Een flyer van Markant netwerk van ondernemende vrouwen had madames aandacht getrokken. Hun jaarprogramma biedt elke maand één cultureel of interessant evenement aan. Vanavond vond in de regio een vrijblijvende startvergadering plaats met, naast toelichtingen over de vereniging, een humoristische voordracht van dokter H. Stuer - een arts met bedenkingen over humor in de geneeskunde. Dat leek iets naar madames tand.
De vergadering ging door in een lief, oud boerderijtje dat accommodatie bood voor feestjes en/of vergaderingen. Madame was er meteen door gecharmeerd. t Leek alsof ze in back to the future op bezoek was op de boerderij van haar grootouders. De ontvangst was hartelijk. Er waren hapjes. Er was rode wijn. En nog andere drankjes, maar die heeft madame niet goed bekeken.
De voordracht van de dokter was heel onderhoudend. Ze vond het wel spijtig dat hij veelal anekdotes vertelde ook al waren die heel amusant. Ze had graag gehad dat hij dieper doorging over zijn wetenschappelijk onderzoek inzake de (genees-) kracht van humor. Feit is volgens die dokter dat mensen met humor veel ouder worden dan mensen zonder humor. Dus kinderen van madame, uitkijken naar een serviceflat voor jullie moeder, is de eerste twintig jaar nog niet nodig.
Tijdens de pauze maakte madame hier en daar een praatje. Zo ook met de mevrouw die naast haar zat. Bleek dat die mevrouw ook in madames dorp woonde. Hè! Das toevallig! Maar het strafste toeval komt nog. Die mevrouw woonde niet alleen in hetzelfde dorp, maar slechts twee huizen van madame vandaan! (Achter de hoek rechts, het tweede huis.) Verrassend toeval, maar wel slechte punten voor madame. Je naaste buren niet kennen! Shame on you, madame! Maar daar komt verandering in. Buurvrouw en madame hebben beiden lidgeld betaald bij Markant. Volgende maand gaan ze een radio-opname bijwonen van De Raadkamer (Radio 2 met Gina Lisa).
Rommelen en opruimen is een vervelende klus. Maar madame noemt het ademruimte creëren. Dat geeft zon prettig architecturaal tintje en klinkt minder stoffig.
Zowat 2 à 3 lopende meter gebonden boeken van Readers Digest Beste Boek mochten de deur uit. Madame vond het zonde om zon mooie collectie op het containerpark te gooien. Misschien kon ze er een ouderlingentehuis of revalidatiecentrum mee blij maken. In het eerste tehuis dat ze belde, wou men alleen grootdruk boeken. In het volgende tehuis zat de bibliotheek stampvol. De volgende had geen interesse. Na het derde telefoontje begon madame zich een leurder te voelen i.p.v. een loyale schenker. Dan de boeken maar in pakketjes van vijf op ebay zetten? Mijnheer zei dat Readers Digest boeken bij de vleet aangeboden worden, maar dat er niet op geboden wordt. OK. Dan zou ze de boeken wel op het containerpark naar de stand van de kringloopwinkel brengen.
Daar aangekomen wist snel iedereen dat ze er was. Dat verdomd alarmsysteem van haar auto maakte weer van zijn gat. Wie kon liplezen, kon zien dat madame alle ordinaire Amerikaanse krachttermen kende. Met een kop als een donderwolk dumpte ze wat ze te dumpen had - wat het afscheid van de mooie boeken minder pijnlijker maakte - en reed daarop naar huis, waar ze de 1 kubieke meter vers gecreëerde ademruimte diep inhaleerde.
Madames tweede poging tot brood bakken lukte. De sponzige textuur nog bijwerken en haar brood is te vreten. Als ze blijft broodbakken tenminste. Want vanmorgen, toen ze het slagveld in de keuken zag, begon ze dat al ernstig in vraag te stellen. Een paar gebruikte glazen op het aanrecht tot daar nog aan toe. Maar zon compleet bakkersatelier!
Ze zou eerst boterhammetjes snijden. Dan kon de snijmachine al weg. Die klus werkte op slag op haar systeem. Was het brood te elastisch of de snijmachine bot? Hoe dan ook, ze slaagde er niet in ook maar één egale boterham te snijden. Kregelig frommelde ze de brokken en hompen in plastic zakjes, vloekte op de hoop kruimels en focuste dan maar op opruimen.
Waar zet je een dikke zak met vijf kilo bloem, een volumineuze broodbakmachine en een snijmachine als alle keukenkasten al afgeladen vol zitten? De hondenrijst wat aangedrukt en de zak bloem kon er nog net bij. De geleende snijmachine flikkerde ze ergens tegen de grond in de logeerkamer. Dat machientje zou ze zo snel mogelijk teruggeven. Als ze kon brood bakken op grootmoeders wijze, zou ze wel leren brood snijden op grootmoeders wijze ook. Restte nog die mastodont van een broodbakmachine. In de garage? (Bij de ronde voorwerpen?) Zut! Dat ding blijft voorlopig op het aanrecht staan tot de vijf kilo bloem opgebakken is. Daarna evalueert ze wel of ze blijft broodbakken en er haar keukenfabriek voor reorganiseert, of dat ze de bakmachine eruit kegelt. (Op alle hierop gebaseerde weddenschappen zal madame 10 % van de inzet claimen.)
Had om 10 u. de postbode niet aangebeld, zou madame rond het middaguur nog geslapen hebben. (Gevolg van een nachtelijke babbel met meneer waarbij naar goede gewoonte gezellig geborreld werd.) De postbode bracht een aangetekende zending en was net zelf madame's signatuur voor ontvangst aan t zetten toen ze open deed. Zoiets heet in juridische termen waarschijnlijk wel valsheid in geschrifte maar madame vond het heel genereus van die man. Het bespaarde haar een rit naar het postkantoor, geduldig aanschuiven aan het loket én mogelijke ergernis vanwege de doorgaans non-ergonomische bediening.
Het pakje kwam van Hong-kong. Het waren de usb-sticks die madame via e-bay voor broer en schoonzus gekocht had. Schoonzus volgde computerlessen. Maar internet in huis halen? Dat kost te veel, slorpt te veel tijd op en werkt verslavend. zei broer. Toen madame vernam dat schoonzus voor de computerlessen een usb-stick nodig had, maar achteroverviel van de winkelprijs voor zon minuscuul dingetje, legde ze de voordelen van e-bay uit. Ze oogstte interesse én ongeloof. Zou madame op e-bay voor schoonzus twee usb-sticks van 1 giga kunnen kopen voor minder dan 20 euro per stuk? Natuurlijk kon madame dat! Ze had er wel 14 dagen moeten voor e-bayen, maar hier waren ze! Stevig verpakt in een rondom rond met kleefband verzegelde omslag. Oerdegelijke verpakking met overmatig gebruik van tape is o zo eigen aan e-bayers. Alsof ze vrezen dat de postbode alle gewoon verpakte zendingen lichter maakt. Dat doet die man niet! Die lieverd tekent heel hoffelijk en genereus aangetekende zendingen.
Vandaag moest madame naar het vredegerecht. Waarom? Wel, bij verhuis van huurhuis X naar eigendom Y was in de beste verstandhouding overeengekomen dat de nieuwe huurders in X de stookolieovername via bank zouden storten. Toen na een maand nog niks betaald was, belde madame hen op. Groot was haar verbazing toen ze hoorde dat ze niet wilden betalen. FYI Het ging om slechts 260 liter stookolie. De daaropvolgende aangetekende brief was boter aan de galg. En dus nam madame haar toevlucht tot een verzoeningspoging via vrederechter. Om 11 uur moest ze er zijn. Kort na 9 uur kreeg ze telefoon. t Was haar stiefzoon. Hij was op weg naar het werk op een rondslingerend metalen projectiel gereden waardoor de buik van zijn auto volledig opengereten was. Of madame hem kon komen halen? Natuurlijk! 35 kilometer heen en 35 terug moest vanzelf kunnen. De eerste 5 kilometer door rurale sector vlotten niet al te best vanwege tractors, autobussen en windowshoppende chauffeurs. Maar dat was, zo bleek even later, slechts een voorproefje. Bij het oprijden van de autostrade, waar ze hoopte nipt reglementair te kunnen doorsjezen, zat alles potvast. Monsterfile en stapvoets verkeer. Madames adrenalineproductie accelereerde. Na een uur denderende actie van al haar neurotransmitters bereikte ze haar stiefzoon. Zou ze nu nog tijdig bij de vrederechter geraken? Yes! Ze haalde het! Net op tijd voor de verzoening! Tja, het hàd een verzoening kunnen worden. De tegenpartij was niet komen opdagen. En dus werd madame alleen ontboden. Mevrouw de vrederechter zei:
Bij ontbreken van de tegenpartij kan ik niet tot poging tot verzoening overgaan. En u met uzelf verzoenen zal niet nodig zijn, veronderstel ik?
Nee mevrouw, ik kom met mezelf buitengewoon goed overeen. antwoordde madame. Twee minuten later stond ze buiten.
Deze zomer groeide en bloeide een distel van zowat 40 cm hoog in de dakgoot bij madame- en bij mijnheer ook, want madame woont bij een mijnheer. Eerst keek madame er geamuseerd naar. Een distel in de dakgoot. Hoe komt ze er, hoe komt ze er! dacht ze. Maar naarmate dat kruid valer en bruiner werd, sloeg haar geamuseerdheid over naar irritatie en werd die pluizige ontsiering een bron van ergernis. Dus haalde ze vandaag emmer en ladder en kroop naar de dakgoot. De distel bleek zijn roots te hebben in een smeuïg bed van rotte bladeren. Met blote hand verwijderde ze distel en smurrie. Gevolg: een esthetisch ogende dakgoot, maar vieze handen en rotzooi onder haar nagels. Moest meteen schoongemaakt worden want ze had met meneer afgesproken om een terrasje te doen. Van haar moeder had ze geleerd dat bleekwater ideaal is om vuile nagels schoon te maken. En dus pakte ze snel de bidon uit de garage, goot een geut in de lavabo en begon te borstelen. Pas toen flapperde de reuk in haar neusgaten. Dat was verdorie geen bleekwater maar white spirit! Verkeerde bidon! Met duizend excuses aan alle groene jongens, trok ze snel de stop uit de lavabo en haalde grommend de juiste bidon. Even later had ze schitterend schone handen en nagels. Op een terras heeft ze er evenwel niet kunnen mee pronken. Hun favoriet terras was dicht. Van een passerende gazet van het dorp vernam ze dat de eigenaars zon 14 dagen geleden uit mekaar waren. De eigenares woont nu zon 20 km. verderop en de eigenaar was naar Frankrijk om alles eens op een rijtje te zetten. Zin hebben in een koele Sangria (voor mijnheer mocht het een Duvel zijn) en dan voor een leeg terras staan was een tegenvaller. Maar haar gedachten gingen uit naar de tragedie die aan het gesloten terras voorafgegaan was. In de liturgie symboliseert de distel dorheid, droogheid en leed
Simon – partner van Draakje Kwik - 1° zoontje van Simon Flupke - 2° zoontje van Simon
Meer familie Ma - moeder van mijnheer Bomma - schoonmoeder van mijnheer Broer - broer van madame Schoonzus - vrouw van Broer Directrice - 1° dochter van Broer en Schoonzus Moesje - 2° dochter van Broer en Schoonzus de Soep - zoon van Broer en Schoonzus
Cousine - 1° dochter van tante van madame
Medemensen
Polska – interieurverzorgster Jetje - tof blogmaatje Antoine - buurman, man van Maria Maria - buurvrouw, vrouw van Antoine
Tuinsmurf - de tuinman Ray - vriend regisseur
Beestenboel
Woefke – hond van mijnheer en madame Sloeber - Berner Sennen van Knoopke en Joost Stripke - Kat van Draakje
