Van de andere kant van de kust komen met de tram en daarvoor 2uur moeten reizen, welk zot doet da? Gelukkig is het voor een Euraudax wandeling te Heist waar we in totaal 50km zullen wandelen verdeeld over een lus van 28 & 22km. We staan met zen 73 klaar buiten rond de klok van 9 als we vertrekken het Dir. Gen. Willemspark door kriskrassend de paadjes door. De zon komt tevoorschijn als we een passsage hebben door park 58 (met zijn watertoren), uitkijkend voor eventuele tram, om dan te wandelen een stukje naast het Duinenwatermeer. Ondertussen zijn we aan de grens en zien we voor ons het dorpje Retranchement waar we nu even Hollands zullen moeten spreken bij de wagenrust op het dorpspleintje. We zoeken het Zwin op de koude wind pal in ons gezicht om terug België binnen te wandelen waar menig collega wandelaars foto's nemen van het uitgestrekt natuurreservaat. In de kantine van het bezoekerscentrum kan er gerust worden al is het beter buiten zitten dan binnen in de sauna kot. Na een goede 30minuten trekken we weer op gang om te wandelen door de Zwinpolders- & duinen eindelijk het zand onder onze voeten. Via de dijk van 't Zoute maken we verbinding naar die van Knokke die we even inruilen om de winkelstraat te betreden dit om te schuilen tegen de wind. We zoeken het hoogste punt van Duinbergen op vooraleer terug de startzaal Chalet te betreden voor onze middaglunch. Met 54 wandelaars beginnen we nog aan onze 2de lus de andere kant nu op richting Blankenberge. Om daar te zijn moet je natuurlijk de Haven als de dorpskern van Zeebrugge door tot aan d wagenrust t.h.v. het station Zeebrugge-Strand. Ondertussen is het donker aan het worden maar gelukkig hebben we onze fluohesje aan om een kleine strandpassage te hebben die overloopt in natuurgebied de Fonteintjes. De eigenaars van café Rembrandt hebben speciaal voor ons hun zaak open gedaan om ons de mogelijkheid te krijgen om iets te drinken vooraleer de laatste stuk aan te vatten. We wandelen langs de visserskade waar ondertussen de duikboot is verdwenen, terug door de containerhaven om de dijk op te zoeken waar we via het Willemspark waar we mee zijn begonnen deze morgen nu ook mee te eindigen vanavond.
Ondanks de concurrentie met de tocht
te Kortemark hier dicht bij hadden 41 wandelaars zin om in groep de laatste van
2019 sportief te benutten. Als je wil kon je hier iets zoeken om te logeren straks
want morgen is er ook een tocht te Torhout. Met de staking bij De Lijn heb ik
mijn voorzorgen genomen door vroeger de verplaatsing te maken dus was er nog
geen collega te zien als ik om 08:00u in de startzaal ben. Deze tocht staat ook
in het teken van proeven van de formule Euraudax d.m.v. een 25km die
gescheiden is in een lus van 16 & 9km. Om 09:30u zijn we gestart voor het
eerste deel via het station complex het centra in met zijn gemeentehuis. Wist
je dat Torhout als hoofdstad van het houtland wordt beschouwd en ligt op de
overgang tussen zandstreek en zandleemstreek, langs de zuidelijke steilrand van
het plateau van Wijnendale. Voor de spellingshervormingen werd Torhout als Thourout
gespeld; in West-Vlaanderen wordt de naam dan ook nu nog steevast als "Toeroet"
uitgesproken. Via het park Ravenhof (met zijn kasteel) verlaten we de stad
wandelend naast het Moereveld het Wijnendalebos tegemoet. Niet erdoor deze keer
want het lusje mag maar 16km zijn, maar ernaast tot aan de wagenrust aan het kapelletje.
Het Wijnendalebos was in het middeleeuwseVlaanderen
deel van een groot bosareaal (Bos van Houthulst) dat zich uitstrekte van Ieper tot Wijnendale
en van Roeselare tot Diksmuide.
Dit bos zou wellicht een grootte van 4000 ha gehad hebben. Nu rest nog dit stuk
Wijnendalebos van ongeveer 181 ha. (Bron: Wikipedia). Nadat de rust erop zit zoeken we de oude spoorlijn (Groene)
62 op die we tot aan het einde bewandelen vooraleer kriskrassend door het
centra terug de startzaal opzoeken voor de boterhammetjes. Nu rest er ons nog
9km die ons zal brengen langs het oranje kapelletje naar het Groenhovebos waar
er gewerkt wordt om deze autovrij te maken. De roze pijltjes mogen we hier niet
volgen want deze zijn voor morgen dus blijven we achter Ronny D. wandelen die
os terugbrengt naar de startzaal.
Als je een treinticket (Happy ticket)
die slechts 10 kost om heen en terug te reizen kan men toch profiteren om te
kiezen voor een wandeltocht verder van huis toe al moet je dan wel vroeg uit je
bed komen als je van ver moet komen. We gaan vandaag gaan wandelen bij de grootste club van het
land met de meeste leden, dan hebben we het over WSV Egmont Zottegem voor hun
Wafelentocht. Voor velen was het toch schrappen van de ruiten de eerste taak
vooraleer ze naar hier konden komen maar het winterzonnetje zal toch deugd
doen. Maar ze kan ook parten spelen als ze vlak in je ogen schijnt, dat kan een
paar wandelaars voor mij getuige van zijn daar ze te ver wandelen. Eventjes
roepen naar ze om ze erop te wijzen dat het aan de achterkant van de startzaal
naar links gaat om domein Basvelde te wandelen omringd rond het kasteel. Bevegem,
de wijk waar we begonnen zijn aan onze wandeltocht word er weer eventjes halt
gehouden daar we getrakteerd worden op warme glühwein in de garagepoort van één
van de medewerkers deze tocht. Vanaf 15km maakt men kennis met het golvend
karakter waar de helling Vlamme bergafwaarts word aangedaan. De vriesnacht
zorgt niet alleen maar kommer & kwel maar ook mooie weidetaferelen her en
der hier vooraleer de warmte op te zoeken in de rustpost te Sint Goriks Oudenhove.
Daar wacht er voor ons een plaatselijk lusje daar waar er water van boven naar
beneden stroomt wilt zeggen dat er plassen gedwongen moet worden. Ook ik ben
het slachtoffer geworden van de zon of is het de aantrekking van de anderen te
volgen dat we verkeerd zijn gewandeld. Echter kennen we de weg terug naar de rustpost
wel & veel zal het niet schelen qua kilometers. Soms is het schaatsen of in
wandeltermen 1 stap vooruit-2 stappen achteruit wanneer er op de veldpaadjes
lichtjes bergop gaat. In Erwetegem word er weer gerust vooraleer als grootste
afstand het plaatselijke lusje te doen. Deze brengt ons naar Sint-Maria-Lierde
met name de wijk Waesberg, genoemd naar de versterkte burcht die hier ooit op
de top stond. Ze werd in 1572 door brand verwoest als de molen werd tussen
beide wereldoorlogen afgebroken. Vandaag is het 12ha grote natuur-reservaat Uilenbroek
hier waar we doorheen wandelen vooraleer terug te keren naar de rustpost waar
het lekker druk is. Het slot van het traject zoeken we de laatste veldwegels op
waar we in de verte de vele autos zien staan van de 3517 deelnemers onder meer
die vandaag naar hiertoe kwamen.
Her en der is hij van de
partij al is er maar één echte!
Ja hallokes weervoorspellers! Die voorspelde zon is verdrongen door een dik
mistgordijn toen we voor de bus uitstap met de club arriveerden in Onkerzele
aan het recreatiedomein De Gavers om deel te nemen aan de Sinterklaastocht van
de Padstappers. In afwachting van Sinterklaas met zijn Zwarte Piet doen we
eerst aan de wandeling van 32km. De kleinste afstand blijft hier wandelen in
het domein terwijl de andere afstanden de naburige dorpjes bezoeken. De mist is
een grote spelbreker als men fotos wil maken van het landschap of men moet
meerdere malen koeien fotograferen. Wij, als stappers van de 32 km genieten van wat bescheiden klim- en
daalwerk, met de beklimming naar de Kapel van de Ommegang in Onkerzele niet ver
van het Respaillebos deze inrichting niet erdoor maar er rondom heen. Daar waar
de jagers op zoek zijn naar wild, jagen wij naar de andere afstanden via
Grimminge naar de parochiezaal van Zandbergen voor de 1ste rustpost.
Terugkeren naar de startzaal doen de kortere afstanden langs de kronkelende
Dender terwijl anderen wandelen door natuurreservaat Nuchten met zijn
knuppelpad (houten loopbrug). In Idegem kan er weer eens gerust worden als men
daar nog een plaatselijk lusje moet doen. Via de dorpjes Vloerzegem &
Smeerebbe waar het landschap de golving ervan toch wat mooie vergezichten op
levert. De oude stortplaats en het Braembroek (-broek = moeras) tonen dan
weer hoe de natuur met de hulp van de mens eerder verloren terrein kan
herwinnen. Traditioneel kan de modder niet ontbreken bij deze wandelclub dus is
het zoeken naar de droge bewandelbare stukken om niet met vuile schoenen die
rustpost van Idegem terug te betreden. Voor het laatste deel van het traject
passeren we het station als de kerk van Schendelbeke waar we via een bruggetje
de Dender over te steken die toegang geeft tot het recreatiedomein De Gavers
waar we eerst nog de vijver vergezeld eindelijk van de zon,helemaal rond wandelen. Terug de startzaal betreedt
staan de kinderen (maar ook volwassenen) te wachten om bij de sint te komen
waar ze een zakje snoep krijgen als ze hun deelnemingsformulier van de
fotozoektocht correct hebben ingeleverd.
99.30kma al achter de rug, nog 31,6km te doen dus zullen we
ruim over de normale 128km onder onze voeten hebben afgewandeld tijdens deze
editie. Afsluiten doen we traditioneel op de Grote Markt van Ieper waar er kon
gestart worden vanaf 08:00u maar laat maar de meute vroeger starten want anders
kan je je eigen tempo niet houden in het begin. Ooit was er tijdens een editie
waar we de laatste dag vertrokken vanuit Poperinge naar hiertoe, wat toch een
meerwaarde was. Een uurtje later ben ik ook vertrokken nu al in de zon een
klein stukje van de Ieperse vestingen. Door de assistentie van de lokale
politie zetten we koers naar Dikkebus met zijn vijver waar we die wandelen tot
aan de overkant waar we afscheid nemen van de 2 kleinste afstanden. We steken
de grens Ieper-Heuvelland over, het tempo goed erin, opwarmend voor de heuveltjes.
Voor wie dat te hoog is gegrepen moest vandaag kiezen voor de 24km (of minder)
want zij bereiken deze passage niet. Afgescheiden dus gaan we de Monteberg
onverhard op & de Kemmelberg langszij er rond maar toch met enkele stukjes
omhoog. Nu dalen we stilletjes af om een paar jaar nadien terug toestemming
gekregen te hebben om door de commandobunker te wandelen. Na de doortocht
wandelen we verder via het Warandepark (met het gemeentehuis) naar het
dorpsplein van Kemmel, de Dries. Eens Kemmel uitgewandeld krijgen we terug
het gezelschap van de stappers van de 24km, het militair kerkhof van Kemmel N°1
French voorbij om nadien ook aansluiting te maken met de groene pijltjes van de
16km. We naderen met rasse schreden Ieper maar duiken eerst het Tortelbos in
waar ik moet slingeren daar niet iedereen zo gretig is om plaats te maken. We
passeren het militair kwartier, geen logementskamp meer van de 4-Daagse om het
laatste stukje onverhard met name de Verdronken Weide rond te wandelen. De
tunnel onder het rondpunt met de kraan door om het bordje van de 30km even
voorbij de winkel van Cracks te zien om te belanden in de Torrepoortwijk om
onze medaille af te halen en voor velen zoeken is naar de schaduw. Ik noteer nu
al in mijn agenda 18 t.e.m. 21 Augustus 2020 voor de volgende editie hopend op
toch mooiere parcours op sommige dagen.