|
's Ochtends, zware koppijn, kan mijn bed niet uit. Katrien doet teken aan de bus dat ik wel wat later zal komen, en busje vertrekt 6u40 zonder mij. Kinderen naar school en tegen 9u00 kan ik eruit. Gelijk een Panadol slikken, dan douchen en dan ontbijten. Koffie? neen, nog niet. 2 yoghourtjes door Katrien gemaakt kan ik nog wel verdragen.
Op de Base gekomen tegen 10u30 ik voel me nog steeds een wrak. Maar ik kan toch betalingen laten doorgaan en een kleine rel veroorzaakt door de community nog minzaam laten oplossen. 'k Zag het niet zitten mij daar mee bezig te houden.
Het was allemaal begonnen op Zondag-ochtend, maag ondersteboven, en na een taske koffie te drinken, lag alles er weer uit, inclusief de fondu van den avond ervoor. Hans en Sherley hadden ons ge-inviteerd voor een fondu, en zoals ik al dikwijls doe, eet ik dan eens enkele vleesjes rauw. In Nigeria moet je dat eigenlijk niet doen.
Enfin, misselijk was nog niet, en dus toch meegegaan naar Daniele en Sandra Spagnoli, onze Italiaanse vrienden. Jessica, een van hun dochters, is het beste vriendinnetje van Eline, en ze hadden reeds ge-sleepover-ed bij elkaar. Daniele heeft zijn eigen pizza-oven in de tuin en bereidde dus voor ons enkele lekkere pizza's. Het zijn werkelijk de beste die je kan eten (niet alleen in Nigeria), alleen zou ik er die dag geen brokje binnenkrijgen, wat een marteling. Een hele zondag op water en Sprite. Ook Anoukje was koortsig en een beetje grieperig, de airconditioning-virus. Thuisgekomen om 4u30pm heb ik mij met Pieter in de zetel ge-installeerd en hebben we tot 's avonds getukt.
19-09-2006 om 00:00
geschreven door Koen Mestdagh
|
