We zijn net terug van de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente. Vorige keren moest ik ze altijd organiseren, vandaag was het ook wel eens fijn om gewoon als gast naar zo'n receptie te gaan.
Michiel heeft zich super gedragen! Hij moest dan wel de hele tijd op de arm blijven, maar heen en weer van papa naar mama vond hij wel goed. Hij zag wel zoveel vreemde gezichten dat hij er even verlegen van werd, maar dat was snel weer over.
We hebben ook moeke, de onthaalmoeder, gezien. Daar keek hij maar een beetje argwanend naar! Hij kende haar maar al te goed, maar reageerde heel verlegen. Eerder zo van: als ik vriendelijk ben tegen jou, moet ik op jouw arm en dan gaat mijn mammie weg... Hij begint die verbanden duidelijk te leggen!
Allez, dan begin ik aan mijn laatste voorbereidingen voor mijn eerste schoolweek. Het zal druk worden! 'k Zal ook maar proberen nog een beetje te rusten!
Vandaag heeft hij het misschien wel 100 keer gevraagd: Istat? En dan wijst hij met zijn vingertjes en een nieuwsgierige blik alles aan wat in zijn oogbereik zit. Op zijn kamertje hebben we al wel tien keer verteld wie Ijoor, Knorretje, Winnie the Pooh en Teigetje zijn... En dan wijst hij naar de 'boing' die Teigetje op zijn muren doet... Beneden ook: alles wat beweegt of zijn aandacht trekt, moeten we benoemen. Het is gewoon zalig met hem. Zo'n nieuwsgierige blik en zo'n vertederende oogjes als hij dan luistert naar alles wat je vertelt!
Hij begint nu ook heel goed langs het salontafeltje te stappen. Enkel om de hoeken (bochten) te nemen, zet hij zich nog even neer om te kruipen.
Uiteraard wordt hij ongelofelijk moe van al die nieuwe dingen te leren!
Oja, en dan heb ik het leukste nog niet verteld! Michiel wil DJ worden. Daarnet zat hij in de badkamer op zijn verzorgingskussen en had hij de volumeknop van de radio te pakken gekregen. Hij draaide er met zijn ondeugende vingertjes aan tot het geboink van de housemuziek op Stubru door de badkamer galmde. En toen keek hij met een tevreden blik en begon hij te 'dansen' met zijn rug. Echt een stoer manneke. Op zo'n moment zou je moeten zeggen: 'Mag niet, is gevaarlijk'. Maar Pascal en ik hebben alletwee de slappe lach gekregen. Zo serieus als hij keek... Aan zo'n blik zou zelfs een supernanny niet kunnen weerstaan!
Gisteren zijn we bij ons nieuw vriendje op bezoek geweest: Massimo! Het is het zoontje van Jo en Manuela, vrienden van ons die bij toeval ook nog in onze geburen wonen!
Het is een schatje, die Massimo! En ze doen het zo goed, Jo en Manu! Zo bezorgd, zo bekommerd, echt lieve ouders voor dat schatje! We lieten terloops vallen dat Massimo en Michiel wel gaan gedwongen worden om vriendjes te worden, omdat wij als hun ouders zoveel contact hebben met mekaar. En toen kwamen we erbij dat Manuela en ik ook 'gedwongen' zijn om vriendinnen te worden. Een tiental jaar geleden werkten onze mama's in hetzelfde centrum en gingen ze een project rond water uitwerken. Daarvoor moesten zo'n 500 druppeltjes geknipt worden uit blauw papier en wie was daar beter geschikt voor dan de kinderen? En dus moesten Annemie en ik, Manuela, Claudia en Johnny enkele zomervakantiedagen doorbrengen in het centrum, druppeltjes knippen. Het was meteen een aanzet voor mij om Italiaans te gaan leren, want een taal die zo'n mooi woord als 'gocce' voor druppels heeft, dat moest de moeite waard zijn om te studeren!
En nu, meer dan tien jaar later, zitten we daar samen in Manuela's woonkamer met onze zoontjes, ervaringen uit te wisselen over wat je best niet eet als je borstvoeding geeft, waar je leuke babykleertjes vindt en plannen te maken voor uitstapjes als onze zoontjes groter zijn.
Toch zalig dat je als pubers misschien niet meteen zoveel contact houdt, maar toch samen kan uitgroeien tot dezelfde bezorgde en bekommerde mama's. En wie weet worden onze zonen toch wel beste vriendjes? Ik hoop het alvast!
We zijn net terug van de dokter. Amai, we hebben lang moeten wachten! Maar de dokter nam wel haar tijd om ons zoneke goed te onderzoeken, zodat we nu gerust kunnen zijn dat het in orde is.
Hij heeft dus een allergische reactie gedaan op pennicilline (net zoals de mama) en de oogzalf die we hem nog gegeven hebben (op advies van een andere dokter) heeft een kruisreactie veroorzaakt. Dat maakt dat zijn oogjes ook nog eens heel dicht zaten, ocharme.
Nu zou het opgelost moeten zijn door nieuwe neusdruppels te geven en neobacitracine voor de oogjes.
En het is helemaal niet besmettelijk, dus morgen gaan we Massimo bezoeken!
Wat hebben wij toch een geweldig zoneke! Vannacht is hij eventjes wakker geworden van het vuurwerk, maar hij is snel terug ingeslapen en hij heeft ons verwend door op de eerste dag van het nieuwe jaar tot kwart voor acht te slapen. Hij heeft dan fijn met zijn papa gespeeld tot hij weer moe was. Na zijn voormiddagslaapje zijn we Nieuwjaar gaan wensen bij opa & oma. Daar heeft hij flink van de tafel meegegeten, flink gespeeld (met de nieuwe Duplo), geschenkje aan de peter gegeven, opnieuw gespeeld en ook een beetje geslapen. Daarna zijn we nog naar Oma Brogel geweest en ook daar was hij voorbeeldig. Terug thuis had hij geen zin in slapen, maar wilde hij lekkere fruitpap. En daarna speelde hij nog verder!! Zo zalig!
Nu gaat hij slapen, onze schat. We zijn zo trots op hem, dat hij het zo goed doet. We hadden vorig jaar rond deze tijd nooit durven dromen dat ons zoneke zo'n geweldig, fantastisch kind zou zijn!!!
Ik ben Michiel
Ik ben een man en woon in As (België) en mijn beroep is voltijds mama- en papa-entertainer.
Ik ben geboren op 29/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen, wandelen, Lupa, Bumba....
Gisteren zijn we bij ons nieuw vriendje op bezoek geweest: Massimo! Het is het zoontje van Jo en Manuela, vrienden van ons die bij toeval ook nog in onze geburen wonen! 
