2017 is voorbij, over en out, gedaan, finito, slush, the end! Een jaaroverzicht maken doen we allang niet meer want het ene overzicht is nog niet gemaakt of het andere dringt zich alweer op. De tijd vliegt snel, nietwaar....
Ik word er 51 dit jaar. Onvoorstelbaar, éénenvijftig! ik kan zelfs niet meer zeggen dat ik in de helft van mijn leven zit, neen, ik zit er al over. Toch wil ik heel even stil staan bij de afgelopen jaren. Het is twee jaar na mijn operatie aan mijn hiel. Het eerste jaar heb ik uitgetrokken om gewoon weer te kunnen lopen. September 2015 nam ik afscheid van "topsport" en de lange afstand. Lopen zou alleen nog maar plezant moeten zijn, zonder afzien, zonder druk, zonder pijn. 2016 werd dus een jaar van gewoon bezig zijn, herbronnen, nadenken over hoe mijn verdere loopontwikkeling er zou uitzien. Eind 2016 was het duidelijk. Nooit meer lange afstanden, maximaal een halve marathon. Weer back-to-basic trainen. Dat betekent veldlopen, korte wegwedstrijden, intervallen op de piste. In mei 2017 nam ik op mijn 50e afscheid van mijn werk in Studio Sport. Dat gaf me de ruimte om weer volop te trainen en wedstrijden te lopen. In juli was het dan zover, de echte trainingen zouden weer aanvatten. We waren verhuisd naar onze tijdelijke woning in Borgerhout en verbleven 2 maanden aan de kust. Daar ben ik er ingevlogen. 2 keer per week op de piste en de rest duurlopen en tempolopen. De eerste 3 weken ging dat fantastisch, ik maakte er mooie filmpjes voor Scott en de piste tijden waren veel belovend. Daarna ging het bergaf. Blijkbaar vergeten dat ik geen 25 meer was en het lichaam na enkele weken niet meer recupereerde van de snelheden die ik ontwikkelde. Het was trouwens heel lang geleden dat ik op zo'n manier had getraind. Ik deed als ultraloper nog wel vrij veel interval op de piste, maar niet extreem kort en snel. De volgende maanden werden dus vooral aftasten wat ik lichamelijk aankon en welke trainingen het meeste en beste effect gaven op mijn resultaten. En zo liep ik na meer dan 10 jaar mijn eerste veldloop weer. Ik sloot me opnieuw aan bij Den Bell in het handelsverbond. Terug spikes aan, terug draaien en keren tussen bomen, door velden en weiden ploegen. De tweede cross won ik al. De derde werd ik 3e. Tussendoor kreeg ik nieuws van Dries van Scott dat onze "contracten" verlengd werden wat nog meer motivatie gaf. Eddy, mijn vriend en vaste trainingsmaat sloot zich aan bij mijn club AVKA en nu trainen we samen één keer in de week interval. Ondertussen zijn we naar onze nieuwe woonst verhuisd. Twee verhuizen op amper 6 maanden kruipt in de kleren. Het betekent ook dat trainen er dan niet inzit.
Op 31 december sloot ik het jaar af met de kerstcorrida in Leuven. Een wedstrijd waar vorig jaar Scott mee tussen zat. Dries had graag dat we die meeliepen en voor iets hoort iets. Vorig jaar werd ik 44e in 44'03" op de 12km. Dit jaar ging Eddy en Hanne mee. Eddy en ik bekampen veel wedstrijden tegen elkaar. Meestal hangen we in elkaars buurt. Dus het wordt een erezaak om voor hem te zijn. Dat was in Leuven het geval. Ik werd er deze keer 35e en liep een tijd van 43'38". Maar het kostte me veel meer moeite dan vorig jaar.
Ik heb dit jaar 15 wedstrijden gelopen met wisselend succes. Soms podium algemeen, meestal podium in mijn categorie. Maar wat ik vooral in 2017 heb geleerd is dat ik met mijn lijf niet meer zo maar kan doen wat ik graag wil. Dat ik iets meer tijd moet nemen om te recupereren van zware trainingen en wedstrijden. Ik heb er alleszins weer goesting in dus men weze gewaarschuwd in 2018!
02-01-2018, 16:20 geschreven door Marc 
|
