... wegen doorgaans het zwaarst en dat is nu niet anders. Gisteren nog de laatste voorbereidingen volbracht voor de viering van vandaag (seffens al Luc!). Samen met de trouwe vrijwillgers van onze Maretak was dit werkje al-bij-al snel geklaard. Even ook de viering die Mia ons heeft voorbereid besproken: zal mooi maar ook emotioneel zijn, garantie!! Enerzijds hopen dat het nog lang mag duren deze mooie dingen, anderzijds blij zijn als het allemaal achter de rug zal zijn en de Camino eindelijk kan starten.
Vooraf toch al dit, hoe het ook moge aflopen subiet, de Maretak komt er ongetwijfeld al een stukje groter en groener uit, met dank aan onze schitterende vrijwilligers!!
En, geloof het of niet, maar hier schijnt nu zowaar het zonnetje!
Tot straks of later!
Plots kom je dan tot de wetenschap dat het vertrek nog minder dan één week ver is, en met deze de vraag die iedereen me nu stelt: ben je er klaar voor?
Wie zal het zeggen? Wat betekent het "klaar zijn voor een tocht van drie maanden?" Ik zou het zelf niet durven beantwoorden en zeg dan maar: "we zullen het snel weten". Vind het fijn dat zoveel mensen hier mee bezig zijn, met de tocht zelf, met Compostella (dat veel meer mensen dat je zou denken toch wel goed schijnen te kennen of al bezocht hebben) of met de Maretak?? wie of wat is dat?? Blij dat we dat verhaal ook kunnen vertellen en hopelijk op die manier onder de aandacht kunnen brengen.
Nu moeten de laatste details worden afgerond: de rugzak (wat mag en wat er niet in, ligt de "weg" wel vast genoeg, kaarten en gidsen OK, is mijn hoofd leeg genoeg ... allemaal nog afronden deze laatste dagen in ons regenachtig landje, maar ... het zou beteren!
Oh ja, voor diegenen die zich Felix nog herrinneren, het gaat goed met 'em, heeft blijkbaar stappartner gevonden en daarmee hernieuwde moed! Ultreia!
Dit weekend de flyertjes ter promotie van de afscheidsviering gaan bussen (niet te voet nee! wel per fiets ...)is dus ook weeral achter rug. Ook inzage gekregen van de vieringteksten die Mia in een mooi geheel heeft gegoten (zoals Mia alleen dat kan) Merçiekes Mia!
Dit weekend ook contact gehad met de vrouw van Felix uit Bierbeek die vorige week is vertrokken voor zijn Camino. Hij voelt zich eenzaam, al heel veel slecht weer gehad, weinig contacten ... sneu voor Felix, we duimen dat hij kan doorbijten. Is zeker niet fijn op die manier.
Vraag me af hoe diep dit alles me zal raken, begin de eerste echte kriebels te voelen, de eerste twijfels, maar ook de vele positieve boodschappen van mensen die me succes wensen, die zeggen dat ze met me mee zullen gaan (zijn) doet ongelofelijk goed en laat het geloof in een goede afloop groeien.
