Eerst en vooral: Albertje, het doet me enorm deugd dat je nog steeds mijn dagboekje opvolgt! Het is erg leuk om af en toe een reactie te krijgen! Bedankt daarvoor, want jij bent het die ervoor zorgt dat ik hem up-to-date hou. Er komt anders niemand lezen... dus 't is helemaal voor jou!
Gisteren was fantastisch! Een bevriend koppel kwam onze playstation terugbrengen die we hen hadden uitgeleend en vroegen ons mee uit. Ashley gaat niet zo graag stappen, het is dan ook al geleden van augustus 2007 dat we uit zijn geweest. Wonder boven wonder antwoordde ze JA en zijn we gezellig gaan stappen met onze vrienden. We zijn naar de studentenbuurt geweest, hier niet zo ver vandaan, naar een danscotheek waar ik vroeger altijd ging met Chris. De muziek is er nog steeds fantastisch, en er is voor de verandering eens niet gevochten ofzo. Meestal gebeurde er wel iets als we daar waren, maar nu was het vrij rustig. Ashley heeft wel enkele lelijke reacties gekregen van het mannelijk volk daar. Ze heeft een korte haarsnit, en draagt meestal een mannelijke jeansbroek met een hemdje, wat ze gister ook droeg. Eerlijk? Als ze zo gekleed is, is ze precies een man. Maar wel een hele knappe! Ze ziet er wel vrij jong uit, ze is begin haar 20, maar ziet eruit als een jongetje van 15 jaar. Meestal komen er mensen op ons af die dan vragen of ze mijn zoontje (!!) of broertje is. We storen ons er niet aan, we lachen ermee. Waar was ik... Oh ja, ze kreeg dus nare reacties van het mannenvolk ginder, omdat ze een knappe jongen is..., een jongetje van 15 lijkt én omdat zij diegene was waar ik bij zat. Er keek wonder boven wonder wel een man naar mij... maar het was weer een turkse man of marokkaan. Als je billen hebt en borsten ben je al ok voor hen. Niet dat ik racistisch ben, maar toch... Wederom was het moeilijk voor mij om niet aan de alcohol te zitten. Toen ik daar ging met Chris, en Ashley was daar ook, dan dronk ik mijn favoriete drankje (wodka-redbull) om zo snel mogelijk beschonken te worden, om zo Ashley te kunnen kussen met het excuus dat ik dronken was. Ik dronk er wel gemiddeld 8 op enkele uurtjes. In die tijd gingen we bijna elk weekend daar naartoe, dus je kan zeggen dat ik bijna verslaafd was, denk ik. Ik dronk thuis nooit, omdat ik vond dat het daar niet even lekker is, maar vanaf ik ging stappen stonden mijn wodka-redbulls al te wachten op me. Gisteren was het dus echt moeilijk, onze vrienden hun eerste drankje was een cocktail, en daarna hebben ze elk nog 2 van mijn favo drankjes gedronken. Elke keer ze het rietje vastnamen om te slurpen van hun drankje, kwam de zoete geur mij tegemoet, en eerlijk, ik had het moeilijk. Gelukkig dronk Ashley cola. En ik... de enige die moest rijden (want onze vrienden konden te voet naar hun huis) ik dronk spa blauw, of plat water in mijn woorden gezegd. Lekker was het niet, maar het stilt de dorst. Ashley is uit zichzelf tussen mijn beentjes komen staan om te dansen, en ze heeft me ook enkele keren gekust. Da's niet van haar gewoonte, maar hey, je hoort me niet klagen! Deze ochtend ben ik nogmaals naar de psychiater geweest. Niet omdat ik gek ben, maar omdat zij me ziek kan schrijven voor een maand, terwijl een dokter maar enkele dage tot een weekje schrijft. En ja, ... Ik zit weer thuis tot en met 27 mei. (Wat trouwens mijn verjaardag is!) Nu kan ik weer met een gerust hart werk zoeken en krijg ik een deftig inkomen van de ziekteverzekering. Weer een last die van mijn schouders valt...voorlopig. Strakjes hebben we bezoek. De buren van als Ashley nog maar 8 jaar oud was. Ze heeft sinds kort weer contact met die mensen en heeft ze bij ons uitgenodigd. Ooit zijn we hen eens gaan bezoeken, maar dat is zeker al 4 jaar geleden, en toen heb ik alleen die vrouw gezien. Toen waren Ashley en ik enkel beste vriendinnen, dus ik ben benieuwd wat haar buren zullen zeggen als ze merken dat ze met een lesbisch koppeltje te maken hebben. Ook hun zoontje Andrew, die ondertussen al een jaartje of 10 zal zijn, zal er ook bij zijn. Dus we zullen ons wat moeten inhouden, ook omdat we niet weten op welke manier dit gezinnetje omgaat met mensen zoals ons. Zullen ze nog steeds die sympathieke mensen zijn die Ashley zich herinnert? Ik kijk uit naar volgend weekend. Vrijdag is er een quiz op onze oude school, en als oud-leerlingen worden wij elk jaar uitgenodigd. Samen met 3 vrienden van ons en (jawel) mijn stiefvader doen we lekker mee. Het is altijd al heel moeilijk geweest, maar mijn stiefvader wil zich bewijzen. Ik ben benieuwd. Hij zal nog verschieten! En wie weet wil Ashley dat weekend weer eens uitgaan... We zullen zien.
Eindelijk heeft mijn werk me ontslagen! Nu kan ik weer beginnen werken via interim, en wachten tot ik examens mag doen om te beginnen werken in de firma waar mijn ouders werken. Ondertussen zou ik recht hebben op wat stempelgeld, dus op zich zouden er zich geen problemen mogen voordoen. Maar ja, tegen dat het allemaal in orde is... Ik hoop echt dat ik snel bij die firma mag beginnen. Ik zal zeker mijn best doen! Ashley en ik hebben een heel goed weekend gehad tot dusver. Vrijdagavond was mijn moeder haar verjaardagsfeestje, ze werd 44. We hebben een stukje taart gegeten en daarna wat borrelhapjes. Het was vrij gezellig. Ze had heel veel pijn in haar rug, ze moet medicatie nemen daarvoor. Schijnt dat ze een ontsteking heeft. Hopelijk komt het snel goed. Gisterenavond was het ook super! We hadden een etentje met wat vrienden bij hun thuis. Het eten was lekker, en het was heel gezellig. Na het eten hebben we samen de afwas gedaan, en daarna hebben we wat "come together" spelletjes gespeeld op de playstation. Eerst wat buzzen, daarna hebben we singstar gedaan. Het was heel gezellig, en het werd heel laat. Wij waren pas thuis om 4u 's morgens. Het enige wat ik echt spijtig vond, is dat ik als enige moest rijden. Onze vrienden waren thuis, andere vrienden werden later opgehaald, en iemand die door omstandigheden niet naar huis kon, en ook geen rijbewijs heeft, die heb ik dan maar thuis afgezet. Er werd gedronken en gelachen. Ik had ook plezier, maar op zo momenten is het heel jammer dat ik niets mag drinken. Het zou anders te gevaarlijk zijn. Na 22u ben ik in het weekend niet verzekerd met mijn auto (zo werkt mijn verzekering nu eenmaal), en ik moet dus enorm opletten. Ik mag rijden, maar op eigen risico. Dus ik was heel nuchter, en heb de hele avond volledig beleefd, zonder alcohol. Waar ik ergens wel fier op ben. Maar het blijft jammer. En als onze vrienden naar hier komen, blijven zij meestal niet heel erg lang. Och ja, ik kan tenminste bewijzen dat ik een verstandige meid ben, en Ashley houdt er trouwens niet van als ik alcohol drink. Ze heeft een paar slechte relaties achter de rug, waar ook veel alcohol in gemoeid zat. Dus ik begrijp haar wel. Ashley en ik zijn ook in orde! Het gaat weer heel goed. Ashley had een weekje verlof, en meestal loopt het wel eens verkeerd als we een tijdje alleen thuis zitten met ons tweetjes. En nu... het ging heel goed. Daar ben ik heel blij om! Ik hou van die meid! Financieel gaat het wel weer wat minder... Ik heb maar een half maandloon gekregen van mijn ex-werkgever, en de rest krijg ik van de ziekteverzekering, maar wanneer dat gaat komen... Ik heb dus mijn huishuur al betaald, geld op onze rekening gestort voor boodschappen en een rekening betaald... en tjah, ik heb nu nog 100 euro over, van dat half maandloon, en ik heb net een rekening gekregen van mijn autoverzekering, van 120 euro. Dus voor het eerst kan ik mijn rekeningen niet betalen. Ik heb nog even tijd, en hoop dus ook dat de andere helft snel komt, want ik wil geen problemen. Ik heb enorm veel stress door deze problemen ivm geld, maar ik wil het niet aan mijn hartje laten komen. Waarom kan nooit eens alles goed gaan?? Al is het maar eventjes...
Ik ben blij dat ik kan vertellen dat alles met Ashley weer in orde lijkt te zijn. Ze zit soms met twijfels, maar dat is normaal, en dat weet zij nog niet, omdat het de eerste keer is dat ze met iemand samenwoont. Dus met Ashley alles in orde. Ze houdt wel van me, daar mag ik niet meer aan twijfelen. Wat ook nieuws is: ik mag meedoen aan een examen om te beginnen in hetzelfde bedrijf als mijn ouders! Het is een bedrijf waar doorgroeien mogelijk is, dus ik zie het wel zitten. Als ik door de selecties ben, en mag beginnen, moet ik wel nachtdiensten doen, en krijg ik slechte uren, maar elk begin is moeilijk. Ik hou jullie op de hoogte! Er is ook slecht nieuws: Mijn oma is overvallen. Twee mannen zijn met een smoes haar huis binnengedrongen en hebben haar portemonnee gestolen. Normaal gezien zit daar nooit echt veel geld in, maar aangezien ze net klaar stond om schoenen te kopen en naar de kapper te gaan, zat er deze keer dus enorm veel geld in. Ze is ook haar paspoort kwijt, haar abonnement voor het openbaar vervoer, foto's van kleinkinderen en mijn overleden opa, en ook haar huissleutel zit steeds in haar portemonee, dus ze heeft nog een nieuw slot mogen steken ook. Ze vertelde me dat het vreemde mannen waren, maar geen turken of marokanen, eerder van die oostblokkers zei ze. Dan verwacht men dat we niet racistisch worden... Ik snap het niet. Ze maken ons zo! Ik heb echt medelijden met mijn oma. Mijn oma heeft me minstens 15 jaar opgevoed, ik woonde bij haar. Ze heeft een hart van goud. Ze verdient het niet. Maar ja, een oude vrouw van 73 jaar is makkelijk te bestelen he. Ik wou dat ik haar kon helpen. Maar mijn oma is een sterke vrouw. Ze heeft verdriet voor haar foto's en voor het geld dat ze kwijt is, want ze heeft ook maar enkel een pensioentje, en ze heeft het vooral moeilijk omdat ze weet dat ze weer van het éene naar het andere zal moeten lopen voor een nieuw identiteitsbewijs en dergelijke. Ze heeft wat last in haar benen, dus ik snap het wel. Maar verder klonk ze vrij goed. Zoals ik al zei: het is een sterke vrouw! Ik kijk echt naar haar op! Meer nieuws heb ik voorlopig niet. Het gaat terug goed met Ashley, het werk zoeken begint ook stilletjesaan te vlotten, ik ben gezond, dus veel is er niet te vertellen. Ik denk dat ik me ga trakteren op een pc-spelletje vandaag. Voor mij is dat een ontspanning. Even geen strijk, geen dweil, geen afwas, enkel ik en ontspanning. Het zal eens deugd doen, want het is lang geleden.
Elke dag krijg ik meer en meer schrik dat ze van me zal weggaan. Ze tilt aan alles zo zwaar. Alles wat ik zeg, zoekt ze iets achter. Ze kan niet gewoon een open relatie hebben, waarin alles word uitgepraat. Als er iets is, kropt ze het op, en ik moet het eruit sleuren, om erover te kunnen praten. Ik durf niets meer te doen, zonder aan haar te vragen, omdat ik bang ben, als ik iets verkeerd doe, zal ze weggaan. Ik heb schrik dat haar geduld met mij op raakt. Maar het probleem is, ik doe niets verkeerd. Ze neemt gewoon alles wat ik doe verkeerd op. Toen ik enkele dagen terug met een vriendin over Ashley sprak, kwam Ashley vroeger thuis dan verwacht. Ze hoorde wat ik vertelde aan die vriendin: dat Ashley heel vaak bij haar moeder is, en dat ze meestal enkel haar eigen ding wil doen, zonder het met mij te bespreken, dat ik soms bang ben, dat ze gewoon bij mij blijft omdat het makkelijker is voor haar, want ze kan de kosten delen, en ze wordt elke dag van en naar haar werk gebracht door mij. Dit hoorde ze dus, maar wat ze niet hoorde, is alles wat ervoor kwam: dat ik haar heel graag zie, enorm van haar hou, en dat ze het allemaal waard is. Dat ik mijn leven met haar wil delen, dat ik ook fouten maak, dat ik alles wat ik voor haar doe, met plezier doe. Anyway, ze was kwaad op mij, omdat ik raad vroeg aan een vriendin, die ons beiden al heel lang kent. (wat ze niet weet, dat ik om raad vroeg, ze dacht dat ik kwaad aan het spreken was over haar). Nu heeft ze mij verteld dat ze enkele weken geleden niet naar één of andere meeting moest van haar werk, maar dat ze een vreemde, die alleen haar kent, van haar 12 keer te ontmoeten voor het werk, heeft verteld wat er gaande is tussen ons. Een vreemde, enkel haar versie. Een vreemde die mij niet kent. Een vreemde, nam ze in vertrouwen. Dat doet ze nog liever, dan er mij mee te confronteren, en erover te praten. En ik mag niet gekwetst zijn? Omdat ze loog waarover ze was? Omdat ze over onze problemen sprak met een vreemde? Ze vertelde mij dat die man haar zei, dat ik waarschijnlijk, uit haar beschrijven te begrijpen, een heel onzeker meisje ben. Verder niets. Ik geloof haar niet. Er moet meer verteld zijn geweest. Het kan gewoon niet zijn, dat die vreemde haar na heel haar verhaal gewoon zei dat haar vriendin een onzeker meisje is. Het kan niet. Het moet meer geweest zijn. Maar dat verzwijgt ze. Om welke reden? Dat ze het mij niet durft zeggen? Omdat het negatief is? Heeft hij haar omgepraat? Om bij me weg te gaan? Heeft hij haar 'raad' gegeven? Om zachtjes aan afstand van mij te nemen? Want zo voelt het bij mij wel. Deze ochtend moest ze niet rechtstreeks naar haar werk, dus is ze met het openbaar vervoer gegaan. Ik lag nog in bed, en ik verwachtte op zijn minst een kusje. Gewoon.... afscheid nemen. Ik doe het altijd bij haar, zij doet het altijd bij mij. Maar er kwam geen kus. Toen dacht ik, 'er zal wel een briefje liggen'. Maar neen, geen briefje, niets. Toen ik haar smste, om te vragen waarom ik geen briefje of kus kreeg deze ochtend, zei ze dat ze het uur uit het oog had verloren, en snel moest vertrekken. Is dat echt zo? Of is ze afstand aan het nemen? Ze knuffelt me niet meer, ze kust me niet meer, als we in bed liggen, legt ze haar hand niet meer in de mijne. Wat is er aan de hand? Zie ik iets over het hoofd? Ze zegt dat ze van me houdt. Maar hoe moet ik haar geloven? Ze verzwijgt dingen tegen mij, ze liegt tegen mij, en ze doet het tegenovergestelde van tonen dat ze van me houdt. Enkel als ze iets gedaan moet krijgen van mij, is ze weer lief. Is het toeval? Ik zou het zo graag allemaal weten, eens een eerlijk gesprek met haar. Maar ze houdt koppig haar mond, bij elk gesprek dat ik met haar wil hebben over ons. Is er nog een 'ons'? Ik heb pijn in mijn hart. Ik ga kapot van twijfels. En ondertussen blijf ik haar tonen hoeveel ik van haar hou. Ondertussen doe ik zoveel mogelijk huishouden, en doe ik zo weinig mogelijk andere dingen, zodat ik zeker niets verkeerd kan doen. Want dan geef ik haar nog een reden, om bij een vreemde man raad te vragen... over hoe ze weg kan gaan bij mij? Ik hoop dat dit snel opgelost raakt, want ik ga er kapot aan. Het is al enkele dagen, dat er een gevoel aan me vreet, iets wat ik niet kon omschrijven. En daarnet, ineens, wist ik het. Ze vertelde me via msn, dat ze naar haar moeder gaat na haar werk, om wat taartjes te brengen. En ze zei: ik ga dan vertrekken. Ik vroeg wanneer ze ging thuis zijn, en excuseerde me meteen voor mijn bemoeienissen. Zo ver gaat het al. Ik durf haar niet te vragen wanneer ze zal thuis zijn, of waar ze is, of wat dan ook, omdat ik niet wil dat ze denkt dat ik haar controleer. Dus ik bood mijn excuses aan, en vroeg haar enkel om me een smsje te zenden als ze bij haar moeder vertrok, of als ik haar moet ophalen. Ze antwoorde niets meer, en zei: ik ga nu vertrekken. Met twee x-jes erbij. Enkele weken geleden, vond ze het nog moeilijk om afscheid te nemen via msn. Ze zond me verscheidene hartjes, beertjes en schreef enkele keren 'love you' voor ze uiteindelijk online ging. En dit is wat ik vandaag kreeg: xx
Ik doe even mijn best, want tijpen met je rechterhand in het gips is niet makkelijk, dus mijn excuses voor eventuele tijpfoutjes... Gisteren was fantastisch. Het was Valentijn, en dus had ik een romantisch ontbijt aan huis besteld. Het was echt af! Er zat zelfs een kaarsje bij! Het ontbijt was heel lekker, en gezellig. Van Ashley heb ik een dekentje gekregen voor als ik het 's avonds koud krijg, met een beertje en een hartje erop! Daarbij heb ik ook nog een half hartje gekregen om aan mijn sleutelbos te hangen (zij heeft de andere helft) en nog wat productjes om te gebruiken in bad. Meerbepaald een soort rozenblaadjes die je in je bad kan strooien, die uiteindelijk smelten en een soort badschuimeffect veroorzaken dat ruikt naar rozen. Fantastisch, zoals ik graag eens een lekker warm bad neem. Goh, ik hou van die meid! Mijn moeder zit sinds drie dagen in Gambia. >Ergens in Afrika. Ik hoop dat ze het naar haar zin heeft, maar ik heb er een slecht gevoel over. Misschien gewoon omdat het zo ver en zo primitief is. Herinner je je nog Chris? Mijn ex-vriend? Hij had werk in een groot bedrijf, dat hem ook nog eens heel goed betaalde. (Ik ,had hem gezegd dat hij daarvoor potentieel had, en dat hij die job als rekkenvuller bij een grootwarenhuis makkelijk kon inruilen voor die job) Nu heb ik gehoord dat hij bij een ander grootwarenhuis werkt, en dat grote bedrijf daarvoor heeft gelaten voor wat het is. Wat een dommerik! Maar het is nu zijn leven. Elk voor zich. Ik heb er al aan gecacht eens naar dat warenhuis te gaan, maar hij weet dat ik daar mijn inkopen normaal gezien niet doe, dus ik zou door de mand vallen. Enkele dagen terug heb ik gesolliciteerd in het bedrijf waar mijn vader werkt. Het gesprek ging supervlot, en ik was ervan overtuigd dat ik de job ging krijgen, maar niets was minder waar. Mijn vader was enorm kwaad, dat ik hem niet had verteld dat ik daar ging solliciteren, anders ging hij wel een god woordje voor mij doen. Maar als ik word aangenomen in een firma, wil ik dat dat gebeurd door wie ik ben, niet door het feit dat mijn vader daar werkt. Dus ben ik deze morgen weer beginnen zoeken naar werk, en ik heb een brief gemaild naar een bedrijf. Dat zal ook wel weer niets worden. Eind deze maand, loopt mijn ziekteperiode af, en ook mijn contract waar ik nu werk, dus ik moet echt werk vinden, anders zit ik binnen de kortste keren met bergen rekeningen die ik niet kan betalen. En ik wil niet leven op kosten van Ashley. Daarvoor heb ik te veel respect voor die meid! Ik zit vooral met mijn n gedachten bij Ashley vandaag. Haar oma heeft net een zware operatie aan haar benen achter de rug en Ashley is haar nu gaan opzoeken. Ik weet dat het moeilijk is voor Ashley om haar oma zo zwak te zien. Volgens Ashley heeft het arme vrouwtje niet lang meer. Ze heeft overal pijn, vergeet zaken die van groot belang zijn: bv dat ze suikerziekte heeft, waardoor ze dus suikers gebruikt, wat ze eigenlijk niet mag, door die ziekte. Ze doet suiker in de koffie, eet snoep,... Ik vrees voor het vrouwtje, en voor Ashley, want die zal het moeilijk te boven komen.
Wow, wat een gebeurtenissen de laatste maand. Ashley ging me verlaten... Ze vindt het moeilijk om te leven met mijn karakter. Ik moet altijd het laatste woord hebben, we praten heel moeilijk (over onze relatie dan toch) en ze vindt het helemaal niet leuk dat ik nog steeds thuis zit, en niet moet werken. Ze had het aan mijn moeder vertelt, die mij dan zei: je weet toch wel dat Ashley bij je weg gaat?? Mijn wereld stortte in... Ik heb langer dan een uur aan één stuk door gehuild, ik wost niet meer wat te doen... Hoe moet ik leven zonder Ashley? Waar moet ik heen? Wat moet ik doen zonder haar? Mijn leven heeft geen zin zonder haar... Ik heb nog nooit van iemand zo gehouden als van Ashley. Ik ben al eens veranderd voor haar, en ik zou het zo opnieuw doen. En sommige dingen kan je veranderen, andere niet. Ik hoop gewoon dat ik deze keer weer kan veranderen, dat ze zeker niet wegloopt van me. Zij heeft ook een foutje: ze kan heel moeilijk over haar gevoelens praten. Maar daar blijft het bij, de grootste fouten liggen bij mij, zo te horen. Vroeger vond ze dat ik teveel aan haar hing. Ik liet haar nergens alleen naartoe gaan, en wilde altijd weten waar ze was, en voor hoelang. En toen waren we nog niet eens een koppel. Nu laat ik haar alleen bij haar moeder gaan, en nu zegt ze dat haar familie hier niet meer wil komen omdat ze voelen dat ze niet welkom zijn, omdat ik ook nooit mee ga naar haar familie... Wat moet ik nou doen??? Kijk, ik weet alleen dat ik mijn uiterste best doe voor die vrouw, ik wil mijn leven met haar opbouwen. Ik wil samen met haar een huisje kopen, lekker reizen, plezier maken, elkaar bijstaan in slecht en goed weer, elkaar helpen, er zijn voor elkaar, en misschien, heel misschien in de toekomst, een kindje. Ik heb nu gevoeld wat ik zou voelen als ze zou weggaan, en ik ging dood. Ik voelde dat ik gewoon doodging. Dat wil ik echt niet meemaken, ze heeft mijn hart gevangen. Ik vroeg aan Ashley waarom ze wilde weggaan. Ze vertelde mij dat als ze echt wilde weggaan, dat ze het niet aan mijn moeder zou verteld hebben, omdat mijn moeder ons altijd helpt om het uit te praten. Dat ze van mij houdt, maar dat ze het mij gewoon eens wilde laten voelen dat ik verkeerd bezig was. Daarop heeft ze me ook verteld wat er precies mis is met mij (mijn karakter dus - kan ik niet aan doen, ik ben Tweelingen van sterrenbeeld). Ze heeft ook haar fouten opgebiecht, maar ik neem haar fouten erbij. Zo is ze, zo hou ik van haar, ze moet helemaal niet veranderen. Waarom moet ik wel altijd veranderen? Ben ik dan zo'n slechte vrouw? Doe ik dan zoveel verkeerd? Het enige wat ik doe is ongelooflijk veel van Ashley houden. Ik wil er alles aan doen om haar zo gelukkig mogelijk te maken, maar als ze vertrekt, dan weet ik echt niet wat er met mij zou gebeuren. Ik denk dat ik toch op z'n minst een serieuze depressie zou hebben. Toen ze me duidelijk had gemaakt dat ze niet ging weggaan, maar gewoon dit gesprek wilde hebben, heb ik nog gehuild. Nachten en nachten heb ik wakker gelegen, bang dat mijn gehuil haar wakker zou maken. Dat is dan ook gebeurd op een nacht. Ze heeft me in de keuken ineengezakt op de vloer gevonden en heeft toen gezien hoeveel verdriet ik heb voor haar. Hopelijk realiseert ze haar nu ook hoeveel ik van haar hou. Ze heeft me toen echt geraakt door me zo op te trekken en te troosten, want dat ligt niet in haar aard. We hebben toen nog de laatste woorden gewisseld die nog in ons hoofd zaten omtrent wat er gebeurd was, en sindsdien gaat het weer beter. Waar ik heel blij om ben. Enkele dagen geleden in het weekend zijn we naar een parabeurs geweest. Ze heeft me daar op verschillende manieren getoond dat ze van me houdt. Ik heb daar mijn kaarten eens laten leggen, uit nieuwsgierigheid. Onze relatie zou kunnen lukken, en daar zit een grote kans in, maar dat vrouwtje zei dat Ashley een persoon in haar leven moet loslaten, voor ze een stevige relatie met mij kan opbouwen. Dat vrouwtje vertelde me dat als ze dat niet doet, dat onze relatie niet kan lukken. Ze vertelde me dat ze een vrouw zag, met veel kinderen, die heel dicht bij Ashley staat, en dat die persoon teveel inspraak heeft op Ashley haar leven. Nou, er is maar 1 persoon waar ik aan denk met die beschrijving, en dat is Ashley haar moeder. Ik ben altijd eerlijk tegen Ashley, maar dit stukje heb ik verzwegen. Als ik ook maar iets negatief over haar moeder vertel, gaat het mis. Dus ik zal wel zien hoe het afloopt. Maar dat je het maar weet: de kaarten hebben dit gezegd, het is nu aan ons om te zien of we ze geloven of niet. Verder gaat alles goed. Straks komt mijn vader de auto ophalen, hij moet gekeurd worden, en dan wisselen we even van auto. Mijn moeder heeft as we speak een operatie aan haar pols in het hospitaal, daarna komt ze naar hier, wachten op mijn vader, en dan eten we samen wat hotdogs... Moet ik niet koken Over mijn pols: ik moet volgende week naar het hospitaal, ze willen onderzoeken of ik arthrose heb, en ook zien of ik een kinesisth nodig heb, of een operatie... We zien wel. Ik hou jullie op de hoogte!
Vrijdagochtend, half tien... Ashley is aan het werk, ik zit nog steeds thuis. Ik moet maandag naar het hospitaal, ze willen daar mijn pols controleren. De dokter heeft gevonden dat er in mijn pols een bot verschuift, dus hij wil het laten onderzoeken. Ik ben ondertussen werk aan het zoeken, ondanks ik eigenlijk nog werk heb. Ik ben al gaan solliciteren, bij een bedrijf dat vrachtwagens verhuurt voor het vervoer van vloeiende, ongevaarlijke stoffen. Ik zou daar aan de weegbrug moeten zitten, en de papieren controleren. Enkel jammer dat ik weer Frans moest spreken, pas op, ik ben goed in Frans, maar tijdens een sollicitatie weet ik het altijd te verneuken. Hij vroeg mij wat ik gedaan had op reis in Tunesië. Waarop ik antwoordde: J'ai beaucoup mangeé, j'ai beaucoup nagé et j'ai beaucoup dormi. Dat was het enige wat ik er op dat moment uitkreeg. En dat terwijl ik 73% had voor Frans op school, en dat ik eigenlijk heel goed kan spreken, schrijven en lezen in die verdomde taal. Tjah, zo is er altijd wel iets bij iemand. Ook mijn negatieve en positieve punten heb ik door elkaar gehaald op het gesprek. Typisch. Maar ik zag de job toch niet echt zitten, maar ja, werk is werk. Ze bieden mij ondertussen ook aan bij een kleine zelfstandige die een ^polyvalente administratief medewerker nodig heeft, wat mij meer interesseert, want ik zou liever werken in een klein bedrijf. Er waren weer wat probleempjes met Ashley. Ik begin het echt moeilijk te vinden om het nog te verdragen. Ze hangt echt zo vast aan haar moeder. Maar dat neemt niet weg dat ik zielsveel van haar hou. Ik hoop echt dat we er nog vele jaartjes mogen bij doen samen. Eergisteren heeft Ashley gekookt! En het was nog lekker ook! Rijst met kip en verse curriesaus. En zij maar zeggen dat ze niet kan koken. Nee, ze kan het niet, maar ze is het aan het leren. Het was heerlijk. Ze mag nog koken. Nieuwjaar is meegevallen, trouwens. Het eten was lekker, de mensen waren niet erg vriendelijk, maar uiteindelijk heb ik me gewoon in een gesprek gemengd, en ik werd geaccepteerd. Dus ik heb mijn velletje goed gered. Tegen 2u waren we thuis, waar we nog wat staan dansen hebben in de woonkamer op de foute nacht van Q-music. Het was niet mijn beste nieuwjaar, maar ook niet de slechtste. Ik was bij haar... Bij Ashley... goh, wat hou ik van die meid!
Hier ben ik weer... thuis, door dat arbeidsongevalletje. Ik hoorde van mijn twee lieve collega's dat ik er deze week en volgende week helemaal alleen voor sta op het werk, en ik dacht: NO WAY. Dus ik kreeg ineens een enorme pijnscheut in mijn pols en ben weer thuis sinds gisteren. Ik heb een doktersbriefje tot en met volgende week vrijdag, dus laat ze nog maar even zwoegen, die twee rotzakken. Kerst is goed meegevallen, het was bij mijn moeder te doen, en het was super, het eten was lekker, het was gezellig. En de cadeau's, die waren ook leuk. Ik heb een eitje gekregen dat werkt op afstandbediening, zodat Ashley me lekker kan pesten. (ik hoop dat je weet wat ik bedoel, want ik weet echt niet hoe ik het anders moet gaan uitleggen. Ashley heeft een broekje gekregen met een penis aan, zodat we lekkere nachten kunnen beleven ook. We hebben het al uitgetest, en tis heel leuk! Nieuwjaar daarentegen zal tegenvallen. Normaal gezien gingen we op nieuwjaar bij haar moeder gaan, maar we gaan nu naar haar stiefvader zijn familie. Ik ben iemand die niet graag in grote familietoestanden vertoeft, maar dit slaat alles: die stiefvader zelf (een onaardige man die denkt dat hij grappig is door mensen te kwetsen), haar moeder(hoogzwanger), zijn moeder (schijnt een vriendelijk vrouwtje te zijn), zijn vader (waar hij die grillen van geërft heeft, en naar het schijnt nog erger is), zijn broer (een dikke nek, die denkt dat hij alles is en kan en mag) met zijn vrouw en kinderen (die ik liever ook uit mijn buurt hou), nog een broer, met ook een vrouw en kinderen, 2 grote honden en natuurlijk ook de broer en zussen van Ashley. Even had ik hoop... Ashley haar moeder had gevraagd of ze vroeger mocht bevallen, en dan zouden we op nieuwjaar lekker bij de chinees gaan eten met mijn moeder, en 's morgens een champagne-ontbijt nuttigen, maar ja, dit is allemaal in de boter gevallen, omdat dat kind niet vroeger mag komen voor de longen die nog niet ontwikkeld zijn ofzo. Ashley vroeg me of ik wel mee wilde gaan... eigenlijk niet echt, maar ik kan moeilijk mijn vriendin alleen achterlaten op nieuwjaar he... Ik kijk er niet naar uit. Dat het maar snel voorbij is.
Mijn vader heeft ons uitgenodigd om morgen wafels te gaan eten bij hem thuis, wat me wel deugd doet, ik ben nog steeds welkom, ondanks dat ie weet dat ik met een vrouw ben. Ik moet wel nog een pakje zien te vinden voor hem, want op het begin van januari, is hij jarig. Ik vind wel iets.
Tussen Ashley en mij gaat het wel goed. We zijn nog steeds gelukkig, maar dat komt vooral ook door het feit dat we allebei kunnen geven en nemen. Enkel jammer dat ik moet geven op nieuwjaar. Ze weet maar al te goed dat ik dit niet wil, soms is het alsof ze mij op proef stelt. Deze ochtend is ze om 6u opgestaan om met haar moeder naar het hospitaal te gaan om te gaan vragen of dat kind vroeger mocht komen. Er lag een briefje op de tafel:
Goeiemorgen Schattie,
Leg maar wat vlees uit om te eten, voor mij is het om het even. Ik zal je straks dan nog iets laten weten wanneer ik naar huis kom. Maar wacht deze middag niet op mij om te eten, ik vind wel iets. Nu ga ik je laten, want ik moet er dan vandoor zodat ik mijn bus niet mis. x x x x x xx x x x x x x x x Tot straks xx x x x x x x x xx x x x x
Wat moet ik daar nu weer van denken? Toen zij moest werken, en ik thuis was, stond ik alle dagen om 7u mee op met haar om haar naar haar werk te brengen. Maar als ik haar 's morgens om 10u wakker maak om samen om wat brood te gaan ofzo, is ze meestal kwaad. Maar nu zijn we beiden thuis, kunnen beiden blijven liggen, nu staat ze om 6u op om naar het hospitaal te gaan. Om 6u! En ze zal nog ferm niet terug zijn tegen de middag, hoelang schikt ze daar in dat hospitaal te blijven?? Kijk, ik ben heel blij dat ik met haar samenwoon en dat we zo gelukkig zijn, maar het wordt echt eens tijd dat ze haar eigen leven leidt, met mij, ipv met haar moeder. Waarom lost ze haar moeder niet gewoon? Ik zeg niet dat ze er geen contact meer mee mag hebben, zeker niet, maar 5 telefoons op een dag? Om 6u vrijwillig opstaan om mee te gaan naar het hospitaal? Zo zijn er nog zaken... Ik snap het niet. Ze moet toch met mij leven, niet met haar moeder. Anyway, ik kan er toch niets aan doen. Ik laat haar maar begaan (geven noemen ze dat).
Eergisteren kwam ik van het werk thuis, en ze had gekookt voor ons, er stonden kaarsjes op de tafel, en het eten was nog lekker ook. Dat was echt heel lief, daar heeft ze me echt een plezier mee gedaan. Ik hou gewoon mijn hart vast voor nieuwjaar, dat wordt een ramp. Hopelijk zijn we daar snel buiten.
Eindelijk ben ik er nog eens geraakt. Ja, nu dat ik fulltime werk is het lastig om zomaar even mijn dag te komen uittijpen. Ik heb vorige donderdag een werkongeval gehad, waarbij mijn pols nu gekneusd is, dus ik zit een weekje thuis. Mijn werk valt al beter mee. Ik krijg nu ook werkjes waar verantwoordelijkheid inzit, wat de andere kantoorassistentes niet mogen doen(ondanks dat ze daar al langer werken en ouder zijn). Dus het werk valt al veel beter mee, maar ja, dat brengt natuurlijk jaloezie met zich mee. Mijn collega's doen altijd heel lastig en proberen er alles aan te doen, dat als er iets fout loopt, dat het mijn schuld is. Tjah... niet aan te doen. Eigenlijk kwam dat arbeidsongeval wel op een gepast moment, aangezien er permanentie is tot 17u en ik dat meestal op mij nam... (niet omdat ik wilde, maar omdat mijn collega's dat zo hebben geregeld, achter mijn rug om). Met Ashley gaat alles heel goed. Ik heb haar deze morgen naar haar werk gebracht. Ze had helemaal geen zin, maar ja, werken moet nu eenmaal. We zijn echt heel gelukkig samen. We zijn nu bijna 8 maand een stel, waarvan we eind deze maand 4 maand samenwonen. We zijn echt gelukkig! Verleden weekend zijn we gaan zwemmen, nu ja, zwemmen kan ze niet, maar het was wel gezellig. Mijn moeder was er ook bij, en ja, er is altijd wel iets om over te praten. Begin deze maand is Ashley een jaartje ouder geworden, en ik heb dan ook gezorgd voor een gepast kado: een voorbindpenis... Tjah, raar om zo te vertellen, maar ik moet het ergens kwijt. We hebben em al eens geprobeerd, maar zijn tot de conclusie gekomen dat we condooms of glijmiddel nodig hebben. Dit is ondertussen in orde, maar we hebben de tijd en de zin nog niet gevonden om nog eens te proberen. Dat komt wel. Dit weekend gaan we lekker samen naar de sauna. Mijn moeder gaat wel mee, omdat zij daar gewend is, in tegenstelling tot Ashley. Ik ben er ook wel es geweest, maar ja, het is niet zo dat ik daar meteen op mijn gemakje loop. En Ashley, zij zag het helemaal niet zitten, maar ze doet het voor mij. Ze wil het proberen. We hebben eigenlijk geen hobby ofzo dat we samen kunnen doen, en als dat haar bevalt, hebben we eindelijk iets dat we samen kunnen doen! Dus ik hoop dat het meevalt! Er is natuurlijk weer slecht nieuws geweest deze week...Niet echt voor mij... maar ik zit er ergens wel mee... Chris (rings a bell? m'n ex waar ik mee samenwoonde) z'n neef van 25 jaar heeft zelfmoord gepleegd. Hij heeft zichzelf door het hoofd geschoten. Ik weet dat hij met drugs te maken had en een strafblad had, maar waarom hij het precies heeft gedaan weet ik niet, en het zou raar zijn dat ik dat even aan familie van Chris zou gaan vragen... Ik kende zijn neef ook, als ik klein was, speelden wij soms samen voetbal, of we zaten te knikkeren. Hij is dan ook maar 6 jaar ouder dan me. Was... Doet toch wel raar om daarover te praten.
Financieel gaat het iets beter. Ik heb deze maand eindelijk een volwaardig maandloon gekregen, waarmee ik dan zaken heb geregeld die ik vorige maand niet kon regelen, met als resultaat dat ik nog totaal 250 euro heb voor de maand rond te komen. En we zijn nog niet aan de helft! Maar Ashley is er ook nog, en zij helpt me wel waar ze kan! Ze weet dat ik het ook zou doen voor haar! Ik heb het trouwens gedaan, toen we nog thuis woonden, en ik zakgeld kreeg, en zij niet, gingen we samen uit, of naar de bios, en toen betaalde ik ook alles. Dus eigenlijk... Straks komt mijn stiefvader de kat halen. Hij moet worden gecastreerd, is weer 50 euro, maar Ashley ging dit regelen. De schat!
De feestdagen staan voor de deur... Ik ben niet echt iemand die houdt van de eindejaarsfeesten. Kerst vind ik overdreven en gecommercialiseerd (wat een woord, waarschijnlijk verkeerd gespeld) en op nieuwjaar zou ik eigenlijk echt eens goed willen feesten, maar ja... er wordt overal gevochten en deftige muziek is ook al moeilijk te vinden... ik mag ook geen wodkaatje-redbull drinken want ben de enige met een rijbewijs nu... dus nieuwjaar zal tegenvallen. We gaan bij Ashley haar moeder eten, maar die zit er ook niet zo goed voor en het ziet ernaar uit dat het een boterham met soep zal worden + dat vrouwtje is hoogzwanger en moet het rustig aan doen. Kerst wordt bij mijn moeder gevierd. Het wordt een hele menu, met voorgerecht, soep, hoofdgerecht, nagerecht... ohja, en voor we eten zijn er natuurlijk allerhande hapjes voorzien. Bij mijn moeder is het ook zo dat er op Kerst echt nog pakjes van onder de kerstboom worden gehaald. Dit jaar zal de boom er niet bij zijn, (ik heb hem gekregen) maar de pakjes wel. Ik heb al heel wat presentjes gekocht, (wat verwijst naar mijn magere bankrekening op de 11e van de maand). Voor mijn stiefvader: flesje deo van Adidas en een flesje parfum Voor mijn moeder: De nieuwe cd van Andre Rieu (die muziek kalmeert haar, raar maar waar) en een juwelenkistje Voor mijn lieve meid: een pakje met parfum van adidas, nog een pakja met parfum van adidas(maar een ander geurtje), een jasje waar ze volgens mij gek van zal zijn, en een zilveren halsketting met een hartje aan, versierd met (neppe) diamantjes. Ik heb van Ashley al een pakje mogen opendoen, waar een nieuwe gsm in zat, dus zij mocht ook eentje kiezen... ze koos voor de parfum van adidas... eentje dan toch. Niet dat ze wist wat het was, want het zat al verpakt. Anyway... genoeg daarover, we zijn er nog niet, en als we er zijn, hoop ik dat het snel voorbij gaat. Mijn moeder had me wel verteld dat ze op Kerst graag Uno zou spelen met ons vieren, wat gezellig kan worden, en ze wilde ook dat ik mijn playstation meeneem, om buzz te spelen. Misschien worden het toch leuke feestdagen...
Ooooh, ik was het bijna vergeten!!! Groot nieuws:
Ik heb het eindelijk verteld aan mijn vader dat ik verkering heb met een meisje... Hij wist natuurlijk al dat ik samenwoon met Ashley, maar hij dacht dat het vriendschappelijk was, om de kosten te delen... Ik heb het hem dus opgebiecht! Hij was er niet heel blij mee, wat normaal is, maar ik denk wel dat hij het accepteert. Ik ben nog welkom, en hij komt ook nog langs, dus zoveel te beter! Er is dan ook een hele hoop van mijn schouders gevallen, nu mijn vader weet hoe het zit. Niets meer weg te stoppen, geen geheimen meer. Toch niet voor hem... maar mijn oma, die mij 17 jaar heeft opgevoed, weet nog van niets... wanneer vind ik daar de moed voor??
Dit was het zowat denk ik. Ik probeer zo snel mogelijk terug te komen! Groetjes aan Albert!
Eindelijk werk gevonden! Ik werk al sinds 16 oktober, maar ik heb de tijd nog niet gevonden om eens hier te komen. Ik heb het enorm druk. Ik werk drie weken 7,5uur per dag, en één week 8u per dag. Dat zijn de regels. En ja, tegen dat ik thuis ben, gegeten heb, een douche heb genomen, en eindelijk op mijn gemakje kan zitten, heb ik niet echt veel zin meer om dit te doen Maar... morgen heb ik een dag vrij, dus ik kan er vandaag even van profiteren. Dit weekend is een weekend voor Ashley en mij! Jep... Helemaal voor ons. We hebben daarvoor helemaal speciaal allebei een dag vrij genomen, om een lekker lang weekend te hebben, met ons tweetjes. We gaan live naar de tennis kijken! We zijn beiden nogal gek van tennis, en ja, daarom gaan we er live naar kijken. Drie dagen na elkaar! Naar de beste spelers van ons land, mannelijke dan. Over mijn nieuwe werk valt er niet zoveel te vertellen. Ik werk bij een bedrijf dat wordt ingehuurd door andere bedrijven om de lonen e.d. in orde te brengen. Waar pas ik in het plaatje? Ik ben één van de 4 werknemers die de post mag verzorgen. Dag in, dag uit. Ik moet alles wat uit de printer komt aan de juiste dossierbeheerder bezorgen, vragen wat mag verstuurd worden, wat niet,... En ohja, 's morgen moet men bij mij komen om een broodje te bestellen. Laat ons zeggen... ik ben het laagste wat daar rondloopt, na de kuisvrouw. Als je daarvoor moet studeren... Maar ja, ik verdien een mooi maandloon, krijg maaltijdcheques, én mijn benzine wordt vergoed. Wat wil een mens nog meer? De job is wel maar voor enkele maanden... tot februari. Ik vervang iemand die in zwangerschapsverlof is, maar als zij terug komt, is het maar part-time. Er wordt dan ook gefluisterd dat ik zou mogen blijven... Maar ik weet nog niet wat ik daarmee moet. Ergens zou ik dan wel willen blijven, omdat ik dan de nachtmerrie van werk zoeken en werkloos zijn niet meer moet meemaken. Langs de andere kant... ik heb wel meer in mijn mars dan brieven in omslagen steken en printers opvullen met papier, kopiëren, broodjes bestellen en dossiers uitdelen. Tjah, je moet ergens beginnen zeker? Trouwens, ik krijg geen halve dagen om te solliciteren, dus ik ga sowieso zonder werk zitten en weer de miserie hebben. En dat wil ik echt niet. Om even een schets te geven...(alles wordt wel gedeeld door 2, we hebben beiden een maandloon van ongeveer 1000 euro netto.) 500 euro huishuur 127 electriciteit en gas 100 euro voor tv, digirecorder, telefoon en internet Dat is ongeveer het belangrijkste, maar dan heb ikzelf ook nog andere zaken te betalen, die Ashley niet heeft: benzine (3 keer per maand 30 euro) belastingen die ik terug moet betalen voor als ik nog een uitkering kreeg (ze hebben zich vergist in een berekening, moet 700 euro terugbetalen), dat komt op 44 euro in de maand, die ik via mijn moeder mag betalen. ok, even grof gerekend... 850 euro, aan vaste kosten alleen... dan hou ik ongeveer 150 euro over op mijn rekening, en 120 euro aan maaltijdcheques, dat is het. Dus ja, financieel kan het wel beter hier, maar ja, geld maakt niet gelukkig, het maakt het alleen maar gemakkelijk. Het is natuurlijk niet leuk als er een rekening binnenkomt, maar dat is nergens zo. Anyway, het is al half negen, mijn programma begint, en Ashley zit te wachten. Ben blij Albert, dat je nog teken van leven geeft!!!! Groetjes!!
Man man man, ik voel me echt heel slecht. Ik heb verleden week een heel goed sollicitatiegesprek gehad, ik was bijna zeker dat ik de job ging hebben. Gisteren heeft het interimkantoor contact gehad met het bedrijf en ook zij hadden verteld dat ik het ging worden. Maar gisternamiddag is er een kennis van de grote baas gaan solliciteren, dus die heeft de job gekregen. Lap! En ik mijn best maar doen! Ben vandaag bij mijn oma langsgeweest. Chris zijn auto stond in de straat, dus die woont nu terug in zijn ouderlijk huis. Wat gaat er met die jongen allemaal gebeuren? Och ja, is niet mijn probleem. Ik hoop alleen maar dat ie het goed stelt. Verder heb ik al weer veel beleefd deze week. O ja, en vorig weekend was ook zalig... met Ashley. We hebben echt lekkere seks gehad! Het was zalig! Dat seks tussen twee vrouwen zo lekker kon zijn, wist ik niet. We hadden eerst een lekker filmpje gekeken, en dan ... tjah, toen was het zover. Zalig! Het was ook lang geleden dat ik zo goed ben klaargekomen. God, wat hou ik van dat meisje! Verder zit ik op hete kolen voor morgen. Morgen komen onze meubeltjes, en dit weekend zouden we ze normaal gezien naar boven moeten krijgen... met veel hulp. Dan kunnen we eindelijk al die dozen legen, en onze kleren netjes in een kast leggen/hangen. Want momenteel zitten die in vuilbakzakken die overal in onze flat te vinden zijn. Ik word er stilletjes aan gek van. Donderdag mag ik weer gaan solliciteren. Het is voor een job dat ik helemaal niet wil doen, maar ja, werk is werk. Het is via een interimkantoor, dus die kunnen verder zoeken. Ik kan ondertussen geld verdienen, en zoeken naar iets anders, wat ik wel wil doen. *zucht* Het is echt lastig voor mij. Mijn vorige werkgever heeft mijn loon nog niet gestort, terwijl ik het wel hard nodig heb, en ik heb nog niet alle papieren, ... Komt het dan echt nooit goed met mij? Alle dagen zo vechten... en waarom? Om alleen maar dieper in de stront te zakken. Ik heb net gehoord van de belastingen dat ze een rekenfoutje hebben gemaakt en dat ik zomaar eventjes 700 euro moet terugbetalen. Waarmee moet ik dat doen? Steentjes? Och ja, kijk, ik zit hier toch, in mijn zetel, met een laptop, met internet, dus waarom moet ik klagen? Er zijn mensen die het moeilijker hebben dan ik. Maar dan wordt het toch tijd dat ik zo iemand tegenkom, want ik zie alleen maar mensen om me heen die het heel goed hebben. En ja, dat maakt je toch wel euh... hoe zeg je dat?... pessimistisch is het woord. Ik moet heel veel huilen, ben ook beetje ziek aan het worden, heb nergens nog zin in. Maar ja, voor Ashley doe ik toch mijn best. Ik hou van haar, en als ik haar 's avonds na haar werk oppik, en ze geeft me die leuke glimlach, is mijn dag toch terug in orde. Jammer dat ik mijn relatie met haar nog geheim moet houden... voor mijn vaders kant. Want mijn moeder zegt altijd: liever gelukkig met een vrouw, dan ongelukkig met een man. Was dat ook maar mijn vader zijn motto.
Uitslag poll: Hoe oud was je toen je voor het eerst seks had?
Tjah, iedereen wil het vertellen, alleen niet aan de mensen die hij kent, dus ik vroeg het hier Er is 24 keer gestemd, waar ik eigenlijk wel een beetje van schrik, 'k had zoveel reactie niet verwacht. Langs de andere kant is het weinig, maar ik ben al lang blij dat er gestemd is Tjah, hoe begin je aan zo'n samenvatting? Eerst en vooral is het goed om te horen dat er niemand voor z'n tiende ontmaagd is. Toch niet van de bezoekers hier. Wat een opluchting. 21% van de stemmen ging naar de leeftijd 16-18, waar ik mezelf bij kan aansluiten. Daarnaast is 17% ontmaagd tussen z'n tiende en vijftiende levensjaar, wat ik persoonlijk wel vrij vroeg vindt, maar ja, de jeugd wordt alsmaar vroeger rijp. Slechts 3 op 24 hadden pas seks na hun 18e verjaardag. En nu... GELOOF HET OF NIET... 50 % van de bezoekers hier is nog steeds maagd!
Eindelijk ben ik hier nog eens geraakt. Ik heb een hele tijd bij mijn moeder gewoond, waar ik geen internet had, dus ik geraakte hier niet. Nu heb ik eindelijk weer internet, in mijn eigen flatje, dat ik deel met Ashley We stellen het heel goed samen. Er is ondertussen veel gebeurd... Ik ben gestopt met werken bij dat bedrijf waar ik moest verkopen via telefoon. Ik verkocht vrij weinig, de floormanager deed af en toe eens lastig tegen mij en ik had helemaal geen plezier meer in het werk. Ik heb met de floormanager gesproken en we hebben het dan maar op "beëindiging van contract met wederzijdse toestemming" gegooid. Ik heb nog geen recht op stempelgeld, en via de OCMW krijg ik ook niets, omdat Ashley meer dan 800 euro verdient en wij dus samenwonen. Zij moet voor mij instaan met slecht 25 euro meer op haar bruto-loon. Wat een gekte zeg. Ik ben zeker geen racist, maar ik vraag me wel af waarom zij wel meteen geld krijgen... Ik zit hier nu in een klein appartementje, terwijl op de hoek van de straat een nieuwbouw wordt gezet voor dat volkje. Ik gun het hen wel, maar mij wordt nooit iets gegund. Was het maar 250 euro, dan kon ik tenminste volgende maand mijn deel van de huur betalen... Verder heb ik Chris al enkele keren teruggezien. Hij stelt het goed met zijn nieuwe vriendin, schijnt het. Ik hoop als hij haar neukt, dat hij diep vanbinnen toch aan mij denkt. Gewoon dat hij eens beseft dat hij heel wat had aan mij. En zeker op dat vlak. Maar dat maakt waarschijnlijk niet veel meer uit nu, want ik heb ondertussen al drie maal dezelfde vraag gekregen van vrienden en familie van hem: "Is Chris homo?" En eerlijk waar, als ik eraan terugdenk, aan die tijd van ons samen... Als ie op dat moment geen relatie had gehad met mij, vroeg ik mij soms wel eens af of die homo was. Maar nu komt zijn familie er al mee op de proppen... Volgens mij weet ie het gewoon zelf nog niet. Of hij wil/durft het niet toegeven. En eerlijk, als ik aan vrienden, of zelfs wildvreemde jongens een foto toon van mezelf, en eentje van zijn nieuwe vriendin, zeggen ze allemaal hetzelfde: Chris heeft er zich niet op verbeterd. En dan heb ik het niet alleen op uiterlijk. Ze is niet lelijk, dat zeg ik niet. Ze is gewoon iets volslanker dan ik... en ja, haar kledingstijl, daar zwijg ik beter over. Maar ze is ook niet slim. Ik bedoel, ze heeft niet gestudeerd zoals ik gedaan heb. Ik ben met onderscheiding afgestudeerd in de richting management-assistant, zij kon met moeite het beroepsonderwijs aan. Ze is dit jaar afgestudeerd, (met moeite ook weer natuurlijk), maar ze gaat wel naar de hoge school om lerares te worden... Ligt het aan mij of... Whatever... Ik ken haar trouwens, ik heb een tijdje voetbal gedaan, en ze zat in mijn team. Maar zij deed het met plezier met haar vriendinnetjes, bij mij was het eerder uit verveling. Ik zou eigenlijk wel weer iets moeten doen... Misschien is volleybal wel iets? Of basket? Maar daar ben ik niet lang genoeg voor met mijn metertje tweeënzestig. Ow, ik ga even het goede nieuws vermelden ook... Ik ben afgevallen!!! Ja! Van 85kg ( ) naar 72kg! jeujj!! Ik hoor het jullie al denken... Die nieuwe van Chris is nog volslanker dan dat... Wel, ik ben pas zo zwaar beginnen doorwegen nadat wij uit elkaar zijn gegaan. Toen ik bij Chris was, woog ik 60kg. Het mag dan ook gezegd worden dat ik een knap ding was. En dat zal ik weer worden ook! Nu weeg ik iets meer dan 70kg, maar het zit in mijn kont en billen, wat niet lelijk is. Het is enkel wat moeilijk om een broek te vinden. Bij een 42 is de taille perfect, hoor, maar mijn billen passen er niet in. Ik moet een 46 dragen, enkel voor mijn billen. Je kan je dan wel voorstellen hoe het stukje rond de taille eruit ziet... Samengenomen door een riem. Jakkes. Das dan wel weer lelijk. Maar genoeg over mijn lijfje. Ik zit hier nu in onze flat. Lekker muziekje aan. De poezen lekker op hun krabpaal. Heerlijk. Ashley is aan het werk. Ik ga haar straks ophalen. Het is hier altijd heel gezellig 's avonds! Samen eten, samen wat tv kijken, en dan lekker gezellig in bed. We wonen hier nu al een weekje, maar de flat is nog niet ingewijd, wat ik heel spijtig vind. En voor volgende week zal het ook niet zijn, want ik hoorde haar iets zeggen over haar periode die eraan komt. Pfff, ik wil niet meer wachten, ik verlang naar haar!! Vannacht werd ik wakker om naar de wc te gaan, en toen ik terugkwam, lag ze met haar gezichtje zo schattig naar mijn richting. Ik deed haar pyjama wat omhoog zodat ik mijn hand op haar blote buikje kon leggen. Ik schoof iets dichter naar haar en toen... ( ik hou ervan als dat gebeurd)... kwam haar geur naar mijn neus. Ze ruikt zo lekker. Altijd! Ook als ze geen parfum op heeft. Hoe doet ze dat toch. Ruik ik ook altijd zo lekker? Ashley vertelt me dat niet vaak, misschien omdat ze niets ruikt, misschien omdat ze weet dat het bij mij meestal parfum is, of misschien... omdat het niet in haar zit om complimentjes uit te delen. Ik kan echt niet wachten tot haar lange haren er terug zijn Het is hier nu 15.01u. Het nieuws speelt op de radio, en ik kijk af en toe uit het raam. De politie ging komen vanaf 15u, om te checken of we hier wel echt wonen. Haha, alsof we erom zouden liegen! Ze zouden beter eens gaan checken in die nieuwbouw op de hoek! Ik heb trouwens net goed nieuws gekregen. Maandag mag ik op gesprek. Hopelijk gaat het goed. Eindelijk weer administratief werk! Alle interims bleven mij maar bellen om telefonie te doen, maar dat steekt me al de keel uit na twee maand, dus neen, dank u! En eindelijk, vandaag, net, just geleden, effe terug, kreeg ik telefoon van de interim... voor administratief werk. Ze vragen ook kennis Frans, en daar ben ik beetje bang voor. Pas op, ik spreek wel Frans, maar niet onder stress op een gesprek. Frans was één van mijn beste vakken op school, maar das nu ook al anderhalf jaar geleden dat ik het gesproken heb. Dus, (legt beide handen op hoofd) hout vasthouden. Ik denk dat mijn werk hier erop zit. Ik ben trouwens blij om te horen dat er mensen uitkijken naar het vervolg van mijn leventje.
Wat een week was het joh! Heb de hele week bij Ashley thuis gelogeerd, en ik vond het eens leuk om te proeven van het leven dat wij in september ongeveer zullen leiden.'s Avonds gezellig thuis komen, koken, doucheke nemen en dan lekker samen tv kijken of in bed nog wat liggen knuffelen. Heerlijk! Ik heb deze week op mijn werk onder mijn voeten gekregen. Ik verkoop te weinig. Maar ja, het is dan ook vakantieperiode en als iedereen weg is, en dus niemand de telefoon opneemt, kan je er niet aan verkopen ook he...Verder heb ik ook nog slecht nieuws ontvangen... Ik ging een auto kopen van de zus van mijn stiefmoeder, dus ik ga daar heen, ze tonen mij de auto, laten er mij in zitten, praten over het leuke kleur, de kleine mankementjes, maar dat het een hele toffe auto is... Als ik er dan uiteindelijk op verliefd geworden was, vertelden ze me doodleuk dat ze de auto gaan verkopen aan een garage. Laat er mij eerst maar in zitten enzo, om daarna hem aan een ander te verkopen. Da's alsof je een snoepje voor een kind haar mondje houdt en het erna zelf opeet! Wat een rotmensen zeg! Maar ja, het is familie van mijn stiefmoeder, dus eigenlijk had ik het moeten weten dat ze dat deden om mij te pesten. Met als resultaat dat het deze week een rotweek was, zowel op het werk als privé en dus heb ik me ziekgezet voor het werk. Gister en vandaag ben ik niet gaan werken. Pas op, ik mankeer echt van alles, ik heb een keelontsteking (waardoor mijn stem soms weggaat, maar ja, ik ben telefoniste...), en zou volgens de dokter ook een virale infectie hebben, omdat ik heb overgegeven enkele nachten terug. Volgens mij heb ik die nacht overgegeven door stress en zenuwen. Maar ja, ondertussen heb ik even kunnen bekomen. Straks vertrekken Ashley en ik naar mijn huisje, waar we lekker alleen zijn, aangezien mijn ouders gaan werken zijn... Ik kijk ernaar uit. Ik wilde graag dit weekend met haar ergens heen gaan, omdat het zo mooi weer wordt, maar aangezien ik mij heb thuisgezet van mijn werk vind mijn moeder dat ik dan ook niet kan weggaan. Niet werken is niet weggaan zegt ze... Tjah, ik ben ook veel te braaf, zo goed luisteren naar mijn moeder. Ben verdomme 19 jaar, heb al een jaartje alleen gewoond, ga in september ook weer het huis uit, maar ze kan me nog steeds goed in de hand houden. Ik ben ook veel te goed he! Eens weggaan zou met net ontspannen van alles wat deze week gebeurd is, maar ja, .... Ik ga er dan vandoor, Ashley is met haar moeder naar de winkel gaan zoeken naar een vaatwasser, en ik ga dan even sokken zoeken voor haar en die tijger ophangen die ze net heeft gekregen. Op naar het weekend, en daarna, ... Een positievere (werk)week??
tijdje geleden, ik weet het. Ashley is komen logeren, we hebben heel wat gedaan die week, buiten de deur dan. Bij deze mijn excuses voor het lange wachten! We zijn naar een doe-museum geweest, wat op zich niet heel speciaal en romantisch is, maar het was super! We zijn ook naar de zee geweest, lekker in het zonnetje! Maar we hebben natuurlijk ook gewoon dagen in bed blijven liggen... Niet dat er iets gebeurd is. Ik verlang zo naar Ashley, maar ja, ze is er echt nog niet klaar voor, wat ik echt spijtig vind. Ik mag haar kussen, knuffelen en met de mond bevredigen, maar daar blijft het bij. Ik doe echt mijn best om haar deugd te doen, maar daar heb ik natuurlijk niets aan! Maar ze zegt altijd tegen mij: het komt wel. Dus ja, nog even geduld. Heb ik trouwens verteld dat Chris me niet meer wilde zien? Ik mocht enkel nog mailtjes sturen, maar sinds hij die mail heeft gestuurd, heb ik niets meer van hem gehoord. Ik heb hem ondertussen met een andere "vrouw" gezien in de bioscoop, en ik zag ook een auto aan zijn deur staan met een nummerplaat die niet van hier is, maar wel van uit zijn geboorteplaats. Dus het is zeker, hij heeft iemand anders. Niet dat ik daar problemen mee heb, maar gewoon dat hij erover gelogen heeft!! Hij vertelde mij dat ik niet meer welkom was, omdat hij pijn had als hij mij moest zien, maar dat is helemaal niet waar! Nee, hij wilde mij niet meer zien, omdat hij iemand anders heeft!! Dat is het! En weet je wat het ergste is? Ik ken dat meisje!! Ze is een jaar jonger dan ik, is blond, mollig en niet al te slim, want ze heeft beroeps gestudeerd. Hij heeft er zicht niet echt op verbeterd. En wat nog erger is... ze is een vriendin, van een ex-klasgenoot van mij, die mij altijd pestte. Ze heeft mijn laatste twee jaren op de middelbare school echt verneukt, en nu is haar vriendin gaan lopen met Chris!! Dus ik ben nu van haar af, en nu doet ze nog steeds aan dat backstabben!! Kreng! Maar dat Chris zo heeft gelogen, daar geraak ik echt niet over! Maar ja, het is zijn leven, hij verkloot het, dus hij moet weten wat hij ermee doet. Morgen zie ik Ashley weer, we gaan samen een rekening openen voor als we in september gaan samenwonen. Anyway, ik ga dan slapen, want het is echt laat. Ik ben doodop, en moet er morgen uit, om naar de bank te gaan.
Even dit nog: Bedankt aan John, omdat er eindelijk eens iemand een deftige reactie achterlaat! Super van je John, nu weet ik dat ik niet voor Jan Lul schrijf. Ik vind het heel leuk dat je je eigen idee over mijn dagboek erbij zet, en wat je erbij voelt! Echt leuk, want dat is de bedoeling! Ook bedankt aan Steffi, Albert en Danny, om toch een teken achter te laten.
Man man man, wat gister een leuke avond moest worden is echt wel verpest geweest... Ik had na het werk afgesproken om met Ashley wat te gaan eten in de Quick, en daarna gingen we gezellig een filmpje kijken ide bios. Aan de bios sta ik aan de parkeermeter als ik opeens in mijn ooghoeken iemand zag die ik ken. Joost! Joost is een man van ondertussen 30 jaar. Toen ik 16 was, en hij 27 hadden we een relatie. Die heeft maar twee maanden geduurd, en dat is mijn schuld... ergens. Ja, mijn eigen domme schuld! Als ik mij niet na 1 maand had laten ontmaagden door hem, dat had hij vast langer gewacht om bij mij weg te gaan... Net zolang tot hij een onschuldige maagd weer kon ontmaagden. Want zo is hij. Nu weet ik dat, toen was ik verliefd. Hij is militair, nog steeds, en hij heeft echt een dunk van zichzelf. Hij vind zichzelf de knapste, liefste, stoerste en wat nog allemaal, man van de wereld. Eigenlijk, (achteraf gezien als mijn ogen zijn opengegaan) is hij het grootste mietje wat bij het leger rondloopt. Hij is helemaal niet zo knap, en stoer is hij ook al niet. En als ik je vertel dat hij graag rondliep in een string, dan weet je ook wel genoeg. Anyway... ik wilde mij niet laten kennen en riep naar hem: ik: Hey Joost, ge moet ook geen mensen kennen he!! Joost: Goh, ik had je niet herkent! ik: Tjah, ik ben verander he! Joost: Ik kan niet lang blijven staan, moet een film binnendoen, en dan moet ik gaan eten, (op horloge kijkend) binnen tien minuten al! ik: Welke film heb je gezien? Joost: Deze (toont me een oorlogsfilm). Hele goeie film, super gewoon! Ik moet ervandoor! Tot laters!! Tjah, eigenlijk een domme vraag van mij... Hij keek altijd naar oorlogsfilms, wat wel te begrijpen is, gezien zijn job, maar ja, ... Toen ik terugkwam van mijn auto (het ticketje erin gelegd), en terug aan de parkeermeter kwam, passeerde Joost ook weer. Hij zwaaide even en stapte in, in een auto langs de passagierskant. Dat mietje is ondertussen al 30 en heeft nog steeds zijn rijbewijs niet. Toen ik 16 was en hij 27, moesten mijn ouders hem altijd gaan oppikken als hij bij mij kwam logeren, want ja, mijnheer had geen auto, en geen rijbewijs. Mietje! Toen ik een halfuurtje later in de filmzaal zat, en echt fun had met Ashley, voelde ik me opeens misselijk! Niet omdat ik ziek ben ofzo, nee... Wie komt er de zaal binnen? Chris! Met een vrouw bij hem!! Niet dat het pijn deed hem te zien met een andere vrouw, zeker niet, maar wel het feit dat hij gelogen heeft tegen mij:
Voor de moment, blijf ik t moeilijk hebben door jou te missen. Dit blijft voor mij voor de moment nog altijd een beproeving om mijn verdriet te stillen door jouw afwezigheid. Wat ik voor jou voelde en nog altijd voel, zal moeilijk zijn om te vergeten, je hebt nu gekozen voor een ander leven waarin je gelukkiger zal zijn zonder ruzies of opmerkingen in het leven. Dit is een periode die ik alleen moet doorstaan zonder dat jij je erin moeit.Ik moet terug op mijn plooien komen en dat is al moeilijk genoeg voor mij en voor jou.De bewuste keuze om je eventjes niet te zien, horen of voelen is mijn volste recht als ik weer met mijn leven verder wil. De liefde die we hadden , mogen we niet vergeten en eruit leren in ons volgende toekomst; vriendschap zal mssch niet verloren gaan maar wel eventjes uitgesteld worden. De glimlach en je ogen; eveneens je lieve stem en je gevoel voor humor worden vervangen door de tranen die er nu vallen en de eenzaamheid die over mij waakt. De herinneringen blijven bestaan in mijn hart die momenteel gekweld wordt door verscheidene gevoelens die ik als mens moet aanvaarden om terug te kunnen genezen. Idd tijd heelt de wonden maar brengt niet meer de herinneringen terug tot leven. Ik bewandel nu eventjes het pad van verdriet en pijn , om terug te kunnen keren naar de mensen die ik t liefst heb , de mensen die ik bewonderd omwille hun unieke karakter en eigenschappen; de mensen waardoor ik mijn hart en ziel verloren heb. Ik besef dat dit geen gewone en gezonde keuze is dat ik nu maak, maar ik wil alles doen om de pijn te vergeten. Om nietmeer herinnerd te moeten worden aan de fouten die ik of jij maakte. T kon beter gaan mits de juiste inspanningen en respect en harde werk. Er is veel verkeerd gelopen op korte tijd. Uit fouten zullen we leren; als we verder willen in het heden. t Verleden laten we achter ons; en kijken uit naar de toekomst waarin vriendschap en trouw een ander begrip krijgen. Vergeet de pijn en het verdriet, en laten we samen lachen als de tijd er rijp voor is. Tijd heelt de wonden maar neemt de goede herinneringen niet weg. tot later Liefste Larissa; contact komt wel weer in orde/ tegenwoordig heb ik t zo lastig dat ik mijn gevoelens uit via papier of pc; het helpt om ffkes de emoties de vrije loop te laten; achteraf maakt t me beter
Dikke knuffel en kus, Chris xxx
Enkele mails voor ik deze kreeg, wilde hij vrienden blijven, met mij uitgaan, gewoon fun hebben, en toen ineens kreeg ik deze mail. Ik begreep hem ergens wel, ondanks het wel ergens ook pijn deed. Maar nu... Nu ben ik woest!!! Hij heeft helemaal geen pijn! Hij mist me helemaal niet!! Nee, hij heeft een ander dat hij neukt, en ja, schamelijk dat zijn ex voor de deur staat als hij bezig is met zijn nieuwe verovering he???!!! Waarom was hij niet gewoon eerlijk? Hij kent mij al 12 jaar, waarvan hij 2 jaar met mij een relatie heeft gehad! Hij moet nu toch wel al weten dat hij om zoiets niet moet liegen?? Ik heb hem ook verteld dat ik een relatie heb met Ashley! Ik lieg er toch ook niet om? Dus daarom was ik zo kwaad en voelde ik mij misselijk! Maar haar tijd komt wel, en de zijne ook. Ik kan niet wachten om te horen wanneer ze zijn vader ontmoet. De stalker! De rotzak! De vuile verkrachter! Tjah, dat weet ze nog niet he? Dat haar overleden schoonmoeder verkracht is door haar toekomstige schoonvader nadat hij haar bont en blauw sloeg? Dat hij haar zal stalken, waar ze ook gaat, als hij haar niet goed genoeg vind voor zijn zoon? (Niemand is goed genoeg voor zijn zoon trouwens)... Ik kan echt niet wachten. Maar ergens diep vanbinnen weet ik dat Chris andere vrouwen date en neukt, om mij te vergeten, want alleen kan hij het niet! Tjah, hij zou maar eens eerlijk moeten zijn tegen mij, dan zou ik nu hier niet op deze manier mijn hart luchten! Tjah, het is zijn eigen schuld! Het kon een mooie relatie zijn, maar in zijn geval moet hij maar trouwen met zijn werk, en zijn computer, en een lening aangaan voor een maandje eten! Want die gast at niet omdat hij honger had, nee, hij at omdat ik het dan niet zou opeten, of omdat het anders in de vuilbak moest. Ja! Nog liever eten tot hij erbij neerviel dan ook maar iets in de vuilnisbak te moeten gooien! Maar ja, hij is verleden tijd! Ik daarentegen ben aan het uitkijken naar vrijdag. Dan komt Ashley een weekje logeren. Ik wil er echt iets gezelligs van maken! We gaan eens naar de zee, en... Tjah, verder ben ik er nog niet uit In de loop van volgende week komt ook dat Franse koppel, nog iets waar ik enorm naar uitkijk! Maar geef me toch maar Ashley hoor! Ik heb echt het gevoel dat het echt iets serieus kan worden. Ondanks dat het vrouwtje op de parabeurs heeft voorspelt dat ik mijn hart weer zou laten veroveren door een man... Hij zal goed zijn best mogen doen, dan!
) naar 72kg! jeujj!! Ik hoor het jullie al denken... Die nieuwe van Chris is nog volslanker dan dat...
