Coal miners trail.
Mijn eerste trail is een feit. De Coal minerstrail in Genk - Waterschei. Laat ons het zo stellen: ik ben op de wereld gezet om alleen maar "snel" rechtdoor te lopen op een vlakke egale ondergrond. Geen haar op mijn grijzend wordende kop dacht er aan om ooit te trailen, maar omdat we voor het Scott team gevraagd worden om in september in Roosdaal te gaan trailen dacht ik bij mezelf om eventjes te gaan "oefenen" in Genk. De organisatie van deze prachtige trail is mede in handen van mijn dikke vriend Micha Havreluk, tevens de organisator van de LPM marathon. De oude mijnterrils in Genk zijn het zware doch prachtige decor voor deze unieke trail. Mooi om in te wandelen. Micha kreeg lucht van onze Scott trailopdracht en daarom nodigde hij me uit om bij hem te komen proberen met de boodschap: starten op eigen risico. Dat het ernst was bleek bij het afhalen van onze startnummer. We moesten een document ondertekenen waarin we verklaarden dat we in goede gezondheid vertoefden. Met andere woorden.....als je hier doodgaat trekken wij onze handen er van af want je was gewaarschuwd. Om zich helemaal in te dekken stonden er onderweg overal bordjes met; oppassen steile helling, gevaarlijke afdaling, niet te snel lopen want het is zwaar etc....Nog voor het startsignaal fluitgewijs werd gegeven drukte men ons nog eens op het hart dat het een heel zware trail was en dat we best voorzichtig konden zijn. Dus, niet komen bleiten als ge kapot gaat, je was gewaarschuwd. En natuurlijk om het compleet te maken wilde de temperatuur niet helemaal meewerken. 20° bij de start om 10u, 30° toen ik naar huis reed. Tegen de gewoonte in startte ik vrij rustig, ik ben in voorbereiding voor de Flanders Fields marathon, die op 13 september gelopen wordt, en wilde dus geen enkel risico nemen. Ik had gekozen voor 3 ronden van ongeveer 11,3km. 34km dus. Men kon ook voor vier (45km), één (11,3km) of twee (22,6km) ronden kiezen. De 34 en de 45km starten samen, de 11,3 en de 22 twee uur later. De eerste 4km en de laatste 2km van elke ronde viel nog mee. Korte kuitenbijters, slingerpaadjes, springen over boomstronken, pittige afdalingen. Daar tussenin was het....hoe moet ik het verwoorden.....zwaar! In de eerste ronde probeerde ik de hellingen nog te belopen, in de tweede ronde werden de hellingen "bewandeld" en de tussenstukjes gelopen. In de derde ronde werden de hellingen bewandeld en de tussenstukjes....ook! Laat het me zo stellen....ik heb een groot deel van de trail gewandeld en heb 6 keer uitgebreid stilgestaan bij de bevoorrading ten einde me af te koelen, te drinken, te rusten en na te denken over hetgeen ik aangevangen had. Uiteindelijk werd ik 3e in 3h13'. Ik liep/wandelde aan een gemiddelde hartslag van 136 met een gemiddeld tempo van 5'40"/km. Ik liep ooit 50km in 3h01'!!!!!! Donderdag trainde ik nog een 15km aan HT 139 en liep daarbij een tempo van 4'02"/km. Dit maar om te duiden hoe relatief alles is.
Het was mijn allereerste trail en de eerste keer dat ik trailschoenen aan had. Mijn Scott Kinabalu deed het voortreffelijk. Ongelooflijke tractie, en toch heel flexibel wat nodig was op deze zeer geaccidenteerde ondergrond vol keien en groeven.
Als trail-leek begreep ik uit de commentaren van omstaanders, deelnemers, organisatie dat dit een zeer zware trail was in vergelijking met andere trails.
De organisatie was out-standing, perfect. Vriendelijk, respectvol, bezorgd, voldoende bevoorrading en voor de eerste 3 een prachtig collectors item. Een uit steenkool geperst mijnwerkerslampje gemaakt door Welshe ex-mijnwerkers. (zie foto).
The day after: stram, stijf, pijnlijke bovenbenen, shit! Even losgelopen (13km) en dat voelde pijnlijk aan. Het zal een paar dagen recupereren worden van deze onderneming. Op zich niet erg want ik heb gedurende de afgelopen 6 weken een gemiddelde van 140km/week gehaald, dus basis genoeg voor de marathon.
Bijlagen:
P1280696.jpg (72.6 KB)
23-08-2015, 16:41 geschreven door Marc 
|
