Nacht in Villafranca dik in orde. Enige probleem van die aard is dat sommige pelgrims wel heel vroeg op pad willen. Zes uur is echt wel het laatste moment dat je slapend kan halen. Gistermorgen waren er al mensen eieren aan het bakken voor half zes. En hoe goed zij ook hun best doen om stil te zijn... Gevolg: om half zeven iedereen aan de slag in de badkamer en met de rugzak en met het eigen vaak kleine ontbijt. En daar sta je dan al om zeven uur klaar gepakt en gezakt. De "echten" met hun LED lampen op hun hoofd en den deze in den donker. In den pikdonker hier!! Niet zoals bij ons overal lichten en lantaarns. Mooi stikdonker hier: met heel veel sterren aan de hemel, een prachtige maan en de stilte die je zo mooi kan horen hier. En als je, zoals gisteren,direct steil omhoog moet op een pad vol keien...dan valt dat pikdonker wel even tegen.
Na het verhaal van Los Arcos even het verdere verhaal van de Camino. Na ons verblijf bij de Vlaamse hospitaleros in Los Arcos verdergestapt richting Viana waar we verbleven in
de gemeentelijke albergue. Een korte dag in een zonovergoten landschap. Landschap vol met de lekkere druiven waarvan hier de Rioja wordt gebrouwen. Na Viana doorgestapt naar Navarrette waar voor een kleinere priverefugio werd gekozen. Na een tocht van 23 km lekker en proper geslapen. En nog een dag later weerom gekozenvoor een grotere gemeentelijke in Azofra, een klein dorpje net voorbij Najera. Gisteren dan de kathedraal van Santo Domingo de la Calzado bezocht. De haan van verre gezien maar niet horen kraaien. Wel moeten betalen om dat beest te zien. Geslapen in de annex van een oude kerk onder de klokken op harde matjes en erg dicht bijeen. Ook samen gekookt en naar de mis geweest waarna pelgrimszegen. Beetje speciaal allemaal, maar OK. Vandaag dan, en weer onder een stralende zon, een tochtje van zowat 27 km gestapt naar Villafranca Montes de Oca. De wijngaarden zijn we ondertussen ook weer kwijtgespeeld, nu vooral akkerbouw. Hier in degemeentelijke refugio ingekwartierd. Ziet er proper en netjes uit. Nu nog awachten wie de buren worden.
Wanneer je de verhalen van andere pelgrims vooraf las, kon je je moeilijk voorstellen dat je zelf ook "last" zou kunnen krijgen van "die andere mensen". En toch... Nu je zelf wordt geconfronteerd met horden toeristen die hun "Kemieno" (spreek op z'n Amerikaans uit) dan vraag je je af of er niet beter twee Camino's zouden bestaan. Naast mekaar maar wel elk met hun eigen karakter. Geen probleem dat toeristen uit de ganse wereld dit prachtig stukje Spanje en Europees Cultureel erfgoed komen ontdekken. Integendeel! Ik zal de eerste zijn om ook bij ons de Camino te promoten. Maar...dan wel deze die ik zelf in mijn hoofd had en heb en die niet die is van de vele toeristen die hier rondwaren. Je kan eigenlijk alleen maar hopen dat de Camino niet zichzelf vernietigt op den duur. Want dat zou natuurlijk pas echt erg zijn voor de echte pelgrims onder ons. En ik wil vast en zeker eindigen met een positieve noot. Het schittetende landschap van La Rioja waar we nu vertoeven en waar de lokale wijnboeren al dan niet met de hand de wijndruiven zijn beginnen plukken. Veel variatie ook in het landschap en veel kleine dorpjes met bijna allen hun eigen kleine barretjes waar je een lekkere cortado of un cafe con leche met iets lekkers erbij kan eten. Zelfs ontbijten doen we hier vaker zo. Of dit correct is volgens de principes van de actieve voedingsdriehoek bekijken we dan later wel eens. Een ding is zeker: beweging hebben we sinds enkele maanden nu al wel voldoende gehad. Wil de kilometers nu even niet op een rijtje zien.
Na de prachtige tocht gisteren, vandaag van hetzelfde laken een broek. Erg mooie landschappen, pelgrims en mensen uit de dorpjes die mekaar respecteren. Een milde nazomerzon die je alle herfstmiserie doet vergeten en ons nog laat zweten. Als je dit kan koppelen aan een ontvangst zoals die ons te beurt viel in Los Arcos, wat kan je dan nog meer verlangen? Bij deze wil ik dan ook mijn oprechte dank en waardering uitdpreken ten aanzien van het Vlaams Genootschap die de albergue in Los Arcos bemannen. Het is bijna niet te geloven welke emoties het met zich brengt te worden ontvangen door Vlaamse mensen. Het is echt thuiskomen!! Met een extraatje er bovenop. Superbedankt. Vandaag in Viana gestopt. Slechts zo'n 20 km, maar genoeg om op schema te blijven. Niet in de gemeentelijke gite maar een nieuwe prive. Erg goed en proper. Zelf pastaatje gekookt. Lekker gegeten. Nu goed slapen en morgen er opnieuw van genieten. Eviva el Camino!
