Glenn stuurde een paar
weken geleden een sms-je op enkele data kwamen ze nog een vrijwilliger tekort.
Ik zei toe voor vannacht.
Aankomst aan de nachtopvang.
Even vóór 19:00 steekt
iemand gezwind de straat over en stelt zich voor als Yves, de andere
vrijwilliger. Op dat moment nog geen opvangkandidaten. Hanne opent de deur en
Julie versterkt even later het team, 2 bekenden. Julie krijgt vanavond als
stagiaire de verantwoordelijkheid, Hanne is observator.
Het gebruikelijke scenario:
onze kamers betrekken, in de keuken de tafels dekken, soep warmen, al eventjes
verder kennismaken. Yves, vader van 2 jonge kinderen, brengt hier maandelijks 1
nacht door.
Buiten verzamelen de gasten
voor de nacht.
19:30 stipt: deuren open.
Nieuwsgierige blikken, afwachtende houding, een lieve hond Sara, 2 bekenden van
toen in oktober iedereen is welkom!
Naargelang we dichter bij
20:00 komen en het aantal vermeerdert, stijgen de decibels, wordt de taal van
een paar aanwezigen wat ruwer, veranderen de grappen in grollen en die worden
niet door iedereen geapprecieerd. Anderen wachten in stilte af de spanning
stijgt. Iedereen voelt op zijn manier de druk wordt het aantal overschreden?
Wordt er iemand geweigerd?
Op de valreep komt de 15de persoon
binnen, later blijkt het de 14de te zijn, vermits het kleine
meisje van 3 jaar niet wordt meegeteld (onder 12 jaar).
En dan gaan de deuren toe
de opluchting is voelbaar.
Nog even spannend om te
horen hoe de kamerverdeling is en met enige flexibiliteit van het vrouwelijke
baasje van Sara en een paar mannen die met haar de kamer willen delen, kan
iedereen zijn bed gaan inpalmen.
Al gauw druppelen de meeste
gasten de keuken binnen. De groene soep ruikt lekker. Iedereen zoekt een
plekje, W. loopt wat rond en vertelt stoere taal. De sfeer verzacht naargelang
de honger vermindert. Iemand vraagt om toch nog van kamer te wisselen en dat
lukt. Ze zijn solidair. De 9 maanden oude Sara krijgt 2 bakjes hondenbrokken en
slabbert het kommetje water in een mum van tijd leeg. De mama van het kleine
meisje vult het flesje met melk en mag het opwarmen in de microgolf (regel:
alleen daarvoor mag die gebruikt worden). Ze smeert een paar boterhammen en
neemt die mee naar boven bij haar dochtertje. Er wordt buiten een sigaretje
gerold en gerookt, al dan niet gekregen van een meer fortuinlijke M.
P. blijkt encyclopedische
skills te hebben hij legt uit wat het gezegde sie gie van Brugge zet joen
vanachtere betekent Er was maar 1 ziekenhuis, nl. in Brugge. Van overal
kwamen de mensen ernaartoe. De zusters vroegen de Bruggelingen om achteraan aan
te schuiven en lieten de zieken van verderaf eerst verzorgen. Er volgt een
leuke taaldiscussie over gootsteen en pombak alweer P. met een verklaring:
de bak onder de pomp zoals het vroeger ging J.
Hier en daar vertrekt
iemand naar zijn kamer en we halen het pakje Uno-kaarten boven het blijkt de
nieuwe versie te zijn. Ik ken er niks van en krijg een korte briefing van Yves
vóór we eraan beginnen. Mijn geheugen heeft niet alles geregistreerd en ik maak
een paar kapitale fouten die me massas kaarten opleveren. Stilaan, met
verhelderende tips van M., leer ik hoe je met wat kaartengeluk de anderen de
das om kan doen, vooral als ze op het punt staan te winnen. Er hangt een
leuk sfeertje, eerst met 7 en stilaan nog met zn vieren ik kan ook al eens
winnen, maar vergeet 3 keer UNO te roepen tot groot plezier van de gasten, want
dan moet je 7 extra kaarten nemen. Nog een laatste spel Mijn persoonlijke
slaapreminder rinkelt om 23:00 ik laat hem deze keer niet snoozen tijd voor
iedereen om naar boven te gaan. Wij wassen de laatste kopjes af, dekken de
tafels voor het ontbijt en vertrekken ook richting au lit où on dort als
kind dacht ik dat mijn grootmoeder altijd au lion dor zei J.
Ik lees nog een half uurtje
Donna León en doe het licht uit terwijl boven nog een half uurtje geschuifeld
wordt draaien de impressies in mijn hoofd rond. Je wenst het niemand om alleen
maar hier terecht te kunnen, maar toch is dit een prachtig initiatief een
neutrale omgeving waar je eten en een bed vindt, ook je zorgen kwijt kan of ook
weer niet sommigen ontdooien met mondjesmaat, anderen sluiten zich af. Ik
dommel blijkbaar toch in. De nacht verloopt rustig.
Tijdens het ochtendritueel
wordt er koffie gezet en vanaf 7:00 kunnen de gasten eten. Niet iedereen
verschijnt of eet alleen een stuk fruit. R. geraakt niet op tijd naar beneden
geen ontbijt meer. Sommigen geven aan dat slapen in een gemeenschappelijke
kamer niet altijd de verhoopte rust geeft . Julie vertelt dat ze straks haar
punten verneemt van de eerste examens van haar eerste jaar opleiding
orthopedagogie. Ze hoopt op positief nieuws. Er wordt daarrond gegrapt... 'een
bus voor de 'buzzen'' en Julie antwoordt gevat. Ze neemt aardig haar verantwoordelijkheid.
Het is stiller dan
gisteravond Misschien zijn ze in gedachten al bezig met hoe ze de dag en de
miezerige regen zullen doorkomen een mogelijk onderkomen kan in de
Zonnewijzer: ze blijken er 6/7 dagen terecht te kunnen voor een maaltijd à 1,
een douche, pedicure, manicure indien nodig. Ze hebben toegang tot internet en
kunnen er hun geldzaken opvolgen en regelen. Zondag is daar sluitingsdag. P.
brengt vele uren door in het station van Kortrijk en kent alle treinuren uit
het hoofd J. Één man gaat straks naar de mannenopvang. Hij krijgt daar een
kamer en stapt in een begeleidingstraject één van de 13 voor de anderen is
het nog een lange weg van onzekerheid en ontbering. Ik wilde dat ik meer kon
doen
Tot ziens aan Hanne, Julie,
Glenn en bedankt aan Yves voor de aangename co-permanentie.
Ik heb nu ook weer respect
gevoeld van de nachtgasten voor mij, en dit gevoel is wederzijds. Ik kom terug,
met of zonder cakejes J.
Nachtopvang - Annelore Verhelst en Barbara Verhaeghe - 23/01/2017
2 jonge mama's vertrokken maandagavond omstreeks 18.45u richting Kortrijk. Toch wat stress bij het achterlaten van het thuisfront, maar toch heel benieuwd wat ons in de nachtopvang te wachten stond.
Hanne, 1 van de vaste medewerkers, zorgde voor een vlotte rondleiding en uitleg. Vooreerst mochten we helpen bij het opwarmen van de 'multi'groenten soep. (6 verschillende soorten soep in 1 kom, we waren benieuwd hoe dat zou smaken). Nathalie, de hoofdcoördinatrice, kwam voor de eerste keer inslapen omdat ze een zieke collega binnenkort moet vervangen. We waren dus met 3 nieuwelingen. Iedere dakloze mag maandelijks maximum 20 keer inslapen in de nachtopvang, maar wegens de vrieskou, viel deze beperking weg en mocht iedereen (max. 20 mensen) inslapen. Toch stonden er tegen 20.00u slechts 11 mannen op de stoep te wachten: 10 habitués en 1 nieuweling.
Hanne, duidelijk geroutineerd en vastberaden in haar job, las het huisreglement voor. Enkelen schoven snel aan voor de warme soep, de anderen gingen zich eerst douchen. Duidelijk uitgehonderd, verorberden ze het voorgeschotelde brood, charcuterie/kaas en warme soep. We schoven aan voor het avondmaal , maar voelden ons toch wel onwennig en stil. We wilden wel een gesprek aanknopen, maar wisten niet goed waarover te praten. De nieuweling bracht hier spontaan verandering in. Hij had nood om ons zijn verhaal te vertellen. De anderen bleven op de achtergrond en zochten ook niet echt contact met ons. Na het eten ruimde elke inslaper spontaan af en waste zijn bord af. Duidelijk goed getraind . Enkele inslapers hadden zin in een spelletje Uno. Even een moment om hun dagdagelijkse kommer en kwel te vergeten. Na een uurtje Uno, gingen ze een voor een stilletjes naar boven. Hanne en Nathalie waren om 22.00u huiswaarts vertrokken. Tegen 22.55u zaten ook wij alleen in de keuken. Na een uurtje napraten, kropen ook wij onder de wol. We sliepen goed , maar 's morgens bleek toch dat we beiden hadden gedroomd over het hele gebeuren. De wekker om 6.45u was overbodig want we werden spontaan gewekt door 1 vrolijke habitué met nood aan koffie! Tegen 7.00u was de stagiaire Julie reeds in de keuken de tafel aan het dekken. De daklozen kwamen een voor een binnen in de keuken, heel stil en wat afwezig. Even buiten gaan roken, was eigenlijk voor iedereen een houvast en start van de dag. Behalve veel koffie gedronken, werd er amper iets gegeten. Weeral dezelfde routine bij het afruimen en afwassen. Om 8.00 u was de hele keuken opgeruimd en waren er al enkelen met pak en zak terug vertrokken. 1 van hen was reeds om 6u vertrokken naar zijn werk. Het was een mistige en triestige ochtend. We hadden te doen met deze 11 mensen die terug de hele dag de kou moesten trotseren. Bij de meesten was de intentie er om 's avonds hier terug de warmte op te zoeken.
Wij vertrokken wat verweesd, maar toch dankbaar voor deze unieke ervaring. Zeker een verrijking. Nog een tweetal dagen spookte de routine van de nachtopvang door ons hoofd. We zijn beiden van plan dit opnieuw te doen!
. Enkele inslapers hadden zin in een spelletje Uno. Even een moment om hun dagdagelijkse kommer en kwel te vergeten. Na een uurtje Uno, gingen ze een voor een stilletjes naar boven. Hanne en Nathalie waren om 22.00u huiswaarts vertrokken. Tegen 22.55u zaten ook wij alleen in de keuken. Na een uurtje napraten, kropen ook wij onder de wol. We sliepen goed , maar 's morgens bleek toch dat we beiden hadden gedroomd over het hele gebeuren. De wekker om 6.45u was overbodig want we werden spontaan gewekt door 1 vrolijke habitué met nood aan koffie! Tegen 7.00u was de stagiaire Julie reeds in de keuken de tafel aan het dekken. De daklozen kwamen een voor een binnen in de keuken, heel stil en wat afwezig. Even buiten gaan roken, was eigenlijk voor iedereen een houvast en start van de dag. Behalve veel koffie gedronken, werd er amper iets gegeten. Weeral dezelfde routine bij het afruimen en afwassen. Om 8.00 u was de hele keuken opgeruimd en waren er al enkelen met pak en zak terug vertrokken. 1 van hen was reeds om 6u vertrokken naar zijn werk. Het was een mistige en triestige ochtend. We hadden te doen met deze 11 mensen die terug de hele dag de kou moesten trotseren. Bij de meesten was de intentie er om 's avonds hier terug de warmte op te zoeken. 
