Ik meen te mogen stellen dat het voorbije voetbalweekend bijzonder leerrijk was voor de U11 – trainers. Een aantal spelers blijken op bepaalde posities (of linies) van grote waarde voor de ploeg. Maximale snelheid op de flanken, zowel verdedigend (posities 2 en 5) als aanvallend (posities 7 en 11), zijn belangrijke wapens voor ons team. Werk- en duelkracht op het middenveld (posities 6, 8 en 10) zijn onontbeerlijk, maar dit moet gekoppeld zijn aan een voldoende technisch vermogen en vooral aan een goed spelinzicht. Centraal achteraan (posities 3 en 4) hebben we nood aan “sprekers” en dienen zij hun medespelers te “coachen”. Onze centrale spits (positie 9) moet “wegen” op de verdediging, en dient een balvaste speler te zijn. De doelman tenslotte dient hoger mee te voetballen, en dient constant zijn team bij te sturen vanuit zijn gezichtsveld. Het is aan ons, jeugdtrainers, om die posities in te vullen, rekening houdend met het feit dat we bezig zijn met spelers op te leiden, en dat we op die manier élke U11-speler maximale kansen moeten geven. Een aantal van onze U11-rakkers (al of niet onder invloed van de ouders ?) willen echter zelf op een positie spelen die zij OP DIT OGENBLIK, om verschillende redenen, (nog) niet kunnen spelen ! En een aantal jongens zijn gewoon (nog) niet klaar om op een volledig veld te spelen. Daarom was dit voor ons een leerrijk weekend.

De wedstrijd zelf tegen de laagst geklasseerde ploeg in onze reeks vatten we zeer dominant aan. Leverde dat de eerste 5 minuten nog geen direct doelgevaar op, nadien volgde kans na kans :

6’ : Thibau wordt lanceerd vanop de middellijn, maar hij besluit van te ver op doel (dichter op doel gaan, Thibau !)

7’ : Jochen besluit na een mooie aanval op de bezoekende keeper (rustig blijven voor doel, Jochen !)

8’ : actie van Gianni op de linkerkant, en zijn voorzet wordt aan de tweede paal binnengeduwd door Thibau (1-0)

11’ : na collectieve druk van onze U11 belandt een slecht ontzette bal voor de voeten van Sander, die hard de 2-0 binnentrapt

13’ : halflange, afgemeten pass van Kjell op Gianni, die op snelheid de rechterkant van Ronse “terroriseert” en prachtig afwerkt over de bezoekende doelman (3-0), en het mooiste doelpunt van de dag op vlak van persoonlijke actie en afwerking.

15-11-2009, 20:11 geschreven door Eddy Maesele  

Na een iets te lang uitgelopen koffiepauze (Ik was nochtans zeker op tijd op Stw… ) werd ik in de kleedkamer onthaald door heel wat uitgelaten kreten van een vrolijke groep halfontklede sportievelingen. Ik meende zelfs een kleine wittekop te herkennen die ik in de voormiddag ook al eens gezien had. Op het menu: “De thuiswedstrijd van onze ongeslagen provincialers tegen SK Grembergen!” Hoewel het beloofde spaghetti-etentje al verworven was, wilden velen toch nog wel eens bewijzen, dat ze in de voorbije weken niet alleen voor spijs en drank gespeeld hadden. De ongeslagen reeks moest en zou verder aangehouden worden.

Toch waren onze jongens iets te euforisch! De secondewijzer had zijn eerste omtrek nog niet voltooid of de groenwitte aanvallers plakten er al ééntje tegen de netten. Zo makkelijk zou het dus niet worden! Geleidelijk kwamen we beter in de wedstrijd, maar we moesten er wel hard voor werken. In de 5^de minuut kwam Joran goed naar binnen. De bal lag niet voor zijn voorkeursvoet, maar Joran besloot zeer overtuigd en krachtig net naast. De bezoekende doelman vond dat deze moedige doelpoging veel meer verdiende, grabbelde wat hopeloos als oefening om later echt klemvast te worden, en verwerkte de bal in eigen doel. Ik wist niet Joran dat je met rechts zoveel effect kon steken… In de 10^de minuut was het opnieuw Joran, die het voorbereidende werk van de aandringende Brecht en Robin afmaakte. Eindelijk die geruststellende voorsprong, maar lang duurde dit niet. In de 17^de minuut zagen we een ongeziene scrimmage voor het doel van Michiel. Het ene hete standje volgde op het andere (Wow!!!  ) en uiteindelijk werd de bal door een bezoeker tegen de netten gewerkt. Het is heel moeilijk om deze fase correct voor de geest te halen, maar Jens, die er middenin zat, meende een duidelijk handspel en ook wel een duwfout gezien te hebben. Ik zag ook dat Michiel even twijfelde of hij de bal wel mocht pakken. In elke gelijkaardige fase zou ik de bal altijd klemmen met de handen. Deze boodschap geldt eigenlijk voor al onze doelmannen. Bij een doelworsteling van dat niveau zal geen enkele scheidsrechter een “losliggende” bal als een terugspeelbal beoordelen. Ondertussen waren we onze moeizaam verworven voorsprong al weer kwijt en we hadden er nochtans hard voor gewerkt. Zelfs Wout, die intussen ingevallen was op de centrale spitspositie, ontpopte zich als een volleerde kaatser. Voor heel wat mooie combinaties was onze doelman een veilig aanspeelpunt. Met een gelijke stand de rust ingaan vond Joran niet zo’n goed idee. Dus draaide onze linkspoot maar een hoekschopje binnen. Met een rasechte hattrick bekroonde deze precisieschutter zijn flinke eerste helft.

Terwijl onze keepers van plunje wisselden, stelden we de ploegtactiek nog wat bij. De strakke wind, die dit keer flink meezat, kon heel voordelig zijn. De kansen, die hieruit zouden voortspruiten moesten zeker verzilverd worden en zo gebeurde het in eerste instantie ook. Maxime, dit keer centraal op het middenveld, maakte heel wat diepgang. Onze dribbelaar kronkelde zich van links naar rechts tot in de zone van de waarheid. Dichtbij doel gekomen, kreeg deze rode sportdrankdrinker plotseling de kans om af te werken, maar ook deze keer lag de bal niet voor de voorkeursvoet. Maxime aarzelde echter niet en plaatste de bal rustig tegen de netten. 4-2 leek op dat moment een geruststellende voorsprong, maar het was tegelijkertijd ook de laatste keer dat we echt “precies” waren voor doel. Van dan af zagen we alleen maar open doelkansen, die naast of over vlogen. Toen ik na de wedstrijd vroeg, wie er allemaal een doelrijpe kans gemist had, dan zag ik heel wat handjes. Sommige van onze spelertjes waren zelfs zo eerlijk om beide handen op te steken. Hiermee zet de tendens van de laatste weken zich door en als trainer, hoewel ik het liever anders zou willen, zie ik daar zelfs helemaal geen graten in. Jeugdvoetbalopleiding draait niet om wedstrijden winnen. Het zou veel erger zijn mochten we geen kansen creëren, het veldoverwicht kwijt geraken of geen mooie combinaties op de grasmat gelegd hebben. Toch draait voetbal nu eenmaal om doelpunten en er is ergens een ongeschreven voetbalwet die zegt: “Wie het verschil vergeet te maken als het kan, krijgt meestal zelf het deksel op zijn neus …” En zo gebeurde het ook. In het wedstrijdeinde kwam SK Grembergen nog langszij. De ultieme gelijkmaker kwam er zelfs in de allerlaatste minuut en hiermee kregen we een koekje van eigen deeg, want op Waasland waren we vorige week zelf al eens zo dodelijk efficiënt geweest. Toch maalden onze groengelen daar niet om, getuige de finale groepsglijpartij richting supporters. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze Martha nog wat extra werk wilden geven…

15-11-2009, 13:18 geschreven door Jo  

Niet beschikbaar : Yentl (herstellend) en Arne R. (verlof)

13-11-2009, 20:45 geschreven door Eddy Maesele