Wij, Kaat en Christiane, kwamen er om 18.55u aan met pak en zak en met de picknicken enz, want inderdaad het was 6 december , en we wilden toch beetje de St Niklaassfeer er in brengen. De eersten stonden al klaar aan de deur te wachten om toch een plaatsje te kunnen bemachtigen, o.a ook het sterrenmeisje in rolstoel al gekend door onze vorige Markant-dames van 22 november.
Julie, de stagiair stond ook al aan de deur, die ons direct binnen liet. Ze bracht ons naar onze kamers en de keuken; beetje verkenning dus want voor ons was het ook nog allemaal nieuw.
We zijn dan meteen begonnen met soep op te warmen, tafels te dekken, brood, beleg, fruit etc. Koffie werd ook gezet.
Ondertussen kwam ook Hanne toe, die bezorgde ons onzen badges en een gsm waarmee wij haar dan eventueel konden bereiken bij eventuele nachtelijke problemen.
Om 19.30u stipt werden de deuren geopend, er was al meteen een grote toeloop. Plots kwam er een hond binnengelopen, weliswaar gevolgd door zijn baasje die ook een slaapplaatsje kwam zoeken, en bleek dat die brave hond ook een slaapplaatsje kreeg weliswaar in een bench op de kamer van zijn baasje .
Om 20 u moest dan afgesloten worden, maar er was wel een probleem ze waren met 16 doch er waren maar 15 slaapplaatsen, dus ééntje moest er vertrekken. Dit werd zonder problemen opgelost.
Daarna werden de regelementen voorgelezen en de kamers verdeeld.
Sommigen gingen eerst naar hun kamers, gaan douchen, anderen kwamen direct eten. De hond kreeg zijn eten en drinken buiten in de binnentuin, waar ook gerookt kon worden.
Na het avondmaal werd gezamenlijk de afwas gedaan . Sommigen gingen direct slapen, anderen gingen sigaretje gaan roken. Al gauw werden de UNO kaarten bovengehaald en speelden wij ook paar spelletjes mee. Anderen zaten gezellig te babbelen bij een kop koffie, of thee ; kortom een gezellig samenzijn met ons allen; weliswaar over hun situatie werd weinig of niets gesproken.
Om 23 u konden we beetje met moeite afsluiten en naar ons kamer gaan. Eerst nog ons bedjes opmaken, (stapelbed) Kaat was direct akkoord om bovenbedje te nemen. Na nog wat napraten, was het al gauw middernacht voor wij insliepen.
Na een toch wat onrustige nacht, want jawel je slaapt toch wel met een wakend oor, liep om 6.45 u onze wekker af. Kort nachtje inderdaad.
Om 6.45 u hoorde ik al iemand vertrekken die trein moest halen. Kaat ging dan al de koffie gaan aanzetten en er stond al iemand te wachten om toch een sigaretje te kunnen gaan roken, doch dit kon pas vanaf 7 u.
Om 7 u kwamen Julie en Hanne dan aan, keukendeuren werden geopend en eerste sigaretje kon gerookt worden.
Eén na één kwamen de gasten naar beneden, om te ontbijten. Eéntje was al naar zijn werk vertrokken. Deze die er om 7.30 u nog niet waren, werden gewekt zodat ze nog konden ontbijten, want om 8.30 u moest iedereen weer vertrekken.
Om 8 u stond Dorine aan deur, want Kaat ging rechtstreeks van daar naar haar werk, maar Dorine kwam Christiane ophalen . Na samen nog een koffietje gedronken te hebben mochten wij vertrekken.
Wij vonden het een enorme ervaring, en heel blij om dit meegemaakt te hebben, maar toch vertrek je er met een dubbel gevoel en met tal van vragen. Waarom en hoe kom je in zon situatie??? Wij mogen ons alleszins gelukkig prijzen dat wij een dak boven ons hoofd hebben.
Bij deze een kort verslag ivm ons verblijf in de nachtopvang
te Kortrijk. (22/11/2016)
Met ons plastic zakje en een kussen onder de arm schuifelden
we door de donkere avond naar de voordeur van de nachtopvang. We zijn Ann
Gystelinck en Karien Geerkens.
Een verkleumde klant stond er al vanaf zes uur te wachten om
verzekerd te zijn van een bedje. Hij zag ons al onmiddellijk als lotgenoten
Na enige tijd verscheen sympathieke Glenn, één vd vaste
medewerkers. Hij toonde ons onze kamer, de andere kamers en de keuken. Alles
spiksplinternieuw en mooi. Wij vuurden onze vele vragen op hem af.
Later kwam ook Julie ons vervoegen. Zij is de stagiaire van
dienst en tevens oud-leerling van mijn school. Tof wederzien! Zowel zij als
Glenn konden zeer goed overweg met de klanten. Hoed af!
Het avondeten werd klaargezet. Soep van een bevriend
bejaardentehuis, brood van een bekende bakker en toespijs van de voedselbank.
Even later, precies om 19.30, werden de deuren geopend. De
klanten druppelden binnen. Het gaat er dan redelijk officieel aan toe. Er
worden in de hal stoelen klaargezet voor de vermoeide reizigers. Om 20.00
sluiten de deuren onverbiddelijk. Laatkomers geraken er niet meer in. Het
reglement wordt plechtig voorgelezen maar blijkbaar is dit reeds goed gekend.
Daarna worden de kamers toegewezen. Sommigen verdwijnen stante pede naar boven
en zien we die avond niet meer terug. Té moe waarschijnlijk.
Tijdens de maaltijd is het wat aftasten. Je kunt de mensen
toch niet de kleren van het lijf vragen. Alhoewel je dat wel zou willen. Hoe
komt het dat ze hier verzeild geraken? Wat hebben ze meegemaakt? Hoelang leven
ze zo al? Worden ze geholpen?
Na de gezamenlijke afwas werden er al vlug een heleboel
kandidaten gevonden voor een spelletje UNO. Het werden vele spelletjes UNO.
Ambiance verzekerd! Het ging er allemaal heel gemoedelijk aan toe met veel humor
en luid gelach.
Het clienteel die avond was zeer verscheiden: oud en jong,
allerlei nationaliteiten en allen mannen behalve één vrouw. Ze was de helft van
een koppel én in rolstoel. Ze leek wat op het sterrenmeisje. Remember? Onder de
trui van haar vriend bewoog er al de hele tijd iets Later werd het mysterie
opgelost. Mijnheer had hun huisdier mee. Een rat. Ze was intussen in zijn nek
gaan liggen en dus duidelijk zichtbaar voor ons allen. Ook voor de rat was er
een bedje beschikbaar, een klein kooitje.
Onze talenkennis, met haren erop, konden we ook nog eens
bovenhalen : Engels, Frans, Italiaans.
Later op de avond werd er door sommigen iets meer verteld
over hun thuissituatie. De meesten zwegen hierover. Het waren echt fijne
mensen die helemaal niet beantwoordden aan het beeld dat wij hebben van dé
dakloze.
Om 23.00 was het bedtijd voor allen. Ann en ik kletsten
natuurlijk nog een hele tijd Ge weet hoe dat gaat J
Om half zeven s morgens kropen we met veel moeite uit onze
bedden om het ontbijt klaar te zetten. Iedereen verscheen terug aan tafel. Heel
wat stiller dan de avond ervoor. Maar wat wil je? Weer een dag buiten en dit
keer een sombere, kille en regenachtige dag.
De lakens werden verzameld en om 8.00 moesten de klanten
onherroepelijk terug de straat op.
Op weg naar onze auto werden we nog aangesproken door een
klant. Of we hem niet naar het station van Kortrijk konden brengen?
Ook wij vertrokken weer richting Vichte.
We zijn het er beiden over eens. Het was een zeer
interessante en aangename ervaring. Een aanrader!
En wees maar blij dat jij wel een dak boven je hoofd hebt.
Het is duidelijk niet iedereen gegeven.
Dinsdagavond 22 november, direct na het werk richting nachtopvang. Handschoenen en sjaal aan in de auto, hoe warm/koud is het eigenlijk ? Tien graden, klinkt warmer dan het voelt, bedenk je dan in de auto, wat moet dan dan niet op straat zijn zo een ganse nacht.... We worden luid verwelkomd door een vaste gast die al stoer verkondigt dat hij in geval van nood ook wel ergens een bungalow heeft. Als de vaste medewerkers toekomen is het nog tot half acht wachten tot de deuren open gaan. Er wordt een rolstoel binnen geduwd, de mevrouw in kwestie in tranen en oorzaak blijkt de luidruchtige man te zijn. In totaal acht mensen zullen die nacht in de opvang blijven, de man die voor wat onrust zorgde werd geweigerd wegens al verschillende waarschuwingen. De boel beetje op stelten zetten kan niet de bedoeling zijn, iedereen wil rust in een warm bed. Niet iedereen komt eten, sommige gaan direct slapen. Een spelletje uno brengt wat animo en al gauw blijkt dat de meeste, ondanks hun problemen, hun gevoel voor humor niet verloren hebben. De jongste van de bende zou je zo in de jury van de slimste mens zien zitten, zo gevat en zo welbespraakt ! Hoe komt zo iemand op straat ? Geen idee, en als ze er zelf niet over spreken bedenk je dat het misschien beter is er zelf niet over te beginnen, kwestie van het niet altijd opnieuw te moeten uitleggen. Daar dienen de vaste medewerkers trouwens voor, die kunnen hen - als ze er zelf om vragen - op weg helpen met het zoeken naar een huis. 'S morgens gaat alles vlug, om acht uur moet iedereen terug de straat op, in de regen. Twee dagen later in Kortrijk : bij het drinken van een koffie bedenk ik dat iedereen die ik door de straten zie lopen misschien wel op straat leeft. Nog geen half uur later kom ik een van de acht gasten tegen, in stoer gezelschap en met vaste tred door de straat aan het stappen, op weg naar ?.... Greetz Ann
Aankomst 10 minuutjes
te vroeg in de Tuighuisstraat: de eerste sympathieke gast zit al op wacht en
zegt dat er nog niemand is. We wachten samen met hem een eerste kennismaking.
Hanne arriveert 5 min
later en laat ons binnen voor het onthaal is het nog 35 minuten wachten.
We droppen onze bagage
in ons slaapvertrek we kiezen voor het stapelbed Riet blijft graag beneden en
Marianne zal naar de hogere regionen klimmen.
Eerste werk: alles
klaarzetten voor het avondmaal en de soep warmen. Meteen ook de afwas doen.
Om 19:30 worden de
deuren geopend en komen de eerste gasten binnen. Iedereen wacht geduldig tot de
deuren om 20:00 stipt gesloten worden. Intussen worden nieuwsgierige blikken en
opmerkingen gelanceerd om ons als nieuwkomers te taxeren. Dit was voor ons
alvast een fijne ervaring.
Intussen luisteren ze
naar het strikte reglement en nadien worden de kamers toegewezen en begeven ze
zich naar boven. Waardevolle voorwerpen kunnen ze in bewaring geven in het secretariaat.
Vanavond zijn er 8 gasten, waaronder 1 vrouw.
Eenmaal geïnstalleerd
op de kamer, komen ze stilaan naar de keuken en krijgen daar warme soep en
boterhammen met beleg à volonté. Dit is het vaste menu voor het avondmaal. Wij
zaten mee aan tafel en konden ook mee eten. De contacten verlopen meestal vlot,
maar niet iedereen heeft nood aan praten. Douchen en een comfortabele kamer met
een goed bed zijn echt basisbehoeften.
We vernemen met
mondjesmaat waar ze mee te kampen hebben en schrikken danig van de uitbuiting
in de verhuursector.
Deze avond geen nood
aan gezelschapsspelen, alleen maar gezellige babbels aan de afwasbak en aan de
tafels. De okkernoten van Riet hebben
gesmaakt en allerlei kraaktechnieken werden uitgetest af en toe hilarisch. Riet
komt tot de conclusie dat ze best een nieuwe notenkraker koopt.
Stilaan gaat iedereen
naar bed en de laatste na het allerlaatste sigaretje ook.
Tijd voor ons, Riet en
Marianne, om ons slaapnestje op te zoeken, het bed op te maken, nog even na te
praten en de impressies nog even neer te schrijven
De ene sliep als een
marmot en de andere met enige waakzaamheid, maar klaarwakker bij de wekker om
6:50.
Op naar de keuken en
het ontbijt klaarzetten. Om 7:30 wordt op alle kamers geklopt. Enkele gasten
worden aan tafel verder wakker Nog een laatste babbel met wie dat wil aan
tafel of buiten terwijl ze een sigaretje roken. Sommigen zijn al vertrokken.
Iedereen kent het
systeem blijkbaar en tegen 8:30 verlaat de laatste persoon het nachtgebouw
waarheen weten we niet. We reflecteren nog even met Hanne en Julie en nemen van
hen afscheid.
We vertrekken met nog zoveel vragen maar met een
intense en positieve ervaring. Doen!
Aankomst 10 minuutjes
te vroeg in de Tuighuisstraat: de eerste sympathieke gast zit al op wacht en
zegt dat er nog niemand is. We wachten samen met hem een eerste kennismaking.
Hanne arriveert 5 min
later en laat ons binnen voor het onthaal is het nog 35 minuten wachten.
We droppen onze bagage
in ons slaapvertrek we kiezen voor het stapelbed Riet blijft graag beneden en
Marianne zal naar de hogere regionen klimmen.
Eerste werk: alles
klaarzetten voor het avondmaal en de soep warmen. Meteen ook de afwas doen.
Om 19:30 worden de
deuren geopend en komen de eerste gasten binnen. Iedereen wacht geduldig tot de
deuren om 20:00 stipt gesloten worden. Intussen worden nieuwsgierige blikken en
opmerkingen gelanceerd om ons als nieuwkomers te taxeren. Dit was voor ons
alvast een fijne ervaring.
Intussen luisteren ze
naar het strikte reglement en nadien worden de kamers toegewezen en begeven ze
zich naar boven. Waardevolle voorwerpen kunnen ze in bewaring geven in het
secretariaat. Vanavond zijn er 8 gasten, waaronder 1 vrouw.
Eenmaal geïnstalleerd
op de kamer, komen ze stilaan naar de keuken en krijgen daar warme soep en
boterhammen met beleg à volonté. Dit is het vaste menu voor het avondmaal. Wij
zaten mee aan tafel en konden ook mee eten. De contacten verlopen meestal vlot,
maar niet iedereen heeft nood aan praten. Douchen en een comfortabele kamer met
een goed bed is zijn echt basisbehoeften.
We vernemen met
mondjesmaat waar ze mee te kampen hebben en schrikken danig van de uitbuiting
in de verhuursector.
Deze avond geen nood
aan gezelschapsspelen, alleen maar gezellige babbels aan de afwasbak en aan de
tafels. De okkernoten van Riet hebben
gesmaakt en allerlei kraaktechnieken werden uitgetest af en toe hilarisch.
Riet komt tot de conclusie dat ze best een nieuwe notenkraker koopt.
Stilaan gaat iedereen
naar bed en de laatste na het allerlaatste sigaretje ook.
Tijd voor ons, Riet en
Marianne, om ons slaapnestje op te zoeken, het bed op te maken, nog even na te
praten en de impressies nog even neer te schrijven
De ene sliep als een
marmot en de andere met enige waakzaamheid, maar klaarwakker bij de wekker om
6:50.
Op naar de keuken en
het ontbijt klaarzetten. Om 7:30 wordt op alle kamers geklopt. Enkele gasten
worden aan tafel verder wakker Nog een laatste babbel met wie dat wil aan
tafel of buiten terwijl ze een sigaretje roken. Sommigen zijn al vertrokken.
Iedereen kent het
systeem blijkbaar en tegen 8:30 verlaat de laatste persoon het nachtgebouw
waarheen weten we niet. We reflecteren nog even met Hanne en Julie en nemen van
hen afscheid.
We vertrekken met nog
zoveel vragen maar met een intense en positieve ervaring. Doen!
De nachtopvang is een noodopvang voor dak- en thuislozen tijdens de winter, zeven dagen op zeven tussen 19u30 en 08u30.
Daklozen kunnen zich elke dag aanmelden van 19u30 tot 20u.
De nachtopvang is een huis waar men in de eerste plaats aan materiële behoeften kan voldoen: het recht op een proper en veilig bed, douche en een maaltijd.
Naast de coördinator zijn telkens 2 vrijwilligers aanwezig.
Markant Vichte wilt de nachtopvang hierbij helpen.
Gedurende de maanden oktober 2016 tot en met juni 2016 zullen 2 markante dames inslapen als vrijwilligers, dit 1x per maand.
Maandelijks zal het verslag van 2 markante dames te lezen zijn op deze blog.
