Je hebt gelijk ... . Als we samen zijn genieten we enorm van elkaar maar elke keer vragen we onszelf af hoe dit verder zal gaan ... . Volgens jou moeten we intenser leren genieten van elkaar, en niet enkel lichamelijk. Het is goed dat we vragen stellen over onze relatie maar het belemmert ons vaak in het optimaal genieten van elkaar.
Als ik bij je ben ben ik zo gelukkig maar voel ik elke keer de keerzijde van de medaille. Terwijl we praten, knuffelen, kussen, ................ zit ik te vaak te denken: "straks moet jij weer weg, ga je weer naar je gezin, hoelang moet ik dit zo nog volhouden, gaan we ooit voor elkaar kunnen kiezen , ... ? Soms maakt het me zelfs kwaad, soms krijg ik zelfs een afkeer van jou terwijl we 'bezig' zijn. Nochtans heb ik nog nooit zo veel van iemand gehouden maar die kwaadheid en afkeer komt door de pijn en verdriet die op dat moment even te veel wordt. De pijn van je weer te moeten loslaten, het verdriet je niet voor mij alleen te hebben. Die momenten gaan snel over als ik bij jou ben, toch zou het niet mogen gebeuren. Ik weet dat je alles doet wat je kan en dat we moeten genieten van elk moment dat we samen zijn maar het is niet gemakkelijk.
Zou je nu ook aan mij denken? Momenteel kan ik niet slapen omdat ik je niet uit men hoofd krijg. Ik lees je berichtjes opnieuw en opnieuw. Het laatste dat ik van jou heb gekregen is : Ik ook van jou ........................ Eeuwig xxxx
Het is zalig om nog steeds kriebels in men buik te voelen als ik aan je denk, een bericht van je aankrijg, je naam hoor, aan onze momenten denk, ... . Die kriebels moet ik vasthouden zonder mij vragen te stellen. Ik hou van jou, jij houdt van mij.
