' Dudu, kan je tegen Jee zeggen dat je maar wat aan het zeveren was over dat wapen. Dat het een grapje was of zo.', fluisterde ik tegen de man en bekeek hem met de meest zielige blik. Hij zag er niet zo goed uit, viel me op. Hij zag er nog bleker uit dan de bleekste bleekscheet en met de blauwzwarte wallen onder zijn ogen kon je zonder moeite te doen zowat de helft van een Olympisch zwembad leeg scheppen. Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek me aan met een idiote blik.
' Wat bedoel je,DJ? Een grapje? Ik meen het godverdomme wel. Ik kom wel degelijk dat wapen halen.', zei Dudu onrustig.
' Dat weet ik wel maar Jee, mijn vriendin, was daarnet redelijk over haar toeren over jullie ontmoeting. Ze heeft het niet zo begrepen op wapens, ontdekte ik net. Dus hou gewoon je wafel over wapens. Okee?', zei ik zacht. Dudu knikte.
We stapten de keuken binnen. Jee was net bezig met de plakkerige vloer proper te dweilen.
' Dit is Dudu,Jee.', zei ik. Jee keek even op, wrong de dweil die ze in haar handen vasthad, uit in de emmer en knikte eventjes wantrouwig richting Dudu.
' We hebben elkaar daarnet al ontmoet, is het niet, mevrouw?', zei Dudu vriendelijk. Jee knikte opnieuw en keek mij aan alsof ik de Duivel himself in huis had genomen. Ze legde de drooggewrongen dweil over de emmer, nam die vast en verdween de woonkamer in zonder een woord te zeggen.
' Ze is nogal verlegen.', zei ik en nodigde Dudu uit te gaan zitten. De man nam plaats aan de keukentafel en glimlachte eventjes.
' Ze is mooi.', zei hij. Hij zuchtte eventjes en keek me aan alsof hij mij net iets nieuws verteld had.
' Ja, ze is heel mooi en zo gezond als een pasgeboren baby.', zei ik lachend. ' Hoe is het trouwens met jouw gezondheid?' vroeg ik redelijk bot. Ik vond het bezoek van deze oetlul allerminst leuk en wou dat op de één of andere manier even laten blijken. Dudu schudde zijn lijkwitte kop en keek me beteuterd aan.
' Niet zo goed,DJ. Maak daar maar zeer slecht van meteen. Ik heb het ook aan mijnen frak.', zuchtte Dudu. Hij hoestte eventjes. Godverdomme, dacht ik. Zo ziek als een hond en dat zit hier doodleuk te hoesten en bacterieën te verspreiden dat het geen naam heeft. Straks betrap ik nog die homo-ziekte van die aidsflikker.
' Aan uwen frak? Je zal wel aan uw gat of lul bedoelen, neem ik aan?, zei ik onbewogen en schoof mijn stoel wat achteruit.
' Hoe bedoelt u,DJ?', vroeg Dudu die er duidelijk geen snars van begreep. Ik moest toegeven dat ik ook niet echt begreep wat ik daarnet had gezegd. Ik glimlachte eventjes en ging toen verder.
' Ik bedoel, zijn er al symptomen? Krijg je al jeuk aan uw fluit? Komen er al bellen uit uw gat als je een wind laat? Zo' dingen?'
' Jeuk aan mijn fluit? Bellen? Wat bazel jij nu,man?', vroeg Dudu kwaad.
' Dat zijn een paar van de dingen waar een aids-patiënt vroeg of laat mee af te rekenen krijgt,Dudu. Maar aangezien je zo verbaasd reageert, zal je je nog niet in dat stadium bevinden. Prijs je gelukkig, zou ik zo zeggen.', zei ik rustig en bedacht net dat die oelewapper me een paar weken geleden 500 euro of zo had gegeven om een wapen te kopen. 500 euro die ik intussen helemaal had opgemaakt aan drank, sigaretten en cafébezoeken zowat overal te lande.
' Ga ik dat nog allemaal moeten doormaken,DJ? Ik bedoel, je bent toch maar wat aan het zwanzen, hoop ik?, zei Dudu. Zijn stem die daarnet boos klonk was in één klap veranderd in een angstig en onzeker stemmetje.
' Ik zou niet durven zwanzen met zo'n erge dingen,Dudu. Daar mag je gif op innemen. Neen, serieus, ik heb gelezen, ik zeg wel, ik heb gelezen, ik heb het niet zelf gezien of zo, ik heb gelezen dus dat Freddy Mercury, je weet wel, die kontneuker van Queen en net als jij aidspatiënt, de dagen voor zijn dood luchtbellen uit zijn homoreet blies die zonder moeite de bollen van het Atomium konden vervangen.' verduidelijkte ik. Ik wist niet wat me bezielde maar de woorden vloeiden uit mijn mond zonder nadenken.
' Godverdegodverdomme!', riep Dudu kwaad. ' Ik maak dat wijf nu zeker van kant,DJ. Ik zweer het je. Luchtbellen uit mijn gat. En allemaal de schuld van die pekeltrut.' Hij hoestte weer en ik zag hoe er een serieuze kladdr speeksel op de keukentafel terechtkwam. Die was toch aan vernieuwing toe, schoot het door mijn hoofd. Als die levende dode straks weg is, sleur ik die tafel de tuin in, gooi er een jerrycan naft over en steek ik de tafel in de fik. Morgen koop ik een nieuwe tafel en het leven gaat verder.
' Niet zo luid, Dudu.', zei ik kordaat en wees naar de woonkamer al was ik bijna zeker dat Jee intussen naar boven was gegaan en terug in bed was gekropen, wachtend op mij naar wie ze zo verlangde maar die er bijna nooit was.
' Sorry,DJ. Ik wil maar zeggen dat de test positief was en ik dus ook die smerige ziekte te pakken heb en dat ik dus razend kwaad ben op dat takkewijf. ' zei Dudu nu een stuk minder luid. ' Heb je geen whisky in je kot?' vroeg hij.
' Ik begrijp dat je kwaad bent. Ik zou ook kwaad zijn. Heel kwaad. Dat is een feit. Maar hou je wat in. Ik wil mijn vriendin niet overstuur maken, niet opnieuw, begrijp je? J&B of Jack Daniels?' zei ik zacht en stond recht.
' Sorry,DJ. Maar ik ben wat nerveus, sorry. Jack Daniels, graag, DJ. Jack Daniels.', zei Dudu en wreef even over zijn gezicht. Ik liep de woonkamer in (Jee was er inderdaad niet te bespeuren), liep naar de drankkast en haalde er de fles Jack Daniels uit. Toen ik terug de keuken binnenwandelde, zat Dudu te bellen met zijn gsm.
' Regel dat allemaal zelf maar, verdomme. Ik heb teveel werk. Ik moet namelijk zelf ook een begrafenis regelen,ma. Welke begrafenis? Die van mij, miljaarde. Bel straks maar eens terug. Als ik dood ben of zo!', zei Dudu kwaad, duwde op een knop en schoof zijn mobieltje in de binnenzak van zijn lederen jas. Ik zette de fles whisky op de tafel en ging terug zitten.
' Al dat gezaag de dag van vandaag. Om een punthoofd van te krijgen, DJ. Een punthoofd van hier tot in Kinshasa.' pufte Dudu. Straks, zeg maar heel vlug, zal jouw ziekte, en dat zonder gezaag, er ook wel voor zorgen dat je hoofd zo smal als een breinaald wordt, spookte het door mijn hoofd. Ik had zin in een sigaret. Zo'n zin dat ik bijna één opstak. Maar ik deed het niet. Uit respect voor Jee, dat alleszins. Maar nog meer uit angst voor die blaffende ziekeling die naar mijn bescheiding mening al veel te veel hadden zitten hoesten en kuchen en slijmsporen achterlaten. Dus rookte ik niet.
' Dat is een waarheid als een koe, zeg maar een hele stal vol koeien. Er wordt teveel gezaagd de dag van vandaag. En te weinig gedronken. Drink maar,Dudu.', zei ik en wees naar de fles whisky die ik daarnet op de tafel had gezet.
' Krijg ik geen glas of zo? ', vroeg Dudu. ' Ik kan toch moeilijk uit de fles beginnen zuipen.' Hij hoestte nog maar eens.
' De fles is bijna leeg,Dudu. Dus drink ze maar uit, zou ik zo zeggen. De tuit aan je mond en kap maar naar binnen.' zei ik zacht. Ik mocht er niet aan denken dat ik die zieke aardappel uit een glas liet drinken. Ik kon straks de helft van mijnkeuken al naar het stort brengen en straks ook nog efkes de helft van mijnglazencollectie naar de glascontainer.
Dudu keek me met verbaasde ogen aan, twijfelde even en draaide tenslotte de dop van de fles. Hij dronk de  kleine inhoud whisky in één keer naar binnen, zuchtte even diep en liet toen een boer waarmee je een peleton nijlpaarden de Nijl kon inblazen. Het werd hoog tijd om dit bezoek af te ronden en dus kwam ik maar eens to the point.
' Ik heb geen wapen voor u,Dudu. Het spijt me zeer.', zei ik zonder verpinken. Dudu krulde eventjes zijn neus. Wellicht ook één of andere bijwerking die een HIV-positieve droplul moest ondergaan, schoot het door mijn hoofd.
' Geen wapen? Je had mij er toch één beloofd,DJ. Godverdomme, toch.', zuchtte Dudu diep. Ik had verwacht dat de man me een klap zou verkopen maar hij reageerde alleen maar ontgoocheld. Zijn zieke lijf is nu reeds zo naar de kloten dat hem elke inspanning er één teveel is, dacht ik bij mezelf en even was ik opgelucht.
' Dat heb ik inderdaad gezegd. Al was dat natuurlijk maar om te lachen. Een minder geslaagde joke, geef ik grif toe. Maar dat verandert niks aan het feit dat ik helemaal geen wapen voor u heb,Dudu.' ging ik verder.
Dudu keek me ontgoocheld aan en sloot eventjes zijn ogen.
' Je hebt nooit gekeken of je er kon aan geraken, is het niet? Je hebt niet eens moeite gedaan, hé,klootzak?', vroeg hij eventjes later. De ontgoocheling in zijn ogen had plots plaats gemaakt voor woede en opgekropte frustratie.
' Als ik eerlijk ben,niet nee. Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien. Dat je het hele voorval zou vergeten zijn, zoiets.', verdedigde ik mezelf. Ik kon er niet aan doen maar op de één of andere manier begon ik medelijden te krijgen voor deze kerel. Vraag me niet waarom? Maar ik begon zelfs sympathie te krijgen, ook al had al zijn gehoest en geslijm mij wellicht ook als zo ziek gemaakt als het achterste van een lamakalf met syfillis. Ik keek Dudu ernstig aan.
' Jammer dat ik me in jou vergis heb,DJ. Ik dacht dat jij me echt wel zou helpen. Echt waar.' zei Dudu. HIj begon zachtjes te wenen. Als hij nu ook nog begint te pissen; op de grond te kakken en oorsmeer aan mijn tafel te smeren, zal elk gat in zijn lijf aan bod gekomen zijn zeker?, dacht ik bij mezelf en ik vroeg me af of  Jee en ik niet beter konden verhuizen na het bezoek van deze man. Mijn sympathie was alweer volledig verdwenen en ik had veel zin om hem een trap onder zijn zieke kont te geven.
' Het spijt me dat ik je niet kan helpen,Dudu. Echt waar. Maar ik zou begot niet weten waar ik een pistool zou kunnen halen.', zei ik.
' En als ik jou bovenop die 500 euro, die ik je gaf in Kortrijk, nu eens 2000 euro extra gaf, wat dan?', vroeg Dudu.
' 2000 euro?', vroeg ik geschrokken.
' 2000 , 5000, 10000, zeg maar. Geld speelt geen rol. Ik loop op mijn laatste beentjes. Dus kan ik even goed mijn geld opsoupperen,is het niet?', zei Dudu met een gelaten stem. Hij haalde een zakdoek boven,snoot zijn neus en droogde de tranen uit zijn ogen.
' Maar waarom moet precies IK voor dat rotwapen zorgen? Ik bedoel maar, jij zal wel veel mensen kennen die daar beter in thuis zijn. Koop gewoon een wapen in één of andere wapenshop of zo.', vroeg ik. Hij stak zijn zakdoek weg.
' Omdat ik jou niet ken. Ik wil zeggen, ik ken je wel, je bent een goede kerel trouwens, maar dit terzijde, maar ik heb verder niks met jou te maken. Jij levert me een wapen. Ik betaal je een bom geld en we zien elkaar nooit meer terug. ', verduidelijkte Dudu. Hij haalde zijn portefeuille uit zijn jas en nam er 4 paarse biljetten van 500 euro uit.
' Hier heb je al wat geld. Als je mij een wapen kan bezorgen, betaal ik je nog eens zoveel. Wat denk je?', zei hij zacht.
' In een wapenshop betaal je een stuk minder.', probeerde ik hem op andere gedachten te brengen.
' In mijn positie is het nogal moeilijk om zomaar bij een wapenhandelaar binnen te stappen en een revolver te kopen,DJ, als je begrijpt wat ik bedoel.', zei Dudu rustig. Ik begreep er geen snars van. Zelfs geen twee of drie snarsen.
' Nee, dat begrijp ik niet. Wat is jouw positie dan?', vroeg ik nieuwsgierig. Dudu glimlachte eventjes en keek me pal aan.
' Ik ben de directeur van de organisatie B.W.W.W', zuchtte hij. Ik brak mijn hoofd eventjes maar kon me niet inbeelden wat die organisatie voorstelde.
' B.V.V.W? Wat is dat in godsnaam? Nog nooit van gehoord,Dudu.', zei ik eerlijk. Dudu lachte luid.
' B.W.W.W,DJ. Better World Without Weapons.' zei hij met een trotse stem. Hij knipoogde eventjes.
' Dus jij runt één of ander groepje onnozelaars die tegen wapens zijn of zo?', probeerde ik samen te vatten.
" Dat klopt als een bus,DJ. Begrijp je nu waarom ik niet zomaar aan iedereen eventjes om een revolver of geweer kan vragen?', zei Dudu stilletjes. Ik kon op zijn gezicht aflezen dat hij opgelucht was met de uitleg die hij net had gegeven.
' Ik begrijp het inderdaad,Dudu. Ik snap het volledig.', zei ik. Ik loog niet. Ik kon mij inderdaad inbeelden dat het niet zo evident was om als sekteleider van een kudde debiele wapenhaters plots als een gek aan iedereen een wapen te vragen.
' Ok.' zei ik plots. ' Ik doe het!'
' Wat?', vroeg Dudu verrast.
' Ik doe het. Ik bezorg je een wapen.', zei ik stil. Ik schoof de biljetten, die Dudu op de keukentafel had gelegd, dicter bij. ' Maar op één voorwaarde.'
' Fantastisch,DJ. Super gewoon. Een voorwaarde? Wat dan?', zei Dudu opgewonden. Voor de eerste keer sinds ons gesprek leek het alsof zijn witte kop plots begon rood te worden van blijdschap en ontroering.
' Zorg dat ze niet teveel afziet. Schiet meteen raak, bedoel ik. Een kogel door haar kop of een doordeweeks nekschot, dat kies je zelf maar uit. Ik wil maar zeggen, sol niet teveel met het meisje, ook al is zij de moordenaar van jou. ', fluisterde ik. Dudu knikte eventjes en zei dat hij haar niet zou laten afzien en dat hij haar proper zou koudmaken.
' Proper is het nooit,Dudu. Proper is het nooit. Een kogel door iemands hoofd jagen is volgens mij zelfs een redelijk wansmakelijke bedoening, denk ik zo. De kans dat de brokken hersens tot tegen het plafond vliegen is zeker niet ondenkbaar. Hou daar maar rekening mee,Dudu.' zei ik overtuigend en dacht aan een film die ik ooit had gezien waarin een soldaat een Vietnamees meisje van een jaar of tien van vlakbij een kogel door haar rijstsmoel joeg waardoor haar hele hoofd als een overrijpe tomaat uiteenspatte.
' Okee,DJ. Een schot, één kogel. Geen gepruts en zo weinig mogelijk gesmos. Ik beloof het je.', zei Dudu overtuigend.
' Goed dan. We hebben een deal. Hoeveel tijd geef je mij? Een maand? Drie weken? Zeg maar.'
' Ik bel je op binnen twee weken,DJ. Twee weken. Akkoord?', zei Dudu en stond recht.
' Akkoord. Ik doe mijn best,Dudu. Dat weet je wel.', glimlachte ik en hoopte dat hij mij geen hand zou geven bij het afronden van dit gesprek.
' Doe maar wat beter je best dan de vorige keer,DJ. Dan schieten we al een eind op. ', zei Dudu kordaat. Ik kuchtte eventjes.
'Ik ben ermee weg,DJ. Ik bel je nog.', zei Dudu vriendelijk en stapte de keuken uit, de gang in. Ik liep hem achterna en opende de deur. Dudu wandelde naar buiten en liep mijn voortuintje uit.
' Zeg,Dudu? Hoe wist jij me eigenlijk wonen? ', riep ik hem toe. Hij draaide zich om en keek me lachend aan.
' Snake!', riep hij luid. 'Snake!' Zijn poepchique auto piepte open. Dudu stapte in en reed eventjes later de straat uit.
Tijd voor een sigaret, dacht ik bij mezelf. En straks tijd voor Jee. Al kon ik maar beter zwijgen over wat mij nu weer te doen stond.

Nadat ik vlug een sigaret had gerookt, de tafel twee keer had schoongemaakt met een sponsje en wat javel en het sponsje in de pedaalemmer had gegooid, nam ik de trap en deed de slaapkamerdeur open. Jee lag in bed te lezen. In een boek in bed, bedoel ik. Ik deed mijn schoenen, T-shirt en broek uit en legde me naast haar neer.
' Wat lees je,Jee?', vroeg ik zachtjes en wreef over de binnenkan t van haar dij. Ze keek even op, keek me aan en zei:
' Lessen voor levenden van Elisabeth Kübler-Ross, een boek over doodgaan en zo.', fluisterde Jee stilletjes.
' Lessen voor levenden. Mooie titel. Al zou 'Lessen voor doden' ook niet mis staan als titel, moet ik zeggen. Is 't interessant? ', vroeg ik.
' Wat kwam die kerel eigenlijk doen,DJ? Kwam die echt een wapen vragen aan jou?', veranderde Jee van onderwerp. Ik gaf haar een zoen op haar neusje en zei dat Dudu een mafkees was die gewoon aandacht nodig had omdat ie toevallig een beetje doodziek geworden is door te neuken zonder condoom. En dat hij me inderdaad een wapen vroeg en dat ik hem beloofd had te kijken want dat ie me 2000 euro had betaald en straks nog eens zoveel als hij het wapen had. 2000 euro die we goed konden gebruiken omdat Jee momenteel zonder werk zat en ik maar wat rondklooide als semi-professionele disk-jockey. Jee klapte haar boek dicht en legde het op het nachtkastje. ( Er lag geen tarzan, dildo, flipper of een ander kaliber van kutbrommer op het nachtkastje en even moest ik aan Waldo denken en aan Randie. Waar zou die nu ergens uithangen? En ik dacht dat ik straks nog even in het nachtkastje zou kijken om te zien of daar geen artificiële fallus lag te blinken, straks als Jee sliep.)
' Krijgt hij al palliatieve?', vroeg Jee en keek me met een bezorgd gezicht aan.
' Hij ziet bleek en hoest en kucht er al lustig op los,Jee. Dat wel. Maar als hij al een palliatieve of zo heeft gekregen dat weet ik niet. Dat heeft hij mij niet verteld.', zei ik bloedserieus. Jee begon luid te lachen. Ik lachte dwaas mee.
' Zotteke!', zei ze en gaf me een liefdesklapje in mijn gezicht. ' Krijgt hij al stervensbegeleiding, bedoel ik?' lachte ze.
' Stervensbegeleiding? Dat weet ik niet,Jee. Al ben ik wel zeker dat hij zonder al te veel aanmoedigingen en gesupporter redelijk zelf in staat is om de pijp aan Marcel te geven of hoe heet die klootzak ook al weer?', antwoordde ik.
' Maarten,DJ. De pijp aan Maarten geven, is het.', lachte Jee nog steeds luid. Ik keek haar aan en dacht dat ze toch zo sexy kon lachen. Ik had zin om haar te bespringen en te liefkozen en haar de beurt van haar leven te geven.
' Maarten,Marcel, François, whatever! Ik wil maar zeggen dat die pipo op sterven na dood is, dat hij die ziekte geërfd heeft van één of andere del waar hij al een paar jaar mee samen hokt en dat hij redelijk op zijn pik getrapt is en de sloerie dus binnen hier en een paar weken een kogel door haar kop wil jagen.' zei ik rustig.  Jee knikte eventjes.
' Wees toch maar voorzichtig,DJ. Ik weet wel dat jij die man wil helpen, zo ken ik je, maar zorg dat je zelf niet in de problemen komt. Ik wil mijn man niet elke week in de bak te komen bezoeken met zelfgebakken appeltaart met daarin een vijl en zo.' zei Jee lief. Ze gaf me een zoen op mijn wang en likte daarna eventjes met het topje van haar tong in de schelp van mijn oor.
' Maak je maar geen zorgen,Jee. Ik weet wel wat ik doe.', zei ik zwoel. Door dat gelik in mijn oor was ik zo heet geworden als een brandende kolenkachel. Ik wreef weer over de binnenkant van Jee's dijen en plaagde af en toe eventjes haar liefdesnestje met een paar van mijn vingers. Jee zuchtte diep, trok in één vlotte beweging haar stringetje uit en leidde mijn vingers naar haar grotje dat warm en nat aanvoelde. Even later lagen we te vrijen alsof het de laatste keer zou zijn en verloren we alle besef van tijd en ruimte en dat tot we beiden een drietal keren waren klaargekomen.

' Zou je me missen,DJ, als ik dood zou zijn?', vroeg Jee een uur of twee later. We lagen poedelnaakt op bed en lagen helemaal in elkaar gestrengeld na te hijgen van de voorbije intense maar overheerlijke sexbeurt. Ik glimlachte eventjes.
' Ja,Jee. Ik zou je missen. Je heel erg missen. Zo erg dat ik zelf zou willen doodgaan.' zei ik zacht en bedacht dat ik nu vooral een sigaret miste. Zo'n lekkere brandende toorts na een lekkere pot sex was voor mij de perfecte afsluiter en af en toe vond ik het jammer dat ik Jee, toen we hier samen kwamen wonen, had beloofd om niet in huis te roken.
' Zo lief,DJ!', zei Jee en gaf me een knuffel.
' En jij? Zou jij me missen of zou je na een paar maanden weer op zoek gaan naar een andere man? Een man die misschien nog beter bij je past dan ik. Zo eentje die altijd thuis is en die er altijd voor je is. Een kerel die geen wapens koopt voor HIV-patiënten? Wat zou je doen,Jee?', zei ik ernstig.
' Ik zou altijd alleen blijven,DJ. Denk ik toch. Je weet natuurlijk nooit wie je nog tegenkomt in je leven maar...'
' Maar wat?', onderbrak ik Jee. Dit was niet het soort antwoord dat ik nu wilde horen.
' Maar er zal nooit iemand zijn die kan tippen aan jou. Ook al ben je er niet altijd en ook al doe je idiote dingen zoals dwergjes pesten en pistolen kopen voor zieke mensen,DJ. Ik glimlachte weer. Dit was toch min of meer het antwoord dat ik wou horen.
' Je bent een schat,Jee.', fluisterde ik in haar rechteroor.
' Dat weet ik.', lachte ze ingehouden. Ze stapte uit bed en wandelde naakt de badkamer in. Ik had nog steeds zin in een sigaret. Dus stapte ik ook uit bed, deed het hoopje kleren die naast het bed lag in de juiste volgorde weer aan en riep naar Jee dat ik een sigaretje ging roken.
' Je rookt veel te veel,DJ. Veel te veel. Straks krijg je nog kanker en ben je nog eerder dood dan die Lulu of hoe heete hij ook alweer.', hoorde ik Jee vanuit de badkamer roepen.
' Dudu heet die klootzak,Dudu. En als ik nu geen sigaret rook, val ik inderdaad STRAKS dood. Maak daar maar binnen een minuut van,Jee.', antwoordde ik gevat en liep de trap af. Ik hoorde Jee luid lachen vanuit de badkamer en bedacht dat ik inderdaad redelijk veel rookte maar toch altijd maar één sigaret per keer. Het kon dus nog erger. Ik kwam de keuken binnen, nam het pakje Richmond dat op de keukentafel lag en slenterde naar buiten. De sigaret smaakte naar meer en dus rookte ik, zittend op de vensterbank van de keuken, een drietal sigaretten na elkaar. Toen ik vijf minuten later terug binnenging, zat Jee al volledig gewassen in de lederen fauteuil tv te kijken. Ik ging naast haar zitten en keek mee teevee. Die geschifte kok van een Piet Huysentruyt was een oud wijf met een snor aan het uitleggen hoe ze best een stuk everzwijn kon klaarmaken. Even later was het stuk everzwijn zowaar klaar en vroeg Piet wat ze nu geleerd had.
' Punt 1, geen bakboter maar olie. Punt twee, het stuk in dunne plakjes bakken en punt drie, euh ... ik weet het niet meer,Piet.' zei het snorrenwijf en keek Piet aan alsof ze vreesde dat die met een koekenpan haar schedel zou inkloppen.
' Punt drie, blussen met ...', hielp Piet het oude wijf.
' Ah, ja, nu weet ik het weer, blussen met rode wijn en room.', giechelde het wijf. Piet gaf het mensje nog een dikke kus, nam zijn koffertje en verliet het huis. Het programma werd onderbroken door een lap reclame en ik had alweer genoeg van die hele teevee.
' Moet ik om frieten rijden,Jee?', vroeg ik want door naar dat onnozel programma te kijken, had ik plots honger gekregen.
' Met de fiets of wat?', vroeg Jee.
' Met de fiets? Tuurlijk niet met de fiets. Ik heb al genoeg sport gedaan voor vandaag. Met de auto natuurlijk!', antwoordde ik vrolijk en knipoogde eventjes.
' Juist ja, de auto die nu nog ergens in Gent staat,zeker?', vroeg Jee zachtjes en knipoogde terug.
' Godverdomme!', riep ik luid.
Mijn honger was op slag verdwenen.