Wat heerlijk was deze week toch! Fantastisch! Ashley en ik zijn echt close geweest deze week! We hebben ook 2 keer seks gehad, op haar initiatief, wat me verwonderde, maar ik was er heel blij om! Het was echt zalig. Het gevoel dat ik heb als ik met haar vrij, is geweldig! Ze heeft zelfs enkele nieuwe manieren geprobeerd om me te verwennen, en het is haar nog gelukt ook! Alleen, ik hoop dat ze snel over haar angst is. Overmorgen (27 april) zijn we een jaartje samen. Nog steeds heeft ze schrik dat ik haar zou pijn doen bij penetratie. Of het nu met een vibrator is, een wijsvinger of een pink, ze laat het mij niet toe. Door haar verleden denk ik. Ze is vroeger vaak verplicht door jongens om dingen met hen te doen, en de enkele prutsers waar ze echt verliefd op was en die ze in haar muurtje liet komen, die hebben haar pijn gedaan. Ze waren te bruut, sommigen zaten volledig verkeerd met hun vinger, en deden haar zelfs bloeden. Ze is nog maagd, ze heeft enkel nog maar een vingertje in haar gehad, en dat liep toen mis. Als ik ook maar iets dichter kom bij haar opening, slaat ze volledig in paniek, hoe onstpannen of opgewonden ze daarvoor ook was. Ik vind dit echt jammer. Ik zou echt langzaamaan willen gaan, op haar tempo, maar ze is te bang... te bang voor de pijn. Maar ik vergeef het haar. Maybe someday... Het is gewoon heel moeilijk om seks te hebben met iemand die verboden zones heeft. Stel je voor dat je mag vrijen met de vrouw van je leven, maar dat je haar vagina niet mag aanraken... Ja inderdaad! Moeilijk dus. Ben al blij dat ik haar wel mag verwennen op de uitwendige manier! Genoeg daarover. Dinsdag zijn onze vrienden langsgeweest, en zij hebben ons geholpen met onze tuin wat op te peppen. De vorige huurder heeft de tuin laten verwilderen, en nu mogen wij het oplossen, maar wij hebben helemaal geen groene vingers. Mijn vader ging komen helpen, maar als je op die man moet wachten... Altijd druk... met niets doen, eigenlijk. Dus hebben zij het gras (wat al op dijbeenhoogte stond) afgegooid met zo'n electrisch ding (vraag me de naam niet). Dus nu is het weer om aan te zien, behalve dan het gras dat nog weg moet met de container (we hebben geen hark ) We zijn echt blij dat we hen als vrienden hebben. Ze staan echt altijd voor ons klaar, ookal komt het hen net niet uit, ze zullen er zijn. Het is echt een leuk koppel. Hij studeert voor zo ongeveer alles wat met computers te maken heeft en zij studeert voor dierenartsassistente. Nog maar goed ook... Onze langharige kat moest nodig eens ontdaan worden van de plukken haar onder zijn "oksels", dus had ze gezegd dat zij hem ging vasthouden (op de dierenartsmanier) en dat ik dan de haren makkelijk kon verwijderen met een schaar. Maar dat was buiten de kat gerekend. De eene oksel ging goed, maar bij de tweede begon ie te spartelen, waardoor ik zijn vel meehad. Ik heb gewoonweg mijn kat verminkt! Volgens haar was het niet zo erg, en dat was het eigenlijk ook niet, maar mijn katten zijn mijn schatten! Ik heb zeker een half uur zitten wenen als een klein kind! Ik voelde me zo schuldig! We hebben er wat isobetadine (lees: roodsel) op laten druppen en eens gekeken wat het beestje nu eigenlijk mankeerde. Naar het schijnt is er een klein stukje vel af, maar heb ik geen bloedvaatjes geraakt. (we hebben achteraf ook nergens bloed gevonden). Dus heel erg is het inderdaad niet, maar het feit dat ik in mijn kat geknipt heb... brrrr. Hij stelt het ondertussen wel al veel beter! Het wondje geneest heel snel, en last had hij er niet van, want hij liep 5 seconden na het ongevalletje al weer te ravotten met de andere twee poezen! Woensdag moest Ashley samen met haar moeder naar een fotograaf om foto's op te halen van Ashley's baby-broertje. Ik dacht dat ze wederom lang zou weg zijn, maar raad es? Om 12u stipt was ze al terug! Nog geen 3 uurtjes heb ik haar moeten missen! Ik was in de zevende hemel! Als klap op de vuurpijl had ze mijn favoriete bakkerssnoepgoed mee: een donut! Goh, wat hou ik van die meid! Vandaag was het dan weer een drukke dag. Ashley heeft er net haar laatste week werk opzitte en is dus volop aan het solliciteren geslagen. Vandaag moest ze naar Antwerpen om daar testen, proeven, examens en gesprekken af te leggen voor een (voor haar) toffe job. Ik ben deze ochtend met haar opgestaan, heb haar gebracht, ben naar mijn moeder gegaan voor twee uurtjes en ben haar terug gaan ophalen. Maar toen ik dat deed: Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn hele leven! Toen het bordje einde autosnelweg naderde en ik dus gas terugnam, zag ik ook dat de verkeerslichten (met flitspalen) op rood gingen. Ik ging snel op de rem (want een boete kan er echt niet af). Maar die vrachtwagen achter me, dacht dat ik erdoor zou gaan en was al te dicht genaderd om te stoppen. Ik heb geprobeerd om zo snel mogelijk opzij te gaan, maar haalde het niet en stond dwars over de weg, ook de vrachtwagen probeerde uit te wijken, maar hij was geladen en dat ging dus niet zo makkelijk. De vrachtwagen mistte me op 10 centimeter, aan ongeveer een 100 km/uur. Na dit voorval heb ik me even langs de kant gezet, want ik beefde enorm en huilde tranen met tuiten! Sommige mensen stopten om me op te vangen, maar ik bedankte en ben een straatje ingeslagen, weg van de autobaan, weg van de mensen. Ik wilde even rust, en bekomen. Na enkele minuten ben ik dan maar terug richting Antwerpen gereden om mijn schat op te halen. Het was heel angsaanjagend, en ik zie nog steeds de beelden in mijn hoofd: ik die in de achteruitkijkspiegel kijk en die vrachtwagen op me af zie komen! Op dat moment dacht ik dat het voorbij was! Ik beef nog steeds als ik eraan terugdenk... snel over iets anders dan maar...
Morgen gaan Ashley en ik een wandeling maken, met een club waar we lid van zijn. Na de wandeling gaan we een museum bezoeken, en daarna eten à volonté! Vooral dat laatste zie ik zitten! Mijn moeder en stiefvader zullen er ook bijzijn, maar dat weerhoudt ons niet om ervan te genieten. Zondag gaan we naar zee. Chris (mijn ex, remember?) zijn tante en oom hebben daar een staancaravan en hebben ons uitgenodigd om eens langs te gaan! Het idee dat die mensen liever ons zien komen dat Chris doet me echt deugd! Zegt genoeg nietwaar??! Ik ben er zeker van dat het een superweekend wordt! Met mijn lieve schat, waar ik zondag een jaartje mee samen ben! Ze komt hier nooit, en weet er waarschijnlijk ook niet van, maar :
) We zijn echt blij dat we hen als vrienden hebben. Ze staan echt altijd voor ons klaar, ookal komt het hen net niet uit, ze zullen er zijn.
