Bijna niet te geloven, misschien niet voor velen onder jullie, maar ook niet zo direct voor mezelf. We hebben net de laatste volledige Franse stapdag afgewerkt en staan nu voor "de grote oversteek". Morgen gaan we, zoals zovelen voor ons, voor de eerste keer onze slaapzak in Spanje ontrollen. Nu nog even genieten van de mooie parochiale gite hier in St-Jean. Een huisje geschonken aan de parochie op voorwaarde dat er pelgrims zouden worden opgevangen. Vanuit St-Jean beginnen we, via de rue d'Espagne en de porte d' Espagne aan de overtocht. Na een mars van zowat 26 km komen we dan toe in Roncesvalles waar alle pelgrims kunnen overnachten in de Refugio de Peregrinos de Roncesvalles. In principe kan iedereen daar zonder problemen terecht. Moet kunnen: op dit ogenblik zouden nog ongeveer 130 pelgrims per dag de overtocht maken. In het hoogseizoen loopt dit makkelijk op tot 300 mensen. Hier ook veel dagjespelgrims en mensen die in busjes worden afgeleverd. Sorry, maar deze mensen worden door ons een beetje meewarig bekeken. Waarschijnlijk ten onrechte, maar toch ...
Vanmorgen nog genoten van het erg mooie Sauveterre de Bearn met in de verte de contouren van de Pyrenees. Bij mooi weer(zoals tot heden het geval) een uitermate charmant stadje met enkele prachtige middeleeuwse gebouwen, een mooie kerk en kasteel en daarnaast ook een schitterende brug over de Gave (dacht ik toch). Goed geslapen bij onze hospitalera. Na een aanzienlijk zware tocht met vandaag 700 hoogtemeters op en 600 weer naar beneden nu dan aangekomen in een eerste grote gite in Ostabat. Vandaag 43 pelgrims (?) in dit dorpje. Heeft natuurlijk ook veel te maken met het samenkomen van de weg van Vezelay (diegene die deze pelgrim stapt) en diegene die hier toekomt vanuit Le Puy. Het leek wel of er een buslading frisse pelgrims (meesten ook zonder rugzak) werd binnengeloodst. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd ...
Vandaag ook een bewolkte dag met zo'n 23 graden. En het moet gezegd: de bergen lijken steeds groter te worden. Morgen dus onze laatste volledige etappen in Frankrijk. Het zal wennen worden vanaf dknsdqg: een ander land, een andere taal en cultuur en meer mensen. Op naar nieuwe ervaringen.
Gisteren en vandaag stilaan maar zeker, stap voor stap, op naar de Pyrenees. Niet te geloven toch dat wij louter en alleen met onze vermoeide voeten, stilaan verslijtende schoenen hier zijn geraakt. Links en rechts, maar vooral omlaag en omhoog. Gisteren toch al zowat 700 hoogtemeters naar boven en 600 meter terug naar beneden. Het begin van een aantal stevige dagen in deze erg groene maar voorlopig ook erg warme omgeving. Niet te geloven toch dat we sinds de start zo'n twee maanden geleden nauwelijks regen hebben gehad. Integendeel! Gisteren weer meer dan 30 graden en dus vroeg op pad om vroeg te kunnen stoppen. Gezond en wel. Vol van nieuwe energie. Geloof me vrij: het uitzicht op die muur maakt je stil maar ook een beetje fier. Hier staan wij nu, letterlijk en figuurlijk aan de grens met een nieuwe uitdaging. Spanje. Compostella. St-Jacques. De Maretak en zovele deelgenoten naderen stilaan maar zeker. En ook dit nog en vooral dit nog: deze pelgrim is jullie daar niet vergeten! Zeker niet, geen van allen. Dagelijks denk ik aan en stap ik voor jullie mee. Jullie allen zijn diep in mij mee op weg naar Compostella. Ulthreia !
Gisteren nog de ganse dag in het grote (en het is groot!) pijnbomenbos gestapt naar de weeral mooie gite van het genootschap in Saint-Sever. Gite is ondergebracht in het oude klooster van de Jacobijnen midden in de oude historische stad. Heel mooi bovenop een heuvel gelegen en dus moeizame aankomst. Zeker als dan blijkt dat zo ongeveer alle winkels en winkeltjes zich "beneden" aan de rivier L'Adour bevinden. Enfin, aan alles kan je een mouw passen. Vandaag dan eensklaps terechtgekomen in een andere monocultuur: mais. Mocht ik ooit al gezegd hebben dat een bepaalde streek de graanschuur was of de houtschuur, nu ben ik ongetwijfeld beland in de maisschuur. Niks anders gezien vandaag, zelfs geen beesten die de mais moeten opeten. Vreemd, heel vreemd. Niet gestopt na 18 km in Hagetmau maar doorgestapt naar een dorpje zo'n 6 km verderop: Labastide-Chalosse. Op deze manier wordt de stapdag morgen weer wat ingekort. Kom hier nu wel terecht in de gemeentelijke feestzaal waar een vriendelijke mijnheer me een tafel heeft bezorgd en een bedje. Afgezien van de lekkere geuren die uit de keuken komen (dessertjes voor een feestje later op de week, niet voor deze pelgrim) komt dat wel weer in orde. Vermoed dat ik hier weleens de enige gast zou kunnen zijn... En wat meer is: vanuit het raam kan ik de contouren van de Pyreneen al zien. Respect maar geen vrees!
Vooraf is het altijd duidelijk: de Weg is de Weg en is heilig. Tot op het ogenblik dat je- sommige dagen althans- het profiel en de "loop" van de weg in detail bekijkt. En dan is er, zoals vandaag, een keuze uit meerdere opties. Of je kiest onvoorwaardelijk voor de Weg, of je stelt je een beetje pragmatisch op en je kiest voor je voeten en benen en rug en ... En deze keuze stelt zich niet alleen voor deze pelgrim. Wees gerust, meerdere pelgrims worstelen meerdere keren met deze meerdere opties. En zo komt het dan dat je op een bepaald punt van je stapdag, the point off no return, plots met meerdere pelgrims voor dezelfde keuze staat. En het gaat heus niet om zomaar even een ommetje. Vandaag dus over zowat 12 kilometer meer of minder. Of je ging voor de volle 33, of je ging voor de kortere versie van 22 kilometer. En het begin- en eindpunt is hetzelfde. Van Roquefort de Landes naar Mont-de-Marsan. Vanmorgen voor mij nog een open vraag, vanmiddag blij dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Nog even zeggen: vandaag hier ook bewolkt tot een enkel druppeltje regen gevallen, maar toch nog zwaar bezweet toegekomen in het lawaaivolle Mont-de-Marsan. Blijkt hier vlakbij een luchtmachtbasis van het Franse leger. En de Mirages vliegen er hier lustig op los! Overigens kunnen we alleen bevestigen wat we al langer wisten: de gites van het genootschap van St-Jacques zijn niet alleen goedkoop, ze zijn zonder uitzondering ook heel mooi, ruim maar meestal ook goedkoop. Daarbij nog meestal een voorraadje etenswaren en de pelgrim is een tevreden mens
Vandaag dus echt de Landes ingedoken. De kaarsrechte wegen waarvan sprake en de ontelbare pijnbomen die eromheen staan: geen woord gelogen. Kilometers lang rechtdoor gestapt over verdwenen spoorlijnen en langs oude spoorweghuisjes. Daarbij denken aan een onoverzichtelijk woud van die pijnbomen met daarboven een staalblauwe hemel en brandende zon. Ziedaar het recept voor een stapdag door de Landes. Vandaag pas het begin: vanuit Le Billon zowat 26 km verder naar Roquefort des Landes. Morgen dieper doordringen in die Landes. Meer dan 30 km en op naar Mont de Marsan. Geen weg terug en geen haar op ons hoofd die daaraan denkt. Het enige wat wij ons hier met ons vieren in de (overigens prachtige) gite van het genootschap afvragen is waarom al die om- en omwegen moeten worden bewandeld.Zou het kunnen dat ook de Chemin in de ban van de commerce geraakt of is dit slechts inbeelding van al-dan-niet vermoeide pelgrims?
Vandaag de grens overgestoken tussen de Gironde en de Landes. Meteen in de pijnbomen en de kaarsrechte wegen daartussen. Dankzij het warme zonnetje ruikt hebt wel lekker. Aangekomen op een oude boerderij enkele kilometers voorbij Captieux. Oude kranige dame die woont op Le Billon. Midden in het niets. Dankzij het deugddoende en technisch ondersteunende bezoek afgelopen weekend zien we het weer helemaal zitten. Als mijn vriend Samsung er ook zo blijft over denken lezen jullie morgen meer nieuws. Nog even vertellen dat Bazas , stadje dat we vandaag verlaten hebben, mooi stadje is! Niet dat er zoveel te beleven valt, maar de architectuur in de binnenstad is zo mooi intact en zuiders dat je er gelukkig van wordt en vol van energie. En precies die energie was vorige week even wat minder. Eerste ontmoeting met de andere Luc. Al-bij-al nog meegevallen. Dixit een hospitalier: ...een noodzakelijke kennismaking. Enchante!
Na een aantal radiostille dagen dus opnieuw op schrijfkoers. Luxeprobleem met GSM zorgde voor infostop. Maar geen nood: ondertussen heeft de pelgrim zijn tocht verdergezet. Vandaag aangekomen in Bazas. Kleine maar mooie en levendige stad. Stad gelegen in departement Gironde. Dordogne dus alweer achter de rug. Gisteren in La Reole ook weer een grote rivier overgestoken: de Garonne. Ook La Reole erg oude en fijne zuiderse stad. Nog even en we duiken de Landes binnen. Maar eerst nog een nachtje goed uitslapen. PS Hier nog steeds mooi en warm weer!
Zowat 25 pelgrimskilometers scheiden het kleine Sorges van het grote en mooie Perigieux. In de voormiddag verscholen in de schaduwrijke bossen hier, in de namiddag in de volle zon, meer dan de dertig van gisteren en bijna constant op asfalt. Hoe mooi de uitzichten op de Dordogne ook, echt wel te mijden en duidelijk niet gezond voor lijf en leden. Doorstappen dan maar en zorgen dat je vroeg kan douchen. Maison diocenale hier dik in orde. Mooie kamer en propere douche. Bezoek azn een heel mooie stad. Veel mooie gebouwen. Erg veel pleinen en pleintjed met toffe terrasjes. Niet echt pelgrimvriendelijk. Lekker gegeten in het restaurant van het huis. Wat wil een pelgrim nog meer
In de gite van eergisteren dus een hospitalier. Vreemd beroep? Neen dus. Hospitaliers zijn, zoals zovelen van ons, vrijwilligers in hart en ziel. Eerst moet je "cheminard" worden. Liefhebber en kenner van de weg / chemin of camino. Dan pas kan je en goed hospitalier zijn. Dixit Herve. Geen tegenspraak mogelijk. En dat brengt me naadloos bij alle vrijwilligers die ik ken (velen dus) . Nieuw werkjaar voo r de deur. Veel succes!
In de gite van eergisteren dus een hospitalier. Vreemd beroep? Neen dus. Hospitaliers zijn, zoals zovelen van ons, vrijwilligers in hart en ziel. Eerst moet je "cheminard" worden. Liefhebber en kenner van de weg / chemin of camino. Dan pas kan je en goed hospitalier zijn. Dixit Herve. Geen tegenspraak mogelijk. En dat brengt me naadloos bij alle vrijwilligers die ik ken (velen dus) . Nieuw werkjaar voo r de deur. Veel succes!
In de gite van eergisteren dus een hospitalier. Vreemd beroep? Neen dus. Hospitaliers zijn, zoals zovelen van ons, vrijwilligers in hart en ziel. Eerst moet je "cheminard" worden. Liefhebber en kenner van de weg / chemin of camino. Dan pas kan je en goed hospitalier zijn. Dixit Herve. Geen tegenspraak mogelijk. En dat brengt me naadloos bij alle vrijwilligers die ik ken (velen dus) . Nieuw werkjaar voo r de deur. Veel succes!
.Vanmorgen vroeg om 7u afscheid genomen van mijn Duitse gitegenoten. Heel aangename globetrotters. Snel op weg langs pastorale landschappen. In de voormiddag spijtig genoeg veelal langs (kleine en weinig bereden) asfaltwegen. Heb geen asfaltschoenen dus na een paar uur begint het te prikken. Nochtans, Claes en Streuvels zouden hier in hun nopjes geweest zijn! Weerom heel mooi dus. Maar al heel vroeg steeg de thermometer hier richting 30 graden ... warm dus heel warm. Gelukkig in de namiddag veelal in de schaduw. Hoera! Toch op tijd in La Coquille in gite van het genootschap. Gite met hospitalier. Dus samen koken. Bijna vergeten: vandaag in de Dordogne aangekomen. Leve de vakantie. Morgen naar Thiviers. Kortere dag, spijtig niet bij Nederlanders die net vandaag met vakantie vertrekken. Tot ...PS alle reacties en berichtjes van julllie zijn altijd altijd welkom !! Hoop dat jullie niet met z'n allen wachten op persoonlijke reactie. Is echt onmogelijk. Na de Camino!! Beloofd. Ik lees jullie echt heel graag!!
Twee dagen niet geschreven. Ten dele omdat 't weekend was ;-) tendele omdat ik niet kon. Hoe omschrijf je de schoonheid van de weg, de geuren en de kleuren, zonder dat je woorden kunnen uitdrukken wat je wil zeggen? Het onvolmaakte geur- en kleurloze woord dat nooit kan zeggen wat moest gezegd worden. Zo volmaakt mooi was de chemin de afgelopen dagen. Het landschap, de bossen, de wegen en weggeltjes ... Gisteren aangekomen in Saint-Leonard de Noblet. Mooi stadje maar op zondag een dood stadje. Samen met Schots-Duits fietsend koppel in de gemeentelijke gite. Ook samen iets gaan eten. Gezellige babbel. Vandaag dan in Limoges. Grote stad, maar echt wel mooie stad! Bezoekje zeker waard. Weer rivier over: de Vienne. Morgen naar Flavignac, zowat 30 km. Op tijd vertrekken dus!
Vanavond eindelijk een ontmoeting met een paar andere pelgrims. Samen met een fietsende Nederlander en een stappende Fransman aan tafel. Hebben dan maar een leuke babbel opgezet in het Engels. Straffe Hollander hoor: is onderweg trrug naar Nederland vanuit Santiago. Zal zo ongeveer 5200 km afgefietst hebben!! De Fransoos is iemand die zich verdiept in reincarnatie en die daar een boek heeft over geschreven. Twee straffe mannen dus. En dat samen met een allene Maretakker. Maar geen nood hoor. Dat mannetje trekt zijn plan wel. Nu dus in Benevent-L'Abbey. Aardig klein stadja, rustpunt voor Compostelapelgrims. Aardig maar ook niet meer. Tot morgen ...
Opnieuw een rustig dagje onder een wisselende hemel vandaag. En ja hoor, opnieuw een serieuze onweerswolk geslikt. Maar geen nood: na regen komt ... Ook hier dus. Deze middag rustig genoten van de oude stad van La Souteraine. Boke aan het eten op een bankje naast de kerk. Een fietsende pelgrim ontmoet uit Diepenbeek. Man wilde absoluut aan iemand vertellen hoe eenzaam hij zich voelde en hoeveel hij al geweend had en ...zoveel ... Alleen maar tien minuutjes luisteren en eens knikken en beamen. Toen stond hij op en zei: man, jij hebt deze dag goedgemaakt voor mij. Zonder iets te "doen", alleen maar er zijn en luisteren. Zo veel gekregen van die man, door die laatste paar woorden. Hij weet het ongetwijfeld zelf niet eens. Dat is waarschijnlijk de geest van de Camino? Fijn toch ja!
In tegenstelling tot gisteren minder zware dag. Heel mooi en afwisselend landschap. Ook mooie paden en weinig of geen verkeer. Wat opvalt: de stilte. Ook weer enkele mensen die spontaan een babbel willen doen. Velen zijn eerder pessimistisch over de toekomst. Vanuit Eguzon naar Saint-Germain-Beaupre is ongeveer 23km stappen. Een makkie ondertussen ;-) En dan op het einde nog een fiks onweer over de rug. Plezant is anders. Maar de mensen hier zullen wel tevreden zijn, dus ik ook. Nu in huis van zoon van vriend van Compostella.
Niet echt verwacht vandaag maar in Tourtermen zouden vandaag die eerste puntjes zijn toegekend. Tussen vertrek vanmorgen en de aankomst hier in Eguzon leek het landschap erg veel op de Voerstreek bij ons. Alleen zien de fransen het altijd wat groter dan wij: wat groter, wat hoger, wat langer ...Heel wat bergop en bergaf dus. En daar zaten dus ook de eerste kuitenbijters tussen. Nog net niet telang, maar de percentages mochten er alvast zijn. Zeker met een paar kilo op uwe rug. Goede training zeker ...voor wat komen gaat. Wie wel een pluim verdienen zijn de mensen die de bewegwijzering doen: schitterend gewoon. Gite van de gemeente. Heel groot, maar voorlopig weer helemaal ...ook niks voorzien: trekt maar uwe plan. Spijtig toch. Morgen opvang bij vrienden van Jacobus. Zal wel weer goedkomen. Ben benieuwd of het morgen droogblijft, vandaag weer "laf" weer maar nog steeds droog. Tot groot verdriet van velen hier! PS foto's laden lukt niet ...sorry
Vanmorgen in Vauzelles plots de vraag van de vrouw des huizes: voel je je niet eenzaam zo alleen op weg. En tijdens de stapdag ben ik er vast van overtuigd geraakt: neen, ik ben niet alleen of eenzaam onderweg. Dankzij jullie allen en de velen die me beloofd hebben dat ze zouden aan me denken. En vandaag dat ook effectief gevoeld: de aanwezigheid van vele vele medestappers. Moeilijk te verklaren en toch zo simpel. Jullie stappen met me mee naar Compostella! Nu aangekomen in de gemeentelijke gite van Le Pechereau, buurgemeente van Argenton-Sur-Creuze. Mooi ingericht en nogmaals de enige aanwezige pelgrim. Einde van de week komen ook de pelgrims die via Nevers stapten terug op deze route. Misschien dan meer volk?
PS nog een rivier overgestoken vandaag. Misschien voor de statistici onder ons...
Laatste dagen vanuit Bourges naar Charost, Deols en vandaag Velles. Niet echt veel te melden. Verbleven in twee propere gites, telkens gans alleen. Nu bij een vriendin van Jacob. Aardige oudere dame in veel te groot huis. Goed voor de pelgrims dus. Morgennaar Argenton. Hoop dat slaapplaats in orde komt. Nog niet geregeld.
