Vanmorgen onder een stralende zon vertrokken vanop Alto do Poijo richting Pintin.
Doorheen de Sierra do Ranwa Doiro, een prachtig berglandschap in het groene Galicië. Eens te meer was Jacobus ons goed gezind. Morgen beginnen we aan de laatst honderd kilometer, een historisch moment voor deze pelgrim en de Maretak.
Gisteren had ik het over mijn 6000° unieke bezoeker, wel met Santiago in zicht, wil ik iedereen die mij steunde in mijn onderneming bedanken.
Mijn voettocht van ongeveer 2500 kilometer én meer dan 3 maand stappen was niet alleen een mentale en spirituele uitdaging, maar ook een middel om de Maretak, een jonge vereniging van en voor chronische pijnpatiënten in Vlaams-Brabant, aan het brede publiek voor te stellen. Tevens vatte ik het ook op om voor hen de nodige financiële middelen te vergaren via een sponsorformule. Bij deze wens ik dan ook de vele mensen die dit deden te bedanken, het is immers voor mij een steun geweest in moeilijke momenten.
Zij die zich tot op heden niet bewust waren van het goede doel waarvoor ik op stap ben, wil ik bij deze dan ook nog even de kans geven om hiermee kennis te maken.
Je kan een vrije bijdrage storten of kiezen voor een bijdrage per afgelegde kilometer :
- 0,01 * 2500 km = 25
- 0,02 * 2500 km = 50
Dit kan je storten op BE 03 7855 5023 0784 van CM Leuven met vermelding : sponsoring de Maretak compostela Luc Vandegaer.
Voor meer info over de maretak en / of de manier van sponsoren, kan je steeds terecht via mail bij Dominique.vinckx@cm.be.
Jouw steun betekent alvast meteen ook dat je meewerkt aan de continuïteit en verdere groei van deze vereniging - waarvoor mijn dank !
Na alweer een weekend stappen komt Santiago heel wat dichterbij. Dankzij het mooie weer en de prachtige landschappen is hier camineren op dit ogenblik echt wel een feest. In die zin zo ook vandaag. De klim over O'cebreiro (1330m) en de voortzetting naar Alto de Poio (1337m) werden onder een stralend zonnetje afgestapt. Waren dit onze laatste hindernissen of heeft Jacob nog iets in petto?
Nog een weetje over de blog. Dank u wel om massaal mijn tocht te volgen, gisteren de 6000e unieke bezoeker over de vloer gekregen!
Vandaag een makkelijke tocht vanuit Molinaseca richting Cacabelos.
Onderweg niet zoveel pelgrims meer te zien. Op??...
Wederom wel heel wat wijngaarden gepasseerd, met nog veel plukactiviteit. Dit ondanks de koude nachten die hun intrede doen. Vandaag ook erg frisjes gestart en dan maar eerst 'gemarkt' voor een paar handschoenen en muts.
Daarna zalige dag in de lekkere Spaanse zon, ook hier lijkt het wel zomer te zijn overdag. Ideaal om te kunnen nagenieten met de drie stapgenoten. Morgen nog een rustige dag en maandag vliegen we er opnieuw in met het betere klimwerk.
Bedankt Sint Jacobus voor al deze mooie geschenken!
Bericht vanuit België daar er in Spanje geen internetontvangst mogelijk is door de lustige stappers.
Op dinsdag: van Leon naar Villadangos.
Op woensdag: van Villadangos naar San Justo de la Vega.
Op donderdag: van San Justo naar Rabanal del Camino.
En vandaag ging de tocht tot Molinaseca.
Elke dag ongeveer een 23 à 25 km. Nog steeds topfit en... Santiago wenkt!!
Na een rust- en genietdag in Vezelay, na een dagje op de suukel met de rug in Bourges,nu dan een dagje genieten en voorbereiden van de eindspurt in Leon. Prachtige stad die ik vanmiddag uitvoerig heb kunnen ontmoeten. Minder goed weer vandaag en dus ook veel minder volk in de stad. En dus meer plaats voor toevallige passanten zoals ik. Ook een fijne ontmoeting met ene Jurgen die hier tijdelijk in de Hostal verblijft. Heeft zowat gans de Camino doorzworven en kan dus niet zwijgen over zijn ervaringen. Zoals ik dus. En dus goed gezelschap. Ook zijn gidsen mogen inkijken en misschien nuttige adressen noteren. Belangrijk! Goed weten waaraan je begint. Goed bezinnen ook als je begonnen bent. En zorgen voor een of meerdere goede gidsjes met adressen voor onderweg en met de noodzakelijke kritieken waar mogelijk. Muy importante! Zouden de Spanjaarden zeggen. Morgen opnieuw een dag zonder stappen: naar Madrid en tren om volk op te halen. Start van het laatste luik(je) van mijn Camino. Zaaaaalig gevoel! Wordt ook stilaan het moment: bijna drie maanden weg uit Binkom, weg van familie en vrienden, de Maretak waarvoor ik mede op stap ben (hopelijk zijn jullie dit niet vergeten!). En toch ... ben ik hier nog zoo graag!Dat belooft!
Vandaag weer een mijlpaal bereikt op de Camino: Leon bereikt. Leon is niet zomaar een stad op de Camino, maar een stad met een ongelooflijk rijk historisch verleden. Dat mocht ik vanavond nog eens uitgebreid en ongewild vernemen van een gepensioneerde lerares en vriendin van Leon. Zij sprak me zomaar aan toen ik een etalage van een bakkerswinkel aan het bekijken was.
Vandaag weer een mijlpaal bereikt op de Camino: Leon bereikt. Leon is niet zomaar een stad op de Camino, maar een stad met een ongelooflijk rijk historisch verleden. Dat mocht ik vanavond nog eens uitgebreid en ongewild vernemen van een gepensioneerde lerares en vriendin van Leon. Zij sprak me zomaar aan toen ik een etalage van een bakkerswinkel aan het bekijken was. Ongeveer een uur of zo later en een gratis bezoek aan een plaatselijk palacio (prachtig overigens!) later wist ik wat morgen zeker te gaan bezoeken. (dagje freewheelen). Prachtige kathedraal, veel Romeinse restanten, rustige en/of drukke pleinen en pleintjes met de meest uitnodigende terrassen. Nog steeds een fijne zomersfeer hier ook: vanmiddag op zo'n zuiderse markt gebotst met de meest groenten en fruit en vlees en kazen...echt een andere wereld en atmosfeer dan die wij in Vlaanderen gewend zijn.
Na de fijne avond gisteren afgesproken met de rest van de stappers pas om 8 uur te ontbijten. Dus pas om half negen op weg. Normaal gingen we slchts 26 km stappen maar omdat alles en iedereen zo vlot mee was nog zes extra gedaan. Dus staan we vandaag al voor de deur van de laatste grote stad voor Santiago. Morgen dus ongetwijfeld wat zoekwerk. Geen probleem echter, we gaan ervoor. Spannend dat wel.. Misschien even zeggen aan de Frank Deboosere's : hier nog steeds nazomerweer. Gisteren even een paar druppels, genoeg om de rugzak zijn jasje aan te trekken. Vandaag een frisse start (maar we stappen hier wel op een plateau op zowat 800 meter hoogte, een stuk hoger dan het hoogste punt van Belgie). Daarna de ganse dag in het zonnetje met zo'n kleine 20 graden Zalig stappen hoor. Hopelijk nog twee weken dit weer.
Nu aangekomen in de gemeentelijke refugio. Alvast heel wat groter en onpersoonlijker en drukker dan gisteren. Zullen maar zeggen en schrijven dat het niet alle dagen kermis kan zijn op de Camino. Zolang Jacobus voor ons zorgt komt alles zeker en vzst in orde.
Vandaag een dubbel verslag. Eentje van twee dagen. Eentje ook van twee gevoelens. Gisteren vertrokken in Problacion voor een tocht over de Meseta van een 32 km. Niet te geloven hoe eenzaam en verlaten een streek kan zijn. Velden en nog een velden. Niks anders hier. En de Camino: rechtdoor en zonder afwisseling. Fascinerend gewoon. Mooi in zijn lelijkheid en verveling. Geeft ook tij en ruimte om na te denken. Over alles en nog wat. Na 32 km aangekomen bij Albergue. Maar, onvoldoende bevonden: onvriendelieke ontvangst, bedden bijna op mekaar. Dus nog 7km verder. Veel te veel. Gelukkig daar in Ledigos alles OK. Vanmorgen pas om 8.30u de baan op. Op naar Bercianos del Campo. Hier met z'n 5'en in een prive Albergue in voor zeven. Samen lekker gekookt (Italiaanse risotto met verse groenten). Misschien wel een van de fijnste en meest intense avonden van mijn Camino tot nu. Alle talen door mekaar. Fouten om "U" tegen te zeggen. En toch zo veel respect voor mekaar. Pelgrims op weg naar Santiago. Dank u allen die dit mogelijk maken, dank u! En tijdens de tocht vraagt Maximo: alles goed? (met gebarentaal, wij spreken niet dezelfde taal) en dan moet je twee duimen gebruiken: eentje met de duim omhoog want ik ben zo gelukkig op mijn Camino, echt waar. En de tweede met de duim omlaag want net slecht nieuws ontvangen uit de "andere" wereld. En pijn doet pijn. De wereld die ook doorgaat zonder ons pelgrims hiet in Spanje. Heb via Paolo moeten uitleggen waarom ik dus ook een beetje stiller was dan anders. Is dan ook een vreemd gevoel. Van de ene kant genieten en pijn hebben van de Camino hier zo dicht bij Santiago. Van de andere kant proberen te genieten van allle mooie dingen die je massaal worden voorgeschoteld en die je waarschijnlijk maar eens in je leven zal zien. Dubbel.
Om 7 uur al de deur van Albergue Casa Nostra uit voor een langere dag van zowat 27km naar het volgende mikpunt. Dadelijk omhoog naar Alto de Mostelares voor de enige hindernis van de dag. Onderweg kansen genoeg om een cafe met iets erbij te nuttigen. Kwestie van voldoende energie te houden ;-). Weer mooie vergezichten ten over langs alle kanten. Proberen om een en ander op foto vast te leggen. Is onderhand een flinke verzameling aan het worden. Zijn benieuwd om deze naderhand terug te zien. Vrij vroeg in de namiddag als eersten in de gemeentelijke albergue aangekomen.Laatste hectometers met een Deense vrouw gestapt. Ontmoet toen we met z'n drieen op zoek waren naar de ring van Max, een toffe Italiaan, waar ik al een paar keer mee gestapt had. Want dat is de Camino: een tijdje samen stappen en mekaar proberen te begrijpen. Met een beetje open geest: heel fijn. En ondertussen je thuis en je geliefden en je je Maretak en je Ziekenzorg en je de mensen waaraan je alle dagen wil en zal denken niet vergeten. Wees er zeker van lieve mensen: de weg is zo lang en soms zo alleen dat je enkel nog aan "thuis" kan denken, in de ruimste zin. Zo ook vandaag tot hij vaststelde dat hij zijn ring verloren was. Stuk mee gaan zoeken naar de traditonele o in de hooiberg. Hij dus alleen de weg terug. Triest! Dus allen op weg naar de Albergue. Tot opeens kleine zwarte beestjes rondkropen op en onder het bed. Goesting om te overnachten plots ver weg. Dan maar naar de hostal naast de deur en de verantwoordelijke aangedproken. Op diemanier nu luxepelgrim op mooie kamer. Vraag me wel af wat er gebeurt (of niet) met de pelgrims die na ons kwamen?!
Nacht in Villafranca dik in orde. Enige probleem van die aard is dat sommige pelgrims wel heel vroeg op pad willen. Zes uur is echt wel het laatste moment dat je slapend kan halen. Gistermorgen waren er al mensen eieren aan het bakken voor half zes. En hoe goed zij ook hun best doen om stil te zijn... Gevolg: om half zeven iedereen aan de slag in de badkamer en met de rugzak en met het eigen vaak kleine ontbijt. En daar sta je dan al om zeven uur klaar gepakt en gezakt. De "echten" met hun LED lampen op hun hoofd en den deze in den donker. In den pikdonker hier!! Niet zoals bij ons overal lichten en lantaarns. Mooi stikdonker hier: met heel veel sterren aan de hemel, een prachtige maan en de stilte die je zo mooi kan horen hier. En als je, zoals gisteren,direct steil omhoog moet op een pad vol keien...dan valt dat pikdonker wel even tegen.
Na het verhaal van Los Arcos even het verdere verhaal van de Camino. Na ons verblijf bij de Vlaamse hospitaleros in Los Arcos verdergestapt richting Viana waar we verbleven in
de gemeentelijke albergue. Een korte dag in een zonovergoten landschap. Landschap vol met de lekkere druiven waarvan hier de Rioja wordt gebrouwen. Na Viana doorgestapt naar Navarrette waar voor een kleinere priverefugio werd gekozen. Na een tocht van 23 km lekker en proper geslapen. En nog een dag later weerom gekozenvoor een grotere gemeentelijke in Azofra, een klein dorpje net voorbij Najera. Gisteren dan de kathedraal van Santo Domingo de la Calzado bezocht. De haan van verre gezien maar niet horen kraaien. Wel moeten betalen om dat beest te zien. Geslapen in de annex van een oude kerk onder de klokken op harde matjes en erg dicht bijeen. Ook samen gekookt en naar de mis geweest waarna pelgrimszegen. Beetje speciaal allemaal, maar OK. Vandaag dan, en weer onder een stralende zon, een tochtje van zowat 27 km gestapt naar Villafranca Montes de Oca. De wijngaarden zijn we ondertussen ook weer kwijtgespeeld, nu vooral akkerbouw. Hier in degemeentelijke refugio ingekwartierd. Ziet er proper en netjes uit. Nu nog awachten wie de buren worden.
Wanneer je de verhalen van andere pelgrims vooraf las, kon je je moeilijk voorstellen dat je zelf ook "last" zou kunnen krijgen van "die andere mensen". En toch... Nu je zelf wordt geconfronteerd met horden toeristen die hun "Kemieno" (spreek op z'n Amerikaans uit) dan vraag je je af of er niet beter twee Camino's zouden bestaan. Naast mekaar maar wel elk met hun eigen karakter. Geen probleem dat toeristen uit de ganse wereld dit prachtig stukje Spanje en Europees Cultureel erfgoed komen ontdekken. Integendeel! Ik zal de eerste zijn om ook bij ons de Camino te promoten. Maar...dan wel deze die ik zelf in mijn hoofd had en heb en die niet die is van de vele toeristen die hier rondwaren. Je kan eigenlijk alleen maar hopen dat de Camino niet zichzelf vernietigt op den duur. Want dat zou natuurlijk pas echt erg zijn voor de echte pelgrims onder ons. En ik wil vast en zeker eindigen met een positieve noot. Het schittetende landschap van La Rioja waar we nu vertoeven en waar de lokale wijnboeren al dan niet met de hand de wijndruiven zijn beginnen plukken. Veel variatie ook in het landschap en veel kleine dorpjes met bijna allen hun eigen kleine barretjes waar je een lekkere cortado of un cafe con leche met iets lekkers erbij kan eten. Zelfs ontbijten doen we hier vaker zo. Of dit correct is volgens de principes van de actieve voedingsdriehoek bekijken we dan later wel eens. Een ding is zeker: beweging hebben we sinds enkele maanden nu al wel voldoende gehad. Wil de kilometers nu even niet op een rijtje zien.
Na de prachtige tocht gisteren, vandaag van hetzelfde laken een broek. Erg mooie landschappen, pelgrims en mensen uit de dorpjes die mekaar respecteren. Een milde nazomerzon die je alle herfstmiserie doet vergeten en ons nog laat zweten. Als je dit kan koppelen aan een ontvangst zoals die ons te beurt viel in Los Arcos, wat kan je dan nog meer verlangen? Bij deze wil ik dan ook mijn oprechte dank en waardering uitdpreken ten aanzien van het Vlaams Genootschap die de albergue in Los Arcos bemannen. Het is bijna niet te geloven welke emoties het met zich brengt te worden ontvangen door Vlaamse mensen. Het is echt thuiskomen!! Met een extraatje er bovenop. Superbedankt. Vandaag in Viana gestopt. Slechts zo'n 20 km, maar genoeg om op schema te blijven. Niet in de gemeentelijke gite maar een nieuwe prive. Erg goed en proper. Zelf pastaatje gekookt. Lekker gegeten. Nu goed slapen en morgen er opnieuw van genieten. Eviva el Camino!
Na een rustige nacht met z'n zessen op weg naar Los Arcos, de plek waar Vlamingen zich thuisvoelen. Vanaf onze slaappats in de sportzaal slechts een 20-tal kilometertjes stappen vandaag. Volgens onze gids wel een zwaardere toct omwillr van de klim naar Villamayor de Mongardin. Was het omdat we vroeg op weg waren of omfat de beroemde wijn-tap nog gesloten was, het blijft eender. Feit is dat we erg .vlot(in het gezelschap van een jonge Duitser) de top van de route hebben bereikt. Om deze reden konden we ook erg genieten van het prachtige landschap dat zich voor ons ontrolde. De mooiste tinten van bruin en oker, de meest mooie heuvels en bergjes, het is er allemaal. Koppel dit aan een opnieuw staalblauwe hemel met een deugddoende zon...wat kan je als pelgrim meer wensen? Klopt: een mooie refugio met vriendelijke Vlaamse hospitaleros. En ook dit is nu werkelijkheid. Toffe mensen, een ietsje meer onder de vorm van een toffe kamer. Zoals reeds eerder gezegd en geschreven: het leven van een pelgrim kan mooi zijn.
Zware nachten op de Camino, niet echt gedacht op voorhand dat we dat ook zouden meemaken. En toch was het gisteren in de albergue in Puente la Reina prijs. En zeggen dat het allerminst onze eigen schuld was geweest. Een prefabsoepje als voorgercht, daarna prefabtagliatelli met kaassaus en als dessert een potje yoghourt. Daarbij hadden we dan twee glaasjes rode wijn gedronken. Nog wat napraten met een staalkaart van de internationale pelgrims en om 9.15 uur naar bed. Nog steeds niets aan de hand want diegenen die er al waren sliepen bijna of waren van plan dat snel te doen. Maar, onze laatste twee slaapkamergenoten, twee voldragen Spanjaarden van samen misschien wel 250 (!) kg ontbraken nog. Stukje eten op z'n Spaans, waarschijnlijk overgoten met de nodige glazen (flesjes?) wijn. De ideale mix voor een snurkfestijn van jewelste. Niet te geloven wat sommige pelgrims(?) anderen kunnen aandoen. Vier mensen niet geslapen dankzij onze vrienden die uitgebreid verontschuldigden, dat wel. Om 5 uur vanmorgen zelfs eentje gevonden op z'n matras op de grond. Lukte waarschijnlijk niet meer om in het bovenste bed te raken. Om die mensen te ontwijken vandaag dan maar een tweetal kilometer verder gestapt dan gepland. Zo zijn we nu beland in de kelderverdieping vande gemeentelijke sportzaal in Ayequi, ondertussen een beetje een voordorp van Lizarra/Estella. Propere douches, ruime slaapzaal met slechts zes pelgrims. Moet lukken om onze schade van gisteren in te halen. Want daar zijn we onderhand hier wel van overtuigd: voldoende rust is onontbeerlikk om goed te recuperen. De dagmarsen zijn zeker niet te lang maar "platte tocht met een aantal pittige hellingen" is en blijft een rekbaar begrip. Morgen stappen we dan zeker naar Los Arcos waar we in de albergue hopen te slapen die door hositaleros van het Vlaams Genootschap wordt opengehouden. Benieuwd!
Doordat we gisteren zo'n 5 km verder dan Pamplona hadden gestapt (foei zullen sommigen onder jullie zeggen) moesten we vandaag slechts zowat 20 km meer overbruggen. Slechts een echte hindernis van formaat vandaag: de Alto del Perdon, zowat 770 meter hoog. Bovenop deze bult kan je een klein legertje windmolens ontdekken en de serie prachtige beelden van pelgrims onderweg naar Santiago. Te voet, met de hond of de ezel...iedereen zal zich de beeldenrij ongetwijfeld herkennen als hij ze ziet. Na dez kleine berg is het louter bergafwaarts richting Puente la Reina. Hier waarschijnlijk definitief afscheid van Moniek uit Holland en sterke Ward uit Antwerpen. Zij willen sneller dan deze man in Santiago zijn. Het is hun van harte gegund: twee fijne en lieve mensen die ik ongetwijfeld de volgende dagen zal missen. Maar...de Camino gaat voort. Het ga jullie goed, Ultreia! Hier nu ingekwartierd in de Albergue de Peregrinos Padres Reparadores. Een 100-tal bedden, in onze kamer met z'n 6-en. TweeSpanjaarden, twee Britten, een Nederlandse en een Maretakker. Seffens zelf potje koken samen met de Nederlandse Roos. Zullen zien hoever zij meewil. Gezien de weinige kennis van Spaans of Frans zou het wel een tijdje kunnen duren. Hopelijk komen we er dan ook een beetje uit met afstanden en tempo. Morgen wil ik sowieso doorgaan naar Lizarra/Estella. Op die manier kan ik mijn schemaatje perfect volgen. Afstanden om en bij 20 tot 25 km per dag, niet te warm, perfect!!
Soms neemt een mens beslissingen die later niet zo goed blijken mee te vallen. Soms vallen die beslissingen echter echt wel heel goed mee. Na de vrij trieste ervaring gisteravond kon de dag van vandaag echter niet beter beginnen. Een zacht herfstzonnetje zorgde vrij snel voor blote armen en benen( niet bij deze pelgrim) en zorgde dadelijk voor blije gezichten. Ook de weg door dit mooie stukje Spaans Baskenland deed zijn duit in het zakje. Regelmatig wordt je er middels graffiti aan herrinnerd door de Basken dat je door hun land stapt. Deze uitlopers van de bergen zijn merkelijk zachter van aard dan die van gisteren. Neem daarbij een Spaans ontbijtje na zo'n twee uurtjes stappen en de dag kan bijna niet meer stuk. Komt daarbij het prachtige Pamplona (alweer opgeruimd na de relletjes van de vorige nacht) met een schitterende binnenstad en dito kathedraal en leuke straatjes en kleurrijke huizen en winkeltjes...wat een ongelofelijke luxedag vandaag!! Je kan je afvragen of dit niet te mooi is voor een pelgrimstocht. Neen dus, volgens iedereen die hier stapt mag ook dit erbij. Slaapplekje gevonden in de mooie gite van de ridders van Maltz met vriendelijke Franse Hospitalero.In tegenstelling tot gisteren ook geen overloop van volk. Goed zo!
Eerste Spaanse rit achter de rug. Vertrokken in de regen in Roncesvalles maar die regen die zich gisteravond al aankondigde was snel opgedroogd. Niet echt een spaanszonnige dag, maar al bij al een meevaller. De Nederlandse hospitaleros in Roncesvalles hadden deze dag afgeschilderd als een makkie maar zo makkelijk of plat zijn de uitlopers van de Pyrenees dan ook weer niet. Vandaag doorgestapt naar Larasoaina, een tocht van 27 km. Hier meer volk dan de gemeente kan opvangen en dus improviseren geblazen. Eind goed al goed en een redelijk bed gevonden voor 6. Voor dat geld mag je natuurlijk geen wonderen verwachten. We kunnen slapen! Meer mogen we van onze eerste dag op de Camino Frances echt niet verwachten vandaag. Een beetje een ontgoocheling toch na de mooie en hartelijke ontvangst gisteren.
Natuurlijk ben je overtuigd dat ook jij het wel zal halen, en natuurlijk weet je dat je geloof in de goede afloop voldoende groot is, maar toch opluchting en heel wat emoties nu we er ook echt zijn. En wat sommigen ook zeggen of schrijven: het is een behoorlijke zware dag. Vanmorgen om 7.30 in het duister de weg op. Via rustige wegjes ga je behoorlijk snel hoger. En waar we gisteren hoopten op een rustige, zonnige maar niet te warme dag kregen we vandaag een niet zo warme, lichtbewolkte tot bewolkte dag. Waar we niet hadden op gerekend was een felle en bij momenten erg koude wind. Moest die wind dan ook nog in het nadeel blazen (tegenwind dus) en was de pret van de klim er soms wel wat vanaf. Maar mooi was het absoluut wel! Prachtige landschappen en vergezichten, soms in het zonnetje, soms onder een dreigende hemel... Heel mooi en zeker de moeite meer dan waard. Maar meer nog dan het landschap en de bergen en de natuur en ...is er het fantastische gevoel van de pelgrim die meeleeft met de andere pelgrims en meevoelt met hun pijn en moeite om te slagen als pelgrim op de Camino. Een heeeel speciaal gevoel
Vanmorgen onder een stralende zon vertrokken vanop Alto do Poijo richting Pintin.
Doorheen de Sierra do Ranwa Doiro, een prachtig berglandschap in het groene Galicië. Eens te meer was Jacobus ons goed gezind. Morgen beginnen we aan de laatst honderd kilometer, een historisch moment voor deze pelgrim en de Maretak.
Gisteren had ik het over mijn 6000° unieke bezoeker, wel met Santiago in zicht, wil ik iedereen die mij steunde in mijn onderneming bedanken.
Mijn voettocht van ongeveer 2500 kilometer én meer dan 3 maand stappen was niet alleen een mentale en spirituele uitdaging, maar ook een middel om de Maretak, een jonge vereniging van en voor chronische pijnpatiënten in Vlaams-Brabant, aan het brede publiek voor te stellen. Tevens vatte ik het ook op om voor hen de nodige financiële middelen te vergaren via een sponsorformule. Bij deze wens ik dan ook de vele mensen die dit deden te bedanken, het is immers voor mij een steun geweest in moeilijke momenten.
Zij die zich tot op heden niet bewust waren van het goede doel waarvoor ik op stap ben, wil ik bij deze dan ook nog even de kans geven om hiermee kennis te maken.
Je kan een vrije bijdrage storten of kiezen voor een bijdrage per afgelegde kilometer :
- 0,01 * 2500 km = 25
- 0,02 * 2500 km = 50
Dit kan je storten op BE 03 7855 5023 0784 van CM Leuven met vermelding : sponsoring de Maretak compostela Luc Vandegaer.
Voor meer info over de maretak en / of de manier van sponsoren, kan je steeds terecht via mail bij Dominique.vinckx@cm.be.
Jouw steun betekent alvast meteen ook dat je meewerkt aan de continuïteit en verdere groei van deze vereniging - waarvoor mijn dank !
Na alweer een weekend stappen komt Santiago heel wat dichterbij. Dankzij het mooie weer en de prachtige landschappen is hier camineren op dit ogenblik echt wel een feest. In die zin zo ook vandaag. De klim over O'cebreiro (1330m) en de voortzetting naar Alto de Poio (1337m) werden onder een stralend zonnetje afgestapt. Waren dit onze laatste hindernissen of heeft Jacob nog iets in petto?
Nog een weetje over de blog. Dank u wel om massaal mijn tocht te volgen, gisteren de 6000e unieke bezoeker over de vloer gekregen!
Vandaag een makkelijke tocht vanuit Molinaseca richting Cacabelos.
Onderweg niet zoveel pelgrims meer te zien. Op??...
Wederom wel heel wat wijngaarden gepasseerd, met nog veel plukactiviteit. Dit ondanks de koude nachten die hun intrede doen. Vandaag ook erg frisjes gestart en dan maar eerst 'gemarkt' voor een paar handschoenen en muts.
Daarna zalige dag in de lekkere Spaanse zon, ook hier lijkt het wel zomer te zijn overdag. Ideaal om te kunnen nagenieten met de drie stapgenoten. Morgen nog een rustige dag en maandag vliegen we er opnieuw in met het betere klimwerk.
Bedankt Sint Jacobus voor al deze mooie geschenken!
