|
Eva Gerlachxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In een gedicht zit natuurlijk altijd
een zekere stolling: je probeert je gedachten zo getrouw mogelijk vast te
leggen met alles wat het ding zelf je ingeeft qua ritme en taal. Als ik er dan later naar terugkijk, denk ik:
de kern van de zaak heb je hier niet begrepen, dame!
(
)
Er zijn mensen die dat niet in de haak
vinden, dat je het gedicht in een later stadium terugpakt. Ze vinden dat vals
spelen, je kunt nu immers meer. Maar dat ding dat je hebt gemaakt is niet een
ding met alle zwaarte van dien, het is een stadium in een doorgaand
proces. Zie, alweer een reden om me
tegen zon verzameld werk te verzetten. De volgende keer verander ik vast weer
van alles.
|
