Marc Papanikitas loopt nog!
Inhoud blog
  • Eindejaars corrida in Leuven
  • Tegen de stroom...
  • Ik ga naar zee en neem mee..........
  • Scott, Scott, Scott, Scott....
  • De LPM halve marathon.

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Beam me up Scott(y)
    Marc Papanikitas in het No Shortcut Scott running team.
    15-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even recapituleren......
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is weer even geleden maar het is dan ook vakantie. Normaal gezien zit ik aan de Belgische Kust, en dat is ook zo, maar ik ben even over en weer gekomen om......de Dodentocht in Bornem te wandelen. Niet mijn favoriete sport dat wandelen. Het duurt veel te lang, gaat niet vooruit, is saai en je spieren doen harder pijn dan na het lopen. Waarom stond ik dan aan de start stel ik mezelf- en u misschien ook-  de vraag. Waarom een zonnige vakantie aan zee onderbreken voor een vlotte zelfkastijding in Bornem, Puurs, Willebroek en omstreken. Niet voor "djien" Duvel op kilometer 41, want ik drink geen bier en Whiskey wordt er niet geschonken. Ed, mijn Hollandse coach uit Deventer -250km van Mortsel- had op zijn bucketlist deze opdracht staan maar wilde niet alleen onnoemelijk afzien, hij vond dat ik best deel mocht uitmaken van de helse pijnen die hem/ons onderweg te wachten stonden en mede daardoor stond/lag ik popelend van ongeduld met 12000 anderen al drie uur vooraf uit te kijken naar het verlossend startschot en tevens genadeschot.  De bucket-list was niet gemaakt omdat Ed te sterven valt te komen, gelukkig maar- alhoewel;..hij zag er vrij dood uit na 41km. Het was net zoals dat zwemmen met dolfijnen dat hij wilde afvinken van zijn lijstje. Was het uiteindelijk toch den Duvel te veel of waren het de bangelijke blaren op zijn beide voeten die hem (ons) de das om deden? U begrijpt het al, na 41km en 7,5 uur doorstappen was het vet van de soep en het vel van zijn voetzolen en zijn we wijselijk de bus opgestapt - eerst dronk Ed nog rap zijnen Duvel uit. Had ik dan zo iets van "shit, nu moet ik ook stoppen, jammer want het ging net zo goed?" vergeet het maar. Eerlijk gezegd was ik blij dat Ed er de brui aan gaf want 100km wandelen, sorry stappen want tegen lopen zeggen we ook niet joggen, is niet voor mij weggelegd. Had ik het kunnen uitstappen? who knows, ik had stijve spieren, hier en daar wrong er iets tegen, maar met de juiste pas, houding, snelheid en af en toe een Iboprufen voor mijn achillespees had ik zeker nog wat verder gekund. Wel weet ik dat ik er dan waarschijnlijk weken van geweten zal hebben en dat kan ik niet hebben want ik ben in volle voorbereiding voor de IFF marathon van 13 september. Ooit heb ik de 100 van Bornem gelopen, 10 uur mochten we er over doen en die tijd hebben we dan ook genomen. Die editie was het een bangelijke ervaring. Ik heb er toen van genoten en niets, maar dan ook niets van geweten. Het was mijn beste 100 ooit, gevoelsmatig. Maar er meer dan het dubbel over doen zag ik gisteren niet zitten. Na 3 uur ben je uitgepraat, en dan moet je nog 19 uur met elkaar en 11998 anderen verder. Een heel grappig beeld wil ik jullie niet onthouden: we werden met 50en afgezet aan het station na onze opgave. Toen elkeen de bus op zijn eigen manier uit kroop zag je iedereen een richting uitgaan naar de bestemming waar hij of zij moesten zijn. De ene naar het perron, de andere naar de bushalte, nog een andere kroop naar de hoek van de straat en enkelen zoals wij naar onze auto. Je zag om 6 uur 's morgens in het doodstille centrum van Bornem mensen waggelend naar hun eindbestemming gaan. Ed en ik schoten in de lach en mede een aantal andere met ons want het was precies een beeld uit de serie "Walking  dead". En zo zie je maar, als er nog humor overschiet dan zal het allemaal niet zo erg zijn geweest zekers!
    Straks rijd ik weer naar de kust voor nog een dag of 6. Ik hoop dat ik me verder kan voorbereiden op mijn marathon. Als alles goed zit loop ik zaterdag nog "snel" de Coal-miners trail in Genk. Mijn debuut op de trail en ik koos dan ook bewust voor de 34km en niet voor de 45. 
    20 september mogen we voor Scott een trail lopen ergens in Vlaams Brabant, dus dan ben ik al wat voorbereid.
    En daarna.....maak ik samen met de orthopeed de afspraak voor de allereerste operatie in mijn leven...de achillespees.

    Nog even feedback over mijn Race Rockers. Ik heb ze toen die bewuste avond getest bij ons op de piste. Ik liep er voor mezelf een 10km in 36'55". Het liep als vanzelf, de schoen dempt voldoende, rolt heel vlot af en voelt licht aan de voet. Maar.....ik denk dat de levensduurte relatief beperkt gaat zijn. Het is een schoen voor lichtgewichten die relatief neutraal lopen.

    15-08-2015, 17:12 geschreven door Marc  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Tags:Bornem
    Archief per week
  • 01/01-07/01 2018
  • 18/09-24/09 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 11/07-17/07 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs