De voorbije 2 weken waren echt fenomenaal.
Al onze leerkrachten zijn geweldig en met mijn vriendinnen heb ik al goed
kunnen bijkletsen.Onze klas is niet
veranderd buiten Oswald die erbij kwam. De klassfeer is dan ook goed, op dat
ene moment na, het discussiemoment met de mevrouw van wiskunde. En Oswald! Dan
heb je Oswald nog! Het is alsof er een grote muur tussen ons staat. Telkens ik
met hem wil spreken komt er wel iemand tussen, het lijkt zelf dat we elkaar
ontwijken. Ik weet niet waarom, ligt het aan mij ? Gelukkig heb ik men beste
vriend Mo nog! Bij hem kan ik altijd terecht, ik vertelde dan ook dat ik die
nieuwe wel tof vind. Ook zei ik hem dat ik nog niet met Oswald gesproken had.
Hij stelde me gerust dat dat allemaal in orde zou komen. Hij zei me ook dat
Oswald afkomstig is uit Egypte. Dat is toeval dacht ik, net zoals Andreas, maar
op het ogenblik kan ik me niet volledig richten op onze Egyptische adonis. Men
beste vriendin Sacha was net bedrogen door haar vriend, op zulke momenten moet
je zien dat je er bent voor je vrienden. Ik steek veel tijd in haar, het is
zelf zo dat het lijkt dat ik in de laatste week voor mezelf nog geen moment
rust heb genomen. Zo zagen mijn laatste dagen eruit, steeds druk in de weer met
Sacha, steeds opnieuw en opnieuw troosten. Ik kan maar aan één ding denken,
wanneer zeg je wat tege me Oswald, ik verwacht je eerste hallo, het eerste
woord van een nieuwe vriendschap en misschien wel meer ...
