Dag 43 naar Lac de By 27 juli 2017
Vroeg op voor de bus naar Vaud (in Ollomont); voor de tweede keer al hadden we privé vervoer! Geen kat die de bus neemt??!! Hier zijn weinig camperaars, dus hebben mensen hun eigen auto ter beschikking en dat is een luxe, zeker als je met kinderen gaat wandelen want zo vaak rijdt de bus niet tussen Aosta en Ollomont, maar voor ons is het precies gepast. We hebben 7 uur tussen aankomst en vertrek, dus tijd genoeg om een wandeling van 5u te maken (met rustpauzes al snel meer dan 6u).
Het had weer heel wat voeten in de aarde voor we het vertrekpunt van de wandeling vonden; het boekje dat we volgen is geschreven door een Nederlander, 10 jaar geleden; niet elke beschrijving klopt nog; zo vonden we het gesloten foyer des guides niet meer, maar wel 3 nieuwe vakantiewoningen; en daar moesten we omhoog dat klopte wel, haha.
Een uur lang niks dan klimmen, soms 20%, soms wat minder steil; het werd een meditatieve wandeling! Veel overschot heb je dan niet en dus hou je alle aandacht bij je voeten en knieën want die moeten het wel doen.
Maar we kwamen toen toch aan bij La Chevrière; op dit moment onbewoond, maar zeker niet verlaten. Een pracht van een stronk die uitgewerkt was tot twee zitjes een verademing! Zicht op de toppen, geluid alleen in de verte, heerlijk.
Toen ging het naar het volgende herkenningspunt; de Italianen zijn niet zo consequent met hun aanduidingen, dus soms is het niet alleen met de uitleg en de kaart, maar bovenop met de gps kijken want als je de omgeving niet kent weet je in het begin niet welke kant je uit moet.
Maar we vonden alles en maakten, onbedoeld, een short cut (we moesten met een grote boog rond de conca de by maar als dat niet zo op de kaart vermeld staat tja, dan loop je maar, desnoods op een wildpad, als het maar in de goede richting is). En zo bereikten we de stuwdam van By (stel je er niet teveel van voor). Het meertje erachter was echt mooi; voor het zicht daar zijn we zo hoog gekropen vandaag; vanaf daar zagen we de meester van de bergen hier rondom: de Grand Combin, een berg om u tegen te zeggen: 4314 m, met een sneeuwkap en bijpassende gletsjer.
Onderweg vonden we een bord met uitleg over de aanpak hier in de Val dAoste. Ze werken hier aan duurzaamheid; ze gaan nog met het water uit de bergen om zoals in het verleden en ze maken hun Fontina kaas nog op artisanale wijze. Overal in de bergen kan je hem kopen. Lekker!
De terugweg ging langs la sentier de lespoir; een mooie tekst stond hoog in de bergen om je er bewust van te maken dat je op de aarde niet rondloopt alleen om materie te vergaren.
We geraakten op een rustig tempo in Glassier, waar we ons calorieverbruik wat aanvulden in afwachting van de komst van de bus, die weer alleen voor ons de hele afstand aflegde wat een luxe, he?!
