Zoals de meesten ondertussen wel al weten ben ik al een weekje terug in het land. Ik had het afscheid daar wel veel erger verwacht maar uiteindelijk is het allemaal heel goed meegevallen. Het was in het begin niet gemakkelijk maar uiteindelijk ben ik alle leuke dingen die ik hier heb beginnen opsommen. Ik heb dan een knop in mijn hoofd proberen omdraaien want me heel goed gelukt is. Ik keek er niet naar uit om terug te komen maar het was ook niet dat ik er tegen op zag. Ik kon alleen maar denken aan de prachtige momenten die ik hier beleefd heb en ik kon toch niet droevig zijn want ik ga met iets extra en heel dierbaar terug naar huis. Mijn laatste week in India was super. Mijn project is goed verlopen, zowel de circus voorstelling in Bandra en in Colaba waren schitterend. Het heeft ons heel wat moeite gekost om alles daarvoor te organiseren maar uiteindelijk zijn we er wel in geslaagd om alles tot een goed einde te brengen. Aan alle stralende gezichten van de kinderen, ouders en leerkrachten leidde ik wel af dat mijn project geslaagd was. Er kwamen ook heel veel felicaties van iedereen en zoiets doet natuurlijk altijd goed. Het afscheid met de kinderen verliep wel een beetje moeilijk en de traantjes bij de kindjes liepen ook wel wat me enorm ontroerde. Nu heb ik ze alleszinds wel al een bezoekje beloofd op het einde van het jaar! Ja voor mij is het hier nu nog enkel mijn studies afwerken en dan terug keren naar Ankush. Waar mijn toekomst ligt kan ik nog niet zeggen maar een leven in India sluit ik zeker niet uit.
Donderdag heb ik nog afscheid genomen in Bandra en daarna ben ik met Ankush vertrokken tot de zondag morgen wanneer ik mijn vlucht had. Zondag ben ik dan nog afscheid gaan nemen van de mensen uit het hostel en was het nog enkel mijn koffers pakken en de taxi instappen. De laatste dagen die ik er door gebracht heb aan het strand waren de mooiste en romantische van mijn leven. Natuurlijk moest ik eens uit mijn droom ontwaken en dat kwam maar als ik terug was in België. Het voelde zo ontzettend raar om hier terug te zijn en Gent de stad waar ik zo van hield leek me niet meer te boeien. Ik voelde me een vreemde in mijn eigen land en ik besefte dat ik een leven moet verder leiden zonder het belangrijkste in mijn leven. De aanpassing van zovele telefoontjes per dag, een hele avond en weekend samen naar helemaal niets was te groot. God zij dank bestaat er nog het net waarlangs we kunnen bellen en elkaar zien met de webcam. Maar het aantal gesprekken per dag is natuurlijk ferm gereduceerd en het net laat het spijtig genoeg ook wel af en toe eens afweten.
Gelukkig zijn er dan nog goede vrienden die je weer een stralende glimlach kunnen bezorgen. Vrijdag zag ik Stien terug en hebben we lekker gegeten en daarbij de drank rijkelijk laten vloeien. Het was allemaal op het gemakje maar gaf me toch weer zoveel nieuwe moed. Het is wel moeilijk om het schoolse weer op me te nemen en daarvoor ontbreekt de motivatie wel nog af en toe. Maar ik zie er het positieve allemaal wel van in. Ik heb de prachtigste 4 maanden en half van mijn leven achter de rug en ik heb er iets heel mooi aan overhouden wat me van een mooie toekomst verzekerd. Daarvoor kan ik mijn hoofd toch niet laten hangen zeker? Ok de aanpassing is heel groot en ik heb wel nog even de tijd nodig om hier weer mijn oude leventje terug op te nemen maar daar komt ook wel weer verandering in. Alles is een kwestie van tijd en dit geduld wordt nu wel heel goed op de proef gesteld. Nu ben ik wel gekend voor mijn geduld en ik weet dat ik deze tijd ook zal overbruggen. Met daarin alle mooie en moeilijke momenten.
Allé morgen terug naar het schooltje dat zal raar doen. Het wordt nog hard werken voor de mijn laatste weken maar daarna zit mijn studiecarrière er ook op. Nog 2 weken les, 2 weken vakantie en daarna nog eens 2 weken waarin ik dan nog mijn thesis moet afwerken. Uiteraard komen er dan nog een paar exaampjes dat mijn mooie studiejaren afsluit. In de vakantie komt Ankush en dan kan ik ook beginnen sparen om terug naar India te keren. Voor ik het goed en wel besef is het er al. De tijd zal wel snel voorbij gaan en voor ik het weet zit ik al weer in het mooie en kleurrijke India!
Mumbai
