|
Weet je wat het met je is, zei de schildpad tegen het
konijn, je bent motorisch hyperactief.
Bedoel je dat ik ADHD heb repliceerde het konijn.
Ondanks dat ze al jaren bevriend waren met elkaar , voelde
deze opmerking als een steek in het konijnenhart. Het konijn voelde een
mengeling van droefheid en woede, zoiets zeg je niet als vriend vond ze.
ADHD, hyper kinetisch, over beweeglijk, noem het zoals je
wil antwoordde de schildpad. Feit is, je zit geen seconde stil en als je je
voortbeweegt gaat dat altijd met grootse sprongen gepaard
Nou, neem me niet kwalijk antwoordde het konijn ietwat
bitsig, toevallig ben ik anatomisch zo in elkaar gestoken dat mijn achterpoten
iets langer zijn dan mijn voorpoten en jammer genoeg geeft dat als resultaat
dat wanneer ik me voortbeweeg er wat ruimere bewegingen zijn ten opzichte van
andere van onze vrienden. En nou niet voor het één of het ander, jouw poten
zijn bijna even lang als je kop en je staart en je hebt dan nog dat zware
schild te torsen, dus jij hebt gemakkelijk praten wat snelheid in voortbewegen
betreft.
De schildpad beluisterde de technische uitleg van het konijn
nogal gelaten aan.
je snapt hem niet zei ze tegen het konijn. Waarom moet
altijd alles zo snel gaan bij jou? Doe het een beetje à laise zoals ze dat bij
ons zeggen. Rustig aan, op je gemak. Je kan heel snel van A naar B gaan, zonder
te genieten van je omgeving, of je kan dat ook rustig aan doen en ervaren wat
er om je heen gebeurt. Het is net zoals geboren worden en dood gaan, van A naar
B, dat doe je toch ook liever iets langzamer, of niet?
Daar moest het konijn toch even over nadenken. Zo had ze het
nog niet bekeken. Het duurde dagen tot
ze tot de conclusie kwam dat haar vriendin de schildpad wel eens gelijk kon
hebben. Misschien moest ze het wat rustiger aan doen. Waarom moet dat gehuppel
en rondgespring ook altijd zo snel zijn. Vanaf het moment dat ze het begrepen
had bewoog het konijn zich op een hemeltergende langzame manier door de velden.
Het was niet om aan te zien, maar het konijn genoot schijnbaar van alles wat er
rond zich gebeurde. Een hele wereld ging voor haar open. Rustig van A naar B dacht ze steeds bij
zichzelf. Genieten vanaf het moment dat ik geboren ben tot ik ooit doodga.
Ze kwam sneller aan punt B dan ze verwachtte want op een dag
stond ze oog in oog met de tweeloop van de jager. Er snel van doorgaan had ze
verleerd, genieten heeft ze dus maar kort gedaan.
Jagers lusten nu eenmaal konijnen liever dan schildpadden.
|
