Hello! Madame is back! Het relaas over het weekje Cyprus zal geen chronologisch reisverhaal worden, maar zal in analogie met het Cypriotische rijgedrag een chaotisch allegaartje worden. Haar kop staat nog niet naar orde en regelmaat. Temeer omdat die vol snot zit. Tegen drie snikhete dagen, gevolgd door drie aircofrisse nachten konden madame’s slijmvliezen niet tegenop. Vier dagen heeft ze op Cyprus rondgelopen met een wattenkop en een snotneus. Maar!… Tussen snuiten en hoesten door heeft ze genoten!

Vooreerst wil madame haar excuses aanbieden aan ieder ze met de foto “ontbijt onder de palmbomen” heeft doen kreunen van goesting. Madame heeft dat tafeltje en die palmbomen wel zien staan. Maar er is nooit een ontbijt geserveerd. Ontbijten kon of op een overdekt terras, of in de eetzaal met airco. Mooi gedekte tafels, een ontbijtbuffet als een hoorn des overvloeds: roze zalm, champagne, tikkeneitjes, croissants, spek, iedere dag een verse orchidee op je tafeltje. Toch kon het dat ene romantisch wensputje van madame niet vullen. Ze moet wel toegeven dat tafeltje’s stond morgens in de zon. En ’t was er van bij het ochtendkrieken al 20°. Voor het deftige avonddiner werd het tafeltje wel gedekt. Maar mijnheer en madame hadden enkel kamers met ontbijt geboekt. En…euh… de prijzen voor een diner waren er zo gepeperd, dat ze liever elke dag in een ander restaurantje gingen eten. Er waren er genoeg.

De kustlijn was bezaaid met hotels en eethuisjes. Toerisme troef. Rasechte lokale gelegenheden moest je er niet zoeken. Kilometerslang was alles op de rijke toerist afgestemd, zoals bv. in Tenerife of Spanje. Met dit verschil: Cyprioten zijn vriendelijk en goedlachs. In een van die eethuisjes gaf de waard zelfs met plezier zijn kookgeheimen prijs. Een gratis aangeboden notengebakje smaakte zo overheerlijk, dat mijnheer en madame wel eens wilde weten wat daar zoal in zat. De waard haalde er zijn Engels woordenboekje bij en somde alle ingrediënten op. Toen mijnheer en madame het woord “clove” niet verstonden haalde hij er zelfs het flesje met kruidnagel bij.

Het relaas van vandaag begon met een verwijzing naar het chaotisch Cypriotisch rijgedrag. Ter verduidelijking: in Cyprus rijden de auto’s links. Of beter: wettelijk gezien moeten ze links rijden. Maar daar vaagt iedereen zijn voeten aan. Als een Cyprioot aan de kant van de baan wil stoppen, om te telefoneren of omdat zijn schoonmoeder moet plassen, dan doet hij dat gewoon. Een rood licht? Daar vlammen ze door. “No U-turn” telt alleen maar als er politie in de buurt is. Alle, maar dan ook alle verkeersregels lappen ze aan hun laars. Het is voor een voorzichtige Belgische chauffeur geen sinecure om in dat helse gedoe mee te draaien.

Twee dagen hebben mijnheer en madame met een huurwagen in de verkeersmallemolen meegedraaid. De eerste keer ging de rit naar het Troodosgebergte, door iedereen om zijn natuurschoon geprezen. Ieder zijn heug en zijn meug, maar mijnheer en madame vonden er niks aan. Af en toe doken machtige vergezichten op, dat wel. Rillingen trokken toen over madame’s rug. Niet zozeer vanwege de schoonheid. In bergen met afgronden en steiltes is madame heel stil. Dan houdt ze met beide handen de autozetel vast, duwt met haar rechtervoet voortdurend op een ingebeeld rempedaal, knijpt in de haarspeldbochten de ogen stijf dicht en zegt gedurende de hele bergrit haast geen woord. Hoogtevrees noemt men dat. Wat was er dan op het uiterste punt van Troodos te zien? Een café, een restaurant, vijf stalletjes met toeristische prullaria en vier ezels om op te spelerijden. Dat was alles. Daar tjokten ze 50km voor door de bergen, om een mini-mini Scherpenheuvel te zien!

Onderweg naar Trodoos beleefden ze de grootste farce van hun vakantie. Wegwijzers lokten naar “restaurant the waterfalls”. Een waterval horen klateren en zien bruisen is iets voor madame. Dus, daar werd halt gehouden. Naast het restaurant was “de ingang” naar de waterval (zie foto): een kruipgat tussen oude bomen. Een man met een gegroefd lederen gezicht – het leekt te kraken van ouderdom – verkocht entreekaartjes: 3 Cypriotische ponden per persoon. Grof omgerekend: 6 euro per persoon. Aan zo’n prijs moest dat wel de moeite waard zijn!  Jawadde! Mijnheer en madame mochten op een smal paadje, circa 500 meter door struiken kruipen, over boomstammen en stenen klauteren, verschillende keren over een beekje springen om uiteindelijk aan een punt te komen waar een watervalletje van 16m hoog naar beneden kletterde en uitmondde in een bassin dat de kaartjesverkoper eigenhandig gemetst had. Het paadje had wel iets avontuurlijks. Nog wat meer lianen en madame had er gekraaid zoals Tarzan. Maar om daar 12 euro aan op te smossen!…

(wordt vervolgd)

18-09-2007 om 20:38 geschreven door Madame

Benieuwd of zich na deze vakantie bij madame weer een maatje meer opdringt. Nieuwsgierig als ze is, wil ze altijd zoveel mogelijk lokale gerechten proeven. In Cyprus gaat ze zich vast en zeker te goed doen aan de meze.

17-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

“Cyprioten houden van dieren. In Cyprus kan je zomaar tegen het huis oplopen waarin gepensioneerde ezels zijn gehuisvest zijn.”

Een ouderlingentehuis voor ezels?!?! 

“Kijk schat! Hier kan je terecht als je op pensioen gaat!”

Voor wie de pensioengerechtigde ezels van Cyprus wil bezoeken, deze webcam houdt de wacht: http://www.thedonkeysanctuary.org.uk/site/1/Donkey_Watch.html

16-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

Op de fauna van Cyprus is madame niet zo happig. Hagedissen mogen dan onschuldig zijn, madame schrikt zich telkens een bult als die voorhistorische monstertjes in miniatuur opduiken. Idem voor kameleons en salamanders. Worst case scenario: geconfronteerd worden met een slang. (Op Cyprus leven nog diverse slangen, waarvan alleen maar de adder en de kuphi giftig zijn.)  Madame is niet erg sportief, maar als ze een slang ziet, ga je haar zien sprinten! Zo is ze ooit in één adem de steilte van een (lege) tuinvijver opgespurt toen ze bij het leegscheppen van die vijver met een paling geconfronteerd werd. Glibberige beesten zijn haar meug niet.

Muizen daarentegen vindt ze wel schattig. Al gaat ze wel in het offensief als ze vrijpostig komen logeren. Ongenode gasten zijn niet gewenst. In Cyprus hoopt ze toevallig de oermuis tegen het prehistorische lijf te lopen. Vorig jaar zouden archeologen op Cyprus een muizensoort gevonden hebben met een 350- à 650jarige stamboom.  Bron: http://noorderlicht.vpro.nl/noorderlog/bericht/30732589/

15-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

Er wordt beweerd dat Cypriotische mannen tegenover buitenlandse vrouwen op het agressieve na opdringerig kunnen zijn. Vooral blonde vrouwen worden vaak in detail bekeken en/of nageroepen. Olala! Madame gaat zich goed voelen! Een beetje opwaardering van haar bejaard charisma zal in dank aanvaard worden. Als een Cyprioot haar nafluit, zal ze zich moeten inhouden of ze zegt met een beminnelijk glimlacht “efcharisto” (= dank u)

Krantenonderzoek wees uit dat in Nicosia voor iedere dertig mannelijk inwoners één prostituee werkzaam is. Maar blijkbaar komen de Nicosianen daar niet mee toe. Want vanuit de auto bieden ze er bij vrouwelijke toeristen vrolijk op los. Benieuwd wat er voor madame geboden wordt. Een vat olijfolie? Vier ezels? Een bananenplantage? Och, ze mogen bieden wat ze willen, mijnheer zal wel zeggen: “ge moogt ze hebben, voor niks”.

14-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

Ja maar! Zo niet, hè! Geen restricties! Mijnheer en madame willen ten volle genieten!

Vibrators van het type Love Bug 2 mogen niet meer gebruikt worden op Cyprus. Het verbod is uitgevaardigd op last van de Cypriotische strijdkrachten. Volgens de militairen zendt de vibrator van Britse makelij golven uit die het militaire radioverkeer kunnen verstoren. Aangezien de krijgsmacht nog altijd belangrijker is dan het genot van de vrouwen, mag het vrolijke seksspeeltje niet meer gebruikt worden.

Bron: http://www.hln.be/hlns/cache/det/art_454791.html

13-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

Op het moment dat je deze blog bekijkt, is de kans groot dat mijnheer en madame baden in Cypriotische weelde. ’s Morgens zal je hen onder een palmboom terugvinden. Uitgebreid ontbijten in openlucht is voor hen hét ultiem vakantiegenot. “Onder een palmboom” is voor madame het summum. Palmbomen maken madame euforisch. Zachtjes door een zeebriesje geföhnd worden aan een maagdelijk wit strand onder wuivende palmbomen is een diep gekoesterde droom. Zet daarbij nog een adonis van een ober die madame op haar vingerknip een multicolore cocktail serveert en het plaatje is compleet.

12-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

9/11

Het merendeel van de dag zullen mijnheer en madame op de luchthaven doorbrengen. 2,5 uur voor vertrek moeten ze in Zaventem zijn. Strenge controles sinds 9/11, weet je wel. En kijk! Ze vertrekken dan nog krek op 9/11. Of dat consequenties heeft? Nog scherpere controle? Vertragingen? Bom aan boord? Ach, mijnheer en madame zijn geen pessimisten. De vooruitzichten van een zalige vakantie halen de overhand.

Als alles volgens schema verloopt, hangen ze omstreeks 13u30 als sardientjes in een vliegend blik op weg naar de zon. “Comfortabel vliegen” blokletteren de vliegmaatschappijen. Mijn botten, Gerard! Madame heeft al heel wat in de lucht gehangen, maar nog nooit comfortabel gevlogen. Krappe beenruimte, eten met de ellebogen tegen je lenden gedrukt, jezelf samenknijpen om op het toilet te geraken. De laatste tijd probeert madame tijdens de vlucht een dutje te doen. Dat verkort het lijden. Maar, na lijden komt verblijden. Cyprus wenkt met een zonnige knipoog. [madame wuift] Tot na de perentijd, folks!

11-09-2007 om 00:00 geschreven door Madame

De valiezen staan klaar. Met pijn in het hart heeft madame Woefke naar het hondenpension gebracht. – Ze weet dat er goed voor Woefke zal gezorgd worden? Toch voelt het telkens alsof ze de aanhankelijkheid van het beestje een knauw geeft. - Nog één nachtje op de vertrouwde matras en dan vliegen mijnheer en madame zonwaarts.

Het verslag over het weekje Cyprus mogen jullie op 18 september verwachten. Maar ook al is madame ribbedebie, dagelijks zal een blogje verschijnen dat met de reis verband houdt. De techniek staat niet voor niets.

Wees braaf, kindertjes. Bemint elkander  (Johannes 13:34), maar niet te hevig want daar komen vodden van.

10-09-2007 om 16:40 geschreven door Madame

“Oma, kijk eens!” riep Flupke zo fier als een gieter. Hij wou dat madame naar zijn plasje in het pispotje kwam kijken. ’t Is zijn eerste week zonder pampers. Voor Draakje en Simon een vermoeiende tijd. Klokvast ieder uur de kleine op zijn potje zetten, vergt discipline. Een discipline die madame als moeder niet had. L Gelukkig is Flupke apentrots dat hij zijn plas in een potje kan laten piemelen en moet voor die kwestie geen ouderlijk gezag uitgeoefend worden. Toen madame’s dochters nog dochtertjes waren, was er verdorie stevige overtuigingskracht nodig om hen op het potje te krijgen. Of afleidingsmanoeuvres, dat gebruikte madame ook wel eens. Draakje herinnerde het zich nog.

“Toen ik vroeger op het potje moest, speelde jij altijd poppenkast met de filter van de droogkast,” zei ze, “dat was een spook dat kwam kijken of ik wel op het potje kon plassen.”

Leuk om horen dat je dochter prettige herinneringen heeft haar eerste potplasmomenten.
Poppenkast spelen om het potje-plassen te bevorderen! Hoe kwam madame er toch bij!

09-09-2007 om 20:11 geschreven door Madame

Als mijnheer en madame tv kijken, doen ze dat gezapig. Je hoort wel eens een afkeurend “tch, tch, tch” of een bewonderend “waw!” maar veel geluiden produceren ze niet. Soms steekt mijnheer wel eens een verhelderend betoogje af waar madame met een half oor naar luistert, maar grosso modo kijken ze in stilte. Bij een film heerst zelfs een heilig silentium. Alleen bij sportmanifestaties roeren ze al eens een mondje. Let hier op het verkleinwoord: een mondJE, m.a.w. ze zetten geen grote klep op. Was dat gisteravond even anders!

Na het etentje ter gelegenheid van bomma’s verjaardag – bomma was trouwens heel blij met haar cadeautje – nestelden Miek en Cook zich ten huize mijnheer & madame voor tv. (Op plasmascherm ziet het er toch nog anders uit, hè Cook? ;-)) De halve finale Justine Henin versus Venus Williams was bezig. Cook ontpopte zich niet alleen als een bezielde commentator, tegelijk supporterde hij met lijf en lede. Juichen, jubelen, aanmoedigen, opveren, zegevieren, mekkeren… De bevlogen supporter ging geheel en al op in het spel. Het werkte aanstekelijk. Tijdens de tweede set jippiede en ahoede iedereen mee. Zelfs madame. Al kent ze van het tennis niet veel meer dan “out!” en “net!”. Ze heeft genoten van die tennismatch. Met een plastische supporter erbij was het ambiance van de bovenste plank.

08-09-2007 om 16:36 geschreven door Madame

Het was een moeilijke bevalling, maar de eenakter, waarmee vriend Ray in 2008 zijn regie-examen wil afleggen, is af. Wekenlang heeft madame zich ondergedompeld in het dilemma van asielzoekers. Een boeiende maar ook een schrijnende ervaring. Voor ze aan de eenakter begon, was madame een doorsnee Belg. Ze wist wel van het bestaan van asielzoekers af, en af en toe was ze verontwaardigd over de manier waarop staat en ministers met hen omsprongen. Maar daarmee was de kous af. Het waar gebeurd verhaal van een Kosovaarse vluchtelinge gaf haar een andere kijk op de dingen. Het probleem van mensen die door de mazen van het sociaal netwerk vallen is op zijn zachtst gezegd bitter. Hoofdaandeelhouder in het geklungel met mensenlevens is de administratie. Die twee gegevens heeft ze willen beklemtonen. Of ze er in geslaagd is?…

Heb je tijd en wil je de eenakter “Wrakhout” lezen, klik hier. FYI lezen mag, aan opvoeringen zijn auteursrechten verbonden.

07-09-2007 om 11:46 geschreven door Madame

Wat geef je een 80-plusser voor haar verjaardag? Bomma’s kasten puilen uit van dingen die ze nodig en niet nodig heeft. Om nog maar te zwijgen van de prullaria die OP de kasten staan. In de loop der jaren zijn alle inspiratieloze cadeautjes de revue al gepasseerd: ontbijtmand, fruitmand, prestobiljetten, lektuur, bloemen… Ook zouteloze bronnen geraken uitgeput.

Tijdens het kappersbezoek van gisteren had madame tijd zat om te brainstormen. Voor haar 80^ste verjaardag hadden ze bomma aangenaam kunnen verrassen met een familie-uitstapje: per trein naar zee en aansluitend een bezoek aan Cirque du Soleil. Je had haar moeten zien glunderen! Het was jaren geleden dat ze nog met de trein gereisd had en nog veel meer jaren dat ze nog naar een circus geweest was. Maar wacht eens! Toen liet ze zich toch ontvallen dat ze graag met de trein reisde? En dat ze nog eens graag in Londen zou komen? Eureka! Een idee is geboren! Nu de finishing touch nog.

ET, Miek en Cook werden ingelijfd als medeplichtigen in het complot. (Vivat het internet!) Ze juichten. Want ook zij denken zich ieder jaar te pletter om voor bomma een verjaardagsattentie te verzinnen. Madame ontwierp een oorkonde. Morgenavond, tijdens het verjaardagsetentje, zal een kersverse 84-jarige bomma stralen.

06-09-2007 om 15:26 geschreven door Madame

Veel kappers verkeren in de mening dat dames met plezier hun salon binnenwandelen, dat ze komen voor een verwenbeurt en dat zij, de artistieke figaro’s, niet alleen het kapsel maar ook het imago van hun cliënteel opkalefateren. Madame’s kapper hangt ook die ideologie aan. Madame laat hem in zijn wijsheid. Wat baat het hem te doen inzien dat ze een gloeiende hekel heeft aan zijn papjes, zalfjes, zilverpapiertjes en warme kersenpitkussentjes. Het zou hem onnodig ongelukkig maken. Ze draagt haar kappersleed wel alleen.

Zonder wachttijden zou madame’s behandeling op twee uur afgehaspeld zijn. Maar dat is nog nooit gelukt. Anderhalf uur ongemoeid zitten blijven is standaard. En wat doet je dan? Veel lol valt er in een kapperszaak niet te beleven. Tijdschriften lezen?

“Is Nicole Kidman zwanger?”

“Britney Spears krijgt weer haar.”

“Paris Hilton aangehouden wegens dronkenschap”.

Nee, dank u. Wat celebrity’s uitvreten kan madame geen lor schelen.

Flarden van gesprekken opvangen kan soms onderhoudend zijn. Maar het niveau viel vandaag tegen:

-          “Hij had iets gekregen. Binnen de twee dagen was hij dood.”

-          “Dat is nogal een zomer, hè?”

-          “Daar staat de tv de godganse dag op. Dat is niks voor mij.”

-          “Bosbranden in Griekenland? Och gij! Daar wist ik niks van!”

Was het de te lange wachttijd of was het madame’s humeur, toen de kapper zelfvoldaan aankondigde dat haar kapsel afgewerkt was, zei ze ijskoud: “ik vind het niet mooi”. De kapper argumenteerde dat hij het kapsel soepel wou houden. Soepel?! Moet je madame ’s morgens eens zien als ze uit haar bed komt. Dan ligt het even soepel. De kapper herkanste. ’t Was iets beter. Morgen zet madame de krultang er in en dan is ze wel weer netjes gekapt.

05-09-2007 om 16:08 geschreven door Madame

Als madame creatief kan zijn, voelt ze zich in haar nopjes. Vandaag ging ze haar creativiteit botvieren in de keuken. Experimenteren met nieuwe gerechten is een uitdaging. Bovendien kon ze dan vanavond mijnheer verrassen met een exquis menu. Gedeelde vreugd is immers dubbele vreugd. Maar wat als madame’s solovreugde niet tot stand komt?

Champignonsoep uit de magnetron

Smelt de boter 1 minuut op hoog.

Madame zette een kommetje met boter in de magnetron en liet de machine rustig betijen. Die roept wel wanneer het proces afgelopen is. Dat ze bij een magnetron niet alert moet zijn, is voor madame super-de-luxe. Biep! Madame opende de magnetron en wat ziet ze? Een beetje gesmolten boter in het kommetje en een beboterde magnetron. Knarsetandend ruimde ze de vettige boel op en begon opnieuw, tuurde 45 seconden lang door de haarfijne raster tot ze er scheel van keek. Maar de boter kreeg geen kans meer om weg te spatten.

Roer het pakje champignonsoep door de halve liter water, voeg de wijn er aan toe, doe de soep bij champignons en kook dit 7 minuten op hoog.

Madame voerde de handelingen uit en merkte dat de soep tot 1 cm van de rand van de kom rand kwam. Hm. Voorzichtig vastpakken dus en zachtjes in de magnetron schuiven. Het lukte zonder morsen. Oef!

Na 7 minuten: biep! Madame opende de magnetron en… de soepkom baadde in een plas soep  Jakkes! Kon ze de magnetron nog eens uitkuisen.

Cotelette la Suisse

Een van de eindbewerkingen was: Bestrijk de karbonades met wat losgeklopt ei.

Madame dacht: daar maak ik geen borsteltje voor vuil, die klus klaar ik wel met een vork.  Voorzichtig streek ze de in ei gedoopte vork over het vlees. Maar dat ging niet vooruit. Ze had gezien dat tv-kok Jeroen De Pauw nogal veel met de blote hand werkt. Als hij dat mag, mag madame dat ook. Ze kiepte een kluts ei over het vlees en wreef het met de hand uit. Idem met de andere kant van de karbonades. In haar ijver was het haar ontgaan dat ze het vlees op een vleesplank gelegd had. Het eigeel dreef van het vlees, over de vleesplank en vormde op het aanrecht een smeuïg stilleven.

Cake met honing en olijfolie

Een eigenaardige combinatie. Dat wou madame natuurlijk uitproberen. Deeg maken verliep zonder knoeien. Eindelijk eens een bewerking waaraan geen vaatdoek te pas kwam. Ze schoof de taartvorm met deeg in de voorverwarmde oven. Bak gedurende 35 minuten in de oven. Verminder de oventemperatuur lichtjes halverwege de baktijd. Veiligheidshalve stelde ze een kookwekkertje in op: bellen na 15 minuten. Intussen kon ze afwassen, want het aanrecht was een puinhoop. Driiiing!  Ze minderde de oventemperatuur. Tegelijkertijd drong een zoete, verzengende geur haar neusgaten binnen. Ze deed de oven open. Een zwarte walm stoomde naar buiten. De cake had een Noordafrikaans kleurtje en was zo plat als een pizza. (zie foto)

Bitsig smeet ze haar keukenhanddoek in de ring. Haar creatief animo was foetsie. Mijnheer genoot van de champignonsoep en van de Zwitserse cotelette. Madame’s deelname in de vreugde was echter gematigd. De miskleunen bleven nazinderen. Ze vertikte het zelfs om tegen mijnheer te vertellen wat er allemaal gebeurd was. Hij moest het maar op haar blog lezen.

04-09-2007 om 23:41 geschreven door Madame

Een kookwas doet madame niet. Om de eenvoudige reden dat de stapeltjes witgoed in haar linnenkast zo goed als nihil zijn. Alleen badhanddoeken, enkele keukenhanddoeken en slipjes zouden een bad van 90° zou kunnen verdragen. Al de rest zijn spullen waarvan de vezelnamen eindigen op –ose of –mide of –thaan, scheikundige verbindingen die kuren uitzetten als ze het te warm krijgen. Madame wast dus enkel op 30°. Met als nefast gevolg dat madame’s slipjes na verloop van tijd niet fris meer ogen. Daarom besloot ze nog eens vernieuwing te brengen in haar arsenaal slipjes. Vandaag was D-day. Een warenhuis blokletterde: “damesslipje voor slechts 2,45 euro”. Aan die prijs kon ze wel een stuk of 10 onzindelijke slipjes vervangen.

Madame struinde het warenhuis rond, maar vond geen slipjes. Misschien had ze haar diafragma te groot ingesteld. Ze zette haar ooglenzen op kleinere stand en zoomde in op details. En kijk! In een bakje van ocharm 40 x 15 cm lagen 10 doosjes met damesslipjes, waarvan slechts 2 voor de gatmaat van madame. Haar stemming sloeg à la minute over naar 11 Beaufort. Groot-warenhuis maakt monster-reclame voor een handvol slipjes!  Niet wettelijk? Eisen dat ze madame 10 slipjes bezorgen? Au fond zijn zo’n praktijken niet toegelaten. Maar als het warenhuis in zijn reclame uitdrukkelijk schrijft: “zolang de voorraad strekt” heeft de wet niks in de pap te brokken.

Maar goed, zo’n 6 km. verderop was nog zo’n warenhuis. Madame zou daar eens gaan kijken of die misschien een grotere voorraad hadden. Toen ze arriveerde, klemde ze de tanden op mekaar om een resem nondendju’s tegen te houden. Aan de inkom stond een groot plakkaat. “Gesloten.” Het was min of meer duidelijk waarom. Er werd net een grote kraan geïnstalleerd. Waren er verbouwingswerken aan de gang of was het dak ingestort? Madame kon het in ieder geval afbollen zonder slipjes.

Thuis gekomen heeft madame van coleire al haar slipjes in de wasmachine gestoken. Ze zullen begot koken!

03-09-2007 om 16:30 geschreven door Madame

Zondagmiddag eten mijnheer en madame nogal eens gekookte tikkeneitjes met soldaatjes. Beboterde soldaatjes in het smeuïge eigeel soppen zijn geen nette tafelmanieren. Maar het smaakt toch zoveel beter dan het wellevend leeg lepelen. Daarbij, bij mijnheer en madame mondt gekookte eitjes eten toch altijd uit in een klucht. Ten eerste omdat madame het zelden presteert om gekookte eitjes te eten zonder morsen. Ze doet haar uiterste best om niet te knoeien. Maar altijd weer kliedert ze een eigeeldruppel op de tafel of op haar boezem. Toch is dat niet de meest lachwekkende factor. De grootste hilariteit begint bij het soldaatjes snijden. Is het typisch mannelijk of typisch vrouwelijk, Joost mag het weten, maar mijnheers soldaatjes liggen altijd netjes op zijn bord, ordelijk in het gelid, alsof de boterham niet gesneden is. Madame’s soldaatjes daarentegen liggen op een hoop, ongedisciplineerd en rommelig. Wat ze ook probeert, haar soldaatjes vertikken het om op keurige rijen te blijven liggen. Dat ze geviseerd wordt, speelt natuurlijk mee. Van het moment dat ze haar mes vastpakt, zit mijnheer al te gniffelen. En alsof er de duivel mee gemoeid is, zal dan altijd wel een tegendraadse soldaat uiteenvallen of scheef gaan liggen. Hoe dan ook, gekookte tikkeneitjes eten is leuk. Mijnheer en madame eten niet dan alleen met smaak, maar ook met plezier.

02-09-2007 om 20:46 geschreven door Madame

Vorige maand had madame voor Draakjes verjaardag online een juwelenkistje gekocht. Het was wel tweedehands maar oogde nagelnieuw. Alleen het sleuteltje om het kistje af te sluiten was er niet bij. Pft! Dat wordt toch niet gebruikt. Dat vliegt in een schuif en later, als men er toevallig eens op uit komt, weet men niet meer waar het voor diende. Het trieste lot van veel sleuteltjes.

Ding, dong! Volk aan de voordeur. Het was, zo bleek, de verkoopster van het juwelenkistje. Ze was haar zolder aan ’t opruimen en had het sleuteltje gevonden. Madame stond paf. Een maand na aankoop doet dat mens de moeite om aan huis een onnozel sleuteltje te brengen? Ze had er zelfs een briefje bij geschreven voor het geval madame niet thuis was.

Het mag sentimenteel klinken, maar zo’n geste raakt madame. Want het gaat om meer dan een futiel sleuteltje. Het was spontane eerlijkheid. Een tanende deugd die bij velen in een vergeetschuifje ligt.

30-08-2007 om 18:43 geschreven door Madame

Af en toe heeft een mens behoefte aan zoete energie. Sommigen grijpen dan naar chocolade, anderen naar een koekje of een ijsje. Madame houdt het bij tomeloze suikerdrang meestal op een paar klontjes in de koffie. Niet dat ze er meteen van barst van de energie. Het pept slechts lichtjes op. Wat wel helpt, is de koffie die mijnheer haar gisteravond presenteerde. Hij verraste haar nl. met “un cortado con leche condensada”. Een mondvol Spaans, dat ze meebrachten van een vakantie in Tenerife, voor een klein kopje koffie. Poepsimpel om te maken en o zo heerlijk!  

Vul ¼ van een mokkatasje met gecondenseerde, gesuikerde melk.

Vul aan met heel sterke koffie.

Roer grondig om en geniet met de ogen dicht van die goddelijke, vloeibare praline.

29-08-2007 om 13:56 geschreven door Madame