|
Mohsin Hamid in gesprek met
Kathy Mathys
De vorm van de roman is de architectuur, de structuur die
het verhaal het meest tot zijn recht laat komen. In Pakistan is het
Soefi-gedicht het belangrijkste literaire genre. Vaak richt de verteller in het
gedicht zich tot de geliefde in de tweede persoon. Dat heeft me geïnspireerd. De jij-vorm past
in een roman die vragen stelt over het belang dat we toekennen aan het ik,
met name in de kapitalistische cultuur.
(
)
Op zoek naar een houvast lezen we romans om onszelf te verbeteren.
(
)
Een naamloze stad en een naamloos personage betrekt de lezer
directer bij het verhaal. Geef ik een
personage een naam, dan blijft de lezer op afstand. Schrijf ik jouw moeder stierf dan ontstaat
er een veel intensere relatie met de lezer. Namen zijn als merknamen, ze verhinderen
ons om betekenis te leggen in het naamloze. Ik wil de lezer een actieve rol
geven.
(
)
Als je een boek korter kunt maken, dan moet je dat doen. Al
mijn romans kun je in één leessessie beëindigen. Dat ze kort zijn, betekent niet dat ze
slechts heel even aanwezig zijn in het
leven.
10-07-2014, 00:00
Geschreven door Yves 
 Reageren (0)
|
