Kom, slotfeest op de weg naar de eeuwige vrijheid.

Kom, dood, verbreek de boeien en slecht de muren

van ons vergankelijk lichaam en onze blinde ziel.

Opdat wij eindelijk zien, wat hier aan onze ogen was

onttrokken.

Lang zochten wij je, vrijheid,

in tucht, in daad en in lijden.

Stervend vinden wij je in Gods aanschijn.

                                                            Dietrich Bonhoeffer

20-04-2008 om 20:24 geschreven door claudia  

Slechte gedachten worden gelijk gesteld met slechte daden.

In de praktijk is het zo dat als er geen daden worden gesteld, de samenleving op beide oren kan slapen. Is dit zo ?

Als er een persoon met de gedachte rondloopt om iemand neer te maaien, is dit dan goed genoeg om te laten gaan ? Nee, natuurlijk niet. Het komt erop aan als de omgeving rond die persoon maar iets merkt van z’n gevaarlijke ideeën, die persoon van gedachten te doen veranderen. En vooral geen olie op het vuur te gooien.

Als er een persoon een diefstal wil plegen, maar hij heeft de daad nog niet gesteld :

‘op beide oren...’ ? Nee ! De persoon moet op zijn verkeerde gedachtegang gewezen worden.

Als de persoon niets laat merken, dan is dit de enige reden die je kunt aanhalen dat er niets kon gedaan worden aan zijn wandaden. Verkeerd !!

Eens in de persoon zijn verleden eens ploegen. Wedden dat je iets vindt ?

De persoon heeft in zijn jeugdjaren veel miserie gekend. Ouders met hun eigen problemen, niet rijp om kinderen te hebben, kinderen bij de miserie zetten.

Dit telt niet altijd in de rechtbank, maar bij God komen de ouders ook aan de beurt : hoe ze hun kinderen hebben opgevoed. Natuurlijk is het zo : het is niet omdat je een slechte jeugd hebt gehad, dat je crimineel wordt. Maar God ziet alles !!!

Ook bij seksueel perverse gedachten, moet de samenleving niet op beide oren slapen.

Er zijn zaken zoals verkrachting, pedofilie,...die niet over het hoofd mogen gezien worden. Die mensen hebben fulltime therapie nodig dat ze inzien dat zij slachtoffers maken. Ook al hebben ze nog geen daden gesteld !!

Bovendien zijn daden al te laat, er zijn dan al slachtoffers. Je moet preventief kunnen werken. Dan pas mag de samenleving op beide oren slapen.

Wat met de bergrede ? Die is veel strenger dan de gewone wetten, omdat het hier gaat over eigen energie in je gedrag steken om je tot Jezus maatstaven te kunnen verhogen.

Het gaat nochtans over simpele zaken, maar ze vergen het uiterste van jezelf.

Heb God bovenal lief, en je naaste als jezelf.

Het knooppunt ligt altijd bij de naaste. Het is zo moeilijk om in de naaste je buurman te zien, of je collega, of je tienerdochter, of de baas die je buitengezet heeft, of je bemoeizuchtige schoonmoeder, of je broer die om een futiliteit niet meer met je spreekt, of de politieker waarvoor je gestemd hebt en die nu een coalitie vormt met een tegenpartij, of je dokter die blijft zagen om te stoppen met roken, of de boetiek waar je een hemd hebt gekocht die na 1 keer wassen uiteen valt...

Je begrijpt wel wat ik bedoel.

Dit vraagt liefde vanuit het hart, en je hart heeft juist een lege batterij.

Vraag aan God een stel nieuwe batterijen en focus je gedachten op een goede, vredevolle, vriendelijke samenleving. Dit begint met de gedachten. Dat wil Jezus zeggen !

Dan volgen daden met liefde automatisch. Dan kan de samenleving voor een heel lange tijd op beide oren slapen.

De samenleving op aarde als die in de Hemel.

19-04-2008 om 15:49 geschreven door claudia  

De man zei tegen de vrouw : Schatje, denk eraan we zouden wat geld kunnen gebruiken voor verbouwingswerken aan het huis !

Maar de vrouw zei tegen de engel : Zorg dat alle armoede uit de stad is verdwenen.

De engel willigde haar verzoek in. De man daarentegen was kwaad : Zeg, waarom vraag je nu geen geld, nu je de kans hebt ?

Maar de vrouw antwoordde : Alles komt in orde.

De engel zei : U bent aan uw tweede wens gekomen.

De man kordaat tegen zijn vrouw : Kies nu voor geld ! We wilden ook nog een reis rond de wereld maken !!!!!!

Maar de vrouw zei tegen de engel : Zorg dat alle terminale ziektes verdwijnen uit de stad.

De engel deed alle terminale ziektes verdwijnen. De man werd wit van woede : Mens, waarom doe je nu zoiets, WE HEBBEN GELD NODIG !!!!!

De engel zei : Dit is nu uw laatste wens.

De man trok aan de arm van de vrouw, en brulde : Kies voor geld ! Wat gaan we doen als onze auto versleten is ? GELD hebben we nodig !!!!!

Maar de vrouw zei tegen de engel : zorg dat ik het bidden tot God niet opgeef en dat ik blijf in Hem geloven.

De engel deed wat de vrouw vroeg. En ging dan weg.

De man brulde : dit was nu werkelijk het toppunt. Ik kan met jou niet samenleven. Dit doet nu echt de deur dicht. Ik pak mijn boeltje. Ik zie je bij de vrederechter !!!

De vrouw was heel verdrietig en bad tot God dat alles toch zou in orde komen.

De stedelingen wisten wie de wonderdoenster was en ze riepen haar uit tot burgermeester

van de stad. De vrouw wist amper wat haar overkwam. Toen ze burgermeester was werkte ze samen met een hele groep mensen die allemaal de noden van de stedelingen vast stelden en ze oplossingen boden. Daar leerde ze een man kennen. Ze waren van dezelfde ingesteldheid. En zij leefden nog lang en gelukkig.

19-04-2008 om 13:09 geschreven door claudia  

Hadewijch wordt in een vlakte der volmaakte deugden gevoerd bij bomen.

1^ste Boom  met verrotte wortel, zeer broos, en met een zeer stevige stam : de boom der zelfkennis.

2^de Boom   zeer laag, met bladeren van alle kleuren, die door dorre bladeren beschut worden : de boom der nederigheid.

3^de Boom  groot, sterk, met brede bladeren : boom van volmaakte wil.

4^de Boom  groot, met vele takken, die door elkaar groeien : boom van onderscheid door Rede.

5^de Boom  met drie soorten van takken : boom der Wijsheid.

1. de drie onderste takken, met bladeren van groene kleur, scherp, lang, op ieder blad een rood hart, betekenen een drievoudige vrees:

a) vrees om God niet genoeg te verheerlijken door volmaakte deugden;

b) vrees dat de mensen God te weinig verheerlijken;

c) vrees met Christus te lijden en te sterven, door gehele versterving met Christus.

2. de drie middelste takken, met witte harten, betekenen een drievoudige reinheid:

a) reinheid van lichaam en uitwendige werken, (schijnt een meer uitwendige reinheid, in de werken, te bedoelen);

b) reinheid van zonde in begeerte en werken; (een meer inwendige reinheid in mening en bedoeling);

c) gehele reinheid van alle vlek van laagheid, om van het dragen der Liefde, op te stijgen tot het voelen der Liefde, tot het Liefde-zijn.

3. de drie bovenste takken met gouden harten, betekenen een drievoudige verhouding tot de Liefde:

a) met Liefde, haar zoeken in volmaakte deugden;

b) met Liefde Gods wil doen volgens zijn welbehagen;

c) uit de menigvuldige deugdbeoefeningen opstijgen tot de enkele deugd in Liefde.

Daarna drinkt Hadewijch de kelk van de verduldigheid, om God trouw te dienen.

6^de Boom   met wortel naar boven en top naar beneden : boom van kennis van God.

7^de Boom   met rode en brede bladeren, waarvan niet meer de Engel, maar Christus zelf, de betekenis zal verklaren.

1. Hadewijch ziet een kruis uit kristal; daardoor heen een grote vlakte; ervóór een zetel als een schijf, waaronder drie zuilen; midden onder de schijf een kolk.

2. Verklaring: de zetel is Gods eeuwigheid; de drie zuilen de drie Goddelijke personen; de kolk de Godsgenieting in de wezenheid.

3. Christus verschijnt haar op de zetel:

Eerst is er een beschrijving en erna een toespraak :

• lof van Hadewijch, die Hem op allerlei wijzen heeft gezocht.
• Zijn wil tegenover haar : zij moet haar wil met de Zijne verenigen.
• Een nieuw gebod : zij moet veel lijden om op Hem te gelijken in zijn Mensheid, en zo te komen tot gelijkvormigheid met zijn Godheid.
• Verwijt : zij zal niet op haar deugden en lijden steunen; niet klagen dat zij verlaten is : Christus heeft als mens zijn Godheid niet gebruikt om zijn lijden te verzachten. Hoe Christus als mens leefde.
• Belofte : Hadewijch heeft geen wonderen, maar alleen Liefde verlangd. Daarom wil Jezus haar twee zaken geven : 1 begrip van zijn Liefde-wil, en kunst van ware Liefde en 2 Liefde-voelen van Jezus, soms ook in extase (genieting).
• Afscheid : Hadewijch mag een blad van de boom nemen, en een roos, waardoor deze graden van Minne betekend worden.

De 7 de boom is : kennis der Liefde.

Algemene beschouwing.

Dit visioen is feitelijk een allegorische voorstelling van heel het geestelijk leven in functie van de hoogste trap :

o        De basis is zelfkennis.

o        Dan volgt de eerste deugd, die alle verdere deugden moet beschermen : nederigheid.

o        Dan moet de wil in positie gebracht worden om zich op de deugdbeoefening toe te leggen.

o        Die deugdbeoefening gebeurt met onderscheid, onder de leiding van verlichte Rede.

o        Dan stijgt men op in het geestelijk leven : dat de ware Wijsheid is.

De vorige bomen waren de algemene voorwaarden van dit geestelijk leven, maar de boom der Wijsheid is de ontwikkeling ervan. In de Bijbel staat dat het begin van Wijsheid de vrees des Heren is. De laagste graad van wijsheid is die vrees : een kinderlijke vrees om de volmaakte deugden niet ten volle te kunnen beoefenen. Na die vrees en door die vrees zal de ziel zich steeds zuiverder houden, weg van zonden. Het is een zuivering van dagelijkse zonden en tekortkomingen. Daarnaast is er een meer apostolische vrees : dat de mensen God niet genoeg eren. En als laatste de vrees, voor zichzelf en voor anderen, om met Christus te lijden en te sterven. Want het geestelijk leven is dit : Christus navolgen. Zodat die navolging van bij het begin van het geestelijk leven gesteld wordt. Maar dit is nog niet helemaal hetzelfde als de wijze waarop die navolging in het meer mystieke leven, zal opgevat worden : als een gelijk-, een éénvormig worden met de Godmens.

Dit is de drieledige indeling van het geestelijk leven :

o        loutering van alle zonden in het lichaam en in uitwendige werken

o        loutering van alle zonden in begeerte en in de mening zijner werken

o        loutering eindelijk van alle zonden, van alle onvolmaaktheden, door de ware beoefening van de deugd die in het gouden midden ligt. En omdat deze zuivering steeds hoger kan stijgen, wordt er hier reeds de ontwikkeling van aangeduid, in drie stadia: Minne dragen, Minne voelen, Minne zijn.

Zo geraakt de ziel omhoog tot de derde ontwikkelingsgraad van het geestelijk leven, wat met de via unitiva kan vergeleken worden. De Liefde vormt de ziel om en doordringt haar. De ziel streeft eerst de Liefde na in de beoefening van volmaakte deugden, en dan in het naleven van de wil van de Godmens en zijn welbehagen.

Zo komt een enkelvoudigheid in de ziel tot stand : ze legt zich toe op de volledige Minnebeoefening, zonder nog bepaalde deugden afzonderlijk na te streven, maar alle in de Liefde beoefent. Daarvoor is standvastigheid en trouw noodzakelijk : de ziel drinkt aan de kelk der verduldigheid en legt gelofte af van standvastige trouw.

Zo ver gaat de ontwikkeling van het geestelijke leven, met de gewone genaden. Wat tot dusver geschetst werd overschrijdt op zichzelf nog niet de grenzen van wat men noemt het ascetische leven, al staan we er reeds vóór, bij de opperste toppen, of takken, van de wijsheid. En zo moet ook al het voorgaande van het ascetische leven begrepen worden. De ziel is de boom van kennis van God opgestegen : beginnend met het Geloof. Maar nu ervaart zij, dat die boom haar wortels heeft in Gods liefde. Het mystieke leven begint.

Het mystieke leven is het éénworden met God door gelijkvormigheid met Hem. In het Middeleeuws gedachtengoed betekende God concreet de Godmens, Jezus. Zo verschijnt ook Jezus. En Hij verschijnt haar als de Godheid. Omdat de ziel Hem op allerlei wijzen gezocht heeft, en vurig verlangd had met Hem één te worden, wil de Godmens zich aan haar openbaren, en de mystieke wegen leren: haar wil zal voortaan in alles overeenstemmen met Zijn wil. De grote weg bestaat uit het streven naar gelijkvormigheid met Hem in zijn mensheid, door allerlei lijden aan te nemen, zonder te klagen, zonder enige leniging te verlangen; geheel naar zijn voorbeeld, ten volle mens te worden zoals Hij. Wel zal ze daartoe de zeven gaven krijgen van de H. Geest, en kracht en hulp van de Vader om volmaakt te lijden en zo gelijkvormig te worden met Christus, ook in zijn Godheid. In plaats van wonderen, waarvan de ziel heeft afstand gedaan, wil Jezus haar de ware Liefde geven; Hij zal haar zelf leiden. Bovendien krijgt zij kennis en begrip van zijn Wil met de kunst van de ware Liefde. De vereniging met Hem alleen, in één-zijn, versmelten. Zo eindigt het geestelijk leven bij die laatste boom, die dan ook heet : kennis der Liefde.

Wij hebben hier dus een algemene, volledige schets van het geestelijk leven in zijn tweevoudig uitzicht: het ascetische en het mystieke.

Enkele bijzondere leerstukken.

1.       In deze mystiek speelt de Godmens een voorname rol. De ziel moet zich met Hem verenigen. De ziel moet heel zijn Mensheid in zich opnemen en uitdrukken, om zo ook zijn Godheid in zich op te nemen : per Christum hominem ad Christum Deum. Uit de wijze, waarop Hadewijch hiervan getuigt, zou men mogen besluiten, dat hierin het voornaamste leerstuk van haar mystiek gelegen is. En inderdaad : de visioenen, zoals verder uit de ontleding zal blijken, ontwikkelen bijna allen deze basisleer. En feitelijk is het laatste een uitbeelding van het volmaakte nageleefde Godmens-zijn.

2.       Er wordt een groei van de ziel in de Liefde aangegeven. Eerst draagt de ziel de Liefde, zoals Maria de Godmens gedragen heeft. Dit dragen is : verlangen, begeren, liefde dienst, vlammende wil, beoefening van alle deugden. Dan komt de ziel tot het Minne voelen : vrij van al het gewoel van de Liefde-dienst. Dan leeft de ziel in een gevoelde tegenwoordigheid van de Liefde : in een stil denken aan de Liefde, een bezig-zijn van de geest met de Liefde. Eindelijk wordt zij helemaal Liefde. Niet alleen een één-worden met Liefde, maar doordat de Liefde haar helemaal in bezit neemt.

3.       Zo is de groei van de Liefde in de ziel , of liever : de groei van de ziel in de Liefde. Er wordt een drievoudige Liefde-beoefening geschetst :

a.       Met volmaakte deugden alleen Liefde zoeken met Liefde, geheel (en zo waarschijnlijk kennis van Liefde te krijgen)

b.      De volle Liefdeswil met Liefde te volbrengen

c.       Tot enkelvoudigheid in de deugdenbeoefening met en in Liefde te geraken

Maar deze schets geldt van de deugdbeoefening, die telkens aan de mystieke ervaring beantwoordt.

4.       Wat de Godmens op het einde belooft heeft betrekking met de openbaring van de Liefde aan de ziel. Dit is ook de uitkomst in het mystieke leven. De Liefde openbaart zich aan de ziel, door een volledig begrip van haar wil, om Zijn Wil in al haar verborgenheden te begrijpen, te beoefenen en mee te delen. En ook door de kunst om oprecht te beminnen, zoals ware Liefde dit doet. Hierin wordt de ziel door Jezus zelf geleid en onderricht. Dan zal de ziel Liefde voelen, waardoor God aan de ziel en de ziel aan God hun volle voldoening hebben. Soms zal de ziel ook door God in extase geraken. Dit gebeurt slechts bij uitzondering. Of dit het genieten van Gods wezen reeds is, of een genieten van de enig geschapen gelijkenis van God, wordt niet gezegd.

5.       Van belang is ook de wijze waarop Hadewijch schetst hoe Jezus volmaakt mens is geweest en heeft geleefd.

6.       Dit mystiek leven had een apostolisch karakter. Zo had Hadewijch kennis en begrip van Gods wil ontvangen, die ze meedeelde aan degenen die dit nodig hadden. Zij heeft haar taak bij de mensen te volbrengen, tot de Godmens tot haar zegt, zoals Hij van zichzelf kon getuigen : Consunmatum est.

18-04-2008 om 22:55 geschreven door claudia  

Wonderlijke verandering.

Je sterke, werkzame handen zijn gebonden.

Dit is het einde van je werk,

je ziet het machteloos en eenzaam.

Maar je leeft op en legt, stil en getroost,

je zaak in sterkere handen en je bent tevreden.

Een kort ogenblik kende je de vreugde van de vrijheid.

Toen gaf je ze over aan God,

Hij zou ze heerlijk voltooien.

                                                Dietrich Bonhoeffer

16-04-2008 om 22:00 geschreven door claudia  

Uit ‘Sprekend tot de Zwijgende’ – Karl Rahner S.J.
 

Mijn alledaagse leven wil ik voor uw aanschijn brengen, Heer. Die lange uren en dagen, die van allerlei dingen vervuld zijn, maar alleen niet van U. Zie neer op dit alledaagse leven, mijn milde God, die barmhartig zijt voor de mens. Voor de mens die vrijwel niets anders is dan een straatweg, waarop het konvooi van deze wereld eindeloos voortrolt met zijn futiliteiten, met zijn gepraat en gedoe, met zijn nieuwsgierigheid en zijn lege gewichtigdoenerij. Is mijn ziel voor U en uw onbeïnvloedbare waarheid niet zoiets als een markt, waar de voddebazen van alle windstreken elkaar ontmoeten en de armzalige rijkdom van deze wereld verkopen, waar in eeuwige, afstompende onrust ikzelf, de mensen en de wereld hun nietswaardige spullen uitstallen ? De ziel is om het zo te zeggen alles. Dat heb ik vele jaren geleden als “filosoof” op school geleerd. Ach, God, hoe heel anders heb ik nu dit woord moeten ervaren, dan ik het in die dagen gedacht en gedroomd had : mijn ziel is tot een soort kolossaal pakhuis geworden, waarin van alle kanten “alles” zonder onderscheid dag in dag uit wordt binnengereden, totdat het vol zit, tot aan het dak, met alledaagsheid. Wat moet er van mij worden, mijn God, wanneer mijn leven zo verder gaat ? Hoe zal het mij te moede zijn op het ogenblik, waarop heel die alledaagse rommel eensklaps weer met één slag uit het pakhuis geveegd gaat worden ? Hoe zal het mij te moede zijn op het ogenblik van mijn dood ? Dan is er geen alledaags leven meer, dan ben ik plotseling verlaten van alles wat nu mijn dagen en mijn leven vervult. Maar wat zal ik zelf op dat moment zijn, waarop ik louter en alleen mijzelf zal zijn en verder niets ? Wat zal ik dan zijn, ik die mijn leven lang enkel alledaagsheid was, bedrijvigheid dus en leegte, gevuld met voos gepraat en voos gedoe ? Wanneer op een gegeven ogenblik het drukkend gewicht van de dood op mijn leven zal neerkomen en uit al die vele dagen en lange jaren onverbiddelijk hun werkelijke gehalte zal uitpersen : wat zal dan het resultaat en de opbrengst zijn ? Mijn God, als Gij barmhartig voor mij geweest zijt, dan zal in deze grote ontgoocheling, die over de grote begoocheling van mijn alledaagse leven zal komen, misschien nog een paar ogenblikken de reële rest van een onreëel leven zijn, een paar ogenblikken waarin de genade van uw liefde binnengeslopen is in een hoek van mijn met het ‘voddekraam van de alledaagsheid’ gevulde leven.

Maar hoe zal ik deze nood van mijn alledaagse leven keren, hoe zal ik mij keren tot dat éne noodzakelijke, dat Gij zijt ? Hoe zal ik ontkomen aan het alledaagse leven ? Hebt Gij mij niet in dat alledaagse leven gezet ? Heb ik mijzelf niet gevonden als een aan de wereld verloren, midden in de alledaagsheid geplaatst wezen, toen ik voor de eerste keer een vaag voorgevoel begreep, dat mijn werkelijke, op U gerichte leven niet verstikt zou mogen raken in de alledaagsheid ? Hebt Gij mij niet tot mens gemaakt ? Maar wat is de mens anders dan het wezen dat niet genoeg naar uw oneindigheid hunkert, en daarom op uw verre sterren begint toe te lopen en zo... al de wegen van deze wereld afloopt en uw sterren ook aan het eind van al deze wegen nog altijd rustig op dezelfde afstand ziet stralen ? En als ik dan eens, mijn God, aan mijn alledaagse leven wilde ontvluchten, als ik zelfs kartuizer wilde worden om niets meer te hoeven doen dan in zwijgende aanbidding te vertoeven voor uw heilig aangezicht : zou ik dan werkelijk boven het alledaagse leven verheven zijn ? Wanneer ik aan de uren denk, dat ik voor uw altaar sta of de getijden van de Kerk zeg, dan weet ik, dat niet de wereldse aangelegenheden mijn dagen alledaags maken, maar dat ikzelf degene ben die ook de heilige gebeurtenissen weet te maken tot uren van grauwe alledaagsheid. Ik breng mijn dagen tot alledaagsheid : zij doen het niet.

Zodoende weet ik dat – wanneer er ooit en ergens voor mij een weg naar U kan bestaan – deze weg midden door mijn leven van alle dag voert. Zonder het leven van alle dag naar U vluchten zou alleen maar voor mij mogelijk zijn, wanneer ik op deze heilige vlucht mijzelf kon achterlaten. Maar is er midden door het leven van alle dag een weg die naar U leidt ? Leidt een dergelijke weg mij niet steeds verder van U ? Brengt hij mij niet steeds verder binnenin de luide leegte van de bedrijvigheid, waar Gij, stille God, niet te vinden bent ? Zeker, ik weet wel dat de mens langzamerhand genoeg krijgt van de activiteiten die zijn leven en zijn hart opvullen; ik weet wel dat het taedium vitae (levensmoeheid), waar de filosofen over spreken, en de verzadiging van het leven, waarover uw woord verhaalt als de laatste levenservaring van uw aartsvaders, ook meer en meer mijn deel zal zijn. Ja, het leven van alle dag gaat uiteindelijk vanzelf over in de grote melancholie van het leven. Maar is dat niet iets wat ook de heidenen ervaren ? Is de mens reeds bij U, wanneer het leven van alle dag uiteindelijk zijn ware gezicht laat zien, wanneer de mens belijdt dat alles ijdelheid en kwelling van de geest is, wanneer hij ervaart wat uw Prediker heeft ervaren ? Is het leven van alledag simpelweg de weg naar U ? Of heeft het niet eerder op dat moment zijn laatste overwinning behaald, wanneer het uitgebrande hart op het laatst ook voor de eigen dingen van het alledaagse leven onverschillig gaat worden ? Voor die dingen die anders de mens zo vlot en gemakkelijk over de verveling en de leegte van het hart heen helpen ? Staat een moe en ontgoocheld hart dichter bij U, dan een energiek hart, dat zich in de wereld verheugt ? Waar zijt Gij eigenlijk te vinden, wanneer het welbehagen in het alledaagse leven U doet vergeten en ook de ontgoocheling over dat alledaagse leven U nog niet heeft gevonden en deze ontgoocheling zelfs het zo bitter en ziek geworden hart nog ongeschikter maakt om U te vinden ?

Mijn God, als de mens U in alles kan verliezen, als gebed noch heilige plechtigheid, noch kloosterstilte, noch de grote ontgoocheling over alle dingen op zich het gevaar uitsluiten van U te verliezen, dan behoren ook die heilige, niet alledaagse dingen nog altijd tot het leven van alledag. Dan is het leven van alledag niet een “stuk” van mijn leven, niet eens het langste stuk van mijn leven. Neen, dan ben ik altijd in het leven van alledag, dan valt daar “alles” onder, omdat alles mij het enige kan bederven en ontroven waar ik eigenlijk behoefte aan heb : U, mijn God.

Maar indien Gij mij nergens een plaats gegeven hebt, waar ik maar heen hoef te vluchten om U al gevonden te hebben, indien alles voor mij tot verlies van U kan leiden, de Ene, dan moet ik U ook in alles kunnen vinden, omdat anders de mens U helemaal niet zou kunnen vinden, de mens die zonder U niet kan zijn. Dan moet ik U in alles zoeken, dan is het alle dagen mijn leven, leven van alledag en zijn alle dagen uw dag en het uur van uw genade.

Alles is leven van alledag en is tegelijk uw dag. Mijn God, zo versta ik weer wat ik al zolang weet. Zo gaat in mijn hart weer leven, wat het verstand mij al zo vaak heeft gezegd. Wat is echter het nut van de waarheid van het verstand, indien zij niet tegelijk het leven is van het hart ? Ik moet altijd terug dat kleine papiertje te voorschijn halen, waarop ik vele jaren geleden een citaat uit Ruusbroec heb overgeschreven. Ik moet dat citaat ook nu weer lezen, nu het ook door het hart weer begrepen wordt. Altijd troost het mij, te lezen hoe deze “innige” mens zich zijn leven voorstelde. Dat mij, na zoveel alledaagsheid in mijn leven, deze woorden nog altijd dierbaar zijn, is voor mij zoiets als een toezegging, dat Gij ook mijn alledaagsheid een zult zegenen :

God comt sonder onderlaet in ons           komt direct bij ons

met middele ende sonder middel,

ende eyschet ons ghebruken ende werken,      genieten

ende dat dat een van den anderen

onghehindert blive,

maer altoes ghesterket werde.

Ende hieromme bezit die innighe

mensce sijn leven in desen twee wisen,

dat es in rastene ende in werkene.          rusten en werken

Ende in elcken es hi al ende onghedeilt,

want hi es al in Gode daer hi                     (God is altijd aanwezig : in rusten,

gebrukelijcke rast, ende hi es al                in genieten, in werken)

in hemselven daer hi werkelijcke mint.

Ende hem wert alle uren van Gode

ghemaent ende geëyschet beide,            (het komt erop aan in alle taken

raste ende werc, te vernuwene...              en op alle tijdstippen God lief te

Aldus es de mensche gherecht ende      hebben, dan is God daar ook)

gheet te Gode met innigher minne

in eewighen werkene, ende hi gheet

in Gode met ghebrukelijcker neyghing   innerlijk gevoel van vreugde

en in eewigher rasten, ende hi blivet

in Gode ende gheet nochtans ute tot

allen creaturen in ghemeynre minnen

in doechden ende in gherechticheiden.             deugden en genaden

Ende dit es dat hoochste van innighen

levene. Alle die menschen die rasten

en de werken in ééne oefeninghen niet

en besitten, si en hebben niet vercreghen

deze gherechticheit.            genade

Deze gherechte mensche, in sinen

inkeere en mach hi niet ghehindert

werden, want hi keert hem in,

ghebrukelijcke ende werkelijcke.

Maer die mensche es ghelyc eenen        (de mens is als een dubbele spiegel :

spieghele die dobbel es, die in beiden    aan de ene neemt de mens God in

siden beelden ontfeet. Want na den        zich op en aan de andere zijde ziet

oversten deele ontfeet de mensche Gode          hij beelden van zijn uiterlijk leven

met allen sinen gaven, ende na den nedersten                        doorheen zijn zintuigen)

deel ontfeet hi van den sennen lijflijcke beelden...      zinnen

In één “oefening” moet ik het alledaagse leven en uw dag hebben. In mijn uitgaan naar de wereld moet ik tot inkeer komen tot u, in alles moet ik U, de Ene, hebben.

Maar hoe wordt mijn alledaagsheid tot uw dag ? Mijn God, alleen door U. Alleen door U kan ik in mijn waaier van dagelijkse werkzaamheden een “innig” mens zijn. Alleen door U ben ik in mijzelf bij U, wanneer ik uitga om bij de dingen te zijn. Noch de angst, noch het niets, noch de dood bevrijden mij van de verlorenheid aan de dingen van de wereld, gelijk de hedendaagse filosofen het zeggen. Dat doet alleen uw liefde. Liefde tot U. Gij doel en vertrekpunt van alle dingen, Gij die in uzelf verzadigd bent. Uw liefde, mijn oneindige God, de liefde tot U, die door alle dingen heen, midden door het hart van alle dingen heen, uitstijgt boven de dingen tot in uw oneindige verten, en daarbij al de verloren dingen nog meeneemt als een loflied op uw oneindigheid. Voor U wordt alle veelheid één, alle verstrooiing is in U verzameld, alle uiterlijkheid wordt in uw liefde innerlijk en “innig”. In uw liefde wordt alle uitgaan tot het alledaagse, inkeer tot uw eenheid, die het eeuwige leven is. Maar deze liefde, die het leven van alledag laat voor wat het is en het toch omschept tot een dag van inkeer tot U : deze liefde kan alleen door U gegeven worden.

Wat moet ik U zeggen op dit ogenblik nu ik mijzelf, het alledaagse, voor uw aangezicht breng ? Ik kan maar één ding doen : een bede stamelen om uw gewone gave, die uw allerhoogste gave is : uw Liefde. Raak mijn hart met uw genade aan. Als ik naar de dingen van deze wereld grijp in vreugde of in smart, laat mij dan door die wereldse dingen heen U begrijpen en U liefhebben, hun aller enigste Oorsprong en Reden. Gij die de liefde zijt, geef mij de liefde, geef mij U, opdat al mijn dagen eens mogen uitmonden in de éne dag van uw eeuwig leven.

Tertio 345 – 20 sept 2006 : artikel ‘Duizelingwekkende mystiek leidt tot nuchtere dienstbaarheid’  - Guido De Baere, jezuïet en UA-hoogleraar, over kritische uitgave van Ruusbroecs geschriften.

Als je Ruusbroec zo leest, ontdek je dan zijn rijkdom?
,,Dat is alvast mijn ervaring. Ik raakte diep onder de indruk van zijn organische kijk op de religieuze werkelijkheid. Ruusbroec stijgt vaak op tot duizelingwekkende hoogtes, bijvoorbeeld wanneer hij beschrijft hoe de mens in het meest intieme liefdesleven van God – de Drie-eenheid – meeleeft. Tegelijk staat de Brabantse mysticus met zijn twee benen op de grond en moedigt hij aan tot eenvoudige, nuchtere dienst in het alledaagse leven. Het ene heeft alles met het andere te maken. De mens die verloren is in de Goddelijke afgrond van liefde, is een ‘uutvloeiende, milde mensche’, zegt Ruusbroec. Zijn goedheid is onuitputtelijk, omdat zijn bron niet de eigen voortreffelijkheid, maar de Goddelijke overvloed is. Dat verloren zijn in God gaat gepaard met grote vreugde – ‘ghebruken’ of genieten noemt hij het. Het speelt zich af in de diepste kern van de ziel, maar het veruitwendigt zich en werkt tot in de toppen van vingers en tenen.’’

Het initiatief komt niet van de mens…
,,Neen, het is altijd een uitnodiging en een genade. De mystieke ervaring is een geraakt worden – ‘gerinen’ in het Middelnederlands. Zelfopgebouwde mystiek is voor Ruusbroec een ‘contradictio in terminis’. Hij beschrijft wel een soort natuurlijke mystiek, waarbij je op eigen kracht verzinkt in je wezen tot bij het punt waar je als schepsel door God wordt geraakt en uit Hem vloeit. Dat geeft wel rust en vrede, maar je blijft zweven bij je eigen wezen, meent Ruusbroec. Omdat er geen liefde mee is gemoeid, brengt die ervaring ook niet de vreugde van het ‘ghebruken’. Omdat hij zelf met die natuurlijke mystici dreigde te worden verward, zette hij zich daar hevig tegen af.’’

Wat heeft een niet mystiek begaafde mens aan de ervaring van mystici?
,,Zelf zegt Ruusbroec: wat ik beschrijf ‘dat hebben alle goede mensen’. Christenen weten in geloof dat wij helemaal in Gods liefde zijn ondergedompeld, maar bij mystici is dat ook een alles doordringende ervaring. Hoe zij het ervaren, is ons vreemd, maar wat zij beschrijven, is voor een gelovige wel herkenbaar. Er is naargelang van de affiniteit van de lezer een gradatie van totale vertrouwdheid naar totale vreemdheid. Wellicht begrijpen alleen mensen die even mystiek begaafd zijn als hij, Ruusbroec volkomen. Wie authentiek innerlijk probeert te leven, zal veel in zijn geschriften herkennen. En sommige lezers zullen zeggen: voor mij zijn dat louter woorden.’’

16-04-2008 om 21:21 geschreven door claudia  

Dit zijn twee stukjes uit het boekje ‘Jezus spreekt’ deel 2 – samengesteld door A.J.Russell – door twee anonieme luisteraars doorgekregen boodschappen. Samen met het eerste deel zijn deze uitgaven meer dan de moeite waard om helemaal te lezen.

De liefde springt voorwaarts

Je moet dicht bij Mij blijven.

Getrouwheid is niet slechts een gehoorzamen aan de geboden in Mijn geschreven Woord. Ze is het intuïtief kennen van Mijn wens, door een nauw en innig contact waaruit een waar begrip omtrent Mij is gegroeid.

Zelfs met deze kennis kan getrouwheid alleen mogelijk zijn wanneer je versterkt wordt met de kracht die deze omgang met Mij schenkt.

Indien je Mijn geringste verlangen kent en uit Mij de kracht in je hebt opgenomen om dat verlangen uit te voeren, dan springt de liefde voorwaarts, reagerend, zich verblijdend in de Heer.

Liefde maakt de last lichter

Wanneer het eenmaal tijd is, zullen wij oogsten, als wij niet verslappen.

De weg kan lang en grauw schijnen.

Mijn hart van liefde doet soms pijn, omdat Ik je moet vragen om zo’n lange en zo’n vermoeiende weg te gaan. Toch is voor ieder van Mijn volgelingen de gekozen weg zeker die welke het meest geschikt is voor zijn voeten.

Maar voeten raken vermoeid. Heb je de moeizame weg laten effenen door de liefde ? We wandelen tezamen.

15-04-2008 om 21:42 geschreven door claudia  

Gods Plan is de manier hoe gelovigen traditiegetrouw zaken uitleggen zoals amputaties, kanker, orkanen, accidenten,... Zelfs al gebeurt er iets slecht, dan is het nog goed en aanvaardbaar, omdat het deel uitmaakt van Gods Plan.

God heeft een plan met mensen, maar het basisidee blijft altijd : laat de mensen alsjeblieft terugkeren naar God, hun hemelse Vader. God probeert hen altijd daartoe te bewegen, MAAR ZONDER DE VRIJE WIL VAN DE MENSEN TE BEKNOTTEN. God weet echt wat best is voor de mens, omdat Hij de fractie van het leven op aarde tegenover de eeuwigheid in de Hemel of de Hel voor ogen houdt.

Neem nu het boek van Rick Warren – The Purpose Driven Life. Van dit boek zijn er meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht. Dit boek was de New York Times bestseller.

Hieruit citeren we :

Omdat God je gemaakt heeft voor een reden, besliste Hij ook wanneer je zou geboren worden en hoelang je zou leven. Hij plande je levensdagen op voorhand en legde de exacte tijd van jouw geboorte en jouw overlijden vast. In de Bijbel staat : U zag me voor ik was geboren en legde elke dag van mijn leven vast voordat ik begon te ademen. Iedere dag was opgenomen in uw boek ! Psalm 139:16

Verder staat in het boek nog dit :

Zonder rekening te houden met de omstandigheden van je geboorte of wie je ouders zijn, had God een plan om jou te scheppen. God doet niets per toeval, en Hij maakt ook nooit fouten. Hij heeft voor alles wat Hij schept een plan. Iedere plant en ieder dier zijn door God gewild en gepland, en iedere persoon was ontworpen met een doel voor ogen.

Alles in het hele universum wordt door God gepland.

Er moet toch iemand alles regelen ! Bovendien heb je al bv. 15 mensen een feest laten organiseren voor 400 man ? Ik denk dat het best is dat God in Zijn alwetendheid alles regelt, dat gaat veel vlugger !

Als je nadenkt over Gods Plan, dan zul je snel realiseren dat Gods Plan belachelijk en onmogelijk is.  Haha, die atheïsten toch !

Als je rekening houdt met het voorgaande zijn er 4 gevolgen :

1 God plant alle abortussen

Als je de aangeduide tekst van hierboven aanhaalt : God legde de exacte tijd van jouw geboorte en jouw overlijden vast.

Laten we één simpele gevolgtrekking van deze bewering onderzoeken. God heeft iedere abortus dat heeft plaats gehad op de hele planeet vooraf gepland. God wil al deze abortussen laten plaats grijpen.

Bovendien zijn de volgende zaken een gevolg van de door God gewilde abortussen :

1 De moeder die de abortus aanvraagt is onschuldig,  SCHULDIG

2 De dokter die de abortus uitvoert is ook onschuldig,  SCHULDIG

omdat het God is die de abortus van het kind heeft gepland.

Hij koos de exacte tijd van het overlijden. De moeder en de dokter zijn marionetten die enkel Gods Plan uitvoeren.

3 Je ziet ook dat alle christenen die tegen abortus vechten, de kern van de zaak missen.

Zij zijn domweg tegen Gods Plan aan het vechten. Hun gevecht is volledig nutteloos.

GOEDE STRIJDERS

God laat nog altijd de vrije keuze aan de mens om in te grijpen. Natuurlijk de tijd voor de aanvang van het leven op aarde, als de tijd na het tijdstip van overlijden op aarde IS VAN GOD, DE ZIEL IS VOOR EEUWIG. De ouders kunnen het kind lichamelijk maken, maar HET GEESTELIJKE DEEL VAN DE MENS IS VAN GOD. HIJ GEEFT IEDERE MENS EEN ZIEL.

Wat betreft abortus : NIEMAND MAG EEN MENSENLEVEN DODEN, HOE PRIL OOK. ALLEEN GOD GEEFT EN NEEMT LEVEN.

2 Moordenaars zijn volledig onschuldig

Wanneer God de exacte tijd van overlijden kiest, zijn alle moorden ook door God gepland. Moordenaars zijn simpelweg Gods marionetten. De moordenaars zijn volledig onschuldig.

DIT IS NIET GODS WIL, MAAR ER ZIJN NU EENMAAL KWADE KRACHTEN OP AARDE DIE ALLES IN HET WERK STELLEN OM TE DODEN. IN GODS PLAN KOMT OOK HET KWADE VOOR. GOD LAAT NU NOG BETIJEN, MAAR DAT BLIJFT ZO NIET DUREN. DEGENEN DIE DENKEN DAT ALLES ONGESTRAFT BLIJFT, ZULLEN HUN FOUT WEL MOETEN INZIEN.        

3 God plant verkrachtingen

Omdat God besliste wanneer je zou geboren worden en dat God wist wie je ouders zouden zijn, betekent dit dat iedere verkrachting die uitloopt op een zwangerschap een deel van Gods Plan is. Dat wil dus zeggen dat verkrachters erkenning zouden moeten krijgen voor Gods Plan te vervullen.

Zijn atheïsten achterlijk ? Zie vorige uitleg.

4 Je hebt geen eigen keuze

Met wie ga je huwen ? Je hebt eigenlijk geen keuze. Je wederhelft was op voorhand gekozen door God voor jou, zodat je de kinderen zou hebben die deel uitmaken van Gods Plan.

Hoeveel kinderen ? Je hebt bovendien geen keuze van het aantal kinderen je wilt hebben : God plande reeds hun geboorte.

Waar ga je verblijven ? God heeft dit ook al gepland.

Ieder heeft een vrije wil en een vrije keuze. God komt daarin niet tussen. Bovendien kun je onmogelijk God de schuld geven dat Hij alwetend is. Je zult nooit Gods levensboek kunnen inkijken als je nog niet geoordeeld bent. Dus zul je er geen last van hebben dat alles door God geweten is. Atheïsten moeten geen zever verkopen over zaken die je toch niet kunt weten. God loopt je niet voor de voeten.

Als Gods Plan waar was, dan zou je geen eigen vrije wil meer hebben en zou bidden volslagen zinloos zijn.

Maar Gods Plan is waar, je hebt een vrije wil. Blijf bidden.

Geloof je dat :

God alle abortussen plant

Moordenaars vrijuit gaan

Verkrachters beloond zouden moeten worden

Je geen eigen wil hebt

Waarschijnlijk niet. Daarom kun je niet in Gods Plan geloven. Het is tijd om de waarheid naar voor te brengen. Gods Plan is belachelijk. Er is geen plan. De bewering : ‘het maakt allemaal deel uit van Gods Plan’ is een van de onzinnige ideeën dat gelovigen gebruiken, omdat ze niet nadenken over wat ze geloven.

Gods Plan is onmogelijk.

God is denkbeeldig.

Begin na te denken.

God, de almachtige Vader bestaat en Hij wacht op je. Tuurlijk heeft Hij een plan. Maar Hij zal er nooit mee rond je oren slaan. God maakt wel gebruikt van alle middelen die Hij ter beschikking heeft om je ziel naar zich toe te trekken. Maar dit is om je van de Hel weg te trekken. Als je nog niet gedacht hebt waar je na dit leven wil zitten, bij God of bij Satan, begin dan zeker na te denken !!!!

14-04-2008 om 23:15 geschreven door claudia