De woensdag na de Juju-taferelen voor de poort van onze yard, was het kalm op het werk. Pieter was thuis gebleven gezien zijn toestand en heeft zijn bacteries uitgekotst. Volgens Katrien leken het ook griezeltaferelen om zo'n klein manneke te zien afzien. Het positieve was dat Pieter tegen de avond verlost was van zijn koorts en misselijkheid.
De volgende ochtend, Donderdag, moest geen speciale dag worden, tenzij dan het feit dat we directieleden vanuit Belgieop bezoek kregen. Iedere bezoeker moet hier aan den lijve ondervinden hoe plezant het is om te reizen naar Port Harcourt. Landen in Lagos in de namiddag, overnachten in Lagos, dan vliegen naar Owerri (luchthaventje op kleine 100km van PHC), het vliegtuig stijgt op indien genoeg aviation fuel aanwezig, landen in Owerri, en per bus (want helicopters geraken niet meer aan aviation fuel) een 3uur rijden naar PHC. De banen zijn hier niet zo goed en verkeer ook niet, daarom tss 2-3u rijden om PHC te bereiken. Diezelfde avond heeft Katrien het hele gezelschap uitgenodigd op een diner. Gezien de in Augustus verhoogde onveiligheid hebben de meeste bedrijven een avondklok ingesteld. De regering doet het niet, anders zou het betekenen dat ze een probleem hebben, en negeren van het probleem zullen ze wel altijd blijven doen. Onze firma heeft de avondklok ingesteld op 19u, maw als we van het werk teruggekeerd zijn. En dus kunnen we met onze bezoekers niet uit eten op restaurant, en dan inviteert Katrien ze hier op een dineetje. We plannen dan ook dat bezoekers kunnen logeren binnen de muren van de family compound.
Alsof het nog niet genoeg was, heeft Katrien de vrijgezellen van de firma zondag getrakteerd op wafels en pannekoeken. Het was weer een van die zondagen, kletsnat en non-stop regenen van 12u tot 18u, en dat is hier gene motregen. Anouk en de ondertussen weer fitte (behalve die hoest dan) Pieter gingen met de paraplu in het water. (Zal er wel een fotootje bij steken).
En dan zijn we nu een nieuwe week begonnen, zonder Belg WK wielrennen, en zien wat A'lecht nu in de CL zal doen....
Om 6u 's ochtends gaat de telefoon. Dju, 't is onze security officer, wat nu weer, ik neem op. Hij heeft vernomen dat jongeren van de community (jeugdbendes) de poort van onze Base hebben gesloten. OK, ik bel de rest vd collega's op om ze te laten wachten op mijn signaal vooraleer te vertrekken. Wetende dat we 10 militairen en 10 gewapende politie in onze Base hebben voor onze bescherming dacht ik dat deze zaak een kwestie van minuten ging zijn. Misschat, een externe politie officier is gekomen, niet om orde en wet te handhaven maar om te onderhandelen over een losprijs! Men vraagt zich dan af hoe het komt dat criminaliteit stijgt met de anarchie. Die ordehandhavers van onze Base lagen vermoedelijk verder te slapen, hun probleem niet want ze mogen niet schieten.... of het is hun probleem niet.... of het speelt zich af buiten de muren,.... wie zal het zeggen? In ieder geval heeft het geduurd tot 1pm vooraleer we naar de Base konden vertrekken, en het is vreedzaam afgelopen, maar zeker niet ideaal. Al onze lokale werknemers waren ondertussen al naar huis. Naar het schijnt zag de straat hier zwart van het volk (da's nie moeilijk hier), waren 2 combi's met politie uitgerukt om de orde te handhaven (zeker niet restoreren, hoor), waren die wilden zat, gedrogeerd aan het dansen rond kiekens zonder kop, op elkaar aan het slaan en zingen en.... man,man,man, wat een miserie..... Gelukkig was een collega uit Belgie gekomen voor een presentatie van een nieuw programma, en hebben we ons die ochtend toch nog nuttig kunnen bezighouden binnen de muren van ons vreedzaam compound.
Toppunt wou dat we de avond ervoor van een Nederlandse vriend, die me reeds laat in de avond opbelde, vernam via zijn chauffeur dat enkele lokalen de blanke vrouwen plannen aan te pakken in de enige straat die leidt naar onze compound. Zeer eigenaardig, maar ik heb de vrouwen nu doorgegeven van toch alert te zijn en nu ook met een gewapende pippo te verplaatsen, tenminste tijdens de geregelde tijdstippen langs klassieke routes (school of vergaderingen).
Enfin, gelukkig was ik al helemaal beter en kon ik die extra stress weer aan. Thuisgekomen, was Pieter nu de zieke hond, koorts en ijlen, ocharme ons manneke. 's Avonds hadden we dan volk over de vloer (mijn nieuwe baas en enkele collega's) en hebben we toch een gezellige avond gehad.
's Ochtends, zware koppijn, kan mijn bed niet uit. Katrien doet teken aan de bus dat ik wel wat later zal komen, en busje vertrekt 6u40 zonder mij. Kinderen naar school en tegen 9u00 kan ik eruit. Gelijk een Panadol slikken, dan douchen en dan ontbijten. Koffie? neen, nog niet. 2 yoghourtjes door Katrien gemaakt kan ik nog wel verdragen. Op de Base gekomen tegen 10u30 ik voel me nog steeds een wrak. Maar ik kan toch betalingen laten doorgaan en een kleine rel veroorzaakt door de community nog minzaam laten oplossen. 'k Zag het niet zitten mij daar mee bezig te houden.
Het was allemaal begonnen op Zondag-ochtend, maag ondersteboven, en na een taske koffie te drinken, lag alles er weer uit, inclusief de fondu van den avond ervoor. Hans en Sherley hadden ons ge-inviteerd voor een fondu, en zoals ik al dikwijls doe, eet ik dan eens enkele vleesjes rauw. In Nigeria moet je dat eigenlijk niet doen. Enfin, misselijk was nog niet, en dus toch meegegaan naar Daniele en Sandra Spagnoli, onze Italiaanse vrienden. Jessica, een van hun dochters, is het beste vriendinnetje van Eline, en ze hadden reeds ge-sleepover-ed bij elkaar. Daniele heeft zijn eigen pizza-oven in de tuin en bereidde dus voor ons enkele lekkere pizza's. Het zijn werkelijk de beste die je kan eten (niet alleen in Nigeria), alleen zou ik er die dag geen brokje binnenkrijgen, wat een marteling. Een hele zondag op water en Sprite. Ook Anoukje was koortsig en een beetje grieperig, de airconditioning-virus. Thuisgekomen om 4u30pm heb ik mij met Pieter in de zetel ge-installeerd en hebben we tot 's avonds getukt.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
