Eindelijk nog eens de tijd gevonden om hier eens te komen kijken. Sinds ik werk, heb ik echt geen tijd meer. Mijn sociaal leven is 0. Ik heb nu twee weekjes verlof, gelukkig. Al heeft m'n werk me wel al opgebeld dat ik morgen een dienst moet gaan doen. Maar het is dubbel betaald en ik krijg er een recup-dag voor. Tussen Ashley en mij gaat het goed. Heel mijn familie weet eindelijk dat wij iets hebben samen en we zijn nog steeds bij iedereen welkom. Maandag wordt Ashley 22, ik heb mijn familie uitgenodigd voor een stukje taart en op haar verjaardag zelf wordt er hier een ontbijtje geleverd. Ik kijk er naar uit. Zij weet van niets. Morgen komen de tante en nonkel van Chris. Hij heeft alweer zijn werk opgegeven in die supermarkt en werkt nu via interim bij de post. Sinds wij uit elkaar zijn, steekt hij echt domme dingen uit. Hij gaat van de eene job naar de andere, hij laat zijn familie links liggen en verzorgt zichzelf niet meer. Maar dat ligt ook voor een deel aan zijn nieuwe vriendin denk ik. Toen ik haar enkele weken geleden tegen het lijf liep en een gesprek met haar aanging, kon ik haar op 1 meter afstand ruiken. Ook haar tanden worden niet gepoetst, dat was duidelijk. Chris moet er maar zin in hebben Maar dat moet hij weten. Ik ben al zeer blij dat zijn tante en nonkel hier iets komen eten, het zijn toffe mensen en het zal deugd doen om eens te kunnen bijpraten. De dag daarna komt mijn familie taart eten. Ik hoop dat het meevalt. Er komt een tante (met 2 kinderen en man), een nonkel (met 1 kind en vrouw) en mijn grootmoeder. Mijn vader heb ik niet uitgenodigd, omdat die dan ook zijn vrouw meebrengt, maar die maakt het mij heel moeilijk de laatste tijd. Telkens als ik haar zie, vertelt ze mij hoe dom ik ben dat ik me bezig houd met Ashley. Ze breekt onze relatie constant af en daar ben ik nu eenmaal niet mee gediend. Of ik nu bij een vrouw ben, of bij een man, alles kan verkeerd lopen, en het geslacht heeft daar niets mee te maken. Juist toch? Maar ja, het is nu eenmaal het grote voorbeeld van een stiefmoeder, dat mens. Ik heb dat mens liever niet in mijn buurt, maar het is nu eenmaal de vrouw van mijn vader. Ik zei hem dat als hij een stuk taart wil komen eten, dat hij dan zelf maar eens moet bellen wanneer hij vrij is, maar ik weet als ik de bal in zijn kamp leg, dat hij hem niet terugslaat. Dus ik hoef hem niet te verwachten, en daar ben ik blij om.
En dan maandag... het ontbijt. Ik heb een luxe-ontbijt besteld. Zonder champagne weliswaar, want daar houden we niet van, maar wel met alles erop en eraan. Ashley weet van niets en zal het super vinden! Ik wil echt haar gezicht zien!
Voor volgend weekend proberen we nog wat vrienden naar hier te krijgen, maar zij studeren allen en hebben heel weinig tijd, met de examens die voor de deur staan. We zien wel.
Verder is er niet veel nieuws. De hond van de buurvrouw doet nog steeds heel lastig, 'smorgensvroeg, overdag, 's avondslaat en 's nachts. Maar ergens durf ik de politie niet te bellen. Stel nu dat hij zegt dat ik mijn katten moet wegdoen, no way! Niemand heeft last van mijn schatten.
Financieel gaat het beter. Ashley krijgt een uitkering en ik heb mijn loon. Ik klop zware uren en word per uur betaald, dus ik kan echt niet klagen. Verleden maand was het iets minder, maar dat komt deze maand wel goed. Ik hoop dat alles zo blijft meevallen. We verdienen het wel.
