Mijn nieuwe doc martens hebben een bijzonder fijne paar weken achter de rug. Ze hebben niet enkel kennis kunnen maken met mijn verkwikkende voetzolen maar meteen ook met het mooiste land ter wereld : la douce France! Ouaaaaaaaai! La France.

Eind mei – toen was het nog herfst, remember ? – een verlengd weekendje doorgebracht in de Région Nord, Pas de Calais. Zand, water en wind. Wit zand, om precies te zijn. Wissant is een, ondertussen iedereen bekend, toeristisch vissersdorpje tussen de Cap Blanc Nez en de Cap Gris Nez. Mijn nieuwe docs waren maar al te gelukkig toen ze de eerste dag op de hotelkamer boven de bakkerij Le Vivier hadden mogen uitrusten terwijl een ouder paar Martens mij langs de grote wandeling van de Cap B. Nez (25km) door modder, duinenzand en zeewater hadden geloodst. De tol van de eerste dag was een week later nog steeds manifest : na een week drogen op de chauffageketel en twee lagen bruin schoensmeer zijn de oudjes weer draagbaar en fit, maar écht de oude zullen ze nooit meer worden.

’s Anderendaags mochten de nieuwe zwartgekartelde sneakers in de auto blijven, nadat VV en ik eerst even naar Boulogne gereden waren om elk een paar botten te gaan halen, daar we niet nóg een paar schoenen naar de verdoemenis wilden helpen maar wel graag nog wat duinenkilometers in de benen wilden hebben.

Chez Mimi vergezelden ze me bij het de-voetjes-onder-tafel-steken en het verorberen van een gigantische schotel zeevruchten, een door mezelf goed voorbereide mentale uitdaging waarna bleek dat slakken inderdaad lekker zijn (!), rauwe mosselen minder en krab zowaar nog beter dan kreeft. Alles uiteraard vergezeld van een frisse jonge witte wijn.

Door het mooie Frans-Vlaanderen huiswaarts gereden op de dag dat het mooi weer werd. Toen wisten die schoenen niet, laat staan ikzelf, dat de mooiste uitstap nog moest komen.

Paris. Gare du Nord. Drukte van je welste. Net iets té. En vooral een lege maag. En dat kan lelijke gevolgen hebben.

Een half uur en een viennoise (kost maar 1 euro !) later voelen we ons thuis zoals we ons nog nooit hebben thuis gevoeld in een grootstad. This is it ! Parijs. Ik weet het meteen! En mijn sneakers zullen het ook geweten hebben want buiten de nachtelijke uren zijn ze niet van mijn voeten geweest.

De arduinen trappen naar le Métropolitain ‘Poissonière’, de gravel van Père Lachaise, ontwijken van opgedroogde fecaliën op de Boulevard de Magenta, een stukje gras in het Parc du Champ de Mars, de marmeren trappen naar het Pathéon, kiezel beneden langs de Seine, de stoffige tegels van Café des Deux Moulins op Montmartre, de glimmende vloer van métro Abbesses, de houten knielbanken in de Nôtre Dame,...

We proefden er van de delicatessen van de Franse, de Griekse en de Togolese keuken, gaven onze ogen de kost, werden warm van al die charme, onophoudelijke schoonheid, in architectuur, mensen, dingen.

Nooit gedacht dat ik over een “buitenland” ooit het gevoel zou hebben dat ik er naar zou willen verhuizen. Straffe kost. Dit had ik niet verwacht. Beetje verliefd geworden op de mooie Franse stad. Maar ik zal wellicht niet de enige zijn.

***

En dan nu terug naar de orde van de dag... Netwerkaansluitingen die theoretisch perfect in orde zijn maar het in de realiteit niet doen, een fantastisch nieuw type portable dat deze morgen geleverd werd, iemand die belt om te vragen of we ook faxtoestellen herstellen (neen, dat doen we niet) ; jokke die content is op zijn nieuw werk, stof die nu al zit te verlangen om terug naar huis te komen en waarschijnlijk uit puur gemis in Portugal nog wel een gitaar zal kopen, dimi van wie ik vermoed dat ik hem deze week nog eens zal treffen voor een koffie in de commerce, vdw wiens examens gedaan zijn en wilde zomerplannen al door zijn hoofd spoken (schoon gerief kopen, veel mixen, nog méér gaan spelen, aan de mensen hun oren trekken of ze nog hoezen ontworpen hebben of wanneer deze blog nu eindelijk online gepubliceerd wordt)...

Nog tien keer slapen en dan kunnen we weer repeteren en begint het mooie zomerseizoen.

‘t Wordt tijd dat de boys back in town zijn...

19-06-2006 om 17:03 geschreven door -b