tzijn nogal toeren zei ze en draaide parmantig met haar wijsvinger in haar paardenstaart mooie openingszin dacht ie kleurrijk gevat en spannend maar hij selecteerde de letters de woorden ze werden wit op zwart in plaats van zwart op wit en mepte op de delete-toets draaide misnoegd op zijn bureaustoel stak een sigaret op en wreef in zijn ogen die kleverig waren van uren naar het scherm te staren soms komen de beelden gewoon in zijn hoofd op als schilderijtjes nu eens met strenge contouren zoals bij hopper dan weer wazig en vol pastel maar meestal met wat lieflijk geel dat glimlacht tegen een sombere achtergrond hij zag haar zó voor zich zitten niet speciaal knap noch onaantrekkelijk hij had haar nog nooit gezien en toch kwam die prent op zijn netvlies branden dat nonchalante vingertje die lokken van goud het had een mooi verhaal kunnen zijn je openingszin is al de helft van je verhaal wat zou ze hebben bedoeld tzijn nogal toeren waarover zou ze het hebben gehad met de beginregel had hij alle mogelijkheden gewist alle richtingen waarin het verhaal zich had kunnen ontplooien immense wegenwerken aprilse grillen een ruzie met haar man een telefoontje van haar moeder wie weet waar ze het over had wie weet wie hij als personage tegenover haar aan dat terrastafeltje had laten plaatsnemen en wie weet wie hij dat personage had laten repliceren een verstrooid knikje een ongemeend ja een verbouwereerd waar héb je het over of een rustige instemming het zou een man geweest zijn allicht het personage tegenover haar misschien haar vader een collega nu hij erover nadenkt kon dat personage misschien maar beter een vrouw zijn haar beste vriendin een collega neen haar zus en zou deze verbeten op een lok zwartgeverfd haar hebben zitten bijten terwijl ze nadacht over haar repliek een venijnige blik een bulderlachje een openvallende mond een tikkie ongeloof dit kon alle kanten uit dacht hij en hij begon te twijfelen of hij niet beter de undo-functie zou gebruiken om die wonderlijke beginregel terug op zijn virtuele blad te restitueren ach het zou allemaal niet baten veel gefrunnik weinig wol veel sfeerschepperij maar waar is mijn verhaal dacht hij en krabde luidruchtig bovenop zijn kruin een boompje met lichtgroene bladeren kwam naast het terrastafeltje staan en het terrastafeltje werd een bank in het park in de lente met grint aan de voeten en nat groen gras en een uitbundig gesprek tussen twee jongedames op de bank de camera ver uitgezoomd panning dat het een lieve lust is een park met vogels en vinken en merels en dekentjes waarop gepicknickt wordt en mensen in blauwe en rode kleren hij schoot wakker van zijn schrijftafel en voelde dat de openingszin nog leefde dat hij ze niet had kunnen dood maken door ze te wissen dat zijn hoofd regeerde over zijn wil en zijn onderbewuste over zijn bewustzijn en hij merkte plots dat de regel zichzelf had hersteld op het knipperend witte blad op zijn beeldscherm terwijl hij er zeker van was dat hij geen enkele toets had aangeraakt het leek alsof de zin naar hem lachte en zelfverzekerd naar hem lonkte gebruik me maak me langer brei een vervolg aan me maak me een verhaal maak me af hij beloofde haar morgen te geven wat ze wou sloeg zijn bestand op zette de machine uit en rolde met zijn kleren aan in bed de dekens waren zwaar de lakens zacht alles was warm en zo

02-06-2006 om 17:29 geschreven door -b

01-06-2006 om 15:35 geschreven door k

I have a dick for spaghetti! Als het aan mij lag, at ik iedere dag spaghetti. Niet om de spaghetti – gimme taglie, penne, canneloni, farfalle, gnocci, ... – maar om de tomatensaus. Een perfect bereide bolognesesaus – deze wordt traditioneel met tagliatelle gegeten en NIET met spaghetti, ga maar na – is mijn nectar : de gefruite ajuin, de flinterdunne look, de selder, een scheut rode wijn, een wortel, maar vooral : tomaten.

En wat blijkt ? Tomaten zijn niet alleen hemels lekker, maar ook bijzonder gezond. Ze zijn namelijk rijk aan wat men lycopeen noemt. Lycopeen is een natuurlijk pigment waaraan tomaten hun rode kleur danken. Het wordt vooral tijdens het rijpingsproces in tomaten gevormd. Hoe roder de tomaten, hoe meer lycopeen ze bevatten. Tomaten die geler zijn bevatten minder lycopeen.

Lycopeen behoort tot de groep van de carotenoïden en staat bekend als een krachtig antioxidant. Het zou bescherming bieden tegen kanker (vooral prostaatkanker) en hart- en vaatziekten. Als gevolg van allerlei omzettingsprocessen komen in het lichaam vrije radicalen vrij. Vrije radicalen kunnen schade aanbrengen aan een cel en spelen een belangrijke rol in het verouderingsproces. Antioxidanten maken deze vrije radicalen onschadelijk.

Wat meer is : lycopeen zou verminderde vruchtbaarheid bij mannen beteren en huidschade door te lange blootstelling aan UV (in de zon zitten, dus) herstellen.

Nog beter nieuws voor de bolognese-adepten onder ons : als je een tomaat opwarmt, dan blijkt er nog méér lycopeen vrij te komen dan in een koude tomaat. Onder invloed van de verhitting worden de celwanden in de tomaat afgebroken waardoor meer lycopeen vrijkomt. Daarnaast wordt lycopeen onder invloed van hitte ook omgezet in een meer biologisch beschikbare vorm (isomerisatie van een trans- naar een cis-configuratie). De toevoeging van een beetje vet aan de tomatenbereiding zorgt voor een nog betere absorptie. Lycopeen is immers een vetoplosbaar antioxidant.

Mogen wij, spaghettigekken en tomatensausamateurs, nu besluiten om onze droom werkelijkheid te laten worden en iedere dag te gaan overleven op een toren van pasta/bolognese ? Beter niet. Want behalve lycopeen zijn er ook nog andere belangrijke gezondheidsbevorderende voedingsbestanddelen die alleen door andere groenten dan tomaten, of fruit of andere voedingsmiddelen kunnen worden aangebracht. De samenstelling van het totale voedingspakket blijft met andere woorden van het grootste belang.

Misschien ons bolognesedieet wat aanvullen met komkommer, on the side. ’t Is er toch de tijd naar...

-b

ps: voor meer informatie surf naar http://www.nice-info.be/

31-05-2006 om 12:29 geschreven door -b

Nasr

Ramsey. Ik kan die man wel appreciëren. Innemende persoonlijkheid. Verstandige klap. De muizenissen residerend in mijn bovenkamer, langzaam gekiemd uit meterslange e-mailcorrespondentie met b: hij wierp er een verlossend licht op. De steen in ons aller maag na de LangeBeeldekens-beelden kan pas oplossen als we willen inzien wat we allang hadden moeten weten. "Wij hebben allemaal geschoten", zei hij, of iets dergelijks. Ik snap wat hij bedoelt. Ik maak van zijn woorden gebruik om hier een eigen mens- en maatschappijbeeld te poneren.

Ik ga ervan uit.
Dat we het kwaad altijd al als potentie in onszelf hadden.
Dat we ervoor gekozen hebben, lang geleden, om niet in barbarij te leven, maar om als samenleving te leven, beschaafd.
Dat we daartoe mechanismen dienden te ontwikkelen die ons aan minimale banden moeten leggen, opdat onze eigen vrijheid de vrijheid van de ander niet te veel zou schaden.
Zodat de potentie niet tot act wordt.
(dankuwel, John Locke!)

We moeten het gewoon toegeven. Iedereen heeft de neiging tot het kwade.

Let wel: ik zeg niet dat de mens in se slecht is. Dat geloof ik niet. Ik geloof dat de mens in se goed is, met een potentie tot het kwade van laat ons zeggen 10%. De mens is een legering van 90goed en 10slecht. Wellicht - nader onderzoek is nodig - varieert het percentage van individu tot individu en hebben ook socio-economische zowel als psychologische factoren een niet te verwaarlozen invloed op de verhouding. U begrijpt het goed: de 90-10 verhouding zie ik graag als een 'startkapitaal'. Gedurende de loop des levens kan de zaak gaan schommelen, wie weet zelfs in deze of gene richting overhellen. Zo laat ik plaats voor het humanistische ideaal (dat desgevallend religieus kan zijn geïnspireerd): de mens kan aan zichzelf werken, hij kan - het is zelfs te verkiezen - proberen de legering zoveel mogelijk uit te zuiveren en zo goed mogelijk te worden. Toch kan hij nooit 100% goed worden. De potentie blijft te enen male aanwezig.
Zo laat ik plaats om de gevaren van de maatschappij, van het samenleven, in te passen. Zoals gezegd hebben vele factoren immers een invloed op de legering die het individu altijd is. Die invloed kan immers zowel ten goede als ten kwade gelden. Dat ziet het kleinste kind. Het is in vele gevallen onvoorspelbaar of deze of gene gebeurtenis, uitspraak, lectuur, ... van goede danwel slechte invloed zal blijken te zijn. In andere gevallen kan de transparantie groter zijn. (Wanneer een individu traumatische ervaringen opdoet, kortom zelf het slachtoffer wordt van het kwade in een ander individu, kan je er donder op zeggen dat de legering in de foute zin wijzigt.)
Daarentegen dragen diegenen die wij op democratiosche wijze macht geven een grote verantwoordelijkheid. Ook dat leerden ons John Locke en de andere vroege Liberalisten. Wij, de individuen in de samenleving, sluiten met hen een sociaal contract. Zij krijgen de macht op voorwaarde dat zij het Algemeen Belang dienen. Niet het Vlaams Belang. Het Algemeen Belang. Niemand weet wat het Algemeen Belang precies is. Dat hoort zo. Maar iedereen weet wat het Algemeen Belang is, althans, iedereen hoort daar over na te denken. Wij gaan ervan uit dat onze verkozenen het Algemeen Belang vrij duidelijk voor ogen hebben. Zoniet laten we een motie van wantrouwen aanrukken. Indien nodig verbreken wij het sociaal contract.

Dit alles indachtig mag het duidelijk zijn dat mijn beeld niet toelaat dat verkozenen daden stellen, symbolen dragen, uitspraken doen, ... die bij de individuen die zij vertegenwoordigen de legering wijzigen in de slechte zin. Wij kunnen niet toestaan dat verkozenen appelleren aan de in potentie aanwezige drang tot het kwade. Dat is volgens het bovenstaande niet alleen onethisch op intermenselijk vlak. Dat is immers ook een inbreuk op het sociaal contract: het Algemeen Belang werd immers niet gediend, wel integendeel. Het is hun taak om te appelleren aan het goede in de mens, hem aan te moedigen het kwade nooit tot act te maken. Dat is immers onderdeel van het dienen van het Algemeen Belang. Ook dat vloeit logisch voort uit de genomen premissen.

In het geval van een vermeende inbreuk op het sociaal contract is grondig onderzoek aan de orde. Is de klacht gegrond, dan volgt onvermijdelijk het verbreken van het sociaal contract.

k

29-05-2006 om 17:00 geschreven door k