Vandaag zijn we in Hasselt naar héél veel diertjes gaan kijken! Sammie van meter Liesje moest er ook zijn kunstjes tonen en zo konden we gratis binnen!
We hebben ook met Sammie en Lupa moeten poseren voor de foto!
We zijn net terug van een weekje vakantie aan zee! Het was zalig, zo'n weekje de volledige aandacht van twee grote mensen voor één minimensje! Hij heeft zich kostelijk geamuseerd in het appartementje aan zee!
Wat hebben we zoal gedaan? - maandag: wandeling naar Middelkerke en terug. Wel jammer dat het ineens moest regenen en we dus wel goed nat geworden zijn - dinsdag: uitstapje naar Calais in Frankrijk. Daar zijn de Mustela-producten veel beterkoop en hebben we en passant ook nog eens leuke kerstinkopen gedaan - woensdag: met de tram naar Oostende (tsjoeketsjoeketuut) en daar gewinkeld en gezellig iets gegeten - donderdag: bij gebrek aan fatsoenlijk weer een uitstapje naar Ieper, naar het Flanders Fields museum. Daarna klaarde het op en zijn we ook nog even naar de Menenpoort geweest! Een leerrijk uitstapje! - vrijdag: papa kuist het appartement op en mama en Michiel wandelen naar Middelkerke en terug. Daarna gaan we nog verse mosselen halen in Nieuwpoort en rijden we huiswaarts, waar we Moeke en Vake uitnodigen op de mosselen.
Namiddag heb ik ook even contact opgenomen met de hulpkas ivm een eventuele werkloosheidsuitkering en volgens die persoon heb ik zeker recht op een uitkering als ik stop met werken in december. Een jaar lang zou ik een redelijke uitkering krijgen. Maar ik wil geen jaar thuis blijven. Eerst even op adem komen en dan zou ik graag na Nieuwjaar toch ergens beginnen. Waar en wanneer weet ik nog niet. Ik ga nu eerst even met mijn schepen en een aantal raadsleden babbelen over mijn plannen. Ik vind het heel jammer voor hen. Juist nu de samenwerking goed begon te lopen, het toch opgeven.
Maar momenteel ben ik toch weer voor 90% overtuigd van te stoppen. Het overlijden van Bart heeft me weer duidelijk gemaakt dat je iets moet doen met je leven, dat je elke dag moet genieten alsof het de laatste is. En ik wil weekends hebben, ik wil mijn venteke in zijn bedje kunnen steken 's avonds, ik wil een redelijke vakantie zonder telkens lastig gevallen te worden. En ik denk niet dat ik dat in mijn huidige job kan verwachten, hoe graag ik dat werk ook doe.
'k Heb het moeilijk gehad tijdens de dienst, heel moeilijk. Het was een enorm emotionele plechtigheid met heel mooie afscheidsbrieven van iedereen die rondom Bart leefde, ook van zijn zus en zijn vriendin. Het zijn enorm moedige mensen en ik heb er enorm bewondering voor hoe zij in deze donkere periode van hun leven toch troost vinden bij elkaar en proberen verder te leven met de mooie herinneringen aan zo'n geweldige jonge gast. Ik hoop voor hen allen dat het hen goed gaat. Iedereen die Bart ooit gekend heeft, zal hem blijven herinneren als de spontane en lieve jonge man die hij was. Hij zal zeker nooit vergeten worden. Ik heb het een beetje moeilijk met het een plaats te geven in mijn leven. Ik ben mijn zoneke bij de onthaalmoeder gaan halen na de koffietafel en heb 'm eens lekker geknuffeld. En net toen mijn groot ventje thuis kwam, heb ik hem ook eens goed vastgepakt. Wat zijn wij dan toch geprezen en gelukkig hé.
Het zijn geen waterpokken, maar rode hond / rubella! Ik wist niet dat ze dat zo klein al konden krijgen, maar ja. Volgens de dokter is het ook wel besmettelijk, maar zijn ze er niet zo ziek van als waterpokken. En dus mag hij van haar perfect naar de onthaalmoeder gaan. En ik heb net met de OM gebeld, en die vindt het ook goed als hij komt.
Hij begint nu wel overal uitslag te krijgen, 't prutske. De blaasjes op zijn vingertjes zijn blijkbaar muggenbeetjes, en ik had die voor waterpokken aanzien. Zijn maagje werkt ook niet op en top en daarom moet hij een paar dagen motilium-stopkes krijgen. Dat merkten we aan een vreemd geurtje in zijn mond.
Nu slaapt hij. HIj was zo moe van het wachten bij de dokter dat ik hem meteen in zijn bedje heb gelegd. Ik ga ook nog wat proberen te rusten en dan ga ik vandaag alleen de namiddag werken. Dan blijft het werk maar weer liggen, we zien wel.
Ik heb namiddag met één van de verkozenen gesproken en ik zie het weer niet zitten op mijn werk. Er zijn andere dingen die voorgaan op de uitbreiding van mijn dienst en ik heb het gevoel dat ik terug naar af ben. Nu zit ik nog te twijfelen aan mijn eventuele - al dan niet - werkloosheidsuitkering als ik stop in december. 'k Moet er eens raad over vragen bij een hulpkas of RVA-toestand.
Ik ben zo hard aan t twijfelen. Werk gaan zoeken met een tweede kinderwens is ook niet zo'n denderende uitgangspositie hé. Dus dat zou me doen blijven: de zekerheid, dicht bij huis, fijne collegagroep, zekerheid van mijn eventueel volgend bevallingsverlof ook door betaald te worden... En nu het geval met Bart doet me weer serieus denken over die kinderwens. Mijn hart zegt van er nu voor te gaan, mijn lichaam zegt te wachten tot Michiel kan lopen. Als ik weer met die bekkeninstabiliteit ga sukkelen, zit de kans erin dat ik Michiel niet meer kan dragen. Dat wil ik ook vermijden. Als hij dan kan lopen, is het toch alweer ietske eenvoudiger. Goh, ik ben weer zo aan t twijfelen, en dan die emotionele toestanden met die begrafenis morgen daarbij. Dit is geen goede raadgever.
'k Beb Michiel idd een perdolanneke gegeven daarnet. Maar weet je wat? Ik denk niet dat het de tandjes zijn. Hij heeft op heel wat plaatsen rode vlekjes. Dus als het doorzet, zouden het wel eens de waterpokken / windpokken kunnen zijn. Morgen even afwachten, maar als hij er morgen nog meer heeft, dan ga ik met hem naar de dokter.
Hier een slechte nacht gehad. Ik denk dat de bovenste tandjes eraan zitten te komen. Ik heb gewoon het gevoel dat ik niet geslapen heb. Zeker 20 keer wakker geweest omdat Michiel lag te zeuren in zijn bed. Maar hij was nooit echt wakker genoeg om hem vb een stopke te geven... 'k Hoop dat het snel betert, 'k zit op mijn tandvlees.
Mijn Michieleke moest wenen toen ik vanmorgen vertrok. Gisteren was idd een heel lange dag voor mij en ik ben hem zelf niet gaan halen. Awel, gisterenavond kon ik mijn gat niet draaien of hij begon te wenen, nog erger dan andere dagen. Precies of hij dacht: nu gaat ze weer zolang weg.
'k Ben blij dat ik dit weekend eens niet moet werken en dat ik het hele weekend bij mijn kleine schat kan zijn!
Ik ben moe. Heb nog wat gestreken (ben weer bij). Morgen gaan we naar mijn zus in Hasselt terwijl mijn ventje naar de les gaat en daarna gaan we - zonder oproepen van de noodlijn van mijn ventje - naar onze lieve vrienden in Aarschot. Nog eens even wat raad vragen over mijn werk.
Ik voelde me zo fragile vandaag. 'k Had vanmorgen en vergadering in Houthalen, en ik moest de autostrade nemen langs de plaats waar Bart verongelukt is. Vond ik vreselijk. 'k Heb de tranen moeten wegvegen. 'k Voelde me ook heel onzeker op de autostrade, terwijl ik dat normaal allemaal doe zonder na te denken. Het zet je leven echt wel even in rep en roer. En ik stond dan nog relatief ver van hem af, wat moet het voor zijn naaste familie zijn?
En wat moet ik doen met mijn werk? Stoppen of blijven? 'k Vind het nog steeds erg moeilijk. Ik weet nog dat ik heel erg zat te twijfelen over een huis kopen en trouwen en me settelen op het moment dat Bert verongelukte. Toen heeft zijn overlijden me doen inzien dat ik gewoon moet doen waar ik zin in heb, want het leven kan oh zo snel gedaan zijn. De avond van zijn begrafenis hebben we beslist om te gaan trouwen, een maand later was ons huis getekend. Een jaar later werd ik zwanger.
Nu worden we opnieuw met die harde realiteit geconfronteerd... Maar ben ik nu sterk genoeg om zo'n belangrijke beslissing als mijn werk opgeven te nemen?
Doubt has made my head it's home and I can hardly hear myself explode...
Vanmorgen heel slecht nieuws gekregen. Bart is vannacht verongelukt, een accident op de autostrade. Het is echt heel akelig, hij is net op dezelfde manier verongelukt als Bert twee en een half jaar geleden. Ik krijg het er echt koud van. 'k Ween van 't minste.
Hij was zo oud als ons Liesje, Bert was zo oud als ik. We hebben samen watergewenning gevolgd, zijn samen groot geworden, hebben samen in de klas gezeten. Het leven staat dan echt even stil hoor.
'k Zit de hele tijd naar Bert z'n foto te staren en naar 'zijn' symbooltje, een zonnetje met een maantje in. En ik kan het maar niet vatten. Het lijkt wel of ik nu een slechte droom heb en seffens ga wakker worden. Want zoiets, zo dicht bij mekaar en in dezelfde familie, zo dicht bij je, dat lijkt gewoon zo ireëel. En toch zullen we ons daar weer moeten bij neerleggen, dat we hem nooit meer zullen tegenkomen bij de bakker, dat hij zijn prachtig herenhuis niet meer zal kunnen renoveren, dat hij nooit de geweldige advocaat zal worden waar we hem allemaal voor aanzagen. Je mag er gewoon niet bij stilstaan hoe fragile een mensenleven is!
Deze week had ik verlof omdat Moeke Decleene met verlof is. Alhoewel, verlof, wat is dat ookal weer? Ik ben best wel veel door mijn werk lastiggevallen en dat begin ik moe te worden...
'k Had zo graag eens een weekje alleen voor mijn schatje gehad!
Morgen op personeelsuitstap, dan moet ik hem weer een hele dag missen. Maar de papa is dan thuis en die kan hem ook eens een dagje verwennen.
Michiel is het wel snel gewoon om alleen bij mij te zijn. 's Avonds wil hij niet met de papa in bad, wil hij niet door hem afgedroogd worden, laat staan een flesje van hem aanvaarden. Het zal hen deugd doen, die twee schatten van mij, om morgen nog eens lekker een heel dagje samen te zijn!
Vandaag zijn we in Kessel-Lo samengekomen met de andere mama's, papa's en baby'tjes (sorry Amelie, ook peutertjes) van het forum! Het was een gezellige bende en het was zeker leuk om nog eens wat extra mensen in het echt te zien. We babbelen ons altijd te pletter op het forum en om dan eens 'live' te kunnen babbelen, het heeft iets!
Het was ook leuk om te zien hoe alle baby'tjes ongeveer op hetzelfde niveau en ontwikkelingssprongetje zitten. Eva van Hannah, Ebe & Britt van Sarah, Noah en Gilles van Vanessa... ze zijn allemaal in dezelfde periode geboren en dat zie je heel goed!
Ruben van Lientje blijft natuurlijk ook een grote vriend en Xanthe, Ditte, Liesl, Yaneke, Simon... ze waren ook allemaal van de partij! Het was gezellig!
Begint vandaag officieel de herfst niet? Awel, het is er niet aan te zien. Een stralend zonnetje tovert een glimlach op ieders gezicht. Het is mooi om te zien.
Maar wel moeilijk met die koude ochtenden om te weten wat je Michieleke moet aandoen! Hij heeft het setje van Eveline aan: een zomerbroekje met een T-shirt. 'k Heb hem nog een jasje aangetrokken, want vanmorgen was het op de fiets verdorie koud! Moeke Decleene zal hem wel verlossen van overtollige kleertjes.
Gisteren ben ik naar Maastricht geweest en is Michiel bij moeke moeke geweest (de nieuwe naam van ons moeke nu hij ook een moeke Decleene heeft). Hij heeft er mogen helpen naaien en dat vond hij natuurlijk geweldig! Stukjes stof op de grond achterna kruipen enzo, hij amuseert zich te pletter!
En nu is mijn middagpauze alweer gedaan en ga ik terug aan het werk.
Michiel is super flink vandaag! Vanmorgen was hij wel héél vroeg wakker (vijf uur!!), maar dat heeft hij voor de rest van de dag wel goed gemaakt. Moeke Decleene heeft hem vanmiddag zelfs moeten wakker maken, ons slaapkoppeke
Hij heeft flink gegeten en geslapen, dus wat moet je meer hebben? Nu ligt hij hier op de grond met zijn schakeltjes te spelen. Hij wordt zo mobiel, ik sta er telkens versteld van. En aan tafel eet hij lekker een beetje fruit of een rijstkoekje mee en zo hebben we het gevoel dat we hem echt bij het eten kunnen betrekken.
Je zou het moeten zien, hij ligt hier gewoon te gibberen van plezier omdat hij zijn schakeltjes kan opnemen, weggooien, achterna kan kruipen en dan weer opnieuw kan beginnen!
'k Heb nog geen tijd gehad om de foto's te verkleinen, dat zal voor een andere keer zijn.
'k Heb vandaag de hele dag moeten werken, dus de papa heeft voor Michieltje gezorgd. De meter is op bezoek geweest en heeft weer even ge-Michiel-tankt! Ze heeft ervan genoten, en ik denk van zij niet alleen!
Hij heeft vandaag weer goed geoefend om te kruipen. Naar Sammie, en die ging dan weer telkens een metertje achteruit. En vanmorgen onder de strijkplank heeft hij nog gevoetbald met Lupa. Allez, gevoetballont, want het was geen echt bal. Lupa 'snuiterde' telkens naar hem toe en hij duwde de ballon dan weer verder weg. Alleen jammer dat Lupa na een tijdje in de ballon gebeten heeft en het plezier snel uit was.
Voor de rest heeft hij goed geslapen, minder goed gegeten, maar dat heeft hij daarnet met zijn avondflesje wel goedgemaakt.
Michieltje ligt lekker in zijn bedje te slapen en intussen heb ik even tijd om wat aanvullingen te doen hier!
Ik had jullie graag wat foto'tjes meegegeven, maar ze zijn te groot. Ik moet ze eerst via een programma'tje op het werk proberen wat kleiner te maken, want zo wil de website ze niet opnemen.
Gisterenavond heb ik me een kriek gelachen met mijn zoneke! Hij kruipt nu echt wel vooruit en gericht naar iets toe. Hij kroop gisterenavond naar de speelgoedmand en haalde er een beer uit! Ongelofelijk hoe snel hij weer bijleert!!!
Ik heb er ook een foto van gemaakt, maar zoals hierboven al gezegd, ga ik die later proberen aanvullen.
Nu eerst een massa strijk proberen te verwerken voor hij wakker wordt!
Dinsdagavond zat ik op de speelmat bij hem en ineens kroop Michiel vooruit!!! Wel nog heel gekunsteld, maar heel goed gecoördineerd met handjes en voetjes! Hij kroop naar zijn schaapje en toen hij er was, knuffelde hij hem alsof zijn leven ervanaf hing. Ontzettend aandoenlijk om naar te kijken. En dan maar 'aaaiiee' zeggen. Wie weet zegt hij er binnenkort 'saapie' achter... Zo lief dat hij ermee kan knuffelen! En zo mooi kruipen! Ik kreeg er de tranen van in mijn ogen!
Gisteren was moeke even op bezoek en hij heeft een schommel gekregen!! Een schommel voor achter aan de appelboom. Moeke is dan ook nog naar de winkel gereden om koord en haken te kopen, dat hij gisteren ook nog meteen kon schommelen. Hij vindt het geweldig! Hij kraait van plezier, en hoe hoger hoe liever natuurlijk! Lupa is wel ontzettend jaloers op de 'tuut' die in het stoeltje zit, maar dat zal ze wel afleren. 'k Heb foto'tjes gemaakt, 'k zal ze er straks proberen bijzetten. Hij vindt het zo leuk dat de wind door zijn haartjes blaast. Je ziet aan zijn ogen dat hij het geweldig vindt!
En dan gisterenavond: voor de eerste keer gaan babyzwemmen! Om half zeven moesten we in Home Fabiola zijn. Er waren nog heel veel baby'tjes en een zieke lesgeefster, dus het was even met veel. Maar Lea zei dat het volgende week al in kleinere groepjes zou zijn. In het water was onze Michiel echt een haantje de voorste en een ontzettend 'kloek' kind. In tegenstelling tot enkele andere kindjes, die meteen begonnen te wenen toen ze in het water kwamen, begon Michiel iedereen nat te spetteren door met zijn handjes op het water te kloppen. Dat zal dan al wel de verdienste zijn van regelmatig te gaan zwemmen, zeker? Hij genoot ontzettend van de nieuwe dingen die we leerden (in en uit het water, een speelgoedje achterna zwemmen, op de buik zwemmen, op de rug). En dan: helemaal met het hoofdje onder water! Dat vond hij een beetje raar, maar hij heeft op geen moment geweend!
Mammie en pappie waren ontzettend trots op hem! Jammer genoeg waren de batterijen van het fototoestel plat, dus van de eerste spetterplezier hebben we geen foto's. Dat zullen we dan volgende week moeten goedmaken.
Hij leert dus elke dag heel veel dingen bij, onze kleine schat!
Ik ben Michiel
Ik ben een man en woon in As (België) en mijn beroep is voltijds mama- en papa-entertainer.
Ik ben geboren op 29/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spelen, wandelen, Lupa, Bumba....
