejan-karretje, maar het vlot niet zo...
Donderdag moet mammie een dagje naar het ziekenhuis, maar ze zegt dat ze 's avonds alweer terug is. Hopelijk laten ze mijn mammie wel heel hé, want ze zegt dat ze iets uit haar gaan halen.
Allez, ik lig eigenlijk al in mijn bedje, maar dit moest ik toch nog rap komen vertellen hé.
Omdat het vandaag zo'n stralend weertje was, is mammie mij met de buggy bij Moeke komen halen. Dat is zalig natuurlijk, omdat we dan altijd een ommetje maken en nog van het mooie weertje genieten. En weet je wat ik heb gezien? Precies een ventje op de grond, die met ons meewandelt. En ik 'tata' doe op dat ventje, dan doet die op de grond dat terug!! Gek hé? Mammie zegt dat het schaduw is, maar ik weet nog niet goed wat schaduw is. Is dat zoiets als het ventje van de spiegel?
Ik laat trouwens ook heel luidruchtig horen als ik er niet mee akkoord ben dat we naar binnen gaan. Ik wil de hele avond buiten spelen. Naar de kippekes kijken, in de schommel wiebelen, stokjes naar Lupa gooien (en die brengt die dan ook nog altijd terug), wandelen op het gras... Ik kan me daar uren mee bezig houden. Maar dan zegt mammie dat we eten moeten maken en dan moeten we naar binnen. Ik schreeuw dan wel heel hard, maar het helpt niet.
Michiel heeft vandaag twee stapjes gezet! Helemaal alleen! Maar hij is een beetje te hevig om het al verder te kunnen. Dan valt hij gewoon voorover. Maar dit lijkt een kleine stap, maar het is een 'giant' stap in Michiel z'n ontwikkeling!
Daarnet viel het Pascal te binnen dat hij ook zo'n foto heeft met een hoofdtelefoon. De techniek was 25 jaar geleden nog niet wat het nu was, maar we hebben geprobeerd om de foto zo goed en zo kwaad als het kon in te scannen. En het resultaat is verbluffend. Vader en zoon lijken harder op elkaar dan we dachten.
Maar! Hij lijkt ook op de mama. Alleen had die wat dikkere wangen
Vandaag is Michiel voor de eerste keer naar de carnavalsstoet gaan kijken. Hij was net wakker toen we allemaal mensen richting het dorp zagen lopen en het was even droog. Dus dachten we: waarom gaan we ook niet eens kijken?! En Pascal heeft de tactiek onder de knie: hou een kindje op de arm en je krijgt massa's snoep in je handen gestoken!
Michiel vond het wel leuk, al die kleurige wagens en mensen met gekke kleren aan. En zo luide muziek. Ja hoor! Hij heeft zich geamuseerd.
Daarna (nadat hij ons weer drie kwartier heel duidelijk had gemaakt dat grote jongens met schoenen niét meer slapen 's namiddags) zijn we ook nog naar de tweedehandsboekenbeurs geweest. En flink dat ons venteke was! Hij heeft dan ook een boekje van Nijntje gekregen en nog eentje met boerderijdiertjes (zijn favoriet).
En nu is de vakantie om... Op naar de volgende, zou ik zo zeggen. Wie zong ook al weer "I'm loosing all of you - Is that what you do - When life's about your next vacation?"
Daarnet zijn we met z'n drietjes gaan uiteten. Pascal moest nog op een plaats hier in As zijn voor sponsoring voor de Sudoku-quiz van de Gezinsbond. We hebben dan meteen het nuttige aan het aangename gekoppeld en daar een hapje gegeten. Het was alweer eventjes geleden dat we dit nog gedaan hadden. In elk geval lang genoeg geleden voor Michiel om het weer helemaal als 'nieuw' te ervaren.
We hadden gelukkig voldoende afleiding meegenomen - de hele ark van Noah vloog door de taverne - om de wachttijd te overbruggen. En had mammie toch ook nog rijstwafeltjes in de boot verstopt :) Maar de nootjes van bij pappie z'n glaasje wijn vond hij ook wel lekker!
Mammie had pasta met scampi en de meneer had een bord en een lepeltje voor Michiel gebracht, dus het was allemaal zoals thuis. Maar één ding vond hij gek en dat heeft hij ook duidelijk laten merken: wat doen al die andere mensen hier? Het leek wel van: wat doen jullie in mijn keuken? Hij bekeek al de andere gasten zo indringend en met zo'n onderzoekende blik alsof hij er niets van begreep. Gelukkig waren er ook een paar gasten die erop inspeelden en naar hem zwaaiden en gek deden.
Samengevat: Michiel is super flink geweest, heeft lekker mee gesmuld en ons uitstapje is zeker voor herhaling vatbaar!
Daarnet zijn we met Michiel naar de NKO-dokter geweest. Zijn oortjes zijn nog steeds niet genezen en hij moet weer een kuur antibiotica nemen... Plus ook nog slijmverdunners. Hij heeft blijkbaar een nauwe buis van Eustachius, waardoor slijmpjes in zijn oor blijven zitten en daardoor gaat ze maar ontsteken en blijft ze ontstoken.
Over vier weken moeten we het terug gaan laten controleren bij de NKO-arts en hopelijk is het dan genezen hé...
Michiel heeft vandaag zijn eerste schoentjes gekregen! Moeke en vake zouden hem dit voor zijn eerste verjaardag kopen. Maar toen stapte hij nog niet goed genoeg. Hij heeft deze week nog eens goed geoefend en nu vonden we dat hij er klaar voor was! Dus gingen we daarstraks naar Bree voor zijn schoentjes!
Als een grote jongen zat hij op het bankje, met guitige ogen alles te volgen wat de verkoopster deed. Eerst heeft ze de voetjes gemeten, daarna allemaal schoentjes met veters uit het magazijn gehaald. Eerst leek het erop dat Michiel niet wou stappen met zijn schoentjes aan. Z'n voetjes leken ook zo zwaar ermee! Maar al snel had hij het beet en hij stapte aan het handje door de hele winkel op. En weet je wat? Het ventje van de spiegel was ook daar, en die had moeke en mammie en Rosie ook bij! En die kreeg ook nieuwe schoenen!
Na even wikken en wegen zijn het Piedro-schoentjes geworden. Die kende moeke nog van in haar schoenenverkoopstertijd en dat vond de verkoopster ook de beste qua pasvorm aan het voetje. Zo trots als ons ventje was met zijn schoentjes! En hij niet alleen. Wat wordt hij groot!
Het was vandaag een zalig weertje en dus besloten we om er met ons gezinnetje eens op uit te trekken. Nee, eerlijk, het was eerst niet de bedoeling om allemaal samen te gaan, want er is hier thuis zoveel werk. Maar aangezien niemand tijd en zin had om mee in de auto te springen en in Kiewit Domein te gaan wandelen, zijn we onder ons gegaan.
En het was zalig! Echt waar! Lupa heeft zich ontzettend uitgeleefd met al die stokken die daar te vinden zijn! Michiel vond de diertjes geweldig. Hij heeft nu eindelijk ook eens een echt schaap en een echte geit gezien. De konijntjes vond hij ook wel leuk om te zien. Hij heeft ook eventjes in het gras gekropen (aja, bij 15°C in februari kan je al eens iets door de vingers zien hé). Je zag hem gewoon genieten!
Dat is zeker voor herhaling vatbaar, zo'n impulsief uitstapje!
Bij de vorige oorontsteking had Michiel weer antibiotica moeten nemen. En we hadden met z'n allen het gevoel dat hij er niet zo goed van hersteld was als zou moeten. Hij bleef maar in zijn oortjes friemelen en had precies wat meer slaap nodig dan we gewoon zijn. Dus had ik een afspraak bij de huisarts gemaakt om het nog eens even te laten controleren. Ons gevoel zat er weer pats op: de oorontsteking was nog niet volledig genezen. Maar ze was wel weg uit het middenste gedeelte van de oor en situeerde zich enkel nog aan de buitenste gehoorgangen. Daarvoor was een nieuwe kuur antibiotica niet nodig (oef), maar moeten we wel nog een kleine week zalf smeren 's morgens en 's avonds.
Die oortjes toch hé, ze blijven ons zorgen baren!
Maar er was ook goed nieuws: van de 'zever' (excuseer mij voor de woorden) van Kind & Gezin als zou Michieltje te veel drinken en daardoor misschien diabetes hebben, is helemaal niks waar. Dokter Luyten vindt het maar heel goed dat hij zoveel drinkt en stimuleert het zelfs! Daar moeten en mogen we ons volgens haar geen zorgen om maken. Oef!
Vandaag werd ons Roosje 16! En op dat feest mocht Michiel natuurlijk niet ontbreken. Hij leek zelfs de eregast! Eerst kreeg Rosie een héle dikke knuffel, daarna een cadeautje en nog een kus! Michiel mocht naast haar zitten aan de tafel en kreeg de besjes van haar besjestaart. Maar weet je wat het leukste was aan het hele feestje? Bij Rosie in de living is er een trapje, en daar kon hij de hele tijd op en af, op en af, op en af! Leuk hoor!!
Niet alle eer moet naar de moekes gaan ;) Vandaag zijn vake, opa en christof komen helpen om hout te zagen. Tijdens de kerstvakantie hebben we een grote stapel hout gekregen om onze kachel te laten branden. Die ligt nu voor langs de weg, maar moet nog in stukken gezaagd worden en naar achter gedragen om daar gestapeld te worden. En omdat wij zoooveel tijd hebben (hmhm), zijn de mannen van de familie dus komen helpen hiermee. Pascal was naar de les, dus ze stonden er alleen voor. Michiel heeft ze natuurlijk uitdrukkelijk aangemoedigd door op de vensterbank te staan en op het venster te kloppen! En zo waren er op een dag tijd toch een paar pakken hout in stukken en naar achter gedragen.
Aja, want ons Michieleke moet het toch warm hebben 's avonds bij de kachel hé...
We moeten ook nog even vertellen over onze supermoeke(s).
Vorige week was Michieltje een beetje ziek met zijn verjaardag. We hadden Moeke Decleene pas 's morgens laten weten dat hij er niet was. 's Avonds kwamen we thuis van de andere moeke die hem had opgevangen en wat stond er aan onze deur: een cake in de vorm van een beertje met één kaarsje op. Een kwartiertje later belde moeke Decleene om te vragen of we de cake hadden gevonden. Ze vond het zonde dat hij er niet mee van kon genieten, want ze had hem speciaal voor zijn verjaardag gemaakt!
En deze week moest hij dan weer maar eens antibiotica nemen en waren we die vergeten mee te nemen na school. 's Avonds (wij hadden nog helemaal niet door dat we die vergeten waren), belde ze aan en bracht ze zowel de antibioticafles als Michiel z'n slofkes binnen... Helemaal zonder te vragen, zo goed is ons moeke...
Om dan nog maar te zwijgen van die andere moeke die altijd klaar staat om hem te gaan halen als wij weer eens te laat zijn van ons werk... En dan is de strijk ook nog gedaan als we thuis komen.
Vandaag stond ons driemaandelijks afspraakje met Kind & Gezin op het programma. Ons Michieltje weegt al 10 kg 350 gr en is 79 cm groot, wat alletwee ruim voldoende is voor zijn leeftijd. Zijn hoofdomtrek blijft aan de grote kant, maar wij blijven er dan ook bij dat er veel ruimte is voor verstand hé...
Er is even wat onenigheid geweest over het spuitje dat we niet meer moesten meebrengen, maar waar ze ons vorige keer wel nog een voorschrift voor hebben meegegeven. In plaats van ons dan even te informeren dat dit niet meer moet! Ze bellen zelfs de apothekers niet meer op! Dus moeten we het maar ruiken als zij spuitjes in voorraad hebben. Onnozelaars! Ik hoop toch nog een manier te vinden om die 66,15 euro van dat spuitje terug te krijgen, want ik heb evenveel recht als iemand anders op een gratis spuitje!
En dan dit nog: ze vinden dat Michiel te veel drinkt. Hij drinkt 's morgens en 's avonds een fles van ongeveer 250 ml en daar nog zeker 3 à 4 flesjes water van 125 ml bij. Plus de soep die hij ook elke dag krijgt. Da's hun te veel Ik heb geantwoord: "Ik denk dat het beter is dat u zich bezighoudt met de kindjes die niet genoeg drinken!" Maar nee, we moeten het laten nakijken omdat hij daardoor misschien aangeeft dat hij suikerziekte zou hebben. Komaan mens, wij drinken in onze familie allemaal veel, en dat wordt net door de gezondheidssector aangemoedigd. Vertel me nu niet dat hij minder moet drinken! Ik zal het wel eens aan de huisarts vragen en ben zeker dat die gaat zeggen dat we ons geen zorgen moeten maken!
Of hoe het bezoekje aan Kind & Gezin telkens een frustratiemoment is...
Hij is alweer wat beter. De koorts is weg en hij speelt weer lustig. Hij is wel wat sneller moe. Gelukkig zijn we morgen een dagje samen thuis en kan hij weer wat bijslapen. We moeten ook wel naar Kind & Gezin. Hopelijk ziet hij niet te veel af van zijn spuitjes en wordt hij er niet opnieuw ziek door.
Michiel heeft een nieuw lievelingsboekje. Dit boekje hebben we vorig jaar bij zijn geboorte gekregen en gaat over zijn lievelingsonderwerp: de boerderij. Hij kan er zeker vijf keer na mekaar en lezen en blijft het geweldig vinden. Ook vake, die na het werk even met hem kwam spelen terwijl ik naar de specialist moest, heeft het moeten meemaken: tat tat tat!! En hij maar wijzen. En vake maar vertellen hoe de koe doet (beeeuuuu), hoe de bij (bbbiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeezzzzzzzzzzzz priek!), de kip (toktoktok) enzovoort. Hilarisch vindt hij het!!
Noekje moet er ook aan geloven. Michiel heeft door hoe hij ermee kan zwaaien en in zijn vlucht vanalles kan meenemen. Gisteren lag Noekje al in de soep! Zotteke toch...
Enne, nog even over mijn bezoekje aan de specialist. Ik moet nog even naar mijn aders laten kijken door middel van een geluidstest. Maar zoals de dokter er nu over dacht, moeten mijn dikke aders van mijn linkerbeen er nog uit voor het einde van het opereerseizoen (eind april). Dat moeten we eens even op school bekijken, maar waarschijnlijk gaat dit nog voor Pasen zijn.
Gisterenavond hadden we een etentje met het wijkcomité en net voor we vertrokken begon hij koorts te maken (38,9°C). 'k Heb 'm een perdolanneke gegeven en hij is toch snel en gemakkelijk in slaap gevallen.
Vannacht was het iets anders: om 4.45 uur was hij wakker en niet meer in slaap te krijgen. Hij krijste de hele buurt bij elkaar. Dan maar met 'm opgestaan (wij lagen er om 1 uur in). Om 8 uur terug neergelegd, maar om 9.30 alweer wakker. Hij was niet te genieten. Wenen, wenen, humeurig... 'k Was ten einde raad. Hij had geen koorts meer, maar had ook nog wel een perdolanneke gehad.
Dan maar naar de dokter van wacht gebeld en daar langs gegaan: het is weer een oorontsteking.
Hij moet nu weer antibiotica krijgen, dezelfde als vorige week met de valse kroep. Maar die heeft hij al tot donderdag gehad... Gek dat hij in de nawerking van die AB toch nog een nieuwe oorontsteking doet, niet? Soit, 'k ga morgen even naar onze huisarts bellen, die zal wel raad weten.
Ik ben Michiel
Ik ben een man en woon in As (België) en mijn beroep is voltijds mama- en papa-entertainer.
Ik ben geboren op 29/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen, wandelen, Lupa, Bumba....
Pappie denkt dat mijne 'tetter' binnenkort niet meer gaat stilstaan en zegt dat ik dat van mijn mammie heb. Zou dat waar zijn? Ik geloof er niks van. Mijn moeke en mijn meter kunnen er anders ook wat van 
Ik heb geantwoord: "Ik denk dat het beter is dat u zich bezighoudt met de kindjes die niet genoeg drinken!" Maar nee, we moeten het laten nakijken omdat hij daardoor misschien aangeeft dat hij suikerziekte zou hebben. Komaan mens, wij drinken in onze familie allemaal veel, en dat wordt net door de gezondheidssector aangemoedigd. Vertel me nu niet dat hij minder moet drinken! Ik zal het wel eens aan de huisarts vragen en ben zeker dat die gaat zeggen dat we ons geen zorgen moeten maken!
(wij lagen er om 1 uur in). Om 8 uur terug neergelegd, maar om 9.30 alweer wakker. Hij was niet te genieten. Wenen, wenen, humeurig... 'k Was ten einde raad. Hij had geen koorts meer, maar had ook nog wel een perdolanneke gehad.
