Michaïl Sjisjkin in gesprek met Maria Vlaar

Eigenlijk verzin ik niets maar haal alles uit de familieverhalen van mijn ouders, mijn vrouwen, mijn kinderen. (…)

Een boek is een eigen universum. Een schrijver tilt de belangrijke dingen uit de tijd en brengt ze over naar een andere waarachtige tijd.  Waar de dood niet bestaat.  Dat kan alleen de kunst.  De lezer of de luisteraar, als het om muziek gaat, wordt zelf ook een beetje onsterfelijk.

(…)

Ik probeer een nieuwe taal te scheppen, die ingaat tegen de kamptaal, de gevangenistaal die vandaag de dag normaal is in Rusland.  Als een ark van Noach vaart de taal van de literatuur daartegenin.