Vandaag gesprek met alle artsen over de doelen vd komende 6 weken: schrijven met hulpmiddel, zelf auto-transfer maken, zelf van rolstoel naar bed en andersom, omdraaien in bed (das dus echt héél moeilijk). Het lokomat- (loopband, zie ook eerdere berichten) gebeuren begint in december. Heb wel eindelijk een acu-persoon gevonden die aan huis komt, das dus fijn! Soms heb ik nog steeds het idee dat ik in een hele slechte film ben beland, en dat ik strax wakker word.... Ik kan nog steeds niet geloven dat dit mijn lichaam is, benen en handen die niet meewerken, alles slap en uitgezakt. Waarom? denk ik dan, wat heb ik gedaan dat ik dit verdiend heb? En Marc dan? Die heeft dit ook niet verdiend, een invalide vriendin die strax wrsch afhankelijk wordt van heel veel dingen. En mijn lieve ouders, broer, schoonouders en niet te vergeten al die lieve vrienden om me heen. Voor hun wordt ook alles anders: niet meer spontaan uit eten, naar de film, of ff bij iemand op bezoek. ALLES MOET GEPLAND WORDEN! Vreselijk toch? Weg met de spontaniteit, erg naar! Wrsch wordt een verre reis maken met het vliegtuig ook al lastig (ivm catheteriseren). Laat staan een dagje zonnebaden op het strand, niet dat ik daar zin in heb want ik kan toch de zee niet meer in, en ik vind mijn lijf nou ook niet meer echt bezienswaardig. Heb daarom ook nog niet in het zwembad gelegen hier, volgende week ga ik het proberen. Ik zou wel eens willen dat er iets leuks gebeurde, bijv zwanger worden. Maar ja, wanneer is daarvoor de goede tijd? Wat als het misgaat, bijv door een miskraam, of het lukt niet (tijd dringt nl, word al 37). Kan ik dat geestelijk wel aan? De artsen kunnen daar ook geen antwoord op geven, helaas. Dat moeten Marc en ik zelf beslissen. Misschien toch weer contact opnemen met mijn gynaecoloog, en heeft zij een idee. Ik heb vandaag voor het eerst een normale spijkerbroek aan, das wel fijn. Nu afwachten of ik geen wondjes krijg op mijn billen...
Reacties op bericht (7)
16-11-2008
goeie morgen mooie vrouw
goeie morgen mooie vrouw..ik vond het heel fijn om bij je geweest te zijn..om gewoon leker even te kletsen over wat er gebeurd is...gossips...en natuurlijk om je te zien na zon lange tijd..ben sinds vorige week alleen maar aan t werk geweest...vrijdag en zaterda, gister met lea samen...heel gezellig. straks training geven en dan verder chillen..volgens mij word het een mooie dag vandaag..heb je een drukke bezoekers agenda vandaag?.., en laten we binnekort een brunch-pickninck on location@lisenka's doen....en als je deze week het zwembad gaat proberen...heel veel succes...prive zal je het heerlijk vinden denk ik. kus en tot snel. rens.
16-11-2008 om 08:36
geschreven door renske
14-11-2008
...
ik keek tegen je op, ik kijk tegen je op en dat zal ik denk ik altijd blijven doen.
met stage vond ik het altijd lachen en gezellig en dan al die wijntjes op vrijdag, je kousen in je wittebroek die je kon zien omdat je spatadderen ofzo kreeg. wat gelachen.
ik weet zeker dat je nog veel door moet gaan, maar ik weet ook zeker dat het jou gaat lukken.
en hoe vaak kan je in nederland nou eigenlijk naar t strand;)
ik denk veel aan je en hoop dat je genoeg kracht krijgt van al die toffe mensen om je heen!
Groetjes Emma
14-11-2008 om 23:02
geschreven door Emma
12-11-2008
lieverd
Ja,wat een k zooi..tis ook echt een nachtmerrie en niet eerlijk!!! Ik ben en blijf er altijd voor je lief en we vinden zeker wel weer andere leuke dingen die we same kunnen ondernemen. Ik bewonder je enorm hoe sterk je bent,maar ook als je je gevoelens zo uit! Een hele lieve kus van mij en tot Zondag xx
12-11-2008 om 23:39
geschreven door hansje
K dag
liefje liefje toch!!!! het besef begint te komen hoe dat nou verder moet!!! ik begin het ook nu pas te beseffen!!! oh,god en nu? je moet er mee dealen!!! wat verschrikkenlijk voor je. je moet weten, ik laat je nooit, maar dan ook nooit vallen. je zit de rest van je leven met mij opgescheept, of je wilt of niet, of je nou een klote dag hebt of niet, ik ben er, en ik hou toch wel van je!!! je moet ook leren klagen tegen mij. ik weet dat zit niet in je, toch vind ik dat het af en toe moet. doe dan maar ff lekker tegen mij, altijd goed. ik hou toch wel van je en dat zal altijd zo blijven. hoe dan ook. liefje ik zal je altijd steunen en het jou zo gemakkenlijk mogenlijk proberen te maken. kon ik maar toveren! kon ik je maar weer beter maken! ik denk de hele dag aan je, en aan marc. liefje tot morgen, ik verheug me er weer op om je ff lekker een heele dikke zoen te geven!!! tot morgen mijn liefste, beste vriendin!!!
12-11-2008 om 21:40
geschreven door nan
Hee lieve skeet
Het is inderdaad gewoon niet te bevatten allemaal...ik denk niet dat iemand zich precies kan voorstellen hoe jij je moet voelen. Wat is het allemaal toch fucking oneerlijk. Konden we die klok maar terugzetten en konden we allemaal maar een stukje van je overnemen! Het is helaas een harde realiteit, maar ik weet dat je ongelooflijk sterk en moedig bent en echt het geluk weer zal vinden. Als ik ook maar iets voor je kan doen dan ben ik er voor. Ik zie je morgen...hou van je schatzie xx maaike
12-11-2008 om 11:43
geschreven door Maaike
11-11-2008
lieve lieve li
Lieve Li,
Ik weet dat je het niet wilt horen/lezen maar tranen biggelen weer over mijn wangen als ik je bericht lees. Ik probeer altijd, als ik bij je/jullie ben, wel positief te zijn maar als ik dit zo lees vind ik het weer zo klote wat er is gebeurd. Inderdaad in een paar seconden is alles veranderd, inderdaad ook de dingen die we altijd samen deden en alles wat ik meemaak lijkt zo onbelangrijk en oneerlijk ineens.... Maar we moeten vooruit kijken Li, we gaan wel weer dingen vinden waar we samen lol in hebben, dingetjes die we samen kunnen gaan ondernemen. Ik hou van je als persoon en om wie je bent, niet om wat we allemaal samen deden! En die etentjes, borreltjes en het met de honden weggaan, komt in de toekomst wel weer. Als je die transfer kunt maken naar de auto kunnen we gewoon de hort op met de Belingo.
dikke zoen en tot morgen Michelle
11-11-2008 om 21:06
geschreven door Michelle
Veel vragen
Lieve Lisenka,
Ik heb je berichtje gelezen en moet je vertellen wat er in mij omgaat: Ik zag dat je veel vragen hebt. Deze vragen zijn erg logisch en relevant. Het is geen kwestie dat je dit verdient hebt. Zoals ik jou in mijn leven even heb mogen ontmoeten, kan ik me niet voorstellen dat dit een rekening voor iets kan zijn. Er kan geen rede zijn, geen misser gemaakt zijn door jou, dat dit zomaar je leven in komt geslopen. Wel denk ik dat jij een kracht in hebt om dit te overleven, om dit te bevechten. Jou kracht is altijd groot geweest, velen kunnen dit beamen, toch? Sommige mensen kunnen na een ernstig voorval of ongeluk ergens met hun kracht heen. Jij gaat deze weg ook vinden. Jaren geleden heb ik jouw kracht gevoeld. Begrijp me niet verkeerd, met kracht bedoel ik jouw helderheid, relatievereringsvermogen, vrolijkheid en doorzettingsvermogen. Maar vooral je mooie karakter zal zorgen dat er vele deuren opengaan. Onverwachte deuren welke nog niet in zicht zijn. Ik weet dat er met mij veel mensen zijn die elke keer weer jouw kracht voelen, zelfs door het computerscherm heen. Ik ben er van overtuigd dat jij ons allemaal gaat verrassen. Ik weet niet wanneer maar ik weet wel zeker dat dit gaat gebeuren. Ik hoop hier deel genoot van te zijn, op afstand. Natuurlijk mag je veel vragen hebben. Sommige zijn niet vooraf te beantwoorden. Sommige antwoorden moeten rijpen en sommige antwoorden kunnen pas gegeven worden als de tijd daar is. Tot die tijd mag ook jij je vragen stellen en je zorgen uiten.
