Ik heb nood om wat neer te schrijven. Maar ik weet niet precies wat ik wil zeggen.
Je hebt jaren goed voor mij gezorgd, hiervoor ben ik je nog steeds heel dankbaar. Het probleem is dat ik je nog steeds als die persoon zie, terwijl jij die persoon niet meer bent. Daarom dat ik geen afscheid van je kan nemen, toch zal het moeten. Ik mis je .. maar niet om de persoon die je nu bent maar om wie je was... .
Er zit zoveel in mijn hoofd maar ik krijg het niet neergeschreven ... .
Ik snap het allemaal zelf niet meer. Ik wil je eigenlijk niet meer zien omdat je me zoveel pijn gedaan hebt. Maar toch heb ik het heel lastig met het feit dat ik binnenkort niets meer van je ga horen.
Elke keer toen we afspreken keek ik met haat naar je, en toch kan ik je niet loslaten, wtf?
Ik moet vergeten wie je was, want die persoon is al lang weg ......... .
