Vanmiddag naar de Botanical Desert Garden geweest. Vorig jaar ook al maar dit jaar was de tuin ingenomen door de glaswerken van de kunstenaar Dale Chiluly. ( exposities in de Metropolitan in New York en het Smithsonian) De harmonie tussen de natuur en de kunstwerken was magisch. Naarmate de zon verder achter de horizon zakte werden de kleuren steeds dieper. De cactushaters hoeven dus hun stekels niet recht te zetten want de nadruk ligt dit jaar op de kunst.
Ondertussen 2de boek uit: Het verdriet van een Amerikaan - van Siri Hustvedt. Voor Sonja gekocht maar had het ook voor mezelf kunnen kopen. Verbazingwekkend hoeveel dingen ik las die ik net zo goed zelf had kunnen zeggen ( gezegd heb?) of iemand anders mss beter wel gezegd had.
Taal is vaak oppervlakkig, een zwakke oprisping van algemeenheden zonder enige werkelijke betekenis, maar wanneer we overmand zijn door emotie, kan praten een marteling zijn. We willen de woorden niet uitspreken, want dan zullen ze ook van andere mensen zijn, en dat kunnen we niet riskeren.
Verder nog een aantal uitspraken die door dit verslag zullen zweven als de vriendelijke vlinders van vanmiddag.
Zondag vertrekken we naar Vegas voor 3 dagen. Van de absolute rust naar het krijgsgewoel. Gereed voor de laatste strijd? Tegen mezelf?
Zelfs wie k het innigst liefheb en het best Zijn vreemd ja, vreemder zijn zij dan de rest.
Waarschijnlijk heb ik in Vegas geen internet dus mss nog zaterdag fotos en dan is het tot woensdag zonder mail en skype.
Welke ik en welke jij? Er zijn er te veel.
Een liedje ( Boudewijn de Groot) suitable in many ways
VERDRONKEN VLINDER
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen Zonder zoeken zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten En de bloemen die je kuste Gleuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemen , blaren vliegen maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen altijd ben ik voor het leven op de vlucht als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn Om te vliegen heel ver weg van alle leven? alle pijn Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven Ik kan zonder vliegen leven Wat zou ik nog langer geven Om een vlinder die verdronken is in mij Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn
Donderdag naar Tempe geweest: Mill Ave. Vlakbij: zoiets als St.-Amandsberg tov Gentbrugge. Wel ongeveer de enige urbane buurt van heel het gebied. Stel je voor: zeker 4/5 aaneengesloten winkelstraten. Heel ongewoon hier. Gezellige buurt; veel winkeltjes; veel bars; veel restos.
Vandaag nog eens een grote uitstap gedaan. Wilden eigenlijk vorig jaar al gaan maar stonden toen voor een gesloten poort. Biosphere 2 is een uitgestrekt complex van plexiglazen piramides: 5 biodomes of zelfvoorzienende ecosytemen: regenwoud, moeras, savanne, woestijn en een 8m diepe zee. In september 1991 werden hier 8 mensen opgesloten met de missie er 2 jaar in isolement te overleven. Dat deden ze min of meer, hoewel er 2 keer zuurstof moest worden bijgepompt. Ze verbouwden 88% van hun eigen voedsel maar verloren ook 14% van hun gewicht.
Nu zijn er rondleidingen van 2 uur.
Je verwacht een aantal witte koepels midden in een dal in de woestijn onder een brandende zon en idd dat krijg je ook.
Als je uit een diep dal kruipt is de eerste richel al een hele overwinning. Het is nog een heel stuk omhoog maar de eerste hordes zijn genomen. Een glimlach een zonnig gezicht.
De laatste dagen waren heel zonnig geen wolkje aan de lucht en warm. Nu alleen nog een oplossing vinden voor
the deafening circles that I find in the windmills of my mind.
( mooie synesthesie niewaar).
Sorrow is a silent killer.
Biosphere 2 ligt dicht bij Tucson dus het is een hele trip er naar toe. Volle tank erdoor gejaagd. Na Biosphere 2 nog een bezoekje gebracht aan één van de talrijke oud-indiaanse overblijfselen: Casa Grande: Indiaanse nederzetting uit de 13e eeuw van de Hohokam. Thuis spaghetti
True Love
Your sickness made me A little sick, its true I still feel it Mayakofsky got down on his knees and declared his love to his last mistress a few hours after hed met her Remember me at the hotel in Paris on my knees in the lift? Were all the same men of too much passion and a little talent some a little more than others We fool ourselves into thinking were strong Then complain The rest of our lives crippled by the consequences
sfeer, nostalgie, Duitse bieren
Mill Avenue; werelberoemd; vooral in Phoenix
Sonja met een hefeweissen laat het wel wezen - dat donkere biertje is van van mij
Arizona State university
prachtig hotel in tempe - waar we dus niet geslapen hebben
Amerika - USA
