Ondanks het feit dat de marathon van Grijsloke die de vorige drie jaar op het programma stond, telkens een mooi succes had gekend en het aantal deelnemers zelfs in stijgende lijn was gegaan, zou het bij die drie afleveringen blijven. Om organisatorische redenen. Geen marathon meer dus. De andere wedstrijden bleven evenwel massaal veel lopers lokken. Velen hadden als motief: de verzameling medailles met Griekse goden vervolledigen. Sommige kranten blokletterden dat we de tweeduizend deelnemers hadden gehaald; één krant schreef “Na vijftien jaar blijft Grijsloke loopfeest voor duizenden sporters”; anderen hielden het bij “de 2000 net niet gehaald”. De laatsten hadden het bij het rechte eind… Er is alleszins weer sport van de bovenste plank te beleven geweest in dat jaar van Athene. De overwinning in de 3 km ging naar Sofie Christiaens (bij de meisjes) en naar Pieter Desmet (bij de jongens). Sofie is op heden een van onze trouwste clubleden en nog steeds een knappe loopster (in alle betekenissen van het woord). Pieter Desmet heeft het gebracht tot één van de beste veldlopers en steeplelopers van het land: 2x Belgisch kampioen in de 3000 m steeple en 1x in het veldlopen. Stephane Rousseau schreef met een fraaie tijd van 19’55” de 7 km op zijn naam. Hij klopte daarbij de winnaar van 1993 Derek Kaczmarchky, die toen het wedstrijdrecord op zijn naam schreef met 19’45”. Winnaar bij de vrouwen was weer eens Katja Merlin, een lust voor het (mannelijk) oog: haar vierde overwinning in Grijsloke en ook dát was een record. De 21 km was voor de grote favoriet Geert Deruddere. Voor de derde keer reeds winnaar van de grote afstand in Grijsloke en daarmee evenaarde hij de prestatie van Joos Casteele. Opmerkelijk was de vierde plaats van Tour-de-France-renner Luc Wallays. Bij de dames was de eerste plaats, net als ’t vorig jaar voor de Nederlandse Jeanne (of Jeannine of Jeany) Janssen. Ook nog te vermelden dat onze Engelse ouderdomsdeken en super-veteraan Bill Bailey ook weer van de partij was.

Onder de titel “Standbeeld De Loper voor Gijzelbrechtegem uitgesteld” lezen we in een regionaal blad, anno 1995: Het Anzegems gemeentebestuur stelt de creatie van het standbeeld De Loper voor zijn kleinste gemeente Gijzelbrechtegem uit, wegens de slechte financiële toestand. Op de begroting 1995 was 350.000 frank ingeschreven. “Wij kunnen het ons niet permitteren. Onze gemeentekas is er heel slecht aan toe”, zegt schepen van financiën Marleen Titeca.

Twintig jaar later is er nog steeds geen standbeeld in Grijsloke. Tja, slechte financiële toestand, ’t is van alle tijden, en… van uitstel komt soms afstel, nietwaar?