Ik ben er eindelijk nog eens geraakt. Er is zoveel gebeurd... Het is dan ook anderhalf jaar geleden dat ik hier eens ben geraakt. Het leven is zo druk. Ik heb nog steeds dezelfde job, en die is nog steeds even vermoeiend. Ik heb wel al veel meer contact met collega's en heb ondertussen zelfs vrienden gemaakt op het werk. Mijn beste vriendin Lisa is een collega, en mijn beste vriend is ook een collega. Maar op die laatste kom ik nog wel terug...
Laatste nieuws: Het is voorbij tussen mij en Ashley. Ik ken Ashley nu 12 jaar en nog steeds had ze het lastig om mij een knuffel te geven, of een spontane kus. In het algemeen miste ik gewoon genegenheid en liefde. En passie was ook ver te zoeken. Ik heb haar dat enkele keren verteld, maar ze antwoordde toen gewoon dat dat niet in haar karakter ligt om genegenheid te geven. Na opnieuw en opnieuw te proberen, en vele ruzies daarover, had ik de knop opgedraaid. Ik zoek liefde, passie en genegenheid in een relatie. Zij niet. Tja, dan horen wij niet bij elkaar. Ik heb er lang over gedaan om de beslissing te nemen bij haar weg te gaan (want wij hadden ondertussen een leventje opgebouwd), maar ik heb ze genomen. Ik heb eerst enorm veel gepraat met mijn vrienden en zij gaven mij allemaal gelijk. Ze vertelden mij ook dat Ashley eigenlijk helemaal niet bij me past. En nu de verliefdheid weg is, zie ik dat ook. Maar ja, liefde maakt blind, dus toen was dat verloren gezegd. Toen ik in het begin twijfelde over mijn relatie met Ashley ben ik met die twijfels naar mijn beste maat, Brian, gegaan. Hij werkt ook bij ons en het klikte van in het begin. Brian vertelde mij dat zijn huwelijk ook niet goed meer zat. Zijn vrouw is nogal van het dominante type, maar naar wat hij mij vertelde was ze veel meer dan enkel dominant. Hij mocht geen leven leiden naast haar. Hij mocht niet bij zijn beste vriend gaan om een avondje de voetballen op de playstation, hij mocht geen pintje drinken, zelfs niet thuis,... En hij bracht het geld binnen, maar zijn vrouw is werkloos. Niet werkzoeken, nee, werkloos. Ze voelt zich te goed om te werken. Dus 't einde van de maand kwam hij thuis met een mooi loon, en zijn vrouw wilde dan jurkjes van over de 100 terwijl hij niets mocht kopen voor hemzelf. En nee, ik overdrijf dit niet, ik heb dit zelf ook gezien en gehoord. Dus ik ging met mijn relationele problemen bij hem, en hij bij mij. En je hoort me al komen...
Wij zijn verliefd geworden, Brian en ik. Ergens in het voorjaar... Er was altijd chemie in de lucht tussen ons, achteraf gezien, en daar hebben we het over gehad. Inderdaad, vorig jaar was er al iets aan het bloeien, maar ja, hij had zijn vrouw, ik was bij Ashley, je geeft daar gewoon geen aandacht aan. In het voorjaar zijn we met ons viertjes, Brian, zijn vrouw, Ashley en ik, naar Disneyland geweest. Het was supergezellig met ons vieren, we hebben veel plezier gehad. Maar toen we op een ochtend opstonden en zijn vrouw doodleuk vroeg of we hen hadden gehoord 's nachts, wist ik voldoende. Ik was er het hart van in. Raar, eigenlijk, want ze zijn tenslotte man en vrouw. Maar het deed me pijn, te weten dat Brian de liefde bedreef met zijn vrouw. Toen wist ik het: dit gaat verder dan vriendschap.
Uiteindelijk, een goeie maand nadat we naar Disney zijn geweest, krijg ik telefoon van Brian zijn vrouw dat hij een rustpauze wilde. Ze was er het hart van in. Ze had het niet zien aankomen. Natuurlijk niet, zij vond niet dat zij iets misdeed, maar gedurende de 12 jaren die zij samen hebben doorgebracht heeft Brian zich dan ook niet verzet. De bom was ontploft. Het lot wilde dat Brian nergens naartoe kon voor zijn rustpauze, dus hebben Ashley en ik hem dan maar bij ons laten logeren. Slecht idee!! Ashley werkte ondertussen (geen paniek, ze werkt nog maar een maandje of 2 en het is part-time, dus ze zal haar niet overwerken), en dus waren Brian en ik vaak alleen. En toen... onderweg naar het werk met ons tweetjes... de eerste kus. Die was een ramp! Zijn mond te groot, de mijne te klein. Maar ja, als je 3 jaar geen tongkus hebt gekregen van je vriendin en ineens wil dat lekkere stuk je de kus van je leven geven, tja, dan sla je in paniek. Maar buiten het feit dat de kus tegenviel, voelde het wel goed aan. En toen -om en lang verhaal kort te maken- zijn Brian en ik een soort 'affaire' begonnen. Hij heeft dan nog even getwijfeld om zijn vrouw een tweede kans te geven, maar nadat hij een dag of 3 met mij had meegemaakt, (dagje Terneuzen, dagje zwemmen, dagje zeteltje), voelde hij wat hij had gemist en had hij spijt van het feit dat hij tegen zijn vrouw had gezegd dat ze nog een kans kreeg. Hij wilde scheiden. Ondertussen zat ik nog met Ashley. Pas op, ik zie dat meisje enorm graag, maar de liefde was weg. Er was enkel nog vriendschap. Dus heb ik haar gebeld (ik weet het, dat was laf) en haar gezegd dat ik meer nodig had in mijn relatie dan gewoon een partner... ik wilde mijn dekseltje, een soulmate, passie, genegenheid, gezelligheid, en vooral, ik wilde niet vanzelfsprekend genomen worden, en dat deed zij wel. Dus ik vertelde haar dat, via de telefoon, van bij Brian thuis...
De volgende dag ben ik naar huis gekomen en heb ik alles nog eens herhaald, en ik heb erbij gezegd dat ik verliefd geworden ben op Brian... Op zich kan dat gebeuren, maar eigenlijk wilde ik dat niet. Omdat Brian... Nogal ingewikkeld is... Brian is... Brian was... Wel, Brian is geboren als vrouw. Hij is transeksueel. Zo, dat is er ook weer uit. Als kind vroeg hij elke avond aan God voor het slapengaan of hij de volgende dag mocht opstaan als man... tjah, God heeft niet geholpen, dus op zijn 18e is hij dan maar zelf aan dat proces begonnen. Tegen z'n 22ste levensjaar heeft hij zijn vrouw leren kennen (toen hij zelf nog vrouw was), maar zijn vrouw is hetero. Ze zou verliefd geworden zijn op zijn mannelijke kant die hij toen als vrouw al had. Ik kan dat volledig begrijpen, want ik had hetzelfde met Ashley, zoals jullie weten, ben ik echt wel hetero. En nu is dat nogmaals bevestigd. Okee, Brian is Brianna geweest, maar nu is hij op en top man. Alles erop en eraan...
Op zijn 24ste heeft hij zijn borsten laten weghalen en hij wilde daarna zo snel mogelijk dé operatie. Maar zijn vrouw hield hem tegen. Hij mocht het niet doen. Wat egoistisch van haar! Ze kon het niet aanzien dat hij man zou worden. Sorry, maar zo is hij gelukkig. En dat wil je toch? Dat je partner gelukkig is? Zich goed voelt in zijn leven? Toen zijn borsten werden weggehaald is hij ook van naam veranderd en begon hij door het leven te gaan als man. Hij kreeg hormonen voor baardgroei en stemverandering e.d., maar hij mocht hét pronkstuk van het man-zijn niet laten 'plaatsen' door zijn vrouw. Van zijn 24ste tot vorig jaar, is hij dus door het leven gegaan als iets... onzijdig... voor haar. Is dat normaal? Ik denk het niet.
Vorig jaar, op zijn 33ste, is de operatie eindelijk gebeurd. Hij wilde eindelijk volledig man zijn, volledig gelukkig zijn. Zijn vrouw is dan enorm lastig en nog afstandelijker geworden. Hij is heeft 12 jaar van zijn leven doorgebracht met haar, als koppel, maar seks... nee, dat ging niet bij haar. Omdat ze in haar verleden misbruikt is. Die jongen is dus volledig gekraakt. Hij mocht zichzelf niet zijn (of worden, is te zien hoe je het bekijkt), hij hing aan een ketting, en kreeg geen seks. Hij mocht enkel werken en mooie, dure kleedjes voor haar kopen, dan was het in orde. Logisch dat die bom ontploft is, nee? Dus verleden jaar is Brianna eindelijk Brian geworden, en tja, wij zijn verliefd. Toen Ashley hoorde dat ik verliefd geworden was op Brian, kon ze haar oren niet geloven. Is wel te begrijpen, hij is transeksueel. En ik wilde eigenlijk niet verliefd worden op hem... hij is transeksueel. Wat gaan de mensen denken? Wat gaan ze zeggen? Zullen ze ons nakijken als we op straat lopen?
Na heel veel problemen is Ashley uiteindelijk terug bij haar moeder gaan wonen. Brian wil zo snel mogelijk de scheiding inzetten, maar zijn vrouw werkt enorm tegen. Brian en ik zijn nu een goeie maand tesamen. De collega's (die op de hoogte zijn van zijn situatie) steunen ons allemaal. Iedereen vindt hem heel sympathiek en wenst hem het beste met mij. Dito voor mij. Mijn moeder en stiefvader staan ook volledig achter ons. Ashley denkt dat ik haar gedumpt heb voor hem, maar zoals eerder vermeld, wilde ik al een tijdje bij haar weggaan. Brian heeft het gewoon versneld, dito voor zijn scheiding. Hij wilde weg bij zijn vrouw, maar door mij is dat proces sneller gelopen. En ik weet wat jullie nu denken, maar nee... Als je niet weet dat Brian een vrouw was, dan zie je het gewoon niet. Hij was nogal een manwijf vroeger, en nu met die hormonen is hij op en top man. Verleden week zijn we nog een stapje gaan zetten, we hebben nieuwe mensen leren kennen, en die mensen hebben niets verdacht opgemerkt. Integendeel, ik kreeg complimenten over mijn knappe, nieuwe vriend, die trouwens 25 jaar geschat is, terwijl hij er 34 is. We passen ook enorm goed samen. Zal het blijven duren? Ik weet het niet. Ik hoop het, maar zoiets weet je nooit. Brian en ik hebben daar al over gepraat, en wij komen overeen in onze mening. We hopen dat het blijft duren, en zo niet, hebben we het wel geprobeerd. In het begin gaat het sowieso altijd goed, maar wat binnen een jaartje...?
En ik... tja, ik heb weer iets uitgespookt he? Van hetero-zijn, naar een vriendin, naar een transeksueel. Hoe leg ik dat uit aan mijn grootmoeder?
