dat wil zeggen dat u, de lezer, wel de onderdelen krijgt maar het bericht zelf zal moeten assembleren. komtie:
de Ten Digit Binary Studio op 2 nummers Larsson vertrekt te producer Nona Mez heden om nemen met.
het zou kunnen dat er een weinig essentieel onderdeeltje ontbreekt of dat er van een bepaald onderdeeltje te veel exemplaren aanwezig zijn in het pakket. dat weet je nooit van tevoren met zo'n Ikea-bericht.
grote grutjes! vandaag is het zover. Larsson in het geliefde Depot, de veilige haven waar het schip genaamd Quality Rock met de regelmaat van een klok aanmeert. in dichte drommen stromen ze dan toe, man en vrouw, klein en groot, mooi en helaas ook lelijk. kijken welke heerlijke muzikale specerijen dit keer weer uit het ruim, de hoogzwangere buik van het voluptueuze schip, worden geladen. er is genoeg voor iedereen! neemt hiervan, gij allen! vanavond zullen ze met zo'n 500 zijn.
het belooft een speciale dag te worden. heeft u al eens naar buiten gepiept? overal wulpse bloemetjes en een massa zenuwachtig heen en weer zwermende bijtjes met een geel-zwart gestreepte broek vol goesting. er is geen houden meer aan nu. ze hebben gisteren net als u naar Temptation Island gekeken.
het belooft een belangrijke dag te worden. voor ons dan. voor het eerst zullen Zijne Bookheid Mark Strauven himself en diens immer gracieuze sidekick Veronique aanwezig zijn. daarenboven werd mij in het holst van de voorbije nacht gemeld dat ook Stijn Meuris De Gebrilde, de vleesgeworden mening over Le Rock Belge, zijn licht komt opsteken. (als hij maar niet in mijn ogen schijnt!)
het belooft een speciale en belangrijke dag te worden. 21.04.2006
vooreerst valt de relatief grote hoeveelheid nullen op. het getal nul is nog niet het eerste het beste getal, vrienden! het is in onze westerse cultuur om te beginnen een zeer nieuw en dus geavanceerd getal. pas rond het jaar van de Heer 1300 deed De Nul zijn intrede in de westerse wereld. zoals u weet heeft De Nul intussen een vaste stek verworven, niet altijd even gerespecteerd maar kom. (er wordt inderdaad al eens mee gelachen.) in India komt De Nul al rond 600 na Chr. voor. twee eeuwen later vonden de Arabieren het welletjes en namen ze De Nul mee naar het westen. of De Nul eigener beweging dan wel gedwongen meereisde laat de overlevering in het midden. daar duurde het nog eeuwen vooraleer men De Nul ook echt wilde aanvaarden. het was immers wachten tot de economie, de vrije markt, belangrijker werd bevonden dan De Kerk. De Nul was immers een fictief getal, uitgevonden door de heidenen!
ten tweede komt het getal 2 twee keer voor! 2 is over het algemeen een negatief cijfer. de Grieken dachten dat de even getallen vrouwelijk en slecht waren. De 2, het allereerste even getal, was dus het begin van al het slechte. volgens de Grieken, welteverstaan! vaak is het een symbool voor de dood of van het kwaad in het algemeen.
gelukkig wordt de invloed van de dubbele twee afgezwakt, zelfs gesublimeerd tot het volstrekte tegendeel, door de allesoverheersende aanwezigheid van de 1. heilig getal. broodnodig dus om tegengewicht te bieden aan de drievuldige heidense nul! De Een is het eerste van alle getallen en werd beschouwd als het symbool van het leven, de schepping en de enige scheppergod of de oereenheid. het getal 1 is, u had het al in de mot, on-deel-baar! zulk eenen rechtlijnige onwrikbaarheid! De Een is dan ook het mannelijke, vormende beginsel, het symbool voor het goede, vriendschap en voor de bestendigheid.
ook de 4 is een heilig getal, althans toch voor de Grieken die al eeuwen dood zijn. de 4 straalt kracht uit, in zijn hoedanigheid van Eerste Kwadraat. de 6, tot slot, is het getal van de mens, omdat het op de zesde dag geschapen is. (I kid you not!) het staat voor evenwicht en vrede. ook de perfectie is nooit ver weg want 1+2+3=6!
als we al deze bevindingen tot een besluit brengen, kunnen we stellen dat het vandaag in de sterren een gevecht in regel wordt tussen de perfectie en haar intrinsieke tegendeel, tussen het mannelijke en het vrouwelijke, tussen het Goede en het Kwade. zullen twee heilige getallen volstaan om de drievuldige nul te neutraliseren? zal de zes haar heerschappij doen gelden, hand in hand met de ondeelbare 1?
u begrijpt het. ons lot ligt vandaag niet in onze handen.
Bono zei ooit, heel spitsvondig : ik begrijp writers block niet : als je niet weet waarover geschreven, schrijf dáár dan over ! De man heeft gelijk. Wel vaker. De man heeft trouwens volgens de Britten de mooiste tekstregel ooit in een song geschreven (One life, with each other, sisters, brothers, uit One), doch laat dit een opmerking in de marge zijn.
Neen, writers block. Writers block is een teef. Het liefste wat je doet is iets schrijven, maken, creëren, en dan is ze er, de anti-muze, madam blokkage. Spotten doet ze, spotten, in je gezicht, tot je na een half uur het gevoel hebt dat je niks meer kunt, helemaal niks waard bent. Vervelende passie, schrijven, of het nu om tekst of muziek gaat : je bent toch altijd wat aan het toeval overgeleverd. Dat is één van de theorieën : toeval. Sommigen denken dat er een grotere macht werkzaam is doorheen hun capaciteiten of talenten ; andere theorie (en een overtuiging waaraan ik wel eens ten prooi viel in mijn tienerjaren). Hoe dan ook, je kunt als maker lelijk nerveus worden, alleen al door het vermoeden dat het niet gaat lukken. Sommigen zweren bij marihuana, anderen denken dat ze grote kunst maken na enkele neuten. Jammer genoeg blijkt de creatie s anderdaags slechts een schim van hoe het in hun hoofden klonk tijdens de roes.
De anti-muze is een stressfactor, dat is een feit. Ik paf me te pletter terwijl ik met rijmwoordenboek, thesaurus en N-E, E-N op zolder zit te schrijven. Meestal voorafgegaan door een obligate ongewenste stoelgang, gewoon door die vrees dat het weer niks wordt. Roken, kauwen, liters water drinken, bladzijden volkrabbelen, de muziek starten en stoppen, en opnieuw, en opnieuw, tot die ene catchy tekstlijn er komt, die eerste, van de eerste strofe. Dan is de toon gezet. Dan kan het gevecht tussen mijn muze en madam blokkage beginnen.
Zo ging het tot voor enkele maanden. Maar toen, toen kwam de redding.
Ik was aan het lezen in het Bernini Mysterie van Dan Brown (- jazeker, ik bezondig mij aan dit soort heerlijke pulp -) en een bepaalde passage bood de oplossing voor het eeuwige probleem, het schrijversblok, de twijfel, de onzekerheid :
Remembrance was a Buddhist philosophers trick. Rather than asking her mind to search for a solution to a potentially impossible challenge, Vittoria asked her mind simply to remember it. The presupposition that one once knew the answer created the mindset that the answer must exist . . . thus eliminating the crippling conception of hopelessness.
Fantastisch ! Gewoon je geest ertoe brengen om te presupposeren, te vóóronderstellen dat de killer zanglijn voor je nieuwe nummer al bestaat, maar dat je er gewoon niet op kunt komen, totdat je je erop concentreert en je die zanglijn gewoon herinnert. Thus eliminating the crippling conception of hopelessness. De anti-muze verlamd !
Gedaan met dat zenuwachtige gevoel, wég die sanitaire drang (- wat n geluk, want het toilet is twee verdiepingen trappen van mn werkkamer op zolder verwijderd -), overwonnen die onzekerheid. Het roken blijft, maar dat mag, samen met het legio bloed, zweet en tranen dat volgt op dat korte moment van inspiratie.
Toch wel n kick, als er weer eentje afgewerkt is en je de eerste dagen naar niks anders kunt luisteren en je afvraagt hoe het gaat klinken in het repetitiekot of op een majestueus podium, zoals dat van het Depot.
"invention is 1% of inspiration and 99% of transpiration." Thomas Alva Edison
Overrated, Overestimated Without a Paranoid Mind Groovin on L Gone Forever My Second Husband Dan Julie talks Run, then Stop Surfs Right for Dreaming H Steering Wheel Bop (Going Underground)
(Larsson 2006)
expect to blogged some time soon today/tomorrow cheers!
Appetite For Destruction (GEFFEN, 21 juli 1987, producer Mike Clink)
Na de verdienstelijke, zelfgeproduceerde live EP, Live ?!*@ Like a Suicide, van vorig jaar (met de heerlijke Aerosmith-cover Mama Kin), komt deze tros Hollywood Boulevard would-be piraten nu op de proppen met een debuutplaat om uit volle borst en heel beleefd u tegen te zeggen. Na een valse start - geef toe, Welcome to the Jungle is een hoogtechnisch niemendalletje waarin Slash (niemand heeft ooit zijn gezicht gezien) meteen alle remmen los gooit en even demonstreert dat de nieuwe generatie minstens één wonderkind in zijn rangen telt en Axl W. Rose tot treurens toe blijft schruwelen dat L.A. een oerwoud is waar je niet levent uit komt (verhuis dan !) - slaat deze plaat je om de oren met opwindende, oerdegelijke en sec-maar-warm geproduceerde rock n roll die ons doet denken aan een partijtje moddercatch tussen Joe Perry, Angus Young, Steven Tyler en een stel anonieme Hollywood hookers. De pure erotiek van Its so easy (I see your sister in her Sunday dress/ She's out to please/ She pouts her best) evolueert naar hardcore pornografie in Anything Goes (met die vette talkbox in de mix) en Rocket Queen (het kreunen en hijgen zijn van Axls toenmalig lief, Barbi Von Grief, opgenomen in de studio tijdens een stomende vrijpartij!) en op dié weg vinden we enkele klassiekers voor de eeuwigheid terug : de legendarische Stonesy rockers (getekend Duff McKagan/ Izzy Stradlin) Night Train (die koebel!) en Mr. Brownstone (die riff!) en het ongelofelijke Out ta get me (die intro!). Om nog maar te zwijgen van de instant hitsingles Paradise City en Sweet Child o mine, die getuigen van een meesterlijk vermogen tot songwriting en een arrangeur/solist (Slash) die we meer en meer verdenken van een pact met de duivel, geschreven in eigen bloed. My Michelle, Think about you, Youre Crazy en Anything Goes zijn vét maar niet groots, maar het album wordt in absolute grandeur afgesloten met de perfect optijdse outro van Rocket Queen: Rose en Slash op hun best, melancholie en melodie, kippevel van de bovenste plank, ondersteund door die heerlijk akoestisch klinkende groove van Steven Adler, melodrama ten top gedreven en prachtig neergezet. Na het uitsterven van het laatste keelgeluid (To know that I care ), gooien wij onze cdplayer hop terug naar track 2 en aaien we daarbij de knop Endless Repeat. Een aanrader.
_invallende gedachten bij vandaag voorgevallen gelegenheden
paasmaandag. een vrije dag. hier en daar al een zonnestraal gezien.
de larssonnisten wijdden zich aan het gezinsleven. de ene ging samen met dochterlief op zoek naar paaseieren. de andere kocht een elektrische gitaar (van een particulier, de winkels bleven vandaag immers gesloten). een derde liet zich van zijn beste dagjestoeristische kant zien en bezocht Dierenpark Planckendael.
hoewel de kleine exemplaren van het menselijke ras daar in bijzonder grote getalen aanwezig waren, slaagde hij er toch in vele dieren te zien, het ene al wonderlijker dan het andere. of men dat nu leuk vindt of niet, willens nillens wordt bij een bezoek aan een dergelijk park het nuttige aan het aangename gekoppeld. een schat aan informatie wordt de kijklustige opgedrongen. niet alleen leert hij dat men beter twee keer nadenkt alvorens zelf aan kleine exemplaren van het menselijke ras te beginnen, ook over de dieren zelf komt hij een en ander te weten. zo wist hij bijvoorbeeld niet dat er zoiets bestond als een boshond. grappige diertjes, hij verzekert het u. ze lijken een beetje de miniatuurversie van de Grizzley. en vroeg u zich altijd al af waarom de gier een kale kop en nek heeft? of uit welke stof de hoorn ener neushoorn is gemaakt? (respectievelijk om niet te vuil te worden tijdens gebeurlijke lijkenpikkerij en uit dezelfde materialen als onze nagels en haren.)
allemaal wijsheid die hij nu meedraagt op het pad zijner verdere leven.
nog in de reeks 'dingen waar men willens nillens mee wordt geconfronteerd': Radio2. bleek het precies vandaag de Top 70 van de jaren '70 te zijn! tot groot jolijt van velen. Peter Maffay mag zich in de handen wrijven. een vijfde stek, stevig in de top tien dus, werd zijn deel. als men de lijst bekijkt -god weet waarom men dat zou doen- kan men niet anders dan besluiten dat de term 'kitsch' in de seventies nog niet was uitgevonden. (zekerheid daarover kan ik echter niet bieden, daar ikzelf pas ben uitgevonden toen het betreffende decennium al zo goed als voorbij was.) maar zeg nu zelf: tijden waarin Queen, Blondie, Abba, Deep Purple, John Lennon, The George Baker Selection, The Kinks, Peter Maffay, Willy Sommers, CCR, Dire Straits, Village People, The BeeGees en The Doors zij aan zij streden om de hoogste plaatsen in een en dezelfde hitlijst, zoiets bestaat toch niet meer? toen was alles gewoon 'muziek' en werd alles over dezelfde kam geschoren. geen gezeik. kunst = kitsch = kunst = ... Peter Maffay de ene week op één, de volgende week van de troon gestoten door Led Zeppelin. nu maakt men voor elk subgenre een aparte hitlijst. sommige daarvan zijn done, andere absoluut not. de ene lijst heet 'alternatief' te zijn. een tweede dient gewoon als soundtrack bij het wassen van de gezinswagen, op zaterdagmiddag. een derde lijst bevat enkel dingen die je eigenlijk al lang in huis moest hebben, jij barbaar! en een vierde bevat uitsluitend muziek gezongen in het Vlaams, wat overigens nog niet betekent dat alle muziek gezongen in die taal in de lijst terecht kan komen. waar is de heroïsche strijd als Paul Severs het niet meer kan opnemen tegen dEUS, als Fall Out Boy niet mag beoordeeld worden tegenover Crazy Frog? waarom kunnen Laura Lynn en Interpol niet langer in een en dezelfde lijst? is het ene muziek en het andere niet? is het ene per definitie beter dan het andere en moet het dààrom elders voor de nummer 1 gaan?
geen paniek. ik denk maar wat luidop hoor, maar ik vind dit een heerlijke toptwintig:
01. ABBA - Dancing queen 02. BARRY WHITE - You're the first, the last, my everything 03. QUEEN - Bohemian Rhapsody 04. WILL TURA - Aan mijn darling 05. PETER MAFFAY - Du 06. MEAT LOAF - Paradise By The Dashboard Light 07. DEEP PURPLE - Child In Time 08. DIRE STRAITS - Sultans of swing 09. PATRICK HERNANDEZ - Born to be alive 10. BLONDIE - Denis 11. THE EAGLES - Hotel California 12. VILLAGE PEOPLE - Y.M.C.A. 13. NEIL DIAMOND - Beautiful noise 14. GEORGE BAKER SELECTION - Una paloma blanca 15. ANN CHRISTY - Dag vreemde man 16. LED ZEPPELIN - Stairway 17. BACCARA - Yes sir I can boogie 18. ROB DE NIJS - Het werd zomer 19. 10 CC - I'm not in love 20. THE DOORS - Riders On The Storm
