Toen ik begon te schrijven, namen de beschrijvingen bijna alle ruimte in beslag, de sfeer zoals dat enigszins minachtend wordt genoemd.  Alles wat in behoorlijke verhalen alleen maar een noodzakelijk kwaad is en tot een minimum wordt beperkt, zodat er plaats is voor de gebaren, de onrust en spanning van de handeling.  Maar ik kon maar niet begrijpen waarom de dingen die de mensen zeggen of doen meer over het leven zouden vertellen, als je nagaat dat de meesten nu eenmaal net zoveel tijd doorbrengen met wachten en voor zich uit te staren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Jens Christian Grondahl in Indian Summer (Meulenhoff, 2002)