|
Deel 2: de állereerste Dwars door Grijsloke.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Grijsloke is met voorsprong de allerkleinste zelfstandige gemeente (ik bedoel: met burgemeester en schepenen en gemeenteraadsleden en zo) die ons land ooit gehad heeft. Niet wat het aantal inwoners betreft, wel qua oppervlakte: mijn zijn 78 hectare is het welgeteld drie keer zo groot als de Place de la Concorde in Parijs. Loop daar maar eens dwars door en je hebt al lang de aankomst bereikt vóór er nog maar sprake kan zijn van een tweede adem. En toch vonden we voor onze eerste langeafstandsloop in Grijsloke geen betere naam dan Dwars door Grijsloke. In het voorjaar had ik deelgenomen aan Dwars door Brugge, een loopkoers van 15 km doorheen de stad Brugge,
die toen aan zijn eerste editie was, als ik mij niet vergis, en die op heden nog steeds bestaat, als ik mij niet wéér vergis. Naar analogie met de koers in Brugge leek Dwars door Grijsloke mij een erg geschikte naam
t Was dus op t einde van de grote vakantie (de laatste zaterdag) van t jaar 1980. In Grijsloke, ten huize van Robert Forêt, zou het allemaal wat professioneler aangepakt worden. De auto werd uit de garage gehaald, zodat deze dienst kon doen als inschrijvingslokaal. En er werd een heus organisatiecomité gevormd. Dat bestond, naast Robert Forêt en ikzelf, uit Hubert Algoet (de enige nog steeds in functie zijnde), Jules Waelkens, Tom Ampe en Gaston Depoorter zaliger. Het zijn respectievelijk de 1e, 2e, 5e en 6e v.l.n.r. op de foto in het boek Grijsloke 2000 (verschenen in 2000, 336 p.) op pagina 26 nieuwe clubleden die het boek nog niet in hun bezit hebben kunnen het verkrijgen (gratis!) op simpele aanvraag, zolang de voorraad strekt!
Robert had een met de hand geschreven briefje aan de kerkdeur gehangen (vandaag grote loopkoers Dwars door Grijsloke; iedereen mag deelnemen; prachtige prijzen ). Er was geen inschrijvingsgeld te betalen en er waren twintig prijzen, door het comité inderhaast bijeen gescharreld. Er ontstond een lichte paniek toen bleek dat éénentwintig deelnemers zich aan de inschrijvingstafel meldden. We konden er toch niet één met lege handen huiswaarts sturen
Maar de vrouw van Robert loste dit probleem gezwind op door een koekebrood, vers van de bakker, te voorschijn te toveren: dát was dus de prijs voor de éénentwintigste.
De start was aan de woning van Robert. Via de Dwarsstraat en de letterlijk! adembenemende en later wereldberoemd geworden Pikkelstraat naar t Kruiske, en dan via de kapel naar de kerk. Twee kilometer: twee keer dwars door Grijsloke, een kéér heen, een kéér terug. Peter Vansteenbrugge, die de twee vorige edities in de Broekstraat ook al op zijn naam had geschreven, won de koers. Jules, die relaties had bij De Weekbode zorgde ervoor dat de uitslag van de Eerste Dwars door Grijsloke in de krant prijkte: een weliswaar piepklein artikeltje, maar toch
de volledige uitslag. De winnaar kreeg de prijs die geschonken werd door Lucien Vanlancker: een kunstig uit ivoor gesneden beeld! Hoe weinig kon Lucien toen bevroeden dat hij degene zou zijn die Dwars door Grijsloke naar ongekende hoogten zou leiden
Wie het koekebrood ten deel is gevallen is mij onbekend. Jammer voor de winnaar dat de koers t jaar nadien in één klap ging postvatten onder de allergrootste stratenlopen: de spons werd geveegd over al het strovuur van de voorbijgaande jaren en in 1981 zou de échte eerste Dwars door Grijsloke gelopen worden, met kleppers waartegen Peter ten enenmale tekort schoot.
(We zijn nu al twee afleveringen ver en we zijn nog niet eens aan de eerste échte Dwars door Grijsloke, maar geen nood: de loopkoers, de club en dit blad gaan nog een eeuwigheid mee
)
|
