Nachtopvang 31/12/2017 - Christiane Lanneau en Annite Vangeluwe
Na ons laatste verblijf op 20 nov 2017 en ons intervew met Kerk en Leven, stelde ik mij de vraag of er zich al kandidaat- vrijwilligers zouden voorgesteld hebben voor oudejaarsavond. Aangezien ik toch die avond alleen thuis was, zag ik het helemaal zitten om mij dan als vrijwilliger aan te bieden, ik vertelde dit aan Annita en ook zij beweerde op oudejaarsavond alleen thuis te zijn, dus was Annita al gauw akkoord om samen met mij ons kandidaat te stellen voor de laatste dag van het jaar 2017.
Inderdaad zij hadden nog niemand dus was dit gauw afgesproken. Wel hadden wij graag toch ietske speciaals gedaan voor die mensen op die avond. Dus besloten wij dan kaasjes, en chips te voorzien en besloot ik dan ook mijn specialiteit te maken zoals de vrouwen van Markant al kennen, (chavrou met zongedroogde tomaten etc...) Na samenspraak met de vaste medewerkster, mochten wij ook eens cola, fruitsap of limonade meebrengen ipv water.
Aangekomen op 31/12/2017 zagen wij geen mensen staan wachten, wat wij inderdaad wel raar vonden, maar al gauw bleek dat Veerle (vaste medewerkster) reeds de deur had opengedaan zodat de mensen reeds binnen konden schuilen in de inkomhal, gezien het gure weer. De opkomst was gering, enkel zon 11 tal personen kwamen zich melden 10 mannen en 1 zwangere vrouw.
Na notering van de namen mochten de mensen al gauw naar t salon, waar wij ondertussen al de hapjes hadden klaargezet , terwijl de spinaziesoep aan t warmen was, en de tafels ondertussen ook al gedekt waren.
Ze genoten onmiddellijk met volle teugen van de hapjes en mijn specialiteitje had heel veel succes, met de hoorntjes, de chipkes en ook van de opvang zelf was er één en ander voorzien, ja zelfs cola, en limonade niettegenstaande wij dit zelf ook al hadden meegebracht. Mocht wel eens voor zon dag, dit dronken zij dan als aperitief in afwachting dat de soep opgewarmd was.
Er was daar één jongen die zat in de canapé te rillen van de koude, helemaal in mekaar gekrompen, sprakeloos, geen interesse in hapjes noch drank, maar Veerle merkte al gauw op dat hij ergens pijn had. Veerle (een echt zorgzame moeder voor de daklozen met het hart op de juiste plaats) stelde hem voor om eens al zijn kleren te wassen, wat hij na zijn eten spontaan heeft laten doen.
Tegen ongeveer 21.30 u zaten bijna alle mensen in hun bed. Zij waren allemaal doodmoe van rond te dolen heel de dag in de regen, want zo zeiden ze dat de K in Kortrijk gesloten was, alsook Poverello en andere instanties, waar ze anders overdrag kunnen verblijven.
Veerle verliet ons dan ook al gauw, zij moest nog oudejaarsavond gaan vieren met vrienden.
Enkel één man van Turkse origine , bleef ons gezelschap houden. Wij plaatsten rest van de chips op tafel en terwijl Annita op haar tablet spelletjes speelde, heb ik met hem meerdere spelletjes UNO gespeeld soms wel beetje vals, maar dit maakte het er wel nog gezelliger op. Zo was het voor ons toch nog een leuke avond .
Om 22.45 u kwam plots de zwangere vrouw terug naar beneden, die kwam vragen of ik haar binnen kon laten op haar kamer. Zij was gaan douchen, en kon in haar kamer niet meer. (ik was al bang dat ze misschien moest gaan bevallen, hihi, maar Veerle had gezegd bij eventuele ziekteverschijnselen van de inwoners, dat wij best dan de 112 verwittigden, want een bevalling zagen wij toch niet zitten hoor. Maar ja was pas uitgerekend voor februari, maar men weet maar nooit é.
Om 23 u ging ook mijn UNO compagnon, naar bed en sloten Annita en ik alles mooi af, nadat we alles al klaargezet hadden voor s morgens. Maar wij vonden dat wij de overgang van Oud naar Nieuw toch niet zo aan ons konden laten voorbijgaan. Annita had er zich op voorzien, dus hebben we er toch maar één op gedronken met enkele hapjes op onze kamer met zicht op Vuurwerk aan het Station te Kortrijk . Na een gezellige babbel en dan nog wat berichtjes van onze familie werd het dan toch wel stilaan tijd om te gaan slapen. Wie had gedacht dat wij zo de overgang zouden doorbrengen. Maar wij waren er allebei erg blij om.
Om 6.30 u liep mijn wekker af, tegen 6.45 u opende ik mijn kamerdeur en ook Annita was al wakker. Beneden was Glenn (ipv Veerle die vrij had die dag) al aangekomen en was reeds eitjes aan het bakken met spek, een uitzondering voor deze eerste dag van het jaar, zodat de gasten aangesterkt de eerste dag van het jaar zouden kunnen doorbrengen
Eén na één kwamen ze naar beneden, sommigen wensten ons gelukkig Nieuwjaar, anderen gingen in alle stilte plaats gaan nemen aan tafel. Sommigen aten eitjes weliswaar met of zonder spek naar gelang hun geloof.
De man waarvan Veerle kleren gewassen had leek er toch beetje beter uit te zien, nu hij helemaal vers gewassen kleren aanhad. Eten zat er wel niet veel in voor hem, at enkel schelletjes kaas , geen brood, noch koffie, had blijkbaar nog altijd klachten.
Nadat er nog eens door enkelen in de bakken werd gesnuisterd op zoek naar wanten en mutsen, vertrok iedereen, het zwangere vrouwtje was de laatste, die gepakt en gezakt weer op straat vertrok. Toch zielig hoe die mensen hun eerste dag van het jaar moeten doorbrengen doch voor hen lijkt 31 dec of 1 januari een dag zoals elke andere dag.
Wij zijn toch ergens tevreden naar huis gekeerd, met de gedachte dat wij het die mensen toch beetje aangenaam hebben kunnen maken, maar ergens ook met pijn in het hart dat zij zo terug om 8.30 u allemaal de straat weer worden opgestuurd. Gelukkig geen regen en geen vrieskou die dag.
Enkele dagen later kwam ik toevallig in Kortrijk mijn UNO compagnon tegen (zag er niet zo fris uit, ongeschoren en op de dool) hij herkende me direct en kwam onmiddellijk goededag zeggen . Hij nodigde mij zelfs uit om samen iets te drinken, doch ik kon niet, hij vroeg of ik s avonds dan misschien terug zou zijn in de nachtopvang, vond het spijtig van niet. Zo zag ik ook eens hoe de mensen overdag hun dag doorbrengen in afwachting tot de deuren van opvang om 19.30 u weer open gaan.
Christiane en Annita. nachtopvang 31/12/2017
warme oproep : indien mensen wanten, mutsen, sjaals, trainings, sportschoenen, truien , kortom alle warme kledij, op overschot hebben, laat het gerust weten, ik breng die dan graag naar de nachtopvang. Laat gerust weten christiane.lanneau@skynet.be
Vanavond maak ik
(Marianne) kennis met co-inslaper Sandra (last minute vervanger van Riet) en ook
met Margot, de vaste medewerker van dienst.
De eerste gasten
verwelkomen mij met een nieuwsgierige blik aan de buitendeur. Binnen is de
keuken the place to be. We warmen spinaziesoep op, nog nooit zelf gemaakt,
maar lekker zoals later zou blijken. De tafel wordt deze keer gedekt met resten
lekkers van de feestdagen. Naast het gebruikelijke broodbeleg zetten we gebak
en koekjes op tafel en is er ook frisdrank.
Terwijl de gasten
binnensijpelen komt een man van het CVO Miras een zak brengen met koekjes.
Hij belooft op vrijdag terug te komen met resterende goederen van de cursus
koken. Dit wordt in dank aanvaard. Iemand vraagt of we een extra pullover
hebben. Blote voeten in de schoenen we geven hem ook een paar warme kousen.
Hij is blij als een kind
Tijd om iedereen te
registreren en het obligate reglement te aanhoren. Iedereen weet waar het op
staat. Onder de 16 gasten zie ik een bekende, een meerderheid anderstaligen en
1 jongedame, die we verder niet meer zien.
Vanavond oefenen we Frans,
Engels en Duits J. Het
salonnetje heeft aantrek en maakt voor enkelen de overgang van buiten naar
binnen.
M 1, die uit Sousse
Tunesiê komt, haalt ver opgeborgen herinneringen terug aan een fantastisch bouwkamp
van ongeveer 45 jaar geleden. Hij vertelt waarom hij in België is en wat zijn
plannen zijn naar Antwerpen gaan, bij zijn ouders en broers en er een
opleiding voor kapper volgen omdat dit hier meer loont dan de schamele 150
die hij in zijn thuisland per week kon verdienen. Hij droomt er ook van om
autos te importeren in Tunesië of is dat oogverblindend omdat het gemakkelijk
geld verdienen lijkt ?
M 2 vraagt of ik nog
studeer aanvankelijk antwoord ik neen, maar na zijn opmerking dat je een leven
lang leert vertel ik hem over mijn cursus houtsnijden en houtbewerking. Hij
lacht, steekt zijn duim op en zegt zie je wel, très bien!.
M kroop op zijn
beurt uit een diep dal en vertelt dolgelukkig dat hij vanaf volgende dinsdag
een onderkomen krijgt in de Blekerijstraat. Evenals 6 andere huisgenoten krijgt
hij daar tegen betaling van 680/maand een kamer en eten en wat zakgeld hij kan
weer stabiliteit opbouwen en hoopt daar zijn 2 zonen te kunnen ontvangen.
K eet in alle stilte
een karrevracht boterhammen, genoeg voor 2 maaltijden.
Op vraag spelen we UNO
en al gauw zorgen speelse woordenwisselingen bij het kaartleggen, enerzijds
onbewust of anderzijds strategisch, voor ontspanning.
De laatste blijft nog
even beneden om online te gaan en na het afruimen en klaarzetten van de tafel
voor het ontbijt sluiten Sandra en ik de keuken en gaan ook slapen een sobere
kamer en kraaknette lakens zijn ideaal voor het noteren van wat impressies...
6:30 met het geluid
van voorbij denderende treinen uit de veren, snel naar de douche op de gang,
voorbij eenzame schoenen en kousen die achter de deuren de aanwezigheid van de
eigenaars doen vermoeden
Niet iedereen komt
ontbijten een paar praatvaren van s avonds zitten nu in zichzelf gekeerd. M komt
mee de afwas doen en vertelt nog even over zijn nieuwe toekomstperspectieven.
Ze vertrekken één na
één met nog een paar vrolijke noten en hoopvolle gedachten die we proberen mee
te geven ze verdwijnen weer voor een lange dag, met of zonder
vooruitgang/vooruitzichten 3
