“Weet je wat het met je is”, zei de schildpad tegen het konijn, “je bent motorisch hyperactief”.

“Bedoel je dat ik ADHD heb” repliceerde het konijn.

Ondanks dat ze al jaren bevriend waren met elkaar , voelde deze opmerking als een steek in het konijnenhart. Het konijn voelde een mengeling van droefheid en woede, zoiets zeg je niet als vriend vond ze.

“ADHD, hyper kinetisch, over beweeglijk, noem het zoals je wil” antwoordde de schildpad. “Feit is, je zit geen seconde stil en als je je voortbeweegt gaat dat altijd met grootse sprongen gepaard”

“Nou, neem me niet kwalijk” antwoordde het konijn ietwat bitsig, “toevallig ben ik anatomisch zo in elkaar gestoken dat mijn achterpoten iets langer zijn dan mijn voorpoten en jammer genoeg geeft dat als resultaat dat wanneer ik me voortbeweeg er wat ruimere bewegingen zijn ten opzichte van andere van onze vrienden. En nou niet voor het één of het ander, jouw poten zijn bijna even lang als je kop en je staart en je hebt dan nog dat zware schild te torsen, dus jij hebt gemakkelijk praten wat snelheid in voortbewegen betreft.”

De schildpad beluisterde de technische uitleg van het konijn nogal gelaten aan.

“je snapt hem niet” zei ze tegen het konijn. “Waarom moet altijd alles zo snel gaan bij jou? Doe het een beetje à l’aise zoals ze dat bij ons zeggen. Rustig aan, op je gemak. Je kan heel snel van A naar B gaan, zonder te genieten van je omgeving, of je kan dat ook rustig aan doen en ervaren wat er om je heen gebeurt. Het is net zoals geboren worden en dood gaan, van A naar B, dat doe je toch ook liever iets langzamer, of niet?”

Daar moest het konijn toch even over nadenken. Zo had ze het nog niet bekeken.  Het duurde dagen tot ze tot de conclusie kwam dat haar vriendin de schildpad wel eens gelijk kon hebben. Misschien moest ze het wat rustiger aan doen. Waarom moet dat gehuppel en rondgespring ook altijd zo snel zijn. Vanaf het moment dat ze het begrepen had bewoog het konijn zich op een hemeltergende langzame manier door de velden. Het was niet om aan te zien, maar het konijn genoot schijnbaar van alles wat er rond zich gebeurde. Een hele wereld ging voor haar open.  Rustig van A naar B dacht ze steeds bij zichzelf. Genieten vanaf het moment dat ik geboren ben tot ik ooit doodga.

Ze kwam sneller aan punt B dan ze verwachtte want op een dag stond ze oog in oog met de tweeloop van de jager. Er snel van doorgaan had ze verleerd, genieten heeft ze dus maar kort gedaan.

Jagers lusten nu eenmaal konijnen liever dan schildpadden.

17-07-2015, 14:25 geschreven door Marc  

16-07-2015, 17:17 geschreven door Marc  

Daar is ie dan. De Scottblog van Marc Papanikitas.

Twee redenen voor deze Blog:

1) Ik loop nog steeds....

2) Binnenkort werk ik samen met Scott via het no shortcut Scott running team.

In Studio Sport, de running speciaalzaak in Kontich, waar ik al een jaar of 20 vrijblijvend werkzaam ben verkopen we sinds een paar jaar loopschoenen van Scott. Het feit dat we in zee zijn gegaan met Scott pleit voor het merk want we zijn doorgaans heel kritisch wat betreft toelaten van nieuwe merken in onze zaak. Er moet al een toegevoegde waarde zijn tov van reeds bestaande merken. Als chronisch achillespees-pijn- lijder sprak de bolle vorm van de zool me wel aan en na wat getest te hebben bleek dit de schoen te zijn die me het minste pijn gaf tijdens, maar ook na het lopen. Dus loop ik al enkele jaren op de AF trainer van Scott. Uiteindelijk schreef ik me in voor het No Shortcut Scottrunning team en werd uitgeloot voor een sponsorpakket voor een jaar.

Ik dank natuurlijk Scott en bij deze is deze blog geboren. Deze blog zal dan ook maar voor één jaar verschijnen want na het beëindigen van het Scott"contract" eindigt ook het leven van deze blog......of misschien ook niet? 

15-07-2015, 00:00 geschreven door Marc