Waarom je Joachim van Babylon van Marnix Gijsen moet (her)lezen:

- Een filosofisch prikkelend boek waarin de ikverteller, Joachim, getuigt van zijn evolutie naar een levenshouding die geleidelijk aan wereldlijk en religieus gezag in vraag begint te stellen. Ondanks zijn kritische houding (die soms uitmondt in een ironische, ja soms, cynische toon) wordt Joachim niet echt strijdvaardig want hij is bereid de uiterlijke wereld te aanvaarden binnen zijn vrijgevochten levenshouding.

- Een spannend boek omdat de ikverteller uiteindelijk verliefd wordt op de beeldschone Suzanna, die hem meer beschouwt als haar kind dan als haar minnaar. Dat frustreert Joachim en geleidelijk aan groeit de relatie uit tot een mariage de raison zeker als blijkt dat het koppel geen kinderen kan krijgen. Een spannende passage in de plot is ongetwijfeld de beschuldiging van twee rechtsgeleerden die beweren dat Suzanna overspel zou gepleegd hebben.

- Een stilistisch aantrekkelijk boek: de zoekende Joachim gebruikt geen moeilijke woorden. De filosofische, zelfonderzoekende toon wisselt de auteur sporadisch af met dialogen, wat het verhaal verlevendigt.

Citaat: Als ik u zeg “Leef”, dan bedoel ik: ga door hoog en laag, verwerp niets en aanvaard weinig. Zoek, Joachim, god in uzelf, maar maak uzelf niet tot god, want een zere tand zal u onmiddellijk belachelijk maken.(Meulenhoff/ Manteau, 1994)