Zijn het zwaarst? Niet echt, ik heb de indruk dat het rustiger wordt in de Niger Delta, ondanks het feit dat er onlangs een 3-dagenlange staking is geweest over het hele land. Uiteraard mag dat allemaal niet te lang duren, maar wij expats zijn blijven naar het werk aan en af rijden. Aware of but not afraid of any danger.
Mijn vervanger is hier reeds maar ik run de zaken nog tot eind vd week. Vanaf volgende week neemt hij al mijn taken over en dan speel ik nog enkel als adviseur. Ik probeer nog zoveel mogelijk pending cases af te ronden en de lopende zaken worden dan nog ingeleid. Nog iets meer dan een week en ik stap het vliegtuig in "for no return" (at least niet in de kortste keren).
Ondertussen heb ik van enkele lokale collega's nog iets gekregen, o.a. deze portret-schilderij, die mij moet afbeelden in lokale kleren van een chief (zie foto attached). Dan verlof, maar nog een afstandelijke steun via email, totdat we vlieger richting India nemen.
Ondertussen zitten Katrien en de kinderen middenin de werkzaamheden die momenteel bezig zijn in Lichtervelde, 2 kamers volledigherdoen (laminaat, behang en schilderen) alsook de reeds gedane kamers herschilderen, vervangen vd ramen vh huis alsook opvullingswerken buitenmuur, vervangen vd garagepoorten. En dat allemaal wanneer de man van huis weg is. Als die terug keert naar huis moet het gedaan zijn (wereld op zijn kop?, neen, Katrien is ook ingenieur).
Alhoewel ik een weekendje thuis ben geweest tussenin verlang ik toch zozeer weer thuis te zijn. Ik kan dan weer met de kinderen spelen, en de warmte van de familie voelen, het thuisgevoel.
