' Ik kan toch moeilijk met zo'n auto gaan solliciteren,DJ. De mensen zullen nogal kijken zeker?', riep Jee luid.
Ik had haar verteld dat mijn auto redelijk toegetakeld was maar nog prima reed en zo. Het was kwart voor negen 's ochtends en we zaten aan de keukentafel waarop nog een lege fles wijn en twee glazen, stille getuigen van de voorbije nacht, stonden.
' Welke mensen,Jee?', vroeg ik zachtjes. Ik had helemaal geen zin in ruzie maken. Niet nu. Niet op de dag dat ik een wapen moet kopen.
' Welke mensen? Weet ik veel,verdomme. Gewoon, de mensen op de straat. De mensen die in dat bedrijf werken, meneer Wittebrock. Die mensen,DJ.', ging Jee hevig door. Ze is boos op mij omdat ze me graag ziet, dacht ik en glimlachte.
' En zit niet zo onnozel te lachen,verdomme. Binnen twee uur moet ik daar zijn,DJ. Dus denk na over een noodplan,DJ.'
' Een noodplan? Jeetje,Jee. Een noodplan dan nog. Ik bedoel, je kan de bus nemen en dan de trein en dan de tram of zo. Hebben ze een tram in Kortrijk? Dat weet ik niet precies.', probeerde ik te helpen maar blijkbaar was mijn plan niet het plan die Jee in gedachten had.
' Als ik het openbaar vervoer moet nemen dan ben ik pas morgenavond in Kortrijk,DJ. En nee, ze hebben geen trams in Kortrijk. Alsof jij dat niet weet?', dramde Jee door. Ik had zin in een sigaret maar had het gevoel dat ik nu best niet naar buiten liep om te roken.
' Wat ik weet is dat ik zin heb in een sigaret. Dus moeten we vlug iets bedenken. Bel je pa of zo. Dat moest ik gisteren toch ook doen? Ik bedoel, je had toch ook aan je pa gedacht, gisteren, toen ik naar Gent wou.' zei ik met stille stem.
' Mijn pa? Jij wil dat ik mijn pa bel. Het is toch maandag. Dus is mijn pa gaan vissen in Middelkerke. Dat weet je toch,DJ.' riep Jee nu echt boos. Ze zag rood en ik zag de tranen in haar mooie ogen opborrelen.
' Juist ja. Was ik vergeten,Jee. Wil je dat ik Waldo bel? Of Randie misschien? Die zullen je graag naar Kortrijk brengen. Wil je dat ik ze opbel?', vroeg ik opgewonden. Jee knikte. Ze wou dat ik hen opbelde. Ze moet radeloos zijn, dacht ik bij mezelf. Ze moet ten einde raad zijn want ze heeft een grote hekel aan die kerels. Wellicht terecht,dat wel.
Ik belde eerst Waldo op. Het was zijn voicemail. Ik sprak geen boodschap in. Dat vond ik idioot. Daarna probeerde ik Randie. Die nam ook niet op.
' Ze liggen wellicht nog te slapen of ze hebben zich doodgedronken deze nacht, dat kan ook. IK wil maar zeggen dat die twee jou ook niet naar Kortrijk zullen brengen,Jee.', zei ik zachtjes en wreef even over haar rechterarm.
' Op die twee kan je ook nooit rekenen.', zei ze en trok haar arm weg. Ze keek me bedroefd aan en ik dacht dat zij ook wel vrienden had, vrienden die ze kon opbellen. Vrienden die haar naar Kortrijk konden brengen.
' Bel iemand op die jij kent. Een vriendin of zo.', probeerde ik. Het werd hoog tijd dat er iets gebeurde want het verlangen naar nicotine werd zo ongeveer onweerstaanbaar. Jee keek me glimlachend aan.
' Een vriendin of zo? DJ, mijn vrienden en kennissen zijn allemaal wezens die op een maandag aan het werk zijn. Mensen die geen tijd hebben om eventjes Jee naar Kortrijk te rijden.', zei ze zuchtend en haar stem klonk alsof ik alleen maar mensen kende die niet werkten. De meesten werkten ook niet. Meestal omdat ze te lui waren of te druk bezig met drinken, drugs gebruiken en wijven vogelen. Aanvaardbare redenen dus. Maar sommigen werkten wel. AL kon ik nu niet echt iemand bedenken. Ja toch wel. Stefaan. Die werkte. Die deed in occassie-auto's en zo.
' Ik ken nog wel iemand.', zei ik voorzichtig.
' Wie dan?'
' Stefaan. Die zal je wel helpen. Die doet in auto's. Misschien mag je wel een auto lenen of zo voor een dag. Moet ik hem bellen?'
' Nou ja ... Ok dan, bel die maar. Het is een noodoplossing.!', zei Jee. Dat was het inderdaad. Een noodoplossing. Een noodzakelijke handeling waarvan ik nu al walgde. Met veel tegenzin belde ik de flapdrol op.
' Stefaan,DJ hier. Ja, ik weet het. Ik ben hier al terug. En ik heb nog een vraag. Jee heeft een auto nodig om naar Kortrijk te rijden. Jij hebt toevallig geen autootje staan die ze vandaag eventjes mag lenen?' begon het telefoongesprek.
Stefaan had geen autootje klaar staan maar hij zag het wel zitten om Jee eventjes naar Kortrijk te brengen? Dat was geen probleem. De gluiperd.
' Binnen een half uur is hij hier,Jee. Je kan met hem meerijden naar Kortrijk.', zei ik toen ik mijn gesprek met Mr Dumbo had beëindigd.
' Dank je wel,DJ. Je bent een schat. Kom hier!', zei Jee lief en ze gaf me een zoen op mijn wang. Ik wreef even door haar loshangende zwarte haar, stond recht en liep naar buiten. Ik stak een sigaret op en inhaleerde diep. Wat was roken toch fijn. Een fantastische hobby was het. Wel een dure hobby, dat wel. Maar hobby's kostten nu eenmaal geld. Zoals modelvliegtuigen bouwen of kaviaar snuiven. Rokende kaviaarsnuivers moesten wellicht fortuinen verdienen om hun hobby's te bekostigen. De idioten.  Tijdens het roken dacht ik aan Jee en aan Stefaan die straks in de auto samen naar Kortrijk zouden rijden. Stefaan die tijdens de rit zou proberen om Jee te verleiden door haar complimentjes te geven. Door misschien heel eventjes over haar dijen te wrijven. Door haar voor te stellen iets te gaan eten na het sollicitatiegesprek. Zo'n dingen flitsten door mijn kop en ik rookte nerveus mijn sigaret verder op. Daarna ging ik terug naar binnen, de keuken in waar Jee nog steeds aan de tafel zat.
' Mag ik mee?', vroeg ik en ging achter haar staan. Ik wreef zachtjes haar nek. Ze kreunde zachtjes.
' Wat?', fluisterde ze.
' Mag ik mee? Naar kortrijk?', vroeg ik opnieuw. Ze schudde haar hoofd hevig zodat er een einde kwam aan de nekmassage.
' Neen, jij mag niet mee. Ik ben groot en oud genoeg om alleen te gaan solliciteren, DJ.', zei ze kordaat.
' 't Was maar een voorstel,Jee.', zei ik zo lief mogelijk en ging zitten.
' Heel lief,hoor. Maar neen. Ik wil dit alleen doen, begrijp je. Ik wil bewijzen dat ik ook zonder jou iets kan. Dat ik zonder jou een job kan vinden. Begrijp je?', antwoordde ze. Ze keek me aan met de mooiste grote bruine ogen die ik ooit had gezien.
' Ik begrijp het,Jee. Ik begrijp het volkomen. Maar ik dacht, nou ja, misschien vind je het beter om niet alleen met die Stefaan in een wagen te moeten zitten. Ik weet dat je die kerel niet kan luchten.'
' DJ, ik kan best mijn mannetje staan,hoor. En hij moest eens proberen om mij aan te raken, verdomme. Ik nijp zijn kloten er af.', antwoordde Jee vurig. Ik lachte luid en dacht dat ik me helemaal geen zorgen moest maken. Dat Jee zo trouw was als een hond. Mijn hond. Mijn lekker loops teefje.
' Goed dan,Jee.', zei ik opgelucht. Ik had weeral zin in een sigaret en ook wel in een biertje of een Bacardi Cola.
Iets om mijn geest te verruimen. Iets wat mij door de dag zou helpen. De dag waarop ik een wapen zou vinden.
' Vind je het erg dat ik nu al een biertje drink?', vroeg ik voorzichtig.
' Neen, hoor,DJ. Zolang je maar van mij houdt.', zei Jee lief. Ik stond recht, opende de koelkast, haalde een blik Jupiler uit kast, deed de koelkast dicht en opende het blikje bier. Ik ging terug zitten en dronk bier. Jee keek me met verleidelijke ogen aan en even had ik zin om haar keihard te neuken op te keukentafel. Haar gebloemde rokje naar omhoog te schuiven, haar onderbroekje opzij te schuiven en haar dan lekker te naaien. Zonder voorspel. De pure daad.
' Zie ik er een beetje goed uit?', onderbrak Jee mijn gedachtengang. Ze was recht gaan staan en draaide twee keer om haar as.
' Je ziet er fantastisch uit, lieve meid. Je bent om op te eten, echt waar.', zei ik gemeend.
' Dan mag je, straks als ik terug ben, van mij proeven,DJ. Zo gulzig mogelijk.', zei ze fluisterend en knipoogde even.
Ze kwam vlak bij me staan en wreef even over mijn hoofd. Ik zuchtte diep en dacht aan Smieke. Smieke die rook naar rozen en Cointreau. Smieke met het lichaam van een godin. Mijn godin.
' Ik wacht op jou.', zei ik zacht.
' Dat weet ik,DJ.', fluisterde Jee en even leek het of de stem van Smieke in mijn oren blies.
' Ik ga nog een sigaret roken,Jee. Ga je mee naar buiten? Stefaan zal niet zo lang meer wegblijven,denk ik.' , zei ik ietwat verward en dronk nog een flinke slok bier. Jee knikte en eventjes later stonden we samen in de voortuin. Ik rokend en denkend aan Smieke en aan Dudu, wie ik heel vlug een wapen had beloofd en Jee, pratend over haar gesprek straks, over de zenuwen die ze nu al voelde en over haar vader die aan het vissen was in Middelkerke.
Even later kwam een Rover de straat ingereden en na een afscheidszoen stapte mijn meisje in de wagen van Stefaan die mij nog even te uitbundig wuivend groette bij het wegrijden. Ik gooide mijn peuk in het gras van de voortuin en ging naar binnen. De zoektocht naar een wapen kon beginnen.