Nadat ik mezelf nog tweemaal had getrakteerd op een 50cl blik Jupiler belde ik Waldo nog eens op. Het was bijna halftwaalf 's middags en het werd dan ook wel eens tijd dat die zeikteil wakker werd. Dat was hij blijkbaar want hij beantwoordde zowaar meteen mijn telefoontje. Ik vroeg of hij niet eventjes tot bij mij kwam want dat ik een speciale opdracht had vandaag en ik het wel leuk had gevonden dat hij mij daarbij hielp en zo. Tot mijn verbazing was Waldo akkoord en zei hij dat ie er binnen een kwartier zou zijn. Een uur later pas ging de voordeurbel en sjoffelde ik de keuken uit en liet Waldo binnen. Hij zag er redelijk gezond uit, jointje in de bek en een muts van Palm op zijn idiote kop.
' Dag DJ, wat is er godverdomme met uw auto gebeurd? Ruzie gehad met 't wijf?', lachte Waldo luid en liep de keuken in.
' Nee, ruzie met wat krapuul uit Gent,Waldo. Bedankt trouwens om mij gisteren naar die flikkerstad te brengen.', zei ik kordaat. Ik vond het nog altijd niet zo fijn dat hij me in de steek had gelaten en het feit dat hij weeral zat te roken in mijn, pardon, ons huis, maakte me zowat kierewiet. IK zette het keukenraam open en haalde twee blikken bier uit de koelkast.
' Ik kon niet,kerel. Echt niet. Zo zat. Niet normaal.', argumenteerde Waldo en klikte het biertje open. Hij dronk gulzig.
' Heb je eigenlijk nog gevoetbald gisteren of hoe zit dat?', veranderde ik maar van onderwerp.
' Nee. Ik heb afgebeld voor die klotematch en ook meteen voor de rest van het seizoen. Die voetballers kunnen allemaal mijn ballen kussen. Geen voetbal meer voor deze halfgod. Alleen maar drank, drugs en wijven,DJ.',lachte Waldo luid.
' Een verstandige keuze,Waldo. Een mens moet prioriteiten stellen in zijn toch al korte leven en jij weet precies wat belangrijk is. Proficiat.', zei ik en dacht meteen dat FC Paal en Binnen wellicht blij was met het plotse ontslag van die gek. Waldo knikte en vroeg of ik zin had in een jointje. Ik zei van nee omdat vandaag een dag was om helder te blijven.
' Om helder te blijven? DJ, wat scheelt er kerel? Ga je je leven beteren?', vroeg Waldo bezorgd. Ik glimlachte.
' Dat is de bedoeling,ja. Mijn leven beteren door er een paar andere naar de haaien te brengen.', zei ik rustig.
' Jee?', vroeg Waldo.
' Nee, niet Jee. Zij zeker niet. Andere mensen, Waldo. Maar dat leg ik je straks wel uit. Straks, onderweg.', zei ik.
' Onderweg? DJ, praat eens niet in raadsels, godverdomme. Daar krijg ik zowat het fladderend schijt van.', riep Waldo opgewonden en gooide zijn zo goed als opgerookte joint in één van de lege blikjes bier die op de keukentafel stonden.
' Ik leg het je direct uit. Kom, we zijn weg. We gaan een pint drinken op café. Jij rijdt.', zei ik kort. Waldo haalde zijn schouders op, zei : 'Whatever' en stond recht. We verlieten ons huis, kropen op zijn Harley en reden de straat uit.

Op maandag waren er niet zo heel veel cafés open in Zulte en dus stopten we maar bij café 'De Phip', een kroeg waar vooral gepensioneerde pamperschijters een kaartje kwamen leggen en liters koffie zaten te zuipen. Klootjesvolk dus.
Waldo parkeerde zijn auto en eventjes later zaten we aan de toog. De meeste tafeltjes waren bezet met telkens een viertal oude zakken die vloekend en rokend de ene kaart na de andere met een gigantische dreun op de tafel poeften.
In de toog stond Gerdi, een wijf met meer haar onder haar neus dan de voorzitter van de Vlaamse snorrenclub.
' Ja?', vroeg ze en keek ons aan alsof wij verantwoordelijk waren voor de borstel die weeldig onder haar reukorgaan groeide.
' Twee pintjes en een croque monsieur, madam.', zei Waldo vriendelijk. Hij stak een joint op. Ik schudde het hoofd.
' Pinten kan je krijgen. Eten niet. 't Is hier een café he, manneke. Geen restaurant. ', zei Gerdi bitsig. Waldo blies de wietrook recht in haar bakkes. Het vrouwmens begon te hoesten als een paard met een driedubbele longontsteking.
' Twee pintjes dan.', zei Waldo en keek Gerdi aan met giftige ogen. Het wijf schudde eventjes haar hoofd, wreef de brokken slijm uit haar snor en tapte vervolgens twee pinten.
' 3 euro!', zei ze en pootte de twee glazen voor onze neus neer. Waldo betaalde gepast en zei : 'Schol'. Gerdi nam de geldstukken van de toog en liep de toog uit naar een tafeltje kaarters dat vier koffie's bestelde.
' Je bent gek.', zei ik tegen Waldo en dronk een teugje bier.
' Gek? IK ben gek? Waarom nu weer?', vroeg Waldo en trok gulzig aan zijn jointje. IK wees naar de toeter die hij in zijn poten vasthield.
' Omdat ik wiet rook? Is dat het? Jeetje,DJ. De helft van de wereld rookt wiet. Misschien niet op café, dat geef ik toe. Maar ik wel. Zo eenvoudig is dat. Wiet roken is trouwens veel gezonder dan gewone sigaretten, wist je dat?', verdedigde Waldo zich. Ik stak een sigaret op en dacht plots aan Jee. Zou ze al gedaan hebben met solliciteren? Ik zou haar straks wel even bellen.
' Ok, Waldo. Geen probleem, kerel. Je doet maar. Ik bedoel, wat kan mij het wat schelen? Ik heb al genoeg zorgen aan mijn kop.', zei ik en trok nerveus aan mijn sigaret.
' Vertel,DJ. Wat scheelt er aan?', vroeg Waldo en ik zag even een glimp van vriendschap in zijn waterachtige ogen.
' Ik moet dringend een wapen hebben,Waldo.', zei ik zacht. Ik keek hem aan alsof ik hem net had verteld dat ik gisteren bloemkool met blinde vink had gegeten. Waldo knikte eventjes, dronk een slok bier en glimlachte eventjes.
' Een wapen? Ok. En waarom heb jij een wapen nodig?', vroeg hij zonder enige emotie in zijn stem. Hij gooide zijn joint op de grond. Ik vertelde hem over mijn ontmoeting met Dudu en over het voorschot dat die gestoorde kwiet me had gegeven om een wapen te kopen en over de belofte die ik had gedaan een wapen te vinden en over de tijd die drong.
' En dan zeg jij dat ik gek ben omdat ik op café een joint zit te paffen. DJ, je bent zelf helemaal onnozel, kerel. Een wapen kopen zodat één of andere vuile hoerenloper zijn vriendinnetje kan mollen. Jij bent kompleet aan het doordraaien,man. Zo zot als de achterdeur van een gekkenhuis. Dat ben jij. Madam, nog twee pinten aub.', zei Waldo opgewonden. Gerdi kwam vanuit een bijkeukentje geslenterd en tapte twee biertjes. Ik betaalde de drankjes en schoof mijn barkruk wat dichter bij Waldo. Ik zuchtte diep en keek hem ernstig aan.
' Misschien ben ik niet goed snik. Maak daart maar heel zeker van,Waldo. Maar ik zit nu éénmaal in deze situatie en ik zou graag hebben dat jij me helpt.', fluisterde ik. Ik mocht er niet aan denken dat één of andere oude kwakkel in dit café de inhoud van onze gesprekken volgen kon. Ik keek even rond en zag tot mijn opluchting dat de meesten nog steeds druk aan het kaarten waren alsof hun leven er vanaf hing.
' Dat ik jou help? DJ, je weet dat ik je vriend ben. Dat ik je altijd wil helpen. Maar ik heb echt geen zin om in de problemen te komen, man. Echt niet. Het spijt me.', zei Waldo met gedempte stem. Hij dronk bier en stak nog maar eens een joint op.
' Ik geef je 500 euro als jij me aan een wapen helpt. 500 euro is veel geld, Waldo.', zei ik zacht.
' En waarom denk jij dat ik aan een wapen kan geraken,DJ? Ik ben misschien wel een klein stukje krapuul maar toch helemaal geen gangster he,kerel. Onnozelaar!', maakte Waldo zich boos. Hij dronk zijn pint in één teug uit en keek me strak aan.
' Ik zeg niet dat jij aan een wapen moet geraken,Waldo. Ik vraag gewoon om mij te helpen bij mijn plan. Da's alles.', zuchtte ik diep.
' Je hebt dus een plan,DJ. Mooi zo. En is het helemaal niet mogelijk om dat plan alleen uit te voeren? Is het echt nodig dat ik jou daarbij help?', reageerde Waldo nijdig. Hij blies een verse wolk wiet het café in.
' Dat is inderdaad niet mogelijk,Waldo. Ik heb je hulp nodig. Godverdomme,kerel. Het wordt wel eens tijd dat jij ook iets voor mij doet zeker? ', antwoordde ik en bedacht meteen dat ikzelf nog maar bitter weinig voor mijn vriend had gedaan tenzij je iemands leven naar de kloten helpen door teveel samen op te trekken en te zuipen van het vaderland weg als een goede daad kon zien. Waldo schudde eventjes zijn verwaaide kop en keek me toen ernstig aan.
' Je hebt dus een plan. Vertel!', zei hij tenslotte.
Ik wreef even door zijn vettige haren en lachte luid. Ik dronk mijn pint leeg en keek hem toen ernstig aan.
' Luister!', zei ik. Waldo luisterde.

' Kunnen we niet beter gewoon naar Brussel of zo rijden en in een wapenshop dat materiaal kopen?', vroeg Waldo. Het was bijna halfvijf en het motregende zachtjes. Waldo had zijn motor vakkundig verborgen achter een hoop struiken. We zaten samen vanachter diezelfde struiken gehurkt te kijken naar de achtertuin van een mooi wit herenhuis met bijpassend zonneterras. Het was zo'n typisch huis voor rijke oude mensen die hun hele leven zwart geld verdiend hadden dat het niet proper meer was en nu volop wilden genieten van hun geslaagd krapulenbestaan.
' Hou je bek,Waldo. We zijn hier nu en niet in Brussel. We gaan door met het plan. Tenminste ik ga door met het plan. Jouw taak zit er op. Voor nu toch.', antwoordde ik geïrriteerd en keek Waldo even boos aan.
' En hier denk jij een wapen te vinden,DJ? ', vroeg Waldo vol ongeloof. Hij schudde zijn debiele kop en stak een sigaret op.
' Nee, een opgezet nijlpaard,Waldo. Tuurlijk ben ik zeker,verdomme. Ik vertrek nu. Jij houdt alles in het oog. Je belt me als je iets verdachts ziet. Ok?', fluisterde ik nerveus.  ' Ok,Waldo?'
' Ok,DJ. Veel succes met jouw inbraak, onnozel kalf.', antwoordde Waldo venijnig en blies de tabaksrook in mijn smoel.
Ik sprong vanachter de struiken en liep de achtertuin in. Zo snel ik kon liep ik naar het terras. Vijftien seconden later stond ik puffend tegen de zijmuur van het herenhuis. Ik stond vlakbij een raam en tuurde eventjes door het venster naar binnen. Ik zag een verlaten keuken. Ik aarzelde geen moment en en haalde de steenbrok die ik daarnet tussen de struiken had gevonden uit mijn trainingsjasje en gooide zonder veel problemen het raam in diggelen. Ik trok de mouw van mijn jasje over mijn rechtervuist en sloeg de stukken glas die waren blijven zitten de keuken in. Twintig seconden later stond ik in de keuken. Ik liep de keuken uit en kwam in de woonkamer van het herenhuis terecht. Het stond er vol antieke meubelen en aan de muren hingen de meest lelijke schilderijen. Ik liep de woonkamer door en kwam in een tweede vertrek terecht. Hier moest ik zijn. Ik wandelde voorzichtig de kamer binnen. Mijn geheugen had me niet in de steek gelaten. In deze kamer stond er inderdaad een hoge glazen kast. Ik glimlachte eventjes en deed de kastdeur voorzichtjes open. Ik kon kiezen tussen drie pistolen en een shotgun. Ik nam het zwarte pistool voorzichtjes uit de kast en deed het deurtje terug dicht. Ik stak het pistool in mijn jaszakje en liep nu zo snel ik kon terug de keuken in. Op één van de keukenkastjes stonden een hoop kaders met foto's in.Op eén van de foto's was een heel jong meisje te zien. Ze lijkt een beetje op Jee, schoot het door mijn hoofd. Nu niet aan Jee denken,DJ. Dit is niet het moment. Zonder veel problemen klauterde ik het raam door. Een halve minuut later viel ik zowat halfdood van de adrenaline neer in de struiken naast Waldo. Waldo had gelijk. Ik was inderdaad knettergek. Zoveel was zeker. Ik zweette als een neger die net een wijf of zes gevogeld had en hijgde zowat de longen uit mijn lijf. Waldo trok me wat dieper de struiken in en kletste een paar keer in mijn gezicht.
' Alles goed,DJ? Heb je dat verdomde wapen?', vroeg hij nerveus. Ik knikte en ging terug op mijn hurken zitten.
' Dan zijn we weg vooraleer we voor de rest van ons dagen in den bak zitten, stom kieken.', fluisterde Waldo paniekerig.
Waldo duwde zijn Harley langs de andere kant de struiken uit en startte de motor. Ik sprong achterop en langs het zijweggetje dat achter het herenhuis liep, reden we rustig weg. Toen we op de openbare weg kwamen en het gevaar geweken was, gilde ik het uit van de spanning. Ook Waldo joelde er op los en stak zijn Harley in vierde versnelling.
Een kilometer of zes verder stopten we op de parking van een tankstation. We stapten van de Harley en gingen zitten op een bankje naast een vuilnisbak. We staken een sigaret op en keken elkaar lachend aan.
' Hoe wist jij eigenlijk dat er in dat huis een wapen lag,DJ?', vroeg Waldo plots. Ik keek hem niet aan en rookte verder.
' In dat huis woont een verre kennis van mij,Waldo. Dat is alles. En stel aub geen verdere vragen over wat daarnet gebeurd is,man. Echt niet. Ik bedoel maar, het is niet echt iets om fier op te zijn, begrijp je?', zei ik traag. Ik schudde eventjes mijn hoofd en dacht plots aan Jee. Ze was nu toch al zeker terug van dat sollicitatiegesprek. Dat kon niet anders. Waarom belde ze me dan eventjes niet? Waarom liet ze mij, de man die haar het liefste zag, niet weten of ze de job als schoenzolenverkoopster had gekregen? Waarom stelde ze mij niet gerust door te sms'en dat Stefaan haar niet betast had en dat ze hem een ontzettende eikel vond? Waarom deed ze verdomme soms alsof ik niet bestond? Ik gooide mijn sigaret weg en stak een nieuwe op. Ik heb het al duizend keer gezegd. Roken was een echte hobby, echt waar.
' Ik begrijp het zeker.', zei Waldo. ' Binnenbreken bij iemand is erg. Bijna zo erg als een kind van elf verkrachten als je't mij vraagt. Dat is een feit. Maar ik heb toch recht op wat meer uitleg he, DJ. Ik ben toch maar eventjes diegene die jou naar Latem gevoerd heeft, is het niet?'
' Waar jij recht op hebt, is 500 euro, zoals beloofd. Verder heb je nergens recht op,Waldo. Klaar?', maakte ik me boos.
' Jaja. 't Is al goed, stuk marginaal. Zitten er trouwens wel kogels in dat pistool van jou, DJ?', antwoordde Waldo geërgerd. Ik haalde mijn schouders op. Kogels verdomme. Dat ik daar niet aan gedacht had. Ik keek Waldo aan.
' Ik hoop van wel, verdomme. Voor 't zelfde geld kan ik nog efkes op zoek gaan naar een troep klotekogels ook.', zei ik.
' Kijk eens, nietwaar? DJ? Kijk of er kogels in dat kutpistool zitten?', riep Waldo nu opgewonden. Hij gaf me een duw.
' Dat doe ik straks wel, als ik thuis ben,Waldo. Straks ziet één of andere oelewapper van een vrachtwagenchauffeur mijn wapen en dan hebben we het wel schudden vrees ik.', zei ik met een gejaagde stem.
' Vrachtwagenchauffeurs zijn jeanetten,DJ. Als die een pistool zien, schijten ze in ééntweedrie hun reeds bevuilde onderbroek vol.', grapte Waldo en gaf me weer een duw. Hij begon luid te lachen en even had ik zin om het pistool tevoorschijn te halen, het tegen zijn kop te houden en de trekker over te halen om te controleren of er wel of niet kogels aanwezig waren.
' Kom, we zijn weg,Waldo. Jee wacht op mij.' zei ik en kroop achterop de Harley. Waldo stond recht, kroop met enige moeite zijn moto op en startte zijn tweewieler. We reden de parking af naar Zulte. Op weg naar huis bedacht ik dat ik best het pistool ergens verstopte waar mijn Jee het niet zou vinden. Gewoon om haar te beschermen, haar een veilig gevoel te geven. Gewoon omdat ik van haar hield. Waldo reed als een gek naar Zulte. Ik hield me stevig vast rond zijn middel en voelde hoe het pistool in mijn jaszak woog als lood.