Wat betekent nu een zwarte zondag? Eigenlijk heb je die toch altijd in zwart Afrika? Welnee, of toch, eventjes serieus nu: Jullie moeten vast al gehoord hebben over het vliegtuigongluk waarin nu ook de Moslim leider zat en dus is overleden. Nog enkele senatoren zijn ook overleden in die vlucht. Maar het drama is eigenlijk en vooral de aaneenschakeling van de gebeurtenissen.
Vorig jaar in de nacht van 22 Oktober op 23, (ik zal het nooit vergeten want dat was de dag na de gewapende overval op de Base), was er de Bellview crash tss Lagos en Abuja. Gevolgd door de crash van Sosoliso op 10 December 2005 op de luchthaven van PHC, en dan in September jongstleden een bende Generaals die met de Airforce vlieger crashte in Calabar, en dan nu deze. Ik hou dan nog maar alleen rekening met de vluchten waarvan meer dan 100 mensen overleden zijn.
Hebben ze nu eindelijk de Minister of Aviation afgezet, zogezegd zijn ze er nu achter gekomen dat die vent volledig incapabel was. Ze stellen nu de Minister van Cultuur aan het hoofd van de aviatie. En dan vragen ze nog dat we daarmee niet moeten lachen. Inderdaad, de aanstelling vde nieuwe minister zorgt wel voor een hilarische show.
Het is ongelooflijk, maar de staat van de wegen is slecht, en ideaal voor gewapende overvallen op allerlei plaatsen, het wordt een anarchie. Vliegtuigen onbetrouwbaar, en een treinverkeer is er niet. Waar gaan we naartoe? Binnenblijven is toch al geruime tijd het veiligste.
Het is vandaag weer zaterdag. De fever comes up again. Vanavond nog een beetje shotten met enkele vrienden, hopelijks blijft het droog, want vorige week was het nada. Hele zaterdag regenen. En dan vieren we na de soccer Deepavali, Indisch Nieuwjaar, met onze collega's van de compound. Aperitief aan het zwembad, en dan wordt eten afgehaald bij een Indische caterer en kunnen we ons bek nog eens spijzen aan wat pikant materiaal. De afgelopen week was weeral geentje zonder incident. In het naar het werk rijden en op ongeveer een km van het werk werd ik door een collega gebeld die in het andere busje voorop reed. We konden maar beter niet opkomen, zei hij. Het eerste busje was verzeild geraakt tussen een handgemeen van Mopols (gewapende politie) en de Navy (ook gewapend). Den held niet uithangende en terplaatse blijven wachten in de suburbs is ook niet veilig, zijn we maar terug gereden totdat we clearance zouden krijgen. Het blijkt nu dat een burgerauto het kruispunt net voor onze Base blokkeerde. Onze Mopols, die ons veilig moeten escorteren en vlot verkeer garanderen, zijn uit de escort-vehicle gestapt en beginnen de andere auto aan te manen weg vrij te maken. Waarschijnlijk niet merkende dat op de nummerplaat "Navy" stond, en omdat de kerels erin arrogant deden (ze waren trouwens van de Navy, en de Mopols zullen hen de les niet spellen), kwam het tot een handgemeen. De inzittenden communiceerden met hun Base niet ver vandaan, en plotseling kwamen er gewapende Navy mannekes aangelopen. Ondertrussen had een vd Mopols al een inzittende uit de auto gesleept en waren ze staande aan het worstelen, de Mopol nog met een AK47 in de hand (en die zwierde maar rond). Er werden schoten afgelost zowel door Mopol als de Navy, en per slot van rekening werd een Mopol in het gezicht geslagen (open gab boven het oog) en een Navy werd in zijn been geschoten.
Dit speelde zich dus allemaal af terwijl ons eerste busje er gewoon naast stond. Tijdens hetspektakel zijn enkele collega's toch maar uit de bus gesprongen en gelopen naar de Base. Daar merkten ze oa dat de overige Mopols van de Base hun makkers ter hulp kwamen. Wijselijk genoeg hebben wij in het 2de busje rechtsomkeer gemaakt, want anders waren onze Mopols ook wel hun makkers gaan helpen en zouden ze ons in de steek hebben gelaten. Een perfect scenario voor een andere kidnap.
Wij zijn dan pas om 9u in de Base gearriveerd ipv om 7u, maar hadden onszelf dit toch bespaard. Voor de collega's in het eerste busje was het toch wel weer een nare ervaring.... but this is how it goes over here. Hopelijk wordt komende week ietske rustiger. foto van vandaag is een voorbeeld van autokerkhoven verspreid langs de baan. Dit zie je dus overal langs de baan, zo halen ze de nog enkel bruikbare onderdelen eruit
We schrijven nu de eerste zaterdag van de maand, en dat betekent in Port Harcourt "Sanitation Day". Hier worden de mensen dan gevraagd om tussen 7u en 10u de straten te kuisen. Auto's en Okada's (taxi-brommerkes) mogen dan niet op straat te zien zijn. Al wie zich toch verplaatst kan gestopt worden en geforceerd worden van mee te kuisen. Alhoewel er eigenlijk toch geen kat zich daarmee bezighoudt zou het voor hen toch een uitgelezen moment zijn om een witneus tegen te houden en hem dan op straat belachelijk te maken. We gaan het dus ook niet zoeken. Maar kuisen wordt er evenmin gedaan.
Afgelopen week was het ook gedaan met het vredig bestaan in de Niger Delta. Zondag 1 Oktober was het de viering van 46 jaar onafhankelijkheid, de maandag erop dan werd een konvooi van transportbakken en boten (op de creeks) voor werken van Shell overvallen door militanten. Die doodden 14 militairen en 1 schipper. De volgende dag in dezelfde omgeving werden nog eens 5 navies neergemaaid. Dit alles gebeurde op een 25km van onze activiteiten. Dinsdag avond werd in Eket (een 100km ten oosten van Port Harcourt) een residentiele compound overvallen door gewapende militanten. Die doodden daarbij 2 wachters en ontvoerden 7 expats (expatriates). De 7 zijn tot op heden nog steeds vastgehouden. Woensdagavond werd dan weer een transportconvooi van Agip te water aangevallen door militanten ter hoogte van Brass (een 100km ten westen van PHC). Daarbij zouden 2 navies gesneuveld zijn, maar niet alle informatie die wij krijgen is correct. In ieder geval is den boel weer opgespannen aan het raken.
Wij zijn momenteel met 2 tuigen aan het werk in een van de hoofdrivieren naar PHC en kunnen alleen hopen dat wij van die militanten bespaard blijven. Want ondertussen zijn de militairen hun dode makkers aan het wreken op de plaatsen vd vorige gebeurtenissen. Dit is zeker niet officieel, maar ook niet verwonderlijk.
In Ogoni (een 20km hiervandaan) zijn ondertussen ook cultclashes (stammentwisten) aan de gang (of was het nu een doorboren van een pijpeliding), enfin daar zouden 11 burgers omgekomen zijn.
Maar dan zijn we zondag maar aan ons zwembadje gebleven en er een plezante namiddag van gemaakt. Oh ja, en ik ben terug beginnen voetballen, nu spelen we op zaterdag namiddag gezien we van onze avondklok niet afstappen, zeker niet de gegeven omstandigheden. We hopen nu op een kalmere week.
Even nog een fotootje doorsturen ivm de scenes die je hier te zien krijgt tijdens de floodings in PHC. De foto is genomen door onze Administrator Rick toen we altesamen in ons busje naar huis reden van het werk. Sorry, maar daar lachen wel mee. Zie ook hoe de straten waarin we rijden overstroomd worden.
De woensdag na de Juju-taferelen voor de poort van onze yard, was het kalm op het werk. Pieter was thuis gebleven gezien zijn toestand en heeft zijn bacteries uitgekotst. Volgens Katrien leken het ook griezeltaferelen om zo'n klein manneke te zien afzien. Het positieve was dat Pieter tegen de avond verlost was van zijn koorts en misselijkheid.
De volgende ochtend, Donderdag, moest geen speciale dag worden, tenzij dan het feit dat we directieleden vanuit Belgieop bezoek kregen. Iedere bezoeker moet hier aan den lijve ondervinden hoe plezant het is om te reizen naar Port Harcourt. Landen in Lagos in de namiddag, overnachten in Lagos, dan vliegen naar Owerri (luchthaventje op kleine 100km van PHC), het vliegtuig stijgt op indien genoeg aviation fuel aanwezig, landen in Owerri, en per bus (want helicopters geraken niet meer aan aviation fuel) een 3uur rijden naar PHC. De banen zijn hier niet zo goed en verkeer ook niet, daarom tss 2-3u rijden om PHC te bereiken. Diezelfde avond heeft Katrien het hele gezelschap uitgenodigd op een diner. Gezien de in Augustus verhoogde onveiligheid hebben de meeste bedrijven een avondklok ingesteld. De regering doet het niet, anders zou het betekenen dat ze een probleem hebben, en negeren van het probleem zullen ze wel altijd blijven doen. Onze firma heeft de avondklok ingesteld op 19u, maw als we van het werk teruggekeerd zijn. En dus kunnen we met onze bezoekers niet uit eten op restaurant, en dan inviteert Katrien ze hier op een dineetje. We plannen dan ook dat bezoekers kunnen logeren binnen de muren van de family compound.
Alsof het nog niet genoeg was, heeft Katrien de vrijgezellen van de firma zondag getrakteerd op wafels en pannekoeken. Het was weer een van die zondagen, kletsnat en non-stop regenen van 12u tot 18u, en dat is hier gene motregen. Anouk en de ondertussen weer fitte (behalve die hoest dan) Pieter gingen met de paraplu in het water. (Zal er wel een fotootje bij steken).
En dan zijn we nu een nieuwe week begonnen, zonder Belg WK wielrennen, en zien wat A'lecht nu in de CL zal doen....
Om 6u 's ochtends gaat de telefoon. Dju, 't is onze security officer, wat nu weer, ik neem op. Hij heeft vernomen dat jongeren van de community (jeugdbendes) de poort van onze Base hebben gesloten. OK, ik bel de rest vd collega's op om ze te laten wachten op mijn signaal vooraleer te vertrekken. Wetende dat we 10 militairen en 10 gewapende politie in onze Base hebben voor onze bescherming dacht ik dat deze zaak een kwestie van minuten ging zijn. Misschat, een externe politie officier is gekomen, niet om orde en wet te handhaven maar om te onderhandelen over een losprijs! Men vraagt zich dan af hoe het komt dat criminaliteit stijgt met de anarchie. Die ordehandhavers van onze Base lagen vermoedelijk verder te slapen, hun probleem niet want ze mogen niet schieten.... of het is hun probleem niet.... of het speelt zich af buiten de muren,.... wie zal het zeggen? In ieder geval heeft het geduurd tot 1pm vooraleer we naar de Base konden vertrekken, en het is vreedzaam afgelopen, maar zeker niet ideaal. Al onze lokale werknemers waren ondertussen al naar huis. Naar het schijnt zag de straat hier zwart van het volk (da's nie moeilijk hier), waren 2 combi's met politie uitgerukt om de orde te handhaven (zeker niet restoreren, hoor), waren die wilden zat, gedrogeerd aan het dansen rond kiekens zonder kop, op elkaar aan het slaan en zingen en.... man,man,man, wat een miserie..... Gelukkig was een collega uit Belgie gekomen voor een presentatie van een nieuw programma, en hebben we ons die ochtend toch nog nuttig kunnen bezighouden binnen de muren van ons vreedzaam compound.
Toppunt wou dat we de avond ervoor van een Nederlandse vriend, die me reeds laat in de avond opbelde, vernam via zijn chauffeur dat enkele lokalen de blanke vrouwen plannen aan te pakken in de enige straat die leidt naar onze compound. Zeer eigenaardig, maar ik heb de vrouwen nu doorgegeven van toch alert te zijn en nu ook met een gewapende pippo te verplaatsen, tenminste tijdens de geregelde tijdstippen langs klassieke routes (school of vergaderingen).
Enfin, gelukkig was ik al helemaal beter en kon ik die extra stress weer aan. Thuisgekomen, was Pieter nu de zieke hond, koorts en ijlen, ocharme ons manneke. 's Avonds hadden we dan volk over de vloer (mijn nieuwe baas en enkele collega's) en hebben we toch een gezellige avond gehad.
's Ochtends, zware koppijn, kan mijn bed niet uit. Katrien doet teken aan de bus dat ik wel wat later zal komen, en busje vertrekt 6u40 zonder mij. Kinderen naar school en tegen 9u00 kan ik eruit. Gelijk een Panadol slikken, dan douchen en dan ontbijten. Koffie? neen, nog niet. 2 yoghourtjes door Katrien gemaakt kan ik nog wel verdragen. Op de Base gekomen tegen 10u30 ik voel me nog steeds een wrak. Maar ik kan toch betalingen laten doorgaan en een kleine rel veroorzaakt door de community nog minzaam laten oplossen. 'k Zag het niet zitten mij daar mee bezig te houden.
Het was allemaal begonnen op Zondag-ochtend, maag ondersteboven, en na een taske koffie te drinken, lag alles er weer uit, inclusief de fondu van den avond ervoor. Hans en Sherley hadden ons ge-inviteerd voor een fondu, en zoals ik al dikwijls doe, eet ik dan eens enkele vleesjes rauw. In Nigeria moet je dat eigenlijk niet doen. Enfin, misselijk was nog niet, en dus toch meegegaan naar Daniele en Sandra Spagnoli, onze Italiaanse vrienden. Jessica, een van hun dochters, is het beste vriendinnetje van Eline, en ze hadden reeds ge-sleepover-ed bij elkaar. Daniele heeft zijn eigen pizza-oven in de tuin en bereidde dus voor ons enkele lekkere pizza's. Het zijn werkelijk de beste die je kan eten (niet alleen in Nigeria), alleen zou ik er die dag geen brokje binnenkrijgen, wat een marteling. Een hele zondag op water en Sprite. Ook Anoukje was koortsig en een beetje grieperig, de airconditioning-virus. Thuisgekomen om 4u30pm heb ik mij met Pieter in de zetel ge-installeerd en hebben we tot 's avonds getukt.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Wat betekent nu een zwarte zondag? Eigenlijk heb je die toch altijd in zwart Afrika? Welnee, of toch, eventjes serieus nu: Jullie moeten vast al gehoord hebben over het vliegtuigongluk waarin nu ook de Moslim leider zat en dus is overleden. Nog enkele senatoren zijn ook overleden in die vlucht. Maar het drama is eigenlijk en vooral de aaneenschakeling van de gebeurtenissen.
