We denken dat Michiel allergisch is voor penicilline. Sinds vanmorgen staat hij helemaal vol uitslag. Zowel op zijn rug als zijn buik staat het vol met 'brobbeltjes'. We zijn daarnet bij dokter Goele geweest (onze dokter is nog in verlof) en zij denkt hetzelfde: dezelfde allergie als de mama. Het is echt zielig om hem te zien. Hij heeft duidelijk jeuk aan zijn buikje, zijn oogjes etteren en hij heeft last van zijn oortjes. Op aanraden van dokter Goele zijn we dan maar met de antibiotica gestopt en met een zalfje begonnen met lokale antibiotica in. Hopelijk komt hij zo van zijn pijnlijke oortjes af!
Vandaag was het wel super gezellig in Neerglabbeek met Leo & Nelly, Oma'tje en Rosie. Het zijn allemaal mensen waar Michiel zich goed bij voelt en dus was er geen enkel probleem met hem en zijn ziekjes gevoel. Hij heeft lekker in zijn bedje bij Moeke geslapen en tussendoor fijn gespeeld. Van Roosje kreeg hij daarenboven nog een leuke Bumba-puzzel die hij duidelijk herkende!
Gisterenavond hebben we met Michiel zijn eerste Kerstmis gevierd bij Moeke en Vake thuis. Het was super gezellig. Zoals 'onze' traditie het voorschrijft, hadden we alle cadeautjes een nummertje gegeven en die nummertjes in een kommetje gedaan. Om de beurt mocht iemand er een nummertje - en dus een cadeautje - uit halen. Als een volleerde 'nummertjestrekker' haalde Michiel er al zijn cadeautjes uit. Zalig om te zien! Van Moeke en Vake kreeg hij een autobaan met drie auto'tjes en een treklieveheersbeestje van Janbibejan en nieuwe slofjes (de andere waren al versleten). Van zijn meter Liesje kreeg hij een timmerbank en een schaapje dat een liedje zingt voor het slapen gaan.
Voor de gelegenheid zijn we bij Moeke en Vake blijven slapen en dat was zalig. 's Morgens hebben we nog van een lekker ontbijtje genoten. Nu zijn we alles in gereedheid aan't brengen voor het feestje van oma, opa, Evy, Tom en peter Christof & Eline.
Hij is wel nog een beetje ziekjes. De koorts blijft aanhouden. Toch jammer dat dit net nu op zijn eerste Kerstmis is!
Michiel is ziek! Hij heeft een oorontsteking, ocharme toch! Gisteren is ons moeke met hem naar dokter Patrick geweest omdat onze huisarts in verlof is. Op dat moment was de oorontsteking nog niet zo erg, maar het begon toch al wat. De dokter heeft haar dan een voorschrift van antibiotica mee naar huis gegeven. Als het verergerde, moesten we daar vandaag mee starten. Dat hebben we dus gedaan. Hij heeft nog steeds veel koorts en 'frummelt' de hele tijd aan zijn oortje. 's Nachts wordt hij wakker van de koorts en is hij echt ziek.
Onze arme duts, en dat is dan zijn eerste Kerstmis!
We zijn weduwe voor een weekend... Het is kerstmarktweekend in As en aangezien Pascal voorzitter is van het Feestcomité, moet hij het hele weekend aanwezig zijn.
Dat is wel een beetje raar, maar met Michiel in de buurt ben je nooit alleen. Ik had wel nog een pak verbeterwerk liggen en daarom zijn we een dagje bij Michiel z'n meter op bezoek geweest in Hasselt. Zo kon ik lekker doorwerken aan mijn verbeterstapeltje (en had ik nog een hoofdrekenhulpje erbij ;)) en kon Michiel zijn gangetje gaan in Liesje haar appartement.
Hij heeft zalig geslapen, zalig gegeten en ik heb goed kunnen doorwerken!
Na ons uitstapje zijn we nog even naar Pascal geweest in de tent en heeft half As ons Michieleke kunnen bewonderen!
Tijdens zo'n weekend ben ik wel blij dat ik de stap gezet heb om ander werk te zoeken. Anders moesten we onze kleine schat nu een heel weekend 'dumpen' om te kunnen gaan werken. Nu zijn we gezellig onder ons tweekes een heel weekendje hier!
Vandaag zijn de examens begonnen op school en nu moet ik dus maar halve dagen gaan werken. Dus hoeft Michiel maar halve dagen naar Moeke Decleene te gaan en dat is zalig!
Daar komt natuurlijk wel een pak verbeterwerk bij! Maar voorlopig doe ik dat nog graag!
Wij hebben kunnen wachten... want alleen op 6 december komt de échte Sinterklaas!
Gisterenavond hebben we samen een bordje gezet met een wortel voor 'Slecht weer vandaag', een borrel voor Sinterklaas, een suikerklontje voor het paard! En vanmorgen... lag heel het bord vol met snoepjes, die mama en papa stiekem helemaal hebben opgegeten! Maar er lag ook een hele berg speelgoed!
- een duwwagentje van een lieveheersbeestje - een kasteel met vormpjes en héle leuke deurtjes - een trommel van de oma - een bestuurbare auto in hout
Zalig is dat, zoveel speelgoed krijgen! Michiel snapt nog niet hoe het allemaal werkt, zo'n Sinterklaasfeest, maar het speelgoed vindt hij alvast plezant!
Vandaag ben ik beginnen lesgeven! Een nieuwe start, een nieuw begin van de rest van ons leven.
Het zal wel even wennen zijn, zoveel werk 's avonds. Maar ik kan met Michiel spelen na school, samen eten maken, samen gezellig eten en zijn badje geven, zijn flesje geven en hem in zijn bedje leggen dan aan mijn schoolwerk beginnen.
En na Kerstmis? Dat zien we wel weer! Als ik geen werk heb, blijf ik gewoon nog even gezellig thuis bij Michiel. Heb ik wel werk, dan gaat hij naar Moeke Decleene.
Vandaag zijn we in Hasselt naar héél veel diertjes gaan kijken! Sammie van meter Liesje moest er ook zijn kunstjes tonen en zo konden we gratis binnen!
We hebben ook met Sammie en Lupa moeten poseren voor de foto!
We zijn net terug van een weekje vakantie aan zee! Het was zalig, zo'n weekje de volledige aandacht van twee grote mensen voor één minimensje! Hij heeft zich kostelijk geamuseerd in het appartementje aan zee!
Wat hebben we zoal gedaan? - maandag: wandeling naar Middelkerke en terug. Wel jammer dat het ineens moest regenen en we dus wel goed nat geworden zijn - dinsdag: uitstapje naar Calais in Frankrijk. Daar zijn de Mustela-producten veel beterkoop en hebben we en passant ook nog eens leuke kerstinkopen gedaan - woensdag: met de tram naar Oostende (tsjoeketsjoeketuut) en daar gewinkeld en gezellig iets gegeten - donderdag: bij gebrek aan fatsoenlijk weer een uitstapje naar Ieper, naar het Flanders Fields museum. Daarna klaarde het op en zijn we ook nog even naar de Menenpoort geweest! Een leerrijk uitstapje! - vrijdag: papa kuist het appartement op en mama en Michiel wandelen naar Middelkerke en terug. Daarna gaan we nog verse mosselen halen in Nieuwpoort en rijden we huiswaarts, waar we Moeke en Vake uitnodigen op de mosselen.
Namiddag heb ik ook even contact opgenomen met de hulpkas ivm een eventuele werkloosheidsuitkering en volgens die persoon heb ik zeker recht op een uitkering als ik stop met werken in december. Een jaar lang zou ik een redelijke uitkering krijgen. Maar ik wil geen jaar thuis blijven. Eerst even op adem komen en dan zou ik graag na Nieuwjaar toch ergens beginnen. Waar en wanneer weet ik nog niet. Ik ga nu eerst even met mijn schepen en een aantal raadsleden babbelen over mijn plannen. Ik vind het heel jammer voor hen. Juist nu de samenwerking goed begon te lopen, het toch opgeven.
Maar momenteel ben ik toch weer voor 90% overtuigd van te stoppen. Het overlijden van Bart heeft me weer duidelijk gemaakt dat je iets moet doen met je leven, dat je elke dag moet genieten alsof het de laatste is. En ik wil weekends hebben, ik wil mijn venteke in zijn bedje kunnen steken 's avonds, ik wil een redelijke vakantie zonder telkens lastig gevallen te worden. En ik denk niet dat ik dat in mijn huidige job kan verwachten, hoe graag ik dat werk ook doe.
'k Heb het moeilijk gehad tijdens de dienst, heel moeilijk. Het was een enorm emotionele plechtigheid met heel mooie afscheidsbrieven van iedereen die rondom Bart leefde, ook van zijn zus en zijn vriendin. Het zijn enorm moedige mensen en ik heb er enorm bewondering voor hoe zij in deze donkere periode van hun leven toch troost vinden bij elkaar en proberen verder te leven met de mooie herinneringen aan zo'n geweldige jonge gast. Ik hoop voor hen allen dat het hen goed gaat. Iedereen die Bart ooit gekend heeft, zal hem blijven herinneren als de spontane en lieve jonge man die hij was. Hij zal zeker nooit vergeten worden. Ik heb het een beetje moeilijk met het een plaats te geven in mijn leven. Ik ben mijn zoneke bij de onthaalmoeder gaan halen na de koffietafel en heb 'm eens lekker geknuffeld. En net toen mijn groot ventje thuis kwam, heb ik hem ook eens goed vastgepakt. Wat zijn wij dan toch geprezen en gelukkig hé.
Het zijn geen waterpokken, maar rode hond / rubella! Ik wist niet dat ze dat zo klein al konden krijgen, maar ja. Volgens de dokter is het ook wel besmettelijk, maar zijn ze er niet zo ziek van als waterpokken. En dus mag hij van haar perfect naar de onthaalmoeder gaan. En ik heb net met de OM gebeld, en die vindt het ook goed als hij komt.
Hij begint nu wel overal uitslag te krijgen, 't prutske. De blaasjes op zijn vingertjes zijn blijkbaar muggenbeetjes, en ik had die voor waterpokken aanzien. Zijn maagje werkt ook niet op en top en daarom moet hij een paar dagen motilium-stopkes krijgen. Dat merkten we aan een vreemd geurtje in zijn mond.
Nu slaapt hij. HIj was zo moe van het wachten bij de dokter dat ik hem meteen in zijn bedje heb gelegd. Ik ga ook nog wat proberen te rusten en dan ga ik vandaag alleen de namiddag werken. Dan blijft het werk maar weer liggen, we zien wel.
Ik heb namiddag met één van de verkozenen gesproken en ik zie het weer niet zitten op mijn werk. Er zijn andere dingen die voorgaan op de uitbreiding van mijn dienst en ik heb het gevoel dat ik terug naar af ben. Nu zit ik nog te twijfelen aan mijn eventuele - al dan niet - werkloosheidsuitkering als ik stop in december. 'k Moet er eens raad over vragen bij een hulpkas of RVA-toestand.
Ik ben zo hard aan t twijfelen. Werk gaan zoeken met een tweede kinderwens is ook niet zo'n denderende uitgangspositie hé. Dus dat zou me doen blijven: de zekerheid, dicht bij huis, fijne collegagroep, zekerheid van mijn eventueel volgend bevallingsverlof ook door betaald te worden... En nu het geval met Bart doet me weer serieus denken over die kinderwens. Mijn hart zegt van er nu voor te gaan, mijn lichaam zegt te wachten tot Michiel kan lopen. Als ik weer met die bekkeninstabiliteit ga sukkelen, zit de kans erin dat ik Michiel niet meer kan dragen. Dat wil ik ook vermijden. Als hij dan kan lopen, is het toch alweer ietske eenvoudiger. Goh, ik ben weer zo aan t twijfelen, en dan die emotionele toestanden met die begrafenis morgen daarbij. Dit is geen goede raadgever.
'k Beb Michiel idd een perdolanneke gegeven daarnet. Maar weet je wat? Ik denk niet dat het de tandjes zijn. Hij heeft op heel wat plaatsen rode vlekjes. Dus als het doorzet, zouden het wel eens de waterpokken / windpokken kunnen zijn. Morgen even afwachten, maar als hij er morgen nog meer heeft, dan ga ik met hem naar de dokter.
Hier een slechte nacht gehad. Ik denk dat de bovenste tandjes eraan zitten te komen. Ik heb gewoon het gevoel dat ik niet geslapen heb. Zeker 20 keer wakker geweest omdat Michiel lag te zeuren in zijn bed. Maar hij was nooit echt wakker genoeg om hem vb een stopke te geven... 'k Hoop dat het snel betert, 'k zit op mijn tandvlees.
Mijn Michieleke moest wenen toen ik vanmorgen vertrok. Gisteren was idd een heel lange dag voor mij en ik ben hem zelf niet gaan halen. Awel, gisterenavond kon ik mijn gat niet draaien of hij begon te wenen, nog erger dan andere dagen. Precies of hij dacht: nu gaat ze weer zolang weg.
'k Ben blij dat ik dit weekend eens niet moet werken en dat ik het hele weekend bij mijn kleine schat kan zijn!
Ik ben moe. Heb nog wat gestreken (ben weer bij). Morgen gaan we naar mijn zus in Hasselt terwijl mijn ventje naar de les gaat en daarna gaan we - zonder oproepen van de noodlijn van mijn ventje - naar onze lieve vrienden in Aarschot. Nog eens even wat raad vragen over mijn werk.
Ik voelde me zo fragile vandaag. 'k Had vanmorgen en vergadering in Houthalen, en ik moest de autostrade nemen langs de plaats waar Bart verongelukt is. Vond ik vreselijk. 'k Heb de tranen moeten wegvegen. 'k Voelde me ook heel onzeker op de autostrade, terwijl ik dat normaal allemaal doe zonder na te denken. Het zet je leven echt wel even in rep en roer. En ik stond dan nog relatief ver van hem af, wat moet het voor zijn naaste familie zijn?
En wat moet ik doen met mijn werk? Stoppen of blijven? 'k Vind het nog steeds erg moeilijk. Ik weet nog dat ik heel erg zat te twijfelen over een huis kopen en trouwen en me settelen op het moment dat Bert verongelukte. Toen heeft zijn overlijden me doen inzien dat ik gewoon moet doen waar ik zin in heb, want het leven kan oh zo snel gedaan zijn. De avond van zijn begrafenis hebben we beslist om te gaan trouwen, een maand later was ons huis getekend. Een jaar later werd ik zwanger.
Nu worden we opnieuw met die harde realiteit geconfronteerd... Maar ben ik nu sterk genoeg om zo'n belangrijke beslissing als mijn werk opgeven te nemen?
Doubt has made my head it's home and I can hardly hear myself explode...
Vanmorgen heel slecht nieuws gekregen. Bart is vannacht verongelukt, een accident op de autostrade. Het is echt heel akelig, hij is net op dezelfde manier verongelukt als Bert twee en een half jaar geleden. Ik krijg het er echt koud van. 'k Ween van 't minste.
Hij was zo oud als ons Liesje, Bert was zo oud als ik. We hebben samen watergewenning gevolgd, zijn samen groot geworden, hebben samen in de klas gezeten. Het leven staat dan echt even stil hoor.
'k Zit de hele tijd naar Bert z'n foto te staren en naar 'zijn' symbooltje, een zonnetje met een maantje in. En ik kan het maar niet vatten. Het lijkt wel of ik nu een slechte droom heb en seffens ga wakker worden. Want zoiets, zo dicht bij mekaar en in dezelfde familie, zo dicht bij je, dat lijkt gewoon zo ireëel. En toch zullen we ons daar weer moeten bij neerleggen, dat we hem nooit meer zullen tegenkomen bij de bakker, dat hij zijn prachtig herenhuis niet meer zal kunnen renoveren, dat hij nooit de geweldige advocaat zal worden waar we hem allemaal voor aanzagen. Je mag er gewoon niet bij stilstaan hoe fragile een mensenleven is!
Deze week had ik verlof omdat Moeke Decleene met verlof is. Alhoewel, verlof, wat is dat ookal weer? Ik ben best wel veel door mijn werk lastiggevallen en dat begin ik moe te worden...
'k Had zo graag eens een weekje alleen voor mijn schatje gehad!
Morgen op personeelsuitstap, dan moet ik hem weer een hele dag missen. Maar de papa is dan thuis en die kan hem ook eens een dagje verwennen.
Michiel is het wel snel gewoon om alleen bij mij te zijn. 's Avonds wil hij niet met de papa in bad, wil hij niet door hem afgedroogd worden, laat staan een flesje van hem aanvaarden. Het zal hen deugd doen, die twee schatten van mij, om morgen nog eens lekker een heel dagje samen te zijn!
Ik ben Michiel
Ik ben een man en woon in As (België) en mijn beroep is voltijds mama- en papa-entertainer.
Ik ben geboren op 29/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen, wandelen, Lupa, Bumba....
Gisterenavond hebben we met Michiel zijn eerste Kerstmis gevierd bij Moeke en Vake thuis. Het was super gezellig. Zoals 'onze' traditie het voorschrijft, hadden we alle cadeautjes een nummertje gegeven en die nummertjes in een kommetje gedaan. Om de beurt mocht iemand er een nummertje - en dus een cadeautje - uit halen. Als een volleerde 'nummertjestrekker' haalde Michiel er al zijn cadeautjes uit. Zalig om te zien! Van Moeke en Vake kreeg hij een autobaan met drie auto'tjes en een treklieveheersbeestje van Janbibejan en nieuwe slofjes (de andere waren al versleten). Van zijn meter Liesje kreeg hij een timmerbank en een schaapje dat een liedje zingt voor het slapen gaan. 
