Zonen titel, niets bijzonders hoor. Alleen kom je hier in vgl met onze Europese contreien wel wat aardige beesten op straat. Je hebt er zoals we reeds gewend zijn naast de vele straathonden natuurlijk ook de koebeesten die zich in het verkeer niet generen, en de mensen maken er zich ook niet kwaad om, als de koebeesten in de weg lopen. Kwaad maken, dat heb ik die Indiers nog niet zien doen. Ik denk ook niet dat ik dit zal moeten verwachten. Het verkeer in de stad rijdt aan 40km/u, en er zijn niet al teveel overtredingen. Ze zijn niet gehaast! Probeer hen ook niet te stresseren, want dan lopen ze gewoon weg. Dus zitten we wat dat betreft nog in een overgangsfase. De auto's en tuk-tuks (ik noem ze mosquito's want ze zijn even ambetant) rijden zo een beetje kriskras door elkaar, ze noemen dat democratie, en worden daar dus niet nerveus van. Maar ook in onze huisvesting gaat het geleidelijk aan. Nog steeds wonen we nog niet in ons huis. Katrien raakt er alsmaar meer overstressed van, want ze gaat na afzetten vd kinders op school, iedere keer weer naar het huis om de werkers wat aan te zetten, soms wel tevergeefs. Het is zelfs zo dat ze Katrien opwachten, en vanals ze aankomt stormen ze hun werkplaats binnen, en als Katrien de kinderen gaat afhalen lopen ze weer naar huis. Toch wordt er iedere dag vooruitgang geboekt, en nadat we begonnen zijn met 9 dagen hotel, 31 dagen in het wat kleiner appartement van collega Jimmy, en nu weer al aan de 7de dag hotel zitten, ziet het er naar uit dat we misschien tegen het komende weekend zullen erintrekken. Het wordt gewoon tijd. Ik heb de laatste 3 weken ook niet meer gereisd, heb mijn knie verzwikt bij mijn eerste voetbal-her-optreden (dus eerste week op krukken, nu revalideren) en heb na 3 route-canal treatments in mijn gebit op 3 weken tijd al een abonnement genomen bij de tandarts. Wel nodig want ik heb van het weekend een flinke absces opgelopen. Vandaag niet veel waard, want pijn pijn pijn. Heb vannamiddag een afspraak om 17u. Van mijn part mogen ze heel dat stuk ongeluk verwijderen. Dat is nu al 3 weken last van gebit en er 's nachts van wakker worden. Enfin, het is toch nog beter dan in Port Harcourt en trouwens: " Always look on the bright side of life" Allez, de foto dan: Op een goede ochtend kom ik aan op den bureau en tref daar een olifant aan. Die was ingehuurd door een lokale firma voor een bepaald Indisch feest (en daar hebben ze hier ook veel van).
